... a prawo pracy mówi trochę inaczej niż ucieranie nosa.

- nienależne pobory/źle naliczone - za dużo, dwa razy, inny przelicznik jest korzyścią pracownika i to w świetle obowiązującego prawa.

- trudno było mi przestawić się na taki sposób myślenia - ale po paru miesiącach dyrektorowania przyjmuję go.

To jest rybka pracodawcy, że takich ma fachowców.

w maju 2003 - komputer się pomylił i 2000tys. nauczycieli wypłacił 2 razy pensje, jedni oddali - samodzielnie - pochwalam taką decyzję, żal by mi było pracownika, który zapłaciłby za tę pomyłkę.

- ale ogromna cześć nauczycieli nie oddała mimo apeli, próśb opartych na etyce.

- jest to prawo pracownika - źle wypłacona pensja jest jego zyskiem.

Zobacz, jak mówi o tym kodeks pracy...

przez 4 miesiące w roku 2001 płaciłam dodatek komputerowy 3 moim pracownicom, nieświadoma zupełnie, że im się nie należy, nawet byłam dotknięta, bo to administracji - kadry, płace, księgowa.

Poinformowałam na piśmie polubowne odejście od nienależnie płaconego dodatku (mogłam w tym wypadku zastosować wypowiedzenie warunków płacy - nieprzyjęcie grozi jej utratą), ale o zwrocie nie ma mowy, co wypłacone pracownikowi, to  i już.

niestety

dziewczyna ma rację. Nie musi żadnych pieniędzy zwracać, mozna ją co najwyżej ładnie poprosić by to uczyniła.

Jak sie zgodzi to należy się cieszyć, a zwłaszcza ta pracownica co się pomyliła - to ona ponosi całkowita odpowiedzialność z tego tytułu i to ona ma obowiązek te pieniądze zwrócić.

Chyba nos pozostanie cały.....

Jeżeli wina leży po stronie banku - to nie Twoja działka - nie jesteś stroną w sprawie - czyli nic nie możesz

Bank sam będzie to załatwiał - nosa więc nie utrzesz - pozostanie Tobie tylko "wywdzięk moralny"

Jeżeli wina leży po stronie szkoły - trzeba to zgłosić w banku (np. źle wypełniony przelew) będzie trochę zamieszania - bank będzie żądał wyjaśnień - dlaczego do tego doszło itp.

 Jeżeli nie będzie chciała oddać dobrowolnie - to pozostanie droga sądowa

nic nie wskórasz na drodze sądowej

chcesz Roman powiedzie że nauczycielka wie że ktoś (zwykła kasjerka czy księgowa) zapłaci za swój błąd a ona będzie się cieszyć pieniędzmi tak uzyskanymi?

POkibicuję Ci w ucieraniu jej nosa:-)

mam jednak wątpliwość.

Co innego przyznane przez pracodawce omyłkowo pieniądze, a co innego omyłkowo wypłacone przez bank.

Wina banku lezy w złym księgowaniu ale pieniądze nie sa własnością odbiorcy i można ich dochodzić (moim mało liczącym się zdaniem).

Tak uważam - bo nie przyznano tych pieniędzy lecz omyłkowo wypłacono.

no to ja proszę o jeszcze inne subtelniejsze przycieranie, Marku i Romku:

- nie nauczycielka - a każdy pracownik, każdy człowiek nie powinien wykorzystawać błędu drugiego (nawet, jak melepeta nie wie, co robi).

Sędzia, taksówkarz, piłkarz zawodowy, prezes Kwaitkowski i p. Balcerowicz z Rady Jakich tam podobno pieniędzy Realnych...

;-)

Po pierwsze -jeśli to problem złego zaksięgowania przelewu w banku - to jest tak, jak napisał Marek.
Jeśli jest to pomyłka przy naliczaniu poborów - to tak, jak wiadomo - pracownik może se te pieniądze zachować.

Jasne jest, że na układ pójść można - jeśli się zobowiąże do ratalnej spłaty, to po sprawie.

Jeśli będzie pyskować, to należy wywalić na zbity pysk powołując się na:

KN

Art. 9. 1. Stanowisko nauczyciela, z zastrzeżeniem ust. 1a, może zajmować osoba, która:
1) posiada wyższe wykształcenie z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym lub ukończyła zakład kształcenia nauczycieli i podejmuje pracę na stanowisku, do którego są to wystarczające kwalifikacje;
2) przestrzega podstawowych zasad moralnych;
3) spełnia warunki zdrowotne niezbędne do wykonywania zawodu.

są ludzie i parapety....

Miałam taki sam przypadek z bankiem - na konto jednej z pracownic wpłynęły pieniądze innej mojej - mają konta w tym samym banku

Kobieta z banku kropnęła sięw końcówce numeru

tyle, że kobiecisko uczciwe zaraz narobiło rabanu, że to nie są jej pieniądze

załatwiliśmy wszystko polubownie - była  wymiana pism - dokładnie nawet nie wiem, bo załatwiała to z bankiem moja księgowa

U nas była niedawno podobna sytuacja. Bank obsługujący szkoły omyłkowo przelał pensje grudniowe dwukrotnie.

Każdy pracownik otrzymał listownie prośbę banku o zwrot "drugiego" wynagrodzenia. Jaką decyzję podjęli nauczyciele indywidualnie - nie wiem.

Część z pewnością zwróciła.

Irytująca była procedura zwrotu. Dobra wola "uszczęśliwonych na siłę" wystawiona była na próbę. Ja za  przelew  z innego banku .........musiałam zapłacić sama! Potem prosić o zwrot kosztów winowajcę. Ale wszystko sie dobrze skończyło - prośbę uwzględniono natychmiast ;-))

Janusz zacytował prawo, dzięki za ten cytat.

oj, a my, nauczyciele, mamy nawet zapis - ale drugi zapis z kodeksu pracy nieco inaczej stawia ten problem.  Inni nie mają, nawet takiego przymusu wew., imperatyw: kiedy tego nie oddam, to będzie miał ktoś kłopot... mamusia nie nauczyła w domku, że 7 - nie zabieraj.

Twierdzę surowo - saper myli się tylko raz, a dyrektor nigdy - tyle odpowiedzialności, ile władzy. Kto to puścił, że ta kobitka ma dwie pensje, czy jakoś tam, ten jest winien, ja się z takim prawem zgadzam wobec nadzoru.

Nie jestem za przycieraniem nosa specjalnie nauczycielce, jestem za uczeniem tego społeczeństwa norm obywatelskich. A jaka to sensacja, że  chłopiec oddał 20tys. - do tej pory nie może się doczekać 10% znaleźnego, policjanci się nawet z niego śmiali, a chłopiec się nauczył - nie warto być uczciwym, a czemu ta nauczycielka ma być inna?

Każdy człowiek powinien mieć honor, honor obywatelski, ale - śmieszny jest tego wymiar u nauczycieli, no dwieście złotych i pół rabanu, a te żenujące opłaty ponoszone przez uczciwego, jakby bank nie mógł tego fundnąć, pisząc jeszcze podziękowanie  t a k i e m u   człowiekowi (przy okazji nauczycielowi).

Bo najpierw jest człowiek a potem nauczyciel, choćby było zapisane, że nauczyciel coś ma szczególnie mieć, bo to dalej i niżej są inne profesje, dlatego menedżer może nakraść, ile wlezie, bo mu nie napisano karty menedżera. Najpierw jest człowiek.

Mnie nakazano poprawić oświadczenie majątkowe... co z majątku odrębnego, co ze wspólnego i liczyłam te metry mieszkania moje, nasze, męża - no dobrze, że ryczałam przy tym ze śmiechu. Ale to wszystko jest żałosne.