Cześć

Jestem nowy na tym forum. Mam pytanie do kolegów dyrektorów. Czy według Was bycie dyrektorem to misja, czy chęć sprawdzenia się, a może jeszcze jest jakiś inny powód?

A jak jest

Myslę

ze kazdy z nas miał inne powody dla ktorych jest dyrektorem:dla jednych to jak piszesz misja,inni się sprawdzają a jeszcze inni kierowali sie może swoimi predyspozycjami do bycia"przywodcą"

A tak naprawdę to pewnie wszystkie te powody jakoś tam się zazębiaja.

Często jest to także chęc sprawdzenia się w działaniu kierowania dużą grupą ludzi.

O sobie pisać nie chcę.

a mnie sie zawsze wydawalo, ż wiecej moge zrobić jako nauczyciel, wychowawca ( oczywiscie dla dzieciakow), koleżanki zmusily mnie do zastanowienia sie nad zmianą, czyli ew. dyrekt.I długo rozmyslałam.Szkoła byla "chora".Ja miałam swoje wyobrażenia i trochę wiedzy zdobytej na szacownym kursie z zarządzania.Teraz krok po kroku spełniam marzenia o dobrej szkole. Róznie bywa. Nie żałuję- bez względu na wszystko.Cały czas się uczę i nadal marzę.

To wszystko dluga historia- to tak jak napisała Jola - każdy mial inne powody

 co do misji zgadzam się z AnJa ale jako urzędas myślę sobie, że na stare lata Ci młodzi ludzie będą decydować o naszym życiu.........,

przepraszam nie najlepszy mam dzisiaj nastrój

i tu mnie masz, temat rzeka - ale każdego dnia zadaję sobie takie amo pytanie i każdego dnia coś staram sie dorzucić , wszak pisałam krok pokroku. I zapewne nigdy sie nie dowiem. Jedno mam generalnie na myśli: stare sprawdzone wartości. Mam je wyliczać? Od siebie wszystko zaczynam.A pokory i konsekwencji uczą mnie moi chorzy synowie.I choć staram się tych dwóch światów nie łączyć, jakoś tak same doświadczenia z nich płynące się przeplatają- jak w życiu.

poazdrawiam

;-)

po prostu - nieposkromiona żądza władzy nad innymi!

o ten rząd nad duszami chodzi najbardziej ;-)

bo wciąż chce się mieć własny wkład w ten świat, budować, tworzyć, stwarzać, porządkować

bo ma się dosyć wykonywania poleceń i dostosowywania sie do oczekiwań i nastrojów innych osób

bo niezależnośc jest fajna

bo się mysli, że się jest kimś więcej niż ...trybkiem

Jak wyżej

-bardzo podobnie uważam. Małgoś - może to zbieg imion i myśli. Jak się jeszcze okaże ,żeś Lew...

 -mój zodiakalny Lew to trochę odpowiedź dlaczego: lubię wpływać na "bieg lawiny" (to z Miłosza) . Jako dyrektor mogę więcej -pomóc, zrobić wspierać i po prostu móc (tak mi się wydaje), bo jednak duża niezależność - nie potrafilabym chyba jako być jako pracownik KO, bo ludzie chyba dosyć zadowoleni i motywują, bo pieniędzy więcej - to w końcu też niebagatelny powód.

Ale czy to szczyt moich aspiracji - nie- marzy mi się zawód bardziej wolny i robię wiele ,żeby to zrealizować. Dyrektorem jestem od 5 lat, wice poprzednie 7, staż 22. Nie chcę do końca życia zawodowego robić tego samego, kariera w oświacie wyżej jest już typu urzędniczego - to mnie nie pociąga. Kariera samorządowo-polityczna w ogóle, a aspiracje mam do robienia czegoś nowego, ciekawszego, może z większym pożytkiem - to już misją zapachniało. Ta ostatnia z misjonarstwem misię kojarzy, podobnie jak wizja z wizjonerstwem.

Stary, dzieki za fajny temat do dyskusji.

Zapomniałem;-(

KASA

Roman wcale nie jest zgryźliwy tylko przy kończącym sie urlopie dyrektora( ja to dopiero jestem złośliwa) ma poczucie humoru-tak myślę.

Moje powody bycia dyrektorem? Taki a nie inny zbieg okoliczności: 1. obawa utraty pracy gdy do szkoły , małej szkoły przyszedłby nowy dyrektor o tej samej specjalności; 2.chęć sprawdzenia się; 3. predyspozycje raczej dobrego organizatora; 4. poparcie męża; 5. poparcie rodziców; 6.no i zodiakalny Lew .

Jestem dyr. od roku . Czy żałuję ? Oj czasami jak jasna ...., ale na pewno sobie nieźle radzę, nie umiem jeszcze wielu rzeczy, ale ze mnie taki typ , że jak coś jest nowe to jest dla mnie ciekawe, a , że w szkole nigdy nie można być wszystkiego pewnym i co i raz mamy sporo nowości to chyba sobie jeszcze pobędę.

 Nie jestem Lewkiem, ale własnie tym ..obok ;-)

Ma sie więc tę siłę ..przebicia ;-)

o jaki ciekawy temat:-)

uważam, że bycie dyrektorem to uprawianie takiego zawodu: zawód - dyrektor. Stąd pomysł na nazwę seminariów, które rok cały ciągnęliśmy po kraju.

Dyrektor to ktoś kto umie zarządzać 1) i taką własnie pracę wykonuje. Jesli lubi rozwijać swą organizację, kierować nią jako nawą;-) to innej misji mu nie potrzeba. Wszelkie inne "misje" widzę podejrzanymi, przesadnymi, egzaltowanymi - więc śmiesznymi.

Poza tym ktoś z misją to amator (robi bo lubi), ktoś z kwalifikacjami - to zawodowiec (robi bo umie) :-)

Ale są pewne zagadnienia:

misyjny aspekt tu to poczucie obowiązku. To i owszem. Dyro musi wiedzieć, że wszyscy wyjdą ze szkoły po południu, w wakacje, ferie a on zostanie;-)

I tak naprawdę jest to jedyny (razem z wicedyrektorskim) awans w oświacie.

Wszelkie inne udawane "awanse" a szczególenie te papierowe z rozporządzenia mnie dość bawią i zniesmaczają. Bo to nie awanse lecz podwyżki.

Stwierdzenie uogólniające: :-)

Tak więc dyrektorstwo to coś dla ambitnych i chcacych realizować swą wizję rozwoju firmy.

Nalezy więc przemyśleć czy takim się jest:

1. ambitnym
2. z pomysłami (sensownymi;-)
3. tudzież umiejętnością kierowania ludźmi
4. oraz obrazem w głowie - po co jest szkoła
5. chętnym by na stare lata się więcej znów uczyć - bo dyrektor potrzebuje zupełnie innego zakresu wiadomości2) niż dotąd
6. zdolnym podnosić się po paskudnych iskrzeniach interpersonalnych
7. niewywołującym samemu powyższych iskrzeń bez potrzeby

 następnie:

1. pożegnać się z rodziną - niech raczej na razie nie liczą na naszą obecność
2. i spróbować.

a na koniec warto:

• wiedzieć, że dyrektorem w naszych czasach nie bywa się do emerytury. Rzadko. Warto więc potraktować to albo jako etap, albo jako zawód wyuczony i.. po stracie jednego stanowiska szukać następonych.
  Rzecz w tym, że nieprawdą jest iż nauczycielem, takim czynnym, się jest zawsze i łatwo do nauczania wrócić. W ogóle się nie da;-) To droga w jedną stronę.

Więc warto to sobie najpierw przemyśleć. Na zawsze skrzywi coś w człowieku świadomość tego wszystkiego co poznał będac dyrektorem. Już nigdy nie będzie mógł zamknąć oczu na uwarunkowania i mechanizmy których świadom nie był przed dyrektorstwem. To takie zjedzenie jabłka z Drzewa Wiadomości złego i dobrego:-)

----------------------

1) zawsze w tym momencie słychać głosy: "ale dyrektorzy są tacy a owacy, umieją albo i nie itp..." Stąd ten przypis;-) Otóż - nic z pytaniem pytającego takie komentarze nie mają wspólnego. Każdy - także nauczyciel co uczy w klasie może się nie nadawać do swego zawodu. Warto więc porzucić takie dyskusje, na inne okazje je zostawiając - gdy padnie pytanie "czy dyrektorzy dobrze zarządzają?". Stąd nie idealizować chciałem lecz trzymać się tematu.

2) Nauczyciele też muszą ale czego innego stąd rozrózniam

ciagnąc metaforę o drodze...

to droga ku...samotności

bo już nigdy nie wróci poczucie zamknięcia za sobą drzwi po dniu pracy, po piątkowej ostatniej lekcji, czy po ostatnim dzwonku w czerwcu - gdy inni wokół odaltują do wypoczynku

bo zmienia sie perspektywa widzenia - zewsząd czyhają zagrożenia, powinności, konsekwencje i widzi sie świat szerzej, dalej i ...powazniej

bo gniecie odpowiedzialnośc za tych, co sami odpowiedzialności nie mają 

bo tęskno czasem za poczuciem siły w grupie - za zabawą, stadnością

bo ...nie wiadomo kiedy z fajnej babki zmieniasz się w smutaśną jędzę, czepiającą się pierdół, prawiącą kazania itd... ;-(

PS. Osobiście ...u mnie to wykluło się chyba z ...niechęci do szkoły jako instytucji, z pragnienia tworzenia innej , lepszej, bliższej marzeniom, dalszej od wspomnień ;-)

jak ktos z grona, to ma ...przechlapane :-(

bo samotność bardziej boli, a jeszcze nie tak dawno bliscy koledzy uważają, że woda sodowa, palma itd. - bo oni nie widzą tego, co widzi dyrektor...

np. Ty juz wiesz, że burdel w dzienniku to kompromitacja szkoły w oczach rodzica, nadzoru, a nawet ewentualne kłopoty, gdyby jakis wypadek - a koledzy widzą w tym tylko małe niedociągnięcia i biurokratyzm

Ty juz wiesz, że papier ksero, toner to cięzkie pieniądze i szlag Cie trafia, że kserują byle co i czcionkę po byku, gdy mozna przeciez ..10-tką i z marginesem 1 cm, a koledzy widzą, że się czepiasz jakiegos drobiazgu, kilku kartek w tę, czy w tamtą (Ty liczysz ryzami, oni kartkami)

więc albo spalisz się udowadniając, że wciąż jestes fajna - i w szkole będzie nawet miło, ale jakoś tak coraz bardziej ...badziewiasto

albo zaczniesz "kolegowac" się z innymi dyrektorami i narzekac na głupotę, bezmyślnośc podwładnych i w szkole urosną barykady

albo ...dobierzesz sobie kadrę na nowo mimo paru spraw w sądzie pracy

albo - mozolnie, kroczkami drobnymi nauczysz innych patrzec szerzej, głebiej - żeby zaczeli sie identyfikowac z firmą ;-)

tak więc jakby  nie patrzeć ...masz przechlapane ;-)

I musiałas to powiedzieć...

Dzięki, Małgoś, najbardziej pasuje mi to "mozolnie, małymi kroczkami, patrzeć szerzej" ... Tylko czy to nie idealizm, zaciskanie wściekłości w sobie, wrzody itp. Pewnie trzeba by sprawdzić samemu ...

Mam 2 lata na podjęcie decyzji (magiczna wymiana pokoleń w 2006), z jednej stony chęć by pociągnąć sztafetę (mój ojciec  był pierwszym kierownikiem naszej szkoły, ja uczę w niej "całe życie", tj.20 lat), zaangażowanie, geny ? (mama też była dyrektorem), chęć zmiany i wpływania na bieg wydarzeń, namawianie przez koleżanki,

z drugiej strony sporo obaw ...

idealizm to byłby gdyby chciało sie zdziałac cuda nagle i trwale ;-)

żadne wrzody, żadne wściekłości ;-)

EMOCJONALNY DYSTANS INTERPERSONALNY - możesz być na ty, możesz chodzić z nimi na wódkę, pogadywac na temty dzieci, mody, kuchni itp. ale  - NIE MOŻESZ KOTWICZYĆ SIE EMOCJONALNIE JAK NA KIMS BLISKIM - żebyś nie cierpiała, gdy Cię oleją, oplotkują, wykpia, poważa autorytet, oszukają, czy zwyczajnie po ludzku ...zawiodą - żadnych więzi silniejszych niz z np. sasiadką

Jaka piękna dyskusja

czyli filozofia taka - przypominam na wszelki wypadek:

- ci co nie umieją uczyć - szkolą  (jak uczyć)

- ci co nie umieją szkolić - zarządzają

;-)

Lubię to?