A dlaczego te próby porozumienia wypadają marnie?

Nauczyciel się uwziął? Jakie jest tego wytłumaczenie? Wygląda rzeczywiście na konflikt i chyba rozwiązać go nalezy przez przede wszystkim rozmowę z nauczycielem, rzeczową i kulturalną oczywiście.

Trochę mało informacji.

A odbyły się rozmowy z dyrektorem?

Ciekawe!

Wygląda na to, że dyrek też nie ma zamiaru sytuacji rozwiązać i tego już nie rozumiem. Ciekawe, jakie jest zdanie nauczyciela, chociaż można się domyślać z faktów, które przedstawiłeś. Trudnoporadzić coś nie znając opinii wszystkich zainteresowanych. Może faktycznie przydałaby się konsultacja z innym matematykiem, a w razie czego jest przecież możliwość egzaminu sprawdzającego, gdyby rodzice w porozumieniu właśnie z innym matematykiem uznali ocenę za niesprawiedliwą.

Wiem,że to dodatkowy stres dla dziecka, ale jakieś to jest wyjście.

Nie zakładajmy od razu

że któraś ze stron jest typowym czarnym charakterem.

Załóżmy, że matematyk mieści się w szeroko rozumianej normie, jego zachowanie wobec tego ucznia nie nosi znamion szczególnej złośliwości, ale dziecko mimo to ma jakąś blokadę i słowa wydusić nie umie.

Co można radzić temu dziecku, co można sugerować matematykowi i dyrektorowi? Co jeszcze ewentualnie można zrobić, nie uciekając się do ostateczności?

Więc, i tu Małgoś ma pole do popisu, specjalista winien wcześniej badając dziecko określić przyczynę tej blokady i możliwości pracy z dzieckiem w celu usunięcia tejże.

Egzamin to dla mnie także ostateczność, ale jeśli , jak przedstawił Roman, rozmowy się odbyły i to nic nie dało, to jest to może jedyne wyjście.

A zmienić szkołę? Czy to nie dodatkowy stres dla i tak już zmęczonego wszystkim  dziecka?

nie ma "załóżmy" Roman.

Każdy uczeń to przypadek indywidualny i "leczenie na odległość" jest niedopuszczalną amatorszczyzną. Tylko na miejscu to mogą rozpoznać.

Jenynej rady - moim zdaniem - jakiej mozna było udzielić udzielono w wypowiedzi #02. Zbadać sprawę na miejscu.

To wszystko leży w kompetencjach tamtejszych nauczycieli i dyrektora, poradni itp. Nie wchodziłbym w ich kompetencje moimi "cennymi radami"

Ale z doświadczenia wiecie więcej niż przeciętny człowiek, któremu trzeba poradzić, jakie mogą być przyczyny takich blokad, i jesteście w stanie dać kilka hipotetycznych wskazówek, co?  :-)

Znajoma lekarka też przy mnie radziła bratu przez telefon, jakie jeszcze można by badania wykonać i w jakich obszarach, sądząc po objawach, szukać prawidłowej diagnozy.

piszę bo mam to samo Romek...

Pisać jakie badania - tak. Tylko nie za duzo tych badań:-)

Mam akurat to samo. Mianowicie syna;-)

I on jest chyba matematycznie raczej uzdolniony. Ale nie lubi matmy u siebie. Naburmusza się i nie współpracuje.

Matematyczkę ma dobrą, o dobrej opinii.

Chyba więc jakaś alergia:-)

I poszedł na korepetycje (ja wiem że 1 uczeń w klasie to inaczej jakby niż w szkole więc nie ma porównań).

W każdym razie przyszedł i mówi ostatnio że uwielbia matematykę.

"Bo to takie ciekawe, najciekawsze w szkole"

I pójdzie do gimnazjum z rozszerzoną matematyką (jakiś taki wynalazek lokalny).

Nauczycielka - korepetytorka stywierdziła że chłopak całe zadania rozwiązuje w pamięci i buntuje się przeci w pisaniu tych "banałów" skoro "kazdy głupi spogląda i wie od razu jaki jest wynik". Pisze gówniarz tylko wyniki (za co omal mu nie rąbnąłem jak usłyszałem;-)

jakoś tam do niego dotarła. Trzeba mu co nieco wytłumaczyć by zmądrzał.

Uzdolniony (chyba - piszę ostrożnie bo jestem jego rodzicem i chce uniknąc wrażenia iż przeceniam go) dzieciak musi brać korepetycje z przedmiotu z którego jest uzdolniony! Wyobrażacie sobie?

Wioęc szkoła jest.. czasem do bani. Szkoła - masowa. Wylewa z kąpielami rozlicznymi rozliczne dzieci. Bo nie ma czasu i chęci by wybić ze łba złe podejście do zagadnienia. Nauczycielka nie ma serca i czasu by każdemu tłumaczyć do bólu.. Nie lubi ucznia bo jest nabzdyczony i obrażony.

A w ogóle to ciężki los mieć chłopaka w tym wieku. Brrr;-)

Mareczku

stres szkolny

Marek,

niechęć międzyludzka to mocna rzecz. Węzeł niemalże gordyjski się robi niekiedy.

Mam jednak nieodparte wrażenie, że to nauczyciel - z racji wieku, doświadczenia i swoich prawnych wobec ucznia zobowiązań - powinien pierwszy ponad tę niechęć się wznieść.

Uczeń zdolny, o dużych możliwościach, ale siedzi naburmuszony i nie współpracuje. Cóż to za wyzwanie!
Chyba nie jest to najtrudniejszy przypadek, z jakim nauczyciel może spotkać się w swojej pracy...

:-))

jeden matematyk se poradził;-)