Zapis w aktualnie obowiązującym rozporządzeniu jest podobny:
(R. Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 2001 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych.(Dz. U. z 2001r. Nr 29, poz. 323 i zm. Dz. U. z 2001r. Nr 128, poz. 1419, Dz. U. z 2002r. Nr 46, poz. 433 i Nr 155, poz. 1289, Nr 214, poz. 1809 z 2003 r. Nr 26, poz. 225)

§ 6. 1. Nauczyciel jest obowiązany, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1, do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b.

1a. Dostosowanie wymagań edukacyjnych, o których mowa w § 4 ust. 1, do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom, następuje także na podstawie opinii niepublicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym niepublicznej poradni specjalistycznej, o której mowa w art. 71b ust. 3b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej "ustawą", z zastrzeżeniem ust. 1b.

Zapis ten w sposób ogólny informuje co ma zrobić nauczyciel po otrzymaniu opinii. Natomiast pracownicy poradni muszą wypowiedzieć się na temat badanego ucznia. Jeśli określą, że ten uczeń ma problemy z podanego przez Ciebie powodu także np. z historii, matematyki itp. to działania nauczyciela tego przedmiotu powinny być takie jak wskazanego przez Ciebie polonisty.

Pozdrawiam

Leszek

Ale tylko w jednej opinii na całą szkołę spotkałam się z zapisem dotyczącym dostosowania wymagań z innych przedmiotów. Pozostałe są zdawkowe - dostosowanie wymagań według rozporządzenia. A według opinii występują dysfunkcje wszystkich analizatorów i ci uczniowie naprawdę mają problemy.

Pozdrawiam

Jeżeli widzisz, iż występuje taka potrzeba postępowania innych nauczycieli wobec ucznia to atakować  poradnie o konkretność w opiniach. Jeżeli to nie pomoże to pozostaje interwencja w organie nadzoru - KO.

Pozdrawiam

w mojej klasie, którą mam od września

a jest to pierwsza gimnazjum (ucze matematyki) mam 10 uczniów z orzeczeniami PPP. Głównie dysleksja, w dwóch przypadkach nadmieniono inne "możliwości psychofizyczne", sugerując rzecz jasna obniżenie wymagań...

mam niejasne wrażenie, że nawet poradnie, nie mówiąc o nauczycielach mylą pojęcie wymagań z kryteriami oceniania.....

Uczeń takowy, z orzeczeniem jakimś (marnej jakości często) pisze egzamin czy sprawdzian na arkuszu tego samego rodzaju (np A1), tyle, że ma np wydłużony czas, czasem możliwość odczytania poleceń ......  Ew. kryteria oceniania są nieco inne - nawet na matematyce dla dyslektyków (jestem egzaminatorem , znam sprawę) ale nie są to drastyczne różnice.....Potem porównuje się często w szkołach wyniki egzaminu z uzyskanymi ocenami na koniec roku.... i zdziwienie dyrekcji bywa ogromne.....- miał 3 (bo nauczyciel "obniżył wymagania" a tu wynik 8 pkt na 50 możliwych....

Powiem jak to jest u mnie - osobiście , czyli co z tych przemyśleń (głównie chodzi o uczniów słabych, mających np w orzeczeniu poradni zapis typu: "możliwości poniżej przeciętnej, trudności w rozumieniu tekstu poleceń czytanych po cichu, wolne tempo czytania, zaburzone logiczne myślenie.... obniżyć wymagania..." ) stworzyłam na piśmie i usilnie staram się wprowadzić w życie - aby wilk był syty i owca cała :-))))

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH DLA UCZNIÓW ZE WSKAZANIAMI PORADNI PSYCHOLOGICZNO PEDAGOGICZNEJ

Ze względu na różnorodne możliwości psychofizyczne uczniów, w trakcie lekcji matematyki oraz w procesie oceniania stosowane będą następujące zasady związane z dostosowywaniem wymagań edukacyjnych w stosunku do uczniów mających specyficzne trudności w uczeniu się matematyki:

1. Wyjaśnianie treści  poleceń
2. Pytania naprowadzające
3. Stosowanie wspomagania logicznego myślenia abstrakcyjnego poprzez nawiązywanie do konkretyzacji zadania
4. Zwiększenie ilości czasu przeznaczonego na rozwiązanie konkretnego problemu (ew. zmniejszenie ilości zadań do rozwiązania)
5. Zróżnicowanie prac domowych
6. Pozytywna motywacja – wskazywanie nawet drobnych sukcesów w dziedzinie matematyki
7. Wymaganie systematyczności w prowadzeniu zeszytu, wykonywaniu ćwiczeń zleconych przez nauczyciela, wspomagających utrwalanie nabytych umiejętności.
8. Wskazywanie związków i zastosowań konkretnego problemu z życiem codziennym
9. Wspólne z uczniem wyjaśnienia związane z jego wypowiedziami w formie pisemnej w przypadku problemów typu dysgraficznego.

Aby uczeń mógł uzyskać pozytywną ocenę z matematyki, powinien,  z pomocą nauczyciela związaną ze stosowaniem powyższych zasad, spełnić wymagania zawarte w opracowanych dla danej klasy kryteriach oceniania na poziomie koniecznym.

ciekawam waszych głosów, bo temat - zdaje się - gnębi niejednego nauczyciela - wiem to z kilku kursów n/t oceniania, które miałam przyjemność prowadzić......

dawniej

powinna robić to szkoła - dzisiaj przepisy mówią, że rodzice - ale - rolą szkoły jest poinformowanie rodziców o konieczności zdiagnozowania dziecka -podać powody - zauważone trudności w uczeniu się i wyjaśnić, że to ma służyć dobru dziecka (czyli, że szkoła chce pomóc uczniowi przezwyciężać trudności)

- pedagog szkolny powinien zebrać informacje od nauczycieli uczących dziecko - napisac sensowną opinię, polonista powinien wypełnić kwestionariusz dotyczący ucznia (niektóre PPP mają takie i przekazują szkołom) i przekazać ją rodzicom

 - czasami rodzice proszą sami by szkoła podjęła kroki -

mika

Pewnie, że dobrze zrobiłaś:-)

Tyle, że żadnego skierowania (jako dokumentu) nie było. Była Twoja sugestia, moze pismo polecające;-)

Znaczy: Twój papiór nie miał zadnej mocy sprawczej. Jesli sprawił - jesteś autorytetem nieformalnym - gratuluję!  Tak własnie widze rolę dyrektora!:-)

Walnąłem się!

Nie tyle widzę, co chciałbym widzieć - takie właśnie nieformalne autorytety - czyli legitymizacja władzy przez charyzmę lub tradycję!

Czyli Mussolini!!!

Anja

rodzice :-(

U nas niedawno ksiądz spotkał 17-letnią dziewczynę o drugiej w nocy na moście w środku miasta.

Powiedział wychowawczyni, wychowawczyni wezwała matkę. Co na to matka?

- No wie pani, musimy się przyzwyczaić, że ta nasza młodzież to się już zmieniła!

no wie co!

Most łączy dwie części miasta, mógł być w innej parafii na alkoholowym poczęstunku, mógł wracać od kochanki, albo z brydża lub rozbieranego pokera ;-)

Ksiądz jest pełnoletni - ja nie wnikam :-))

MIC

O!!

Na pewno było tak, jak pisze Zola, a Wam od razu jakieś głupoty w głowie ;-)
Podpuszczają mnie do snucia nieuprawnionych domysłów, psia mać! :-)

ocena dla ucznia przebadanego przez poradnię

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 1)

z dnia 7 stycznia 2003 r.

w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach

Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Publiczne przedszkola, szkoły, a także placówki, o których mowa w art. 2 pkt 3, 3a, 5 i 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwane dalej "placówkami", organizują i udzielają uczniom, ich rodzicom oraz nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej na zasadach określonych w rozporządzeniu.

§ 2.

1. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna polega w szczególności na:

1) diagnozowaniu środowiska ucznia;

2) rozpoznawaniu potencjalnych możliwości oraz indywidualnych potrzeb ucznia i umożliwianiu ich zaspokojenia;

3) rozpoznawaniu przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych;

4) wspieraniu ucznia z wybitnymi uzdolnieniami;

5) organizowaniu różnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej;

6) podejmowaniu działań wychowawczych i profilaktycznych wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach, oraz wspieraniu nauczycieli w tym zakresie;

7) prowadzeniu edukacji prozdrowotnej i promocji zdrowia wśród uczniów, nauczycieli i rodziców;

8) wspieraniu uczniów, metodami aktywnymi, w dokonywaniu wyboru kierunku dalszego kształcenia, zawodu i planowaniu kariery zawodowej oraz udzielaniu informacji w tym zakresie;

9) wspieraniu nauczycieli w organizowaniu wewnątrzszkolnego systemu doradztwa oraz zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu;

10) wspieraniu nauczycieli i rodziców w działaniach wyrównujących szanse edukacyjne ucznia;

11) udzielaniu nauczycielom pomocy w dostosowaniu wymagań edukacyjnych wynikających z realizowanych przez nich programów nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom;

12) wspieraniu rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych;

13) umożliwianiu rozwijania umiejętności wychowawczych rodziców i nauczycieli;

14) podejmowaniu działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane we współpracy z:

1) rodzicami;

2) nauczycielami i innymi pracownikami przedszkola, szkoły lub placówki;

3) poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi;

4) innymi przedszkolami, szkołami i placówkami;

5) podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

§ 3.

Korzystanie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest dobrowolne i nieodpłatne.

§ 4.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole lub placówce może być udzielana na wniosek:

1) ucznia;

2) rodziców;

3) nauczyciela, w szczególności nauczyciela uczącego ucznia i nauczyciela prowadzącego zajęcia specjalistyczne, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 5 pkt 2;

4) pedagoga;

5) psychologa;

6) logopedy;

7) doradcy zawodowego;

8) poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej.

§ 5.

1. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu jest organizowana w szczególności w formie:

1) zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;

2) zajęć psychoedukacyjnych dla rodziców;

3) porad, konsultacji i warsztatów dla rodziców i nauczycieli.

2. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole jest organizowana w szczególności w formie:

1) zajęć dydaktyczno-wyrównawczych;

2) zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;

3) klas wyrównawczych, z zastrzeżeniem ust. 3;

4) klas terapeutycznych, z zastrzeżeniem ust. 4;

5) zajęć psychoedukacyjnych dla uczniów;

6) zajęć psychoedukacyjnych dla rodziców;

7) zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu;

8) porad dla uczniów;

9) porad, konsultacji i warsztatów dla rodziców i nauczycieli.

3. Klas wyrównawczych nie organizuje się w szkołach ponadgimnazjalnych i szkołach ponadpodstawowych oraz w szkołach specjalnych.

4. Klas terapeutycznych nie organizuje się w szkołach specjalnych.

5. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w placówce, stosownie do zakresu jej działania, jest organizowana w szczególności w formie:

1) zajęć dydaktyczno-wyrównawczych;

2) zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;

3) zajęć psychoedukacyjnych dla uczniów;

4) zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu;

5) porad dla uczniów;

6) porad, konsultacji i warsztatów dla rodziców i nauczycieli.

6. Objęcie ucznia zajęciami dydaktyczno-wyrównawczymi, zajęciami specjalistycznymi, zajęciami psychoedukacyjnymi oraz nauką w klasie wyrównawczej lub klasie terapeutycznej wymaga zgody rodziców.

§ 6.

1. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów, którzy mają znaczne trudności w uzyskaniu osiągnięć z zakresu określonych zajęć edukacyjnych, wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego. Zajęcia prowadzone są przez nauczyciela właściwych zajęć edukacyjnych. Liczba uczestników zajęć wynosi od 4 do 8 uczniów.

2. Za zgodą organu prowadzącego szkołę lub placówkę liczba uczestników zajęć dydaktyczno-wyrównawczych może być niższa od określonej w ust. 1.

§ 7.

1. Zajęcia specjalistyczne:

1) korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów, u których stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające uzyskanie osiągnięć wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie terapii pedagogicznej; liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 5 uczniów;

2) logopedyczne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami mowy, które powodują zakłócenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie logopedii lub logopedii szkolnej; liczba uczestników zajęć wynosi od 2 do 4 uczniów;

3) socjoterapeutyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne; zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie pracy o charakterze terapeutycznym lub socjoterapii; liczba uczestników zajęć wynosi od 3 do 10 uczniów.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego przedszkole, szkołę lub placówkę, zajęcia specjalistyczne mogą być prowadzone indywidualnie.

§ 8.

1. Klasy wyrównawcze organizuje się w celu intensywnej pomocy edukacyjnej i wychowawczej w uzyskaniu osiągnięć wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego przez uczniów, którzy mają rozległe trudności w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

2. Klasy terapeutyczne organizuje się dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia, wymagających dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specyficznych potrzeb edukacyjnych oraz długotrwałej pomocy specjalistycznej.

3. Zajęcia w klasach wyrównawczych i klasach terapeutycznych prowadzą nauczyciele właściwych zajęć edukacyjnych.

4. Nauczanie w klasach wyrównawczych i klasach terapeutycznych prowadzone jest według obowiązujących w danych typach szkół programów nauczania, z dostosowaniem metod i form ich realizacji do indywidualnych psychofizycznych i edukacyjnych potrzeb uczniów.

5. Liczba uczniów w klasie wyrównawczej i klasie terapeutycznej wynosi od 10 do 15.

6. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę, w ramach posiadanych środków, liczba uczniów w klasie wyrównawczej lub klasie terapeutycznej może być niższa od określonej w ust. 5.

7. Klasy wyrównawcze i klasy terapeutyczne organizuje się z początkiem roku szkolnego.

8. Do klas wyrównawczych i klas terapeutycznych, za zgodą organu prowadzącego szkołę, w ramach posiadanych środków, mogą uczęszczać uczniowie innych szkół, z uwzględnieniem przepisów art. 17 ust. 2-3a ustawy, o której mowa w § 1.

§ 9.

1. O objęciu ucznia zajęciami dydaktyczno-wyrównawczymi, zajęciami specjalistycznymi oraz nauką w klasach wyrównawczych i klasach terapeutycznych decyduje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Objęcie ucznia nauką w klasie terapeutycznej wymaga opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej.

§ 10.

1. Udział ucznia w zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych, zajęciach specjalistycznych oraz nauka w klasach wyrównawczych i klasach terapeutycznych trwa do czasu zlikwidowania opóźnień w uzyskaniu osiągnięć edukacyjnych wynikających z podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego lub złagodzenia bądź wyeliminowania zaburzeń stanowiących powód objęcia ucznia daną formą pomocy.

2. O zakończeniu udzielania pomocy w formie określonej w ust. 1 decyduje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki na wniosek rodziców lub nauczyciela prowadzącego zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze lub zajęcia specjalistyczne, a w przypadku klas wyrównawczych i klas terapeutycznych - na wniosek wychowawcy klasy.

§ 11.

1. Zajęcia psychoedukacyjne organizuje się w celu wspomagania wychowawczej funkcji rodziny, zapobiegania zachowaniom dysfunkcyjnym uczniów oraz wspierania ich rozwoju.

2. Zajęcia psychoedukacyjne dla uczniów i zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców prowadzone są w grupach liczących nie mniej niż 10 osób.

3. Zajęcia psychoedukacyjne prowadzą, w zależności od potrzeb, pedagog, psycholog, nauczyciel posiadający przygotowanie w zakresie logopedii lub logopedii szkolnej oraz inni nauczyciele posiadający przygotowanie do prowadzenia zajęć specjalistycznych.

§ 12.

1. Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu organizuje się w celu wspomagania uczniów w podejmowaniu decyzji edukacyjnych i zawodowych, przy wykorzystaniu aktywnych metod pracy.

2. Zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu prowadzone są w grupach odpowiadających liczbie uczniów w oddziale.

3. Zajęcia, o których mowa w ust. 1, prowadzą: doradca zawodowy lub nauczyciel, wychowawca, psycholog albo pedagog, posiadający przygotowanie do prowadzenia zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu.

§ 13.

Porad dla uczniów, rodziców i nauczycieli oraz konsultacji dla rodziców i nauczycieli udzielają, w zależności od potrzeb, pedagog, psycholog, doradca zawodowy, nauczyciel posiadający przygotowanie w zakresie logopedii lub logopedii szkolnej oraz inni nauczyciele posiadający przygotowanie do prowadzenia zajęć specjalistycznych.

§ 14.

1. Warsztaty dla rodziców i nauczycieli organizuje się w celu doskonalenia umiejętności z zakresu komunikacji społecznej oraz umiejętności wychowawczych.

2. Warsztaty prowadzą, w zależności od potrzeb, pedagog, psycholog oraz nauczyciele posiadający przygotowanie do prowadzenia zajęć specjalistycznych.

§ 15.

1. Pomoc psychologiczno-pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki.

2. W przedszkolu, szkole i placówce mogą być zatrudnieni pedagog, psycholog i logopeda. W szkole i placówce może być zatrudniony również doradca zawodowy.

3. Do zadań pedagoga należy w szczególności:

1) rozpoznawanie indywidualnych potrzeb uczniów oraz analizowanie przyczyn niepowodzeń szkolnych;

2) określanie form i sposobów udzielania uczniom, w tym uczniom z wybitnymi uzdolnieniami, pomocy psychologiczno-pedagogicznej, odpowiednio do rozpoznanych potrzeb;

3) organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli;

4) podejmowanie działań wychowawczych i profilaktycznych wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach, w stosunku do uczniów, z udziałem rodziców i nauczycieli;

5) wspieranie działań wychowawczych i opiekuńczych nauczycieli, wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach;

6) planowanie i koordynowanie zadań realizowanych przez szkołę na rzecz uczniów, rodziców i nauczycieli w zakresie wyboru przez uczniów kierunku kształcenia i zawodu, w przypadku gdy w szkole nie jest zatrudniony doradca zawodowy;

7) działanie na rzecz zorganizowania opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

4. Do zadań psychologa należy w szczególności:

1) prowadzenie badań i działań diagnostycznych dotyczących uczniów, w tym diagnozowanie potencjalnych możliwości oraz wspieranie mocnych stron ucznia;

2) diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu wspierania rozwoju ucznia, określenia odpowiednich form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym działań profilaktycznych, mediacyjnych i interwencyjnych wobec uczniów, rodziców i nauczycieli;

3) organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli;

4) zapewnienie uczniom doradztwa w zakresie wyboru kierunku kształcenia i zawodu;

5) minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy wychowawczej w środowisku szkolnym i pozaszkolnym ucznia;

6) wspieranie wychowawców klas oraz zespołów wychowawczych i innych zespołów problemowo-zadaniowych w działaniach wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach.

5. Do zadań logopedy należy w szczególności:

1) przeprowadzenie badań wstępnych, w celu ustalenia stanu mowy uczniów, w tym mowy głośnej i pisma;

2) diagnozowanie logopedyczne oraz - odpowiednio do jego wyników - organizowanie pomocy logopedycznej;

3) prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej i w grupach dzieci, u których stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju mowy głośnej i pisma;

4) organizowanie pomocy logopedycznej dla dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu, przy ścisłej współpracy z pedagogami i nauczycielami prowadzącymi zajęcia korekcyjno-kompensacyjne;

5) organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli;

6) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej, w tym współpraca z najbliższym środowiskiem ucznia;

7) wspieranie działań wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli, wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach.

6. Do zadań doradcy zawodowego należy w szczególności:

1) systematyczne diagnozowanie zapotrzebowania uczniów na informacje edukacyjne i zawodowe oraz na pomoc w planowaniu kształcenia i kariery zawodowej;

2) gromadzenie, aktualizacja i udostępnianie informacji edukacyjnych i zawodowych właściwych dla danego poziomu kształcenia;

3) wskazywanie uczniom, rodzicom i nauczycielom dodatkowych źródeł informacji na poziomie regionalnym, ogólnokrajowym, europejskim i światowym dotyczących:

a) rynku pracy,

b) trendów rozwojowych w świecie zawodów i zatrudnienia,

c) wykorzystania posiadanych uzdolnień i talentów przy wykonywaniu przyszłych zadań zawodowych,

d) instytucji i organizacji wspierających funkcjonowanie osób niepełnosprawnych w życiu codziennym i zawodowym,

e) alternatywnych możliwości kształcenia dla uczniów z problemami emocjonalnymi i dla uczniów niedostosowanych społecznie,

f) programów edukacyjnych Unii Europejskiej;

4) udzielanie indywidualnych porad uczniom i rodzicom;

5) prowadzenie grupowych zajęć aktywizujących, przygotowujących uczniów do świadomego planowania kariery i podjęcia roli zawodowej;

6) koordynowanie działalności informacyjno-doradczej prowadzonej przez szkołę;

7) wspieranie w działaniach doradczych rodziców i nauczycieli poprzez organizowanie spotkań szkoleniowo-informacyjnych, udostępnianie informacji i materiałów do pracy z uczniami;

8) współpraca z radą pedagogiczną w zakresie tworzenia i zapewnienia ciągłości działań wewnątrzszkolnego systemu doradztwa zawodowego, realizacji działań z zakresu przygotowania uczniów do wyboru drogi zawodowej, zawartych w programie wychowawczym szkoły i programie profilaktyki, o których mowa w odrębnych przepisach;

9) współpraca z instytucjami wspierającymi wewnątrzszkolny system doradztwa zawodowego, w szczególności z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, oraz innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc uczniom i rodzicom.

§ 16.

Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 stycznia 2001 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 13, poz. 110).

§ 17.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka

Do wypowiedzi Joli

i nie tylko,ale to co Jola napisała bardzo mnie nurtuje.

Ja wiem ze uczen z opinią poradni powinien korzystać z całej skali stopni szkolnych i ma miec obnizone wymagania,tylko jak to wytlumaczyc klasie,do ktorej dziecko chodzi?

Bo przecież 5 u Jasia nie jest równe 5 u Krzysia.

A co z ocenami na świadectwie?

To nie jest chowanie głowy w piasek tylko jak z tego sensownie wybrnąc?

dwie sprawy

Pierwsza do Renaty G
jak znam to forum, to wszyscy dyrektorzy znają to rozporządzenie i wszyscy dyrektorzy rozumieją potrzebę  takich zajęć. Jednak wielu dyrektorów na organizację zajęć wymienionych rozporządzeniem NIE MA ŚRODKÓW.

No..ja w każdym razie nie mam :-(

I do Hani-

Haniu- masz takie dostosowanie dla wszystkich razem?
tzn. ja rozumuję jednoznacznie- dostosowanie wymagań, to dostosowanie wymagań. mam wrażenie, że u Ciebie dostosowaniu podlegały tylko  metody i formy pracy...
Jakoś nie mogę się zgodzić z takim stawianiem sprawy..

Oczywiscie rozumiem problemy, bo sama je mam. Obniżenie wymagań przez 6 lat i taki sam jak wszyscy sprawdzian- to jakiś dysonans..

Jola, z tego, co rozumiem także w podobny do mojego sposób rozumie to " dostosowanie"

Haniu- chcialaś dyskusji- ja nie krytykuję Twojego pomysłu lecz nad nim się  zatrzymuję, przemyslając sprawę :-)

nie tylko, że poradnie nie znają pojęcia kryterium  i wymagania, to w dalszym ciągu przysyłają pasztety z minimum programowym (obniżyć do minimum  o wtedy odpisuję z prośbą, że proszę o określenie minimum) i podanie podstawy prawnej.

Ograniczają się do zdawkowego szimla o wyrównywaniu i potrzebie, zrzucają wszystko na polonistę (bo zakonotowały, że dysleksja w szkole to problem z dyktandem), druk mają  jeden i tylko można zmieniać dane ucznia (imię, nazwisko + datę urodzenia).

swego czasu bardzo głośne było obśmiewcze lobby antydyslektyczne na "Polityce"?

Pisząc  o tok indywidualny odpowiadają o nauczaniu... Posługują się pojęciem błędu stylistycznego nie rozumiejąc jego istoty, pracuję nad tymi opiniami, czytam je wszystkie, kiedy rodzice je przyniosą - kseruję dla studentów polonistyki UJ (bez nazwiska i daty urodzenia) i... uczymy się czytać.

Poprawiam błędy językowe i ortograficzne, interpunkcyjne w nich.

Dużo się PPP muszą jeszcze nauczyć w sferze prawa oświatowego, a w zakresie warsztatu polonisty nie mniej -  a przed wszystkim wyjść z przekonania, że głównym prześladowcą dziecka dyslektycznego w szkole jest polonista.

I... jeszcze jedno - dyslektyków, jak dowiodły badania np. prof.Bogdanowicz, jest ok. 3% populacji przeciętnej szkoły... skąd się bierze więc 30%... albo to nie dysleksja, albo nie diagności...

tego dostosowania wymagań

u innych nauczycieli - na piśmie najlepiej - jestem ciekawa jak nie wiem co

bo rzeczywiście - u mnie to jak Asia zauwazyła - dostosowanie raczej metod i form pracy. Ale na matmie tak właśnie mam: jak z zadania teoretycznego: 130-2,35 zrobię: masz 130zł, kupujesz ciacho za 2,35, ile ci zostaje? - to jakoś policzy i ten z nakazanymi przez poradnię "obniżeniami" i to stosunkowo szybko, słowo daję.....

I tak rozumiem - obniżyć wymagania. Ja chce nauczyć tych uczniów tego samego co innych, dać im drogę do dalszej edukacji, szansę jak inni... Często - wolniej pracują, wymagają motywacji, mniej naraz, więcej czasu, trochę podpowiedzi, wyjaśnienia języka matematyki "na ich"....... Nie chce powiedzieć - popracuj więcej bo uczeń nie wie JAK. Nie chcę mówić - naucz się tylko "tego i tego" . Chce mówić - możesz nauczyć się wszystkiego CO CHCESZ a ja Ci postaram się wtym pomóc obniżając początkowo wymagania co do.... twojej samodzielności w zdobywaniu wiedzy Ocenię cię za to czego się nauczysz, zakres umiejętności na daną ocenę jest taki jak dla wszystkich. Może zrobisz to wolniej, może z moją pomocą większą niż twoi koledzy.....

Nie mówię tu o uczniach z upośledzeniem umyslowym w jakimkolwiek stopniu - tu potrzebne i dodtosowanie programu i metod pracy. Mówię o uczniach z tzw "specyficznymi trudnościami w uczeniu się"  - tu potrzebne głównie metody i formy pracy z nimi.

Wrzućcie jakieś inne przykłady dostosowania wymagań, ja zrobiłam co mi "dusza" mówiła a wątpliwości mam.

I dzięki Asiu - pierwsza i jedyna się do tego odnioslaś.

Mnie potrzebne i wasze przemyślenia i... krytyka, aby robić to lepiej - dla dobra dzieci!

Hania :-)

1.
Dzieci upośledzone umysłowo mają zaburzenia spowodowane ogólnym obniżeniem sprawności umysłowej. U dzieci dyslektycznych nie ma zaburzeń rozwoju umysłowego. Ich trudności są wąskozakresowe. Intelektualnie pracują bardzo dobrze, czasem nawet wybitnie.  prof. Marta Bogdanowicz 

 To w związku z Twoim postem:
<Głównie dysleksja, w dwóch przypadkach nadmieniono inne "możliwości psychofizyczne", sugerując rzecz jasna obniżenie wymagań...>
< (głównie chodzi o uczniów słabych, mających np w orzeczeniu poradni zapis typu: "możliwości poniżej przeciętnej, trudności w rozumieniu tekstu poleceń czytanych po cichu, wolne tempo czytania, zaburzone logiczne myślenie.... obniżyć wymagania..." )>
<związane z dostosowywaniem wymagań edukacyjnych w stosunku do uczniów mających specyficzne trudności w uczeniu się matematyki:>

Wydaje mi się, że pisząc powyższe zasady, miałaś na uwadze raczej dzieci z inteligencją niższą niż przeciętna, a nie dzieci ze specyficznymi trudnościami (dysleksją). No i dobrze, bo to też potrzebne!

2.Nie pomogę Ci, bo nie uczę matematyki, ale może przydatne będą poniższe materiały:

Dyskalkulia – przyczyna trudności w uczeniu się matematyki

http://www.literka.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=3820
http://www.literka.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=2651

Pozdrawiam -  Jola

Dostosowanie wymagań nie oznacza ich obniżania, ale także w niektórych zakresach podwyższanie, np.wykonywanie dodatkowych zadań, ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych, wykazywanie się znajomością zasad ortografii dotyczących popełnianych błędów, systematyczne korygowanie błędów w zeszytach. To opinia prof.M.Bogdanowicz , ta sama autorka w innym miejscu, powołując się na literaturę światową, podaje liczbę przypadków dysleksji  od 10 do 15 %. Ale zgoda na problemy, jakie mają same poradnie z rzetelnym diagnozowaniem dysleksji i udzielaniem szkołom pomocy w zakresie pracy z uczniem dyslektycznym, lawinowo rośnie liczba opinii przed sprawdzianem kompetencji i tutaj też przydałoby się dostosować wymagania ...

Reniu, ten wzrost dysleksji nastąpił w ostatnim dziesięcioleciu - może lepsza diagnoza, może zaradność, może większe umiejętności diagnostów, może za małe, może dostępność badań, może większe skażenie środowiska i wzrost czynników etiologicznych, są mocniejsze.

Sądzę - moja osobista teoria, że przyczyn dysleksji nalezy upatrywać przede wszystkim w szkole i w domu - mamy do czynienia z dysleksją funkcjonalną, gdzie szkoła przyczynia się do niej w sposób kapitalny - tempo pisania, literki w ciągu pół roku, i takie tam... powtarzam się już mocno - złe programy, złe ćwiczenia, złe podręczniki, złe przygotowanie nauczycieli w klasach młodszych i nieco starszych, zarzucenie głośnego czytania - im później się to zrobi, tym lepiej jest wyprowadzić dziecko...

W gimanzjum w mojej jedynej klasie I, ukochanej zresztą - czytam z dziećmi na głos, nie, że je ktoś tam nie nauczył i czy cóś, ale głośne czytanie jest szczepionką i lekiem i robię wiele innych działań z pogranicza reedukacji.

Zapobiegać łatwiej niż usuwać. ;-)

Mam kryzys w kontaktach z PPP, więc nie będę się wypowiadać, bo zacznę mruczeć niefachowo (jakby Marek powiedział - nieprofesjonalnie)...

Renata :-)

Jolu

po kliknięciu i się takie objawiło:

Sorry, you can't access this file directly

????????????

o dyskalkulii wiem, wiem jakie błędy mogą na matematyce popełniać uczniowie z dysleksją..... (jestem też egzaminatorem, w ocenianiu biore pod uwagę i możliwości w tym względzie)

akurat często mam dzieci u których poradnia orzeka rzeczywiście możliwości poniżej przeciętnej i... dysleksję

Kilku "typowych" dyslektyków radzi sobie na matmie świetnie, ich trudności to raczej dysortografia. Pisząc moje - miałam rzeczywiście na uwadze te "słabe" dzieci.... Za często obserwuję stawianie dop za....istnienie, stwierdzenia: co tam od niego wymagać i tak się nie nauczy. A postawienie niedostatecznej przy papierze z poradni leżącym w szkolnej dokumentacji - to dla nauczyciela konieczność tłumaczenia się, uzasadniania..... "nie będę się tłumaczyć, co ja zrobiłam..." - tak mówi większość nauczycieli... Smutne to - ale prawdziwe.

Nadal żądna jestem przykładów praktycznych...........:-))

o programie jest w rozporządzeniu

Jeszcze raz dysleksja

Pewnego pieknego dnia wpadła do gabinetu mamusia z wielką buzią jak śmiano nie uwzględnić zaleceń opinii PPP w sprawie jej syna. 5 minut wcześniej odebrałam telefon z KO gdzie była ze skargą, KO odesłało ją z powrotem do mnie. Pokrzykując, że ona mi pokaże (jestem od roku dyrkiem) gdzie moje miejsce - rzuciła mi na biurko pismo w dwóch egzemplarzach nakazując podpisania. Pismo brzmi cyt."Żądam wyjaśnienia przyczyny nieuwzględnienia dostarczonej opinii z PPP syna - ucznia klasy V. Opinię dostarczyłam 23.I.04. Opinia nie została uwzględniona przy wystawieniu ocen semestralnych".

Dwa dni wcześniej wyjaśniałam tej pani, że zgodnie z kalendarzem szkolnym oceny n-le wystawili do 16.I. Rada była 26.I.  Wskazówki zawarte w dostarczonej opinii będą wzięte pod uwagę w II semestrze. Niestety, mama tego nie rozumie. Uczeń ma 4 i 5 (średnia 4,6) raczej wypracowany niż zdolny - nie bierze udziału w żadnych konkursach. Ciągle poprawia oceny -  w opinii PPP jest - rozwój dziecka prawidłowy.Nie pojawia się słowo dysleksja tylko cyt." badanie wskazuje, że trudności ucznia w pisaniu mają charakter dysortografi oraz dysgrafii. Wiadomości ucznia dotyczące podstawowych zasad pisowni wymagają uzupełnienia i utrwalenia. Uczeń nie był kierowany do PPP przez szkołę.  Proszę podpowiedźcie mi jaką dać jej sensowną odpowiedź, po przeanalizowaniu rozprządzenia z dnia 7 stycznia 2003 r nie znalazłam nic o terminach. Z góry dziękuję za wszystkie rady. Pozdrawiam.

Według mnie taką opinię należy potraktować poważnie.

Dysortografia jest jedną z postaci dysleksji rozwojowej. Może występować w sposób izolowany - bez specyficznych trudności w czytaniu (dysleksji), najczęściej u uczniów w starszym wieku szkolnym (od kl. IV), którym udało się przezwyciężyć występujące w klasach młodszych nawet niewielkie trudności w czytaniu.
  Współwystępowanie dysgrafii najczęściej obniża efekty pracy terapeutycznej w zakresie przezwyciężania trudności w nauce ortografii, ponieważ utrudnia tworzenie się nawyków ruchowych pisania.

 Wydaje mi się, że masz rację proponując uwzględnienie wskazówek z opinii dopiero w II semestrze, gdyż nauczyciele muszą mieć czas na zapoznanie się z nimi i odpowiednie zmodyfikowanie programów nauczania.