macie

no cóż...

mam dziwne wrażenie, że "uwarunkowaliśmy" rodziców, że jak cos się nie podoba to skarga do kuratorium. Od razu będzie reakcja, żeby była to największa głupota. Ale mam wrażenie, że sami jesteśmy sobie winni, te ciągłe "przepychanki" szukanie winnych itd. Swojego czasu było o łapówkach w służbie zdrowia, czy jakiś lekarz powiedział złe słowo na innego oni zawsze pilnują swój swego, podobnie w innych grupach zawodowych. A u nas...? Ale już gdzieś o tym mówiliśmy.

czytałam trochę komentarzy pod tym tekstem, żenujące

Gaba - o co Ci z tym mercedesem chodzi?

Akceptujesz czy tego suama chcesz?

A ja nie jestem skorumpowany - uciekam od kwiatków jak się tylko da.

Akcepit mercedem suam - i wzięli zapłatę swoją...

akcepit mercedes suam - i wzięli mercedesa swojego - tzw. on był mój, ale już go wzięli do Rosji i przejeżdżali gdzieś przez wschodnien landy Polski...

- czekoladek nie jadam, kwiatków nie piję, a na kawę mnie stać.

Sama znam żenujące historie z mojego matczynego życia jako rodzic w szkole i... nic juz nie powiem, nie weszłam do szkoły mojej córki, kiedy mamy wpadły na pomysł kupienia pani nauczycielce spodni, potem już dochodziły mnie tylko echa - czy to ona chciała, czy mamy chciały - parę zdrowo naszumianych pań (a to imieninki, a dzień nauczyciela, mikołajki, walentynki dla pani, gwiazdka, dzień kobiet, matki...). Trzeba mnieć naprawdę tupet, by takie rzeczy robić i przyjmować.

Nie wiem

a ja ...

hmm

wychowawcy znają praktyki u nich stosowane

powinni może nauczyć swoich wychowanków jak mają postępować - przez trzy lata współnego bycia.

Wypracować współnie dobre obyczaje w omawianej kwestii. Bo rzeczywiście te prezenty i naręcza kwiatów trochę są przesadne.

A radość pani z otrzymanego prezentu.. trochę żenująca.

Czemu wyrażać zdziwienie w ostatnim roku? Czy ma to oznaczać że przez trzy lata było inaczej?

Piszę bo i sam mam grzeszki na sumieniu. Sam składałem się na coś tam dla kogoś tam. Nie uważałem tego za dziwne. Raczej za miły gest bo wychowawca to nie ktoś obcy. Ba - nawet sam wymogłem by było porządnie pokupowane - dla kogo kwiaty itp.

Ale tak czytam.. i nabieram wątpliwości czy dobrze czyniłem.

ale kwiaty wychowawczyni dam zawsze i niech mi kto zabroni;-) nalezy się za mojego wrednego bachora:-)

No, nie za wrednego ale jednak na pewno parę razy wkurzył.

Koniec roku szkolnego, jakieś tam pożegnanie - choć zobaczę moje dzieciaki po wakacjach w  zerówce.

Kwiaty od paru osób, więcej mam zawsze rysunków - "to dla pani" szepcze wręczając mi samodzielnie narysowane i wycięte serduszko dziewczątko takie metr i pięć cm. Za nim mama podaje kwiatek - i też dziękuje, wiem,że szczerze, bo córcia nie chciała chodzić do przedszkola, a teraz biegnie chętnie. 

Co mam zrobić - skwitować to komunikatem - "proszę mi nie dawać takich prezentów"? Zdarzyło się kilka razy, że próbowałam odmówić słodyczy lub kawy - osoby wręczajace czuły się dotknięte, ja zażenowana - prawdę mówiąc, wolę serdecznie podziękować, niż prowokować taką sytuację. Słodkościami poczęstuję dzieci i panie woźne (one często czują się niedocenione).

Pożegnałam się ze wszystkimi dziećmi, które już do przedszkola nie przyjdą - uściskiem dłoni (czasem tacy dżentelmeni lat 6,5 nie znoszą czułości), buziakiem - i  uściskami (kto chciał i lubi się przytulać). Z pozostałymi pożegnam się tak samo w środę.

I nie ma znaczenia, czy będą od kogoś kwiaty, czy nie.

A gdy czytam o tych konfekcyjno-gospodarczo i inno tam pomysłowych rzeczach - to nie z mojej bajki, naprawdę. I całe szczęście.

Kiedyś nie wzięłam ciasteczka od dziecka w kl. IV - przyszła mama (chwała jej za to) i zapytała - dlaczego Pani nie lubi mojego dziecka?

Była to dla mnie nauczka.

Dziś czekoladki rozpakowuję przy dzieciach, wychodzę na korytarz, stoję w dzrwiach, gadam z absolwentami... ale mam smutek, że kots potrafił z kwiatka, czekoladek, tomika wierszy, namalowanej własnoręczcznie szklaneczki, główki konika (mam takie - dziewczyna studiuje w filmówce) zrobić takie coś. Dlatego nie chcę, by mnie ktoś obrażał.

Moi przyjaciele, anigielscy nauczyciele byli zachwycenia kwiatami (zawsze je rozdaję, niosę nauczycielkom znajomym na groby, albo przekazuję do kościoła)

ej, a słuchakliście drugiej strony?

25 w Trojce, cały dzień poświęcony był wręczaniu prezentów nauczycielom

Czasem aż włos się jeżył, gdy się sluchalo rodziców i mlodzieży.

Powiem szczerze- otrzymanie kwiatów za grube pieniądze zamienilabym chętnie na wpłatę na sensowny cel, bądź kupienie kurtki dla Grzesia.

zawsze źle się czułam w takich sytuacjach i wówczas gdy byłam n-lem zawsze ten poglad wcielałam w życie.

Za to- nie ukrywam- na koniec trzeciej klasy prezenty dostawałam ogromne. Teraz gdy jestem innym ciut czlowiekiem ( lata minęły w końcu) i uświadamiam sobie, że nie każdy miał chęć lub mozliwość wpłacenia składki

i mam rózne myślenie na ten temat. W dodatku sądzę, że rzecz się nakręca z powodu obu stron- rodziców i nauczycieli.

............

Zdecydowanie zaś uważam, ze sprawa tu łączy się z więziami między belfrem a klasą- nic dziwnego, ze powstają i ze ma się ochotę pozostawić po sobie jakąś pamiatką- niekoniecznie jednak powinien to być sprzęt agd;-( jakiś album, książka, pióro- nie dziwi mnie i nie bulwersuje

chodzi po prostu o SZTUKĘ wręczania i przyjmowania prezentów

z matczyną duma obserwowałam, jak moja córka ze spora grupą kolegów z klasy organizowali zakończenie gimnazjum:

była zabawa-grill w podmiejskiej restauracji prowadzonej przez jedną z mam (prosto, niedrogo, smacznie i ..wesoło, bo wszyscy dobrze się bawili)

dla wychowawczyni mały obrazek i piekny albumik ze zdjęciami -portretami wszystkich wychowanków (a ile przy tym ...kooperacji, żeby wszystkim zrobić zdjęcia w podobnej scenerii, wywołać je na czas itd.)

proste bukiety kwiatów (bez drutów, bajerów itp.) - bo o świcie komus się chciało pojechac na giełde kwiatów, gdzie za grosze można kupić świeże, piekne

no i starannie zapakowane zdjęcia całej klasy w ramkach - dla wszystkich (!!!) i Pani Sekretarki i Pani Bibliotekarki i Prezesa

a na dodatek, jak to zostało wręczone! cała klasa wpakowała się na podium, przewodniczacy wygłosił spontaniczne przemówienie (o przyjaźniach kóre w szkole nawiązał, o autorytetach, które spotkał, a nawet o miłości swego zycia, która poznał dzieki szkole),  nastepnie wywoływali na podium n-li  jak po odbiór ..świadectw z wyróżnieniem

...

po czyms takim zakaz kwiatów, upominków byłby ...barbarzyństwem ;-)

zgadza się

#25 i #26 mi jakoś w komplecie wystarczają:-)

wychowawczyni mojej córki w gim na koniec dostała od klasy wykonany przez nich w całości album ze zdjęciami każdego ucznia z... okresu niemowleco dziecinnego...:-)))) fantastyczna sprawa! z dedykacja stosowną na zakończenie edukacji...

Ile było szukania zdjecia... a ile przy tym wspomnień przy okazji przy ogladaniu zdjęć domowych!

Ja tez chciałabym takie- to b. pomysłowe... ale nie wiem jakby tu dzieciakom podpowiedzieć:-)))))))

Małgoś, takie sytuacje są piękne , ale mogą zaistnieć jedynie wtedy, gdy obie strony łączy więź! Czegoś takiego nie dostrzegłam w moim gimnazjum. Zakończenie klas 3-obserwowałam wręcznie kwiatów-zostało  ich mnóstwo, bo zaproszeni goście nie pojawili się....Inna scena -po wręczeniu świadectw, a przed przemówieniami i częścią artystyczną znika z sali połowa uczniów. Część przed budynkiem zapala papierosy, inni pokazują starannie zapakowane butelki, którymi będą świętować zakończenie szkoły....Rażący kontrast-wewnątrz szumne przemówienia, a na zewnątrz samo życie... Zgadzam się z przedmówcami, że kwiatki są dużo bardziej odpowiednie niż prezenty, a w ciągu 20 lat pracy obejrzałam sporo tych prezentów-biżuteria, serwisy, namioty....

Kilka razy żegnałam już swoje klasy.

Raz były maskotki, raz własnoręcznie wykonane  żartobliwe rysunki związane z przeżyciami szkolnymi, raz album ze zdjęciami (album był najlepszy, ale za długo by o tym pisać!), raz wierszyki, raz książki...

Zawsze z przyjemnością wręczałam te drobiazgi zaskoczonym dzieciom , zawsze bylo przy tym dużo śmiechu i duzo łez...

W przyszłym roku oddaję swoją ostatnią (chyba) klasę. Mam nadzieję, że nikt mi nie zabroni po raz ostatni pożegnać się z klasą tak, jak będę chciała...

PS

Mam niewielkie klasy...

;-)

a czemu

ostatnią?

maelka?

bo kiedyś musi to nastąpić...

;-)

!!!!!

idziesz na emeryturę?

Czasem Ciebie tu czytaywałam i zawsze Cię widzialam oczyma wyobraźni jak o taką mlodą, spokojną kobietę - masz w sobie takiego ducha, co to nieliczni mają

Pora...

... przejść na państwowy wikt... Przynajmniej mam gwarancję, że nie przytyję!

:-)

:-))

No, takie czasy, że na emeryturę wysyłają "młode, spokojne osoby", które mają ducha...

;-)

Serdeczne dzięki za przemiłe (choć niezasłużone) słowa! Dobra prognoza na wakacje!

:-)

nigdy nie myślałem o tym w taki zdrowotny sposób:-))))))))))))

Maelka zdecydowanie jest młodą spokojną kobietą. Mam to samo spostrzeżenie.

:-))

Właśnie ze wzgledów zdrowotno - estetycznych boję się, że mi każą do tej emeryturki dopłacać...Skoro taka skuteczna...

;-)