Albo dać

O Jezu!! Ale armaty wytaczacie!

Zróbcie tak, żeby nie uciekali - i wszystko!

Że nie da się ?- W ciągu 4 lat pracuje w 3 szkole - i nie uciekają!(generalnie rzecz jasna, bo przypadki są)

AnJa

Żadne - umowa społeczna - a po co uciekać grupowo?

Wszyscy wtedy wiedzą o ucieczce i histerycznie reagują (organy, dyrektor, wychowawca, nauczyciel).

Masz powód do ucieczki solowej - idź sobie, mamusia i tak  napisze usprawiedliwienie, ale - na Boga - nie w tym dniu;-)

Histeria jest wcześniej: wezwiemy rodziców, przejedziemy się na najblizszej klasówce, zgarnie Was policja.

Samo nie działa- ale jeśli w zestawie - zostaniecie, to w szkole będzie normalny dzień, nawet lżejszy nieco - to oni to rozumieją. Naprawdę!

Jeśli chcą coś organizować w szkole - mają zgodę (Nie znam szczegółów - ale jak np. u Frediego)

E tam , nieuchronnośc zaraz;-)

Przecież pisałem - umowa społeczna taka: my sie do Was w tym dniu nie czepiamy, Wy nie uciekacie, jak złamiecie umowe to bedziemy wredni bardziej niż na codzień;-)

A poważniej - coś takiego, tyle, że nie karę a wspólny interes staram się akcentować!

hm...

"Problemy a obecnością?

Wcale ich nie mamy.

Dzieci nie chcą opuszczać zajęć nawet wówczas kiedy są chore.

To właśnie stanowi nasz problem."

Miriam Kronish - dyrektor John Eliot Elementary School w Needham w stanie Massachusetts

"Rewolucja w uczeniu" Gordon Dryden i Jeannette Vos str. 448

A co ma choleryk ze zbiorowymi wagarami wspólnego?

Jak uciekalismy w szkole sredniej to też wszyscy - a usposobienia to tam rózne w klasie mielismy.

Tyle że u nas rodziców nie wzywano - u jednego nauczyciela kwiatki na przeprosiny wystarczyły,u innego butelczyna (czasy karkowe) a u jeszcze innego brrr ... do dzisiaj te zadanka z konstrukcji stalowych w ramach samokształcenia pamietam, co je przy pomocy 2 szkolnych inzynierów budownictwa i doktora nauk technicznych z polbudy usiłowaliśmy rozwiązać.

Po rozwiazaniu mielismy zadzwonić do domu do nauczyciela i wyniki przedstawić.

Gdzieś koło 20 klasowy geniusz zadzwonił do Profesora i powiedział, ze nikt nie da rady jednego z zadań rozwiązać - na co usłyszał, że faktycznie nikt, bo jest nierozwiązywalne.

I jakoś nam chęć ucieczek od niego przeszła:-)

Co Ci szkodzi - potęp:-(

Zwłaszcza, że czyn faktycznie na pochwałę raczej nie zasługuje.

A jakby to Tobie klasa zwiała, to też byś raczej potępienia oczekiwała - choć niekoniecznie flegmatyczką chyba jesteś (no, chyba że córka w tatusia się wyłacznie wdała).

W rzeczy samej w tatusia :-)

Pamiętam, jak w klasie mojego syna uciekli wszyscy prócz jednego chłopaka. Potępiony został przez całą społeczność klasową. Może bym i potępiła, gdybym nie wiedziała, jak bardzo dla nastolatków liczy się akceptacja - grupy rówieśniczej w szczególnośći.

Basik ... to zdanie z postu #17:

"I niech mi tu Janusz czy kto inny nie pisze, że wcale nie muszę, że jest to paranoidalne."

Nie przesadzasz lekko?
Jakim prawem imputujesz mi tu jakąś chęć zajęcia stanowiska - i w dodatku określonego stanowiska?
Nie podoba mi się to - wycieranie sobie ust moim imieniem.

Gdybym był niegrzeczy - napisałbym - że to mi wygląda na paranoję.
Jestem niegrzeczny - zwykle, gdy wobec mnie niegrzeczność jest okazywana.
Mogę nie być.

hmm... z rejestracji:

     Kiedy do Łomnickiego zbesztana studentka powiedziała:

- Mistrzu...

    Skął ją tymi słowy:

- Nie mistrzu, a raczej: Boże!

PS. kiedy słyszę - "mistrzu" ta anegdota mi się przypomina. ;-)

Janusz, dziękuję Ci za lekcję. Pozwolę sobie powtórzyć za Churchilem

 " Zawsze jestem gotów się uczyć, chociaż nie zawsze chcę, by mnie uczono".