masz ...ale tylko jeden
Mam tylko jeden... 1988.02.10 wyrok SN III PZP 4/88 LEX nr 55402
1. Cele urlopu wypoczynkowego i urlopu zdrowotnego są w rzeczywistości zbieżne: regeneracja sił pracownika. 2. Nie można z dwóch urlopów korzystać równocześnie w tym samym okresie czasu. Oczywiście zaś "zdublowanie" uprawnień pracownika do płatnych urlopów w tym samym okresie czasu nie może prowadzić do "zdublowania" uprawnień pracownika do wynagrodzenia za ten sam okres czasu, w którym pracownik przybywając na urlopie w ogóle nie wykonuje pracy.
1988.02.10 wyrok SN III PZP 4/88 LEX nr 55402
1. Cele urlopu wypoczynkowego i urlopu zdrowotnego są w rzeczywistości zbieżne: regeneracja sił pracownika. 2. Nie można z dwóch urlopów korzystać równocześnie w tym samym okresie czasu. Oczywiście zaś "zdublowanie" uprawnień pracownika do płatnych urlopów w tym samym okresie czasu nie może prowadzić do "zdublowania" uprawnień pracownika do wynagrodzenia za ten sam okres czasu, w którym pracownik przybywając na urlopie w ogóle nie wykonuje pracy. Przewodniczący: SSN K. Michaluk. Sędziowie SN: J. Bała, E. Brzeziński. Protokolant: M. Dobrzeniecka. Powódka jest pracownikiem Państwowego Gospodarstwa Rolnego w S. W okresie od 1 stycznia 1986 r. do 31 grudnia 1986 r. korzystała z płatnego urlopu zdrowotnego, przewidzianego w § 62 Układu Zbiorowego Pracy dla Państwowych Gospodarstw Rolnych. W niniejszej sprawie domagała się ustalenia, że nabyła prawo do urlopu wypoczynkowego za rok 1986 r. Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w B. wyrokiem z dnia 15 września 1987 r. powództwo uwzględnił. Zdaniem Sądu Rejonowego - Sądu Pracy - urlopy zdrowotny i wypoczynkowy nie wyłączają się wzajemnie, inny jest bowiem ich charakter. Urlop zdrowotny udzielany jest dla przeprowadzenia leczenia. Komisja lekarska przy Przychodni Rejonowej ZOZ w B. dnia 20 grudnia 1985 r. ustaliła, że powódka "powinna ze względu na stan zdrowia powstrzymać się od pracy w okresie od 20.12.1985 r. do 19.12.1986 r. w celu przeprowadzenia leczenia. Jedynie na prośbę kierownika Zakładu pracy zgodziła się na udzielenie jej tego urlopu w okresie między 1 stycznia 1986 r. a 31 grudnia 1986 r. W sytuacji takiej nie można uznać, że zasady współżycia społecznego pozwalają na utratę określonych uprawnień pracowniczych, jeżeli pracownik mimo choroby wykazuje duże zrozumienie dla potrzeb zakładu pracy i wbrew zaleceniom lekarzy na prośbę pracodawcy świadczył nadal pracę. Powódka przez kilkanaście lat była dojarką. Wykonywała bardzo ciężką pracę bez względu na porę roku, co spowodowało, iż stała się osobą chorą. W związku z rewizją pozwanego Przedsiębiorstwa Sąd Wojewódzki - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. postanowieniem z dnia 26 listopada 1987 r. przedstawił Sądowi Najwyższemu, w trybie art. 391 k.p.c., do rozstrzygnięcia następujące zagadnienie prawne: 1) Czy w świetle § 62 ust. 2 Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowych Gospodarstw Rolnych dla zakładu pracy wiążący jest czasokres urlopu zdrowotnego określonego przez komisję lekarską, czy też data rozpoczęcia tego urlopu określona we wniosku komisji; 2) Czy fakt przebywania pracownika na płatnym urlopie zdrowotnym, przyznanym na podstawie § 62 ust. 1 cytowanego wyżej UZP, oraz okres tego urlopu w danym roku kalendarzowym mają wpływ na prawo i wymiar urlopu wypoczynkowego za rok przebywania pracownika na płatnym urlopie zdrowotnym. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: § 62 Układu Zbiorowego Pracy dla Państwowych Przedsiębiorstw Rolnych z dnia 24 grudnia 1974 r. ma treść następującą: 1. Pracownikowi przysługuje prawo do płatnego urlopu w wymiarze do 12 miesięcy na wniosek komisji lekarskiej, po przepracowaniu 20 lat w jednostkach objętych niniejszym układem. Wynagrodzenie za ten okres ustala się wg. zasad jak za urlop wypoczynkowy. 2. Czasokres urlopu, o którym mowa w ustępie 1, ustala komisja lekarska. Jest niesporne, że powódka na takim, płatnym urlopie zdrowotnym przebywała przez cały rok 1986 r. W sytuacji takiej - wbrew stanowisku wyrażonemu w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego - powódka nie może skutecznie domagać się przyznania jej ponadto urlopu wypoczynkowego za rok 1986, gdyż jest to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i celami zarówno płatnego urlopu zdrowotnego, jak i płatnego urlopu wypoczynkowego (art. 8 k.p.). Cele urlopu wypoczynkowego i urlopu zdrowotnego są w rzeczywistości zbieżne: regeneracja sił pracownika. Urlop zdrowotny, o jakim mowa, nie jest równoznaczny ze zwolnieniem lekarskim od wykonywania pracy. Pozostaje urlopem, wprawdzie nie urlopem wypoczynkowym - ale urlopem. Nie można zaś z dwóch urlopów korzystać równocześnie w tym samym okresie czasu. Oczywiście zaś "zdublowanie" uprawnień pracownika do płatnych urlopów w tym samym okresie czasu nie może prowadzić do "zdublowania" uprawnień pracownika do wynagrodzenia za ten sam okres czasu, w którym pracownik przybywając na urlopie w ogóle nie wykonuje pracy. W sytuacji występującej w niniejszej sprawie, uprawnienia powódki do urlopu wypoczynkowego za rok 1986 skonsumowane zostały przez wykorzystanie przez nią, przez cały rok 1986, urlopu zdrowotnego. Nie może więc powódka aktualnie skutecznie domagać się ani przyznania jej urlopu wypoczynkowego za rok 1986, ani ustalenia, że prawo do takiego urlopu jej jeszcze przysługuje. Dla dokonania takiego stwierdzenia nie jest konieczne podejmowanie przez Sąd Najwyższy postulowanych przez Sąd Wojewódzki - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. uchwał. Sąd Najwyższy przejął przeto, w oparciu o przepis art. 391 § 1 k.p.c., sprawę do rozpoznania i na podstawie art. 390 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji. | 
