marg

wybacz mi, ale to ..bez sensu

co z tego, że zasypiesz sie forum przykładami z różnych dziedzin niemozności?

rozłozymy ręce i powiemy sobie ... coz i tak nic się nie da zrobić?

zostańmy przy problemie depresji dziecięcej

zgromadźmy doświadczenia innych n-li, nauczmy sie wrażliwości na objawy;

podzielmy się sposobami pomocy

może  w ten sposób ocali sie choć jedno życie - kilku lub kilkunastoletnie

PS. depresja nie jest aż tak częsta wśród dzieci, żeby nie mozna było im pomagać nawet przy skąpych środkach i możliwościach szkoły

Jakie zachowania dzieci zapalają Wam czerwone światełko "Uwaga! To może byc depresja!"?

- mnie niepokoją zmiany w zachowaniu, gdy aktywny uczeń zmienia się w pasywnego, uleglego i niemłodzieńczo zgodliwego człowieka, a jednoczesnie unika wszelkich imprez pozaszkolnych (typu kino, zabawy, festyny, mikołajki itp.)

tylko taka dyskusja o jakiej mówi Asia

coś może zmienić.  Nie zmienią nas: wzajemne pouczanie , wykazywanie własnej wyższości i mądrości a już tym bardziej  nie poparte znajomością faktów oskarżenia.  Od tego nikt z nas nie zmądrzeje, nie uda się nam  uniknąć  błędów, których popełnić nie chcielibyśmy ,  nie staniemy  się wrażliwszymi na los dzieci (wcale nie cudzych).Mówiąc o tym co nas bulwersuje i martwi możemy wykorzystać swoje dobre doświadczenia albo postąpić inaczej wiedząc, że nie przyniesie to oczekiwanych efektów  bo ktoś już to przed nami "przerobił". Nie dokumenty, którymi się "dzielimy" na tym forum są tu przeciez najważniejsze. Dyskusja związana z tym tematem powinna dotyczyć wyłącznie tego  co można było zrobić, na co należało  zwrócić uwagę, czego nie przegapić, jak się zachować żeby dzieciak żył.Wiem, że nie mamy żadnej gwarancji ale warto chociaż spróbować. A nuż się uda! Nie jesteśmy i nie powinniśmy być sędziami dla nikogo. Mam nadzieję, że swoimi poprzednimi wypowiedziami nikogo nie uraziłam a przynajmniej nie było to moim zamiarem. Pozdrawiam

Małgoś

Dokładnie tego oczekiwałabym na tym wątku - dyskusji jak rozpoznawać, które działania są skuteczne.

Może ktoś ma sprawdzone metody, a może poleci dobrą literaturę. Taki sens (!) miała moja wypowiedź - poprzez przedstawienie problemu tak, jak widzi to większość nauczycieli, bo z tym się spotyka na co dzień. I niekoniecznie wszyscy są specjalistami w psychologii dziecięcej. A zdecydowanie szersza wiedza wszystkim nam by się przydała.

marg :-)

Depresję łatwiej rozpoznac poloniście niż matematykowi,

wiecie, czasami wypracowania uczniów wiele mówią, można nawet w tym kierunku czasami temat podrzucić wolny...,

ale też trzeba pamiętać, iż dzieci czesto mają poczuicie fikcji i po prostu tworzą,

ale ich twórczośc jest często odzwierciedleniem duszy, można zauważyć kiedy zaczyna tej duszy coś dolegac.

Moja uczennica poszła do gimnazjum i w drugiej klasie popełniła samobójstwo. Splot wielu czynników, wielu, szkoły raczej nie i wiecie co, w życiu bym nie pomyślał, że ona miała depresję, bo była na ogół pogodną dziewczynką i często ją spotykałem i jak opowiadali mi o jej ostatnich dniach, nie przejawiała oznak depresji.

kiedyś oglądałam film o chłopcu chorym na depresję, mój kolega też...

oni gdy juz podjęli decyzję o odejściu stali sie łagodni, pogodni ... jakby pogodzeni ze wszystkim - to chyba jest ulga po dokonaniu wyboru

w depresji do samobójstwa dochodzi sie stopniowo - od bólu, cierpienia, przez rezygnację az do decyzji i ..ulgi

kilka adresów do stron o depresji

http://www.depresja.website.pl/index.htm

http://www.depresja.lundbeck.pl/depresja/depresja.html

http://www.zaginieni.pl/main.php?S=leczdepresje&L=pol

Małgoś