"Możemy tylko obserwować tę magmę i czekać co się z niej wyłoni."

Budujące, prawda? Nie chciałabym tak z załozonymi rękami czekac na wybuch..... bo z magmy......

nasz naród jak lawa, z wierzchu twarda, plugawa... lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi, plwajmy na te skorupę i zstąpmy do głębi...

- może taką magmę miała na myśli?

I co z tego wyjdzie?

DZIADY!!!!!

a Ty Roman wiesz,ze się tak dziwisz?

Wiesz jakiego chciałbys wychować?

A może na "Twoje kopyto" to nie jest tak jak bedzie dobrze dla niego?

Nie spieram sie tu o wartości niepodwazalne honor , uczciwość,szacunek..

To,ze kuratorka nie widziała, nie znaczy,że ona taka głupia:-) Ja tez nie wiem...zazdroszcze tym co wiedzą

Jedno jest pewne..temu sie udało dobrze wychowac, komu sie udało, czasami intuicyjnie, czasami z premedytacją a czasami samo się wychowało:-)

Nigdy nasi wychowankowie nie beda tacy jak my, tak jak my nie jestesmy tacy jak nas wychowujacy.

ciśnie mi się...ale się boję...;-)

palnęłam...teraz nie moge spać..;-))

Tak mi się bowiem nasunęło po Ady stwierdzeniu, że my też nie tacy - jak Ci co nas wychowali.

Bardzo trudno tak jednoznacznie powiedzieć.. spisać... wychowanie młodeczgo człowieka to wypadkowa wielu rzeczy...szkoła jest tylko jedną z nich.

no cóż

ja chcę wychować człowieka

Piotrek mu na imię

;-)

to pierwsza część. A teraz druga, bo wcale powaznie potraktowałem pytanie,

Sięgnałem do mądrzejszych (tak o sobie twierdzą). I mam .. problem.

Na wpisane hasło z tego wątku - w googlach znalazłem tylko odpowiedzi stron katolickich oraz harcerskich. Ani jednej innej;-)

Najpierw tu:  Miesięcznik "Wychowawca": powracamy do tego samego tematu, by tym razem w imieniu rodziców i nauczycieli zdecydowanie powiedzieć: STOP EDUKACJI SEKSUALNEJ

no cóż tu ludziom jedno w głowie;-) Idę więc dalej..

Potem tu: ZHP: przy formułowaniu i realizacji celów wychowawczych, zwrócić musimy uwagę na przygotowanie młodych ludzi do radzenia sobie z problemami w zespole, przy pomocy przyjaciół, przygotowanie do rozumienia i rozwiązywania rzeczywistych problemów, własnych i innych ludzi. To przede wszystkim przygotowanie człowieka odpowiedzialnego, zaradnego i gotowego do podejmowania służby - który potrafi poradzić sobie w trudnych sytuacjach życiowych, nie przekraczając norm moralnych, poszukuje, jest aktywny, przygotowany do podejmowania różnorodnych ról w dorosłym życiu, ufa w możliwość rozwiązania problemów, podwyższa swoje umiejętności, jest sprawdzony w działaniu i wypróbowany przez codzienne przeżycia

Teraz ja;-) Skłaniam się do stwierdzenia: przygotowujemy. Harcerze bardzo uważali co piszą. I mieli rację.

Szkoła (bo o nią zapewne pytającemu chodzi) przygotowuje. Czyni gotowym.

Bardzo szkole dziękuję za pomoc mi w wychowaniu - bo te gotowości bardzo są w całym wychowaniu potrzebne, ale zwracam szkole uwagę, Piotrka wychowuję ja.

Bo nie chciałbym by przejął wzorce pani X (znacie?) I pani XY, i pani YY

Nie ufam szkole ot tak bo jest szkołą, Znam nauczycieli, To ludzie jak wszyscy. Ale jak są w szkole fachowcy to mi syna przygotują. Do zaradności, do matmy, do liceum itp

Wychowanie to ja z ich pomocą - jak jej będę potrzebował.

dalej jadę.

Opoka: Polska młodzież i dzieci wychowywane są dziś przez pokolenie rodziców i nauczycieli, które było kształtowane w czasach obowiązywania tzw. "wychowania socjalistycznego" i samo posiada braki w sferze odpowiedzialności, moralności, wartościowania itd.

Telewizja, prasa i muzyka młodzieżowa, kino i film video, gry komputerowe, itp. są powszechnie dostępne i oddziaływają szczególnie agresywnie i często bardzo negatywnie ( promowanie przemocy, konsumpcyjnego stylu życia, itd.).

Powszechna dostępność nie tylko alkoholu i papierosów, ale także narkotyków powoduje, że coraz większa i coraz młodsza grupa dzieci popada w poważne uzależnienia od używek.

W Polsce, podobnie jak i na całym świecie, wzmaga się tendencja do podważania wszelkich autorytetów, co wywołuje u młodych ludzi uczucie zagubienia i lęku z powodu niemożności znalezienia wzoru w trudnej sytuacji życiowej. Doprowadza także do poszukiwania autorytetów i wspólnoty w grupach nieformalnych, w tym także i w sektach.

Sytuacja ekonomiczna wielu rodzin jest obecnie bardzo trudna. Coraz bardziej powszechne stają się bezpośrednio dotykające młodych ludzi sytuacje ekstremalne takie jak : nędza, bezrobocie, bezdomność, czy stałe zagrożenie tymi zjawiskami.

Niektóre rodziny borykają się z sytuacją permanentnej nieobecności obojga pracujących rodziców w domu i pozostawienia dzieci samym sobie.

I tu zmierzam już ku pogrzebionemu psu;-)

Stąd moi drodzy moje opory.

no marek ubiegłeś mnie, tak szeroko ująłeś.. ja tak skromnie, z jednej strony... ale bije w to samo co Ty - Ty w Piotrka, ja w swoich...
i napisałam się już, wiec nie będę ustosunkowywać się do Twej wypowiedzi...

--------------------------

Gdybym miała "obserwować tę magmę i czekać co się z niej wyłoni" nie byłabym dobrą matką, ani tym bardziej wychowawcą szkolnym.

I jako matka i jako wychowawca muszę wychwytywać, muszę reagować od razu, bo inaczej, kiedy będzie już za późno, nie będę miała już szansy... I gdy z wychowankami jestem tylko przez jakiś czas, tak swoich jak wychowam, tacy będą w stosunku do mnie i w odniesieniu do innych ludzi.

Wybaczcie, może powiem coś demagogicznego, nieprofesjonalnego, ale na pytanie: jakiego człowieka chcemy wychować? - mogę odpowiedzieć tylko w ten sposób - takiego jakiego pragnę mieć syna czy córkę... Trudno przedłożyć to na warunki szkolne, ale stawiam tu znak równości w stosunku do swojego wychowanka, którego mam w klasie. I zgadzam się z tym co napisała Karolina - "wychowanie młodego człowieka to wypadkowa wielu rzeczy...szkoła jest tylko jedną z nich." Nic ani nikt w świecie nie żyje odrębnym życiem. Każdy z nas jest powiązany, współzależny od siebie, od czynników zewnętrznych, od tego wszystkiego co nas otacza. Tak jak nasi wychowankowie, tak i my jesteśmy jak te gałęzie i liście na wielkim drzewie. Ich trwałość jest jednaka, wszyscy mamy czas od urodzenia, po śmierć. Co z tym życiem zrobimy, co zrobią nasi wychowankowie ze swoim, zależy od tych wielu wypadkowych, od szkoły także. Na ile uda nam się ukształtować młodego człowieka? Coś przytoczę...

------------------------------ 

"- Zdarzyło się pewnego razu, że Budda spotkał tresera koni.
Zapytał go: "Jakich używasz sposobów, by nauczyć konia galopować?"
Treser powiedział: "Dzielę konie na trzy typy. Pierwszy to te, które bardzo szybko się uczą. Kiedy tylko pokażę szpicrutę, rzucają się w szybki galop - to najlepszy rodzaj. Konie drugiego rodzaju muszę ciagle smagać, bo inaczej nie chcą galopować. Ale najtrudniej jest z końmi trzeciego rodzaju. Nawet jeśli bez przerwy je smagam, leżą, nie chcą wstać i biec."
"Co robisz z tymi końmi?" - spytał Budda.
"Nie zawracam sobie nimi głowy" - odparł treser.
Na to Budda powiedział, że z ludźmi jest tak samo. Tylko niektórych można nauczyć; niektórzy są niereformowalni. Poprowadzi ich tak daleko, jak pozwoli na to ich poprzednia karma, ale dalej nie będzie mógł im pomóc."

[cytat z palijskich sutr]

---------------------------------------

My i w tych niereformowalnych wkładamy wysiłek...
Uważam, że na wychowanie i Dziady, i Norwid i Dalajlama i Jan Paweł... i te wszystkie powyższe różności o których wspomniał Marek, ale z czujnym mym okiem..no, bo moje ci one.:)

Na pierwszym miejscu stawiam wszystkie wartości, które najbliższe sercu, miedzy innymi - współczucie, miłość, troska, honor, prawość..,  kultura łagodności, gra życia z poszanowaniem innych, nie tylko drugiego człowieka, ale i wszystkich czujących istot...

No proszę

nie znacie się nic, a nic ... nie wiecie na jakiego człowieka chcecie wychować mojego syna i córkę ... a się, qrna, do tego zabieracie i w jakieś statuty wpisujecie. ;-))))

Se je, qrna, wychowam - mam wizję jakimi powinny być moje dzieci i mam możliwość wychowywać je w Indywidualnym Toku Wychowywania - bo ja mam ich dwoje - a Wy ... czasem zliczyć trudno ...
Ja znam je od niemowlęcia, a Wy ... przez lat kilka ...
Ja będę z nimi żył do swej śmierci, a Wy ... z ulgą odetchniecie, gdy pójdą sobie.

Wy uczcie - ino dobrze - będę Wam wdzieczny. ;-)))

Objaśnienia stosowanych skrótów:

• Wy - nauczyciele cudzych dzieci, a wśród nich i ja kiedyś.
• Ja - rodzic własnego dziecka - czyli ja, ale i Ty.

biorę do prania kurtkę mojej córki, w kieszeniach pełno maleńkich śmieci: papierek po cukierku, bilet..... "nie mogłaś tego wyrzucić?" - "nie było po drodze kosza, a Ty tak mnie wychowałaś, że nie moge rzucić na ulicę..., daj to, wyrzucę przecież w domu do kosza...."

no fakt, to jeden z drobiazgów, który wpajałam moim córkom, pokazując własnym przykładem, od najmłodszych ich lat. Udało mi się dużo, co nie udało...hm... zawsze jest takie coś....

i chociaż wiem, widzę, że do szkoły przychodzą dzieci też "jakoś" wychowane przykładem rodziców i ich usilnym staraniem, czasem to "jakoś" mnie się nie podoba, bo.. stanowi problem w funkcjonowaniu dziecka w społeczności szkolnej. :rzuca te papierki gdzie popadnie, leje kolegów, przeklina głośno, oszukuje, obraża, wyzywa, przezywa, wyśmiewa......można by długo wyliczać...

wtedy z uporem maniaka próbuję jednak "wychowywać" - znów własną postawą(niektórzy jak ten pierwszy koń z postu renaty - łapią o co chodzi)  motywacją zewnętrzną w postaci kar i nagród (to ta szpicruta dla drugiego typu koni, tu wiem jednak, że gdy jej braknie...) i tymi niereformowalnymi też "zawracam sobie głowę", kto wie, czy w dzisiejszej szkole nie najwięcej się nimi zajmujemy....

jeśli rodzice zaakceptują moją postawę, bo jest im bliska, wtedy bedę mogła wspomagać ich w wychowaniu. Jeśli różnimy się bardzo - będziemy mówić różnymi głosami, a dziecko będzie w tym wyłącznie zagubione....

tylko pytanie: czy moja postawa, wartości: uczciwość, odpowiedzialność ,szacunek ....odpowiadają wartościom akceptowanym przez rodziców?

żeby było jasne:-)

hania może mi wychowywać dziecko;-)

ale pani x nie

panie y i z tez nie

i mam seriuous proublem jak mówią Rosjanie.

Ale..

oczywiście

wychowuje szkołą. JA wiem. Nie da się uniknąc tego. No wychowuje. Dostarczając wzorców i przygotowując np na problemy z dojrzewaniem, na problemy z prawem, na zwykłe dzień dobry w końcu. Tylko.. mamy się akceptować. A skoro nie zawsze możemy - niech się szkoła nie posuwa za daleko.

Niech ma swoje zasady. OK, zdoda - np. w tej szkole nie przeklinamy. No jasne - ma się mój syn dostosować (a niech stracę;-)

Tylko niech mi szkoła nie mówi że mi wychowuje dziecko. Tak mówią tylko czasem łobuzowi ludzie: "jak cie ojciecmatka nie wychowali to ja to zrobię".

Wtedy.

Marek - kurka, za daleko do Ciebie:-))

postawa postawą, jeszcze muszę znaleźć czas na to wychowanie, czyli "spotkanie dorosłego człowieka z dzieckiem, w którym młody człowiek zdobywa ważne i konstruktywne doświadczenie budujące jego szeroka rozumianą osobowość"

a tu....... :-))

Wychowanie, kolego, sprawa arcyważna!

Tak jest, dyrektorze, zaraz się poświęcę,
tylko stopnie podliczę, ujmę statystycznie,
przeciętną wyszczególnię, sprocentuję frekwencję,
arkusze ocen sprawdzę, uzupełnię luki,
wycieczki zaplanuję, w diagram to uchwycę,
obstaluję autokar, noclegi, stołówki,
wniosek złożę w dyrekcji, gdy koszty podliczę.

Świadectwa w mig wystawię, sporządzę odpisy,
opinie zredaguję, metryki posprawdzam,
zdjęcia ponaklejam, prześledzę przepisy,
inwenturę odbędę, zubytkuję braki,
porównam z księgą główną, dodam ekspertyzę,
wyzłomuję starocie, poupycham w paki,
na zastępstwa polecę, społecznie podziałam,
referat przygotuję na ważne zebranie
i już bez żadnych przeszkód
zajmę się wychowaniem!

Józef Pielechowski

"Organizacja i zarządzanie oświatą i szkołą" Wyd. eMPi2 Poznań 2000

bardzo bliskie jest mi to co napisała hania.

I w zasadzie mógłbym na tym zakończyć. Ale ostatnie pytanie hani i to co napisał Janusz jest impulsem do dalszego pisania.

Moje dzieci są juz dorosłe, I wszystkie te dywgacje o moim ich wychowaniu powinienem w czasie przeszłym opisywać. Czy są one tak wychowane jak ja bym chciał? Myślę, że w duzym stopniu chyba tak.

Wiele jednak mają zachowań, poglądów, które nabyli na pewno poza domem. I jest tak, że dużą częścią ich niekoniecznie jako rodzice się zgadzamy. Skąd zatem się to u nich wzięło?

Ano z różnych miejsc.

Ze szkoły też. Pamiętam, jak musiałem tłumaczyć córce, że fakt notorycznego spóźniania się nauczyciela na lekcję nie upoważnia Jej do wychodzenia z domu do szkoły (miała na dojście 5 min.) w momencie gdy w szkole brzmiał (albo już przebrzmiał) dzwonek na lekcje. "Przecież Pani i tak przychodzi 15 min po dzwonku" - mówiła mi córka.

To co Janusz? Czy ta pani nie miała wpływu na wychowanie mojej córki?

Jestem Jej wdzięczny, bo nauczyła dość dobrze (inne lekcje tego przedmiotu zaczynali później). Ale mam też żal do niej - wiesz z jakiego powodu.

Podobnie, a w zasadzie jeszcze gorzej było ze szkołą syna. Tam tez dowiedział sie on od nauczycieli o tym, jakie (negatywne z mojego punktu widzenia) postawy można prezentować w róznych sytuacjach. Nie będę opisywał szczegółów bo nie o to tu chodzi.

Uważam jako rodzic i jako nauczyciel, że pomimo tego, iż dziecko w szkole (z nauczycielami) jest niewspółmiernie krócej niż z rodzicami, to szkoła w zakresie wychowania może zrobić dużo dobrego, ale może też wiele tu spiep... tzn chciałem powiedzieć - zepsuć.

I od niej samej (szkoły) zależy którą wersję sobie przyjmie...

:-)

Marek, hania

"Tylko niech mi szkoła nie mówi że mi wychowuje dziecko." Masz rację, tu się zgadzam - takie twierdzenie szkoły jest nieuprawnione.

:-)

Tak Rycho - bardzo lubię takie panie i panów dających zły przykład moim dzieciom.
Dla mnie to strawa duchowa ... znaczy wychowawcza.

Powtarzam zawsze - nie interesuje mnie, że ktoś też robi źle.
Nie interesuje mnie również, że wszyscy koledzy robią tak samo źle jak ty.
Mnie interesuje - dlaczego Ty to robisz.
Fakt, że inni tak robią nie jest żadnym tłumaczeniem.
Fakt, że inni kradną nie oznacza, że kradzież nie jest niewłaściwa.
I takie tam ..

Akurat to Rychu jest dla mnie osią wychowania.
Całę wychowanie buduję wokół tego.
Nie jest ważne, że inni ludzie robią źle - ty, moje dziecko, odpowiadasz za siebie i swoje czyny.

Ta zasada pozwalała mi jednocześnie puszczać syna na podwórko - do kolegów, którzy nie podlegają KN, MENiSowi - nie czujących powołania do wychowywania - nie mających owego wpisanego w statut.
Takich tam - normalnych - łobuzów i chamów też.

Dzięki temu, że każę patrzeć w siebie - nie muszę się obawiać, że się zapatrzy w kolesia-dresiarza.

Dobra - temat jak rzeka - Wy fachowcy - se pogadajcie.

Nie jest ważne, że inni ludzie robią źle - ty, moje dziecko, odpowiadasz za siebie i swoje czyny.

Janusz w pełni zgadzam sie z twoimi twierdzeniami. Budowanie poczucia odpowiedzialności za własne postępowanie też uważałem i uważam za bardzo ważne.

Próbuję jednak powiedzieć, że dziecko nawet  w najlepszej (wychowawczo) rodzinie będzie w jakimś sensie ulegać wpływom czynników zarówno tych, które mają w statutach zapisane różne rzeczy na ten temat, jak i tych, które, jak sam zauważyłeś, temu nie podlegają. (Tak przy okazji dla mnie mniej ważne jest to co jest zapisane w statucie, a więcej jak się to robi.) Z jendymi sytuacjami będzie sobie radzic z naszego punktu widzenia dobrze, z innymi troche gorzej i (być może) zwróci się do rodzica o pomoc. Z innymi moze sobie nie radzić. Czy jesteś pewien, że zawsze będziesz mógł w takich sytuacjach dziecku pomóc, zawsze przy nim będziesz? Wskazać (pomóc dojść) właściwe rozwiązanie? Czy, np 8-latek jest na tyle samodzielny i odpowiedzialny za swoje czyny (i wybory)?

To ważne jest, aby móc dziecku pozwolić iść do kolesiów, tych różnych od tego też. Bo tak ma możliwość uczenia się dokonywać właściwych wyborów. Ale też ważne jest moim zdaniem, aby postawa pani nauczycielki w I Kl. (której dziecko naturalnie ufa) nie kazała dziecku dokonywać wyborów pomiędzy tym co na ten sam temat powiedziała (wymaga) pani a tym co mówi się (wymaga w domu). Dobrze jest, gdy takie coś świadomy rodzic zauważy i próbuje coś z tym zrobić. Gorzej, jeśli mu to umknie.

I żeby było jasne, podstawową rolę w budowaniu sytemu wartości u dziecka odgrywaja dla mnie jego rodzice.

A do Stefana.

Sądzę, że i Janusz i ja mieliśmy na mysli to, że rodzic jest z dzieckiem przez całe życie, a nauczyciel X tylko przez taki okres kiedy go uczy, czyli co najwyżej 3 lata. Bo nawet w podstawówce po trzech latach zmienia się uczniowi nauczycieli.

A że w szkole można również mieć wpływ na wychowanie dziecka, to jest to o czym było powyżej. Przy czym nie chciałbym w tym miejscu mówić o tych "niejednych rodzinach"

:-)

A tak wogóle Janusz, to chciałeś nam ubliżyć, czy się na nas obrazić?

Dobra - temat jak rzeka - Wy fachowcy - se pogadajcie.

:-)

Uchylić czapki z szacunkiem, Rychu. ;-)))

Zauważ Rychu, że cały czas piszesz nie o wychowaniu dzieci - ale o dobrze lub źle wychowanych nauczycielach.
Już qmasz gierkę?
Oczekuję z taką samą mocą jak Ty, że moje dzieci będą uczyć światli, odpowiedzialni, uczciwi, porządni, punktualni ludzie - uczyli.

no i..

;-)

OK, qmam!!

rozumiem, że jeśli nauczyłbym Twoje dziecko np oszukiwać i ono zaczęłoby sobie z tym nieźle radzić, to osignąłbym sukces pedagogiczny.

Czy tak ;-)

całe szczęście, że to tylko te... cudze mogę uczyć

;-)))

E no ... Rychu ...

z tej strony Cię nie znałem ... ;-))))
Pies nam drapał mojego syna ... naucz mnie ... na naukę nigdy za późno ... niech ten świat w końcu stanie przede mną otworem. ;-)))

PS. Zauważ, że wymóg "porządności" nauczyciela wyklucza jego potrzebę nauczenia mojego syna rzeczy złych.

uff ...

chyba nareszcie doszliśmy do konsensusu :-)

myślę o tym:    ;-)

:-)