1. Wydaje mi się, że wystarczy wykazać tylko wzrost. W tym przypadku (0,71) także - opanowanie umiejętności.
Czy konieczne tu są liczby?

2.Według mnie dobrze Ci się kołacze.
O,70 to inaczej oznacza, że uczeń (szkoła) uzyskał (-a)
70% punktów możliwych do uzyskania (=opanował umiejętność).

ach te raporty...

Pisząc te raporty i tzw programy naprawcze mam cały czas wątpliwości. No bo jak mam naprawiać coś (umiejętności, wiedzę  uczniów), którzy opuszczają szkołę? i w przyszłym roku inna już klasa może mieć zupełnie problemy z czymś innym!  Tak jak kazdy uczeń, to jednostka niepowtarzalna sama w sobie.To miałoby sens gdyby te sprawdziny były na zakończenie klasy 5 a potem jeszcze raz po kl.6. Wydaje mi się że tworzymy sztukę dla sztuki.

Qde musiałam gdzieś sobie ulżyć;)

- nie jest mozliwe porównywanie sprawdzianów takie, w jakie chcecie wejść - narzędzia nie są identyczne. To jest możliwe tylko wtedy, gdy tym samym narzędziem badacie różne populacje  (my od 1999r. tak mamy z matmy i z polskiego).

Możecie jedynie zaobserwować pewne tendencje - a czy to tobrze czy źle, bym nie wchodziła - pomiar dydaktyczny jest jedną z hipotez dot. wiedzy i nie stanowi wiedzy pewnej, nalezy do nurtu technologicznego w pedagogice i powinien być wykorzystywany jako narzędzie uzupełniające - a nie podstawowe w ocenianiu.

malmar

Sądzę, że masz rację odnośnie łatwości - 0,7 to wynik dobry, odpowiadający szkolnej ocenie 4.

Gdy analizuję wyniki sprawdzianu, to staram się porównywać nie tylko wyniki z poprzednimi latami ale również z wynikami diagnozy wewnętrznej. Badamy poziom kompetencji polonistycznych i matematycznych w klasie IV we wrześniu, następnie po klasie V, sprawdzian próbny i końcowy zewnętrzny w kl. VI. Wyników gromadzi się sporo i daje to możliwość porównania i wyciągnięcia wniosków co do ewentualnych postępów lub ich braku. Narzędzia pomiarowe konstruujemy w oparciu o standardy, tak aby stawało się to wszystko porównywalne.

Również zastanawiamy sie nad tzw programami naprawczymi ale kierujemy je indywidualnie do uczniów i rodziców. Każdemu przekazujemy informację, które umiejętności wypadły słabo i nauczyciele podają rodzaj ćwiczeń, które pomogą wyrównać braki. Co dalej rodzice z tym robią? Powinni pracować z dziećmi ale życie pokazuje raczej coś innego. 

Jesteśmy zespołem, więc do gimnazjum trafiają te same dzieciaki co kończyły VI. Zaczynamy od zespołów wyrównujących wiedzę, od razu wiemy kto powiniem na nie uczęszczać, n-le wiedzą jakie umiejętności trzeba doskonalić itp Ale prawdę mówiąc i bez tej całej mrówczej pracy, sprawdzianów zewnętrznych i tak n-l wie, kto i jakie ma braki, czy pracuje i jakie postępy poczynił.