przypomne ideę

którą potem zresztą gdzieś rozmyto i zatracono drogą kolejnych furtek, ułatwień i naklejek.

1. szkoła uczy, dziecko też się uczy
2. nie zmuszamy nikogo do ujednoliconych form pracy, jednolitego programu nauczania czy podręcznika
3. na koniec robimy egzamin bądź sprawdzian - jedyny stały punkt - reszta jest dowolna - rozliczamy z efektów. Sprawdzenie jest rzetelne i motywuje do wczesniejszej pracy. Wiecie kogo motywuje??? Szkołę! Mamy - my nauczyciele - miły zwyczaj zapominania że motywacja dotyczy nie tylko ucznia:-)

Wszystko proste i mamy jakięs reguły. Dokładnie takie jak w życiu wszędzie. Pomijam badanie jakości w trakcie itp, to już wiadoma  kuchnia nauczycielska.

Gdy są drogi na skróty, obejścia - wtedy musimy sie  zaczynać martwic - czy aby nauczyciel dobry - bo jak mniej - to niedobrze douczy, czy ciekawie uczy - a może ktoś jest dobrym rzemieślnikiem tylko?

I jesze - będę niepopularny. Niektórych to zaboli, ale zgadnijcie - których nauczycieli dyrektor przydzieli do klasy gdzie jest to na maturze, a których do "humanistów"?

A po co się o to martwić? Jest kontrola ostateczna i znika problem pilnowania każdego na kazdym kroku. I nie zwalajmy na dobre chęci młodzieży. Mamy uczyć.

o rany

Marku, dzięki ci za zwrócenie uwagi na fat, że matura, to nie tylko "bat" na ucznia, ale również czynnik motywujący Szkołę.

Myśle, że dyskusja byłaby mniej burzliwa i bezkrwawa   :-))), gdybysmy ustalili CEL kształcenia na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej. Jakie mają być  i czemu służyć mają  umiejętności maturzysty. Jestem pewna, że te kóre zależą od mądrze nauczanej matematyki znalazłyby się na ważnym  miejscu.

MAJKA    :-)  Tak po cichutku: nie zmierzam do zamachu i obalenia j.pol. na maturze, ale pytam się, po co az 2 egzaminy...jeśli szukać oszczędności... lub rewolucji...lub potwierdzenia własnej ważnośći Wielkiej Pani Naszej ?

a swoją drogą

źle to się pozbiegało - ta dyskusja w moim wykonaniu.

twarde - technokratyczne podejście - takie jak moje chociazby - pochwała bata i motywacji egzaminem ma też skutki negatywne. Obserwuje teraz dyskusje ponownie. Wykazałem się brakiem wrażliwości na inne spojrzenie - marioli, asi. Waliłem prosto i mając, owszem, swoje racje - tylko że tam, gdzie są tacy bezkompromisowi decydenci -którzy na powaznie potraktowaliby to co piszę, zaszłaby masa krzywd - wobec tych co im z tą nieszczęsną matmą nie po drodze, tych co wszelkie madrości nie widzą li tylko tu. Nie ma się patentu na jedynie słuszna racje.

Wyszedłem na twardogłowego:-)

Przemyślę to - mam obawy że idąc tym torem zapomnę nie tylko o "humanistycznych" ale o humanistycznym spojrzenu belfra. A to miewam. Na przykład w tej chwili:-))) - gdy pojawiły sie i mi wątpliwości. Takie puknięcie w łeb.

To idę pomyśleć - co i innym bezkompromisowcom radzę:-)))

Adaa pisze :"Genialna humanistka , totalny głąb z matematyki:-))))))))"

odwrócę pytanie:

ilu znacie (również w swoim otoczeniu) genialnych matematyków, których można byłoby określić mianem "głąb-humanista" ?

czy przypadkiem, często w rozumieniu szkolnym (podstawowe umiejętności w zakresie przedmiotów matematyczno - przyrodniczych) nie należałoby tych tzw. humanistów uznać za - delikatnie mówiąc -niechętnych matematyce?

ten totalny...:-)

Masz rację.

W tym wypadku jest niechętna matematyce:-))

Tak jak jest niechętna kiedy  podaję jej do zjedzenia coś czego nie lubi, mówiąc : .."Jedz to jest baaaaardzo zdrowe"..

moim zdaniem, to czy któreś dziecko lubi matematykę, głównie zależy od tego, jakich nauczycieli - matematyków spotkało na początku swojej "kariery szkolnej", oraz od "atmosfery" dla tego przedmiotu jaka  u niego była wówczas w domu.

Nie sądzę, że niechęć ta może być uwarunkowana genetycznie, tak jak np. niechęć do jedzenia czegóś.

Marku ;-)

hm...

kurka

proponuję lekturę artykułu

http://rp.pl/Pl-mac/dodatki/magazyn_981126/magazyn_a_2.html

pozdrawiam mania

Maniu, dziękuję :-))

Bardzo , bardzo mi się podoba ta wypowiedź.

ciekawe!

w sprawie genów..:-))

1. INTELIGENCJA PŁYNNA

• powstaje i rozwija się w wyniku działań czynników biologicznych takich jak wyposażenie genetyczne oraz dojrzewanie biologicznych struktur nerwowych
• jest dziedziczna i wrodzona ale wyposażenie genetyczne może ulegać różnym wpływom środowiska
• może być skierowana na jakikolwiek problem
• jest ogólną zdolnością do spostrzegania związków, wyciągania wniosków oraz do utrzymywania w świadomości elementów potrzebnych do wykonywania tych operacji
• przejawia się w testach neutralnych kulturowo
• rozwija się intensywnie we wczesnym okresie rozwoju, a szczyt przypada na 20 r.ż.

Ciekawe.

Zatem problem z ukształtowaniem określonych umiejętności natematycznych sprowadza się (i słusznie) do mozolnej pracy z uczniem (jak i przy innych przedmiotach).

A swoją drogą jak nauczyciele muszą nie lubić matematyki, że potem tego zaniedbanego ucznia trzeba przymuszać do nauki wizją obowiązkowego egzaminu maturalnego.

Pozdrawiam

W nauczaniu dzieci zaobserwowano b. ciekawe zjawisko WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI INTELEKTUALNEJ wobec przedmiotu (tak jakby wtórny analfabetyzm). Polega ono na tym, że poczatkowo chętne do nauki dziecko napotyka jakieś trudnosci w przyswajaniu wiedzy i umiejętności. Nauczyciel nie zauważając tych zakłóceń "idzie" z materiałem i wymaganaiami dalej - nie zatrzymuje się aby zdiagnozować zrozumienie, żeby wytłumaczyć. Uczeń nie zgłasza trudności, gdyż boi sie że jest inny, nie nadąża, mysli, że inni sobie radzą - bo w klasie nie ma atmosfery przyzwolenia na zadawanie pytań. Trudności i braki sie kumulują, a uczeń nabywa przekonania, że jest za słaby aby zmierzyć się z tym przedmiotem. Błędnie ocenia swój potencjał intelektualny i zdolności. Życie (szkoła, rodzice) dostarcza mu coraz więcej dowodó na to, że jest nieudolny. Przestaje podejmowac próby zrozumienia (zwróćcie uwagę jak podchodzi do zadania z mat. słaby uczeń - pobieznie przelatuje wzrokiem po tekście, nie skupia się, wzdycha i odkłada zadanie na bok).

W efekcie tego procesu dochodzi do; demobilizacji poznawczej, deficytu rozumienia (spadku jakosci wiedzy), zaniku motywacji

A badania wskazuję, że: ok. 30% dzieci w kl. I nie jest gotowych do nauki matematyki (w taki sposób jak to formułują obowiązujące programy) oraz, że uczniowie doświadczają bezradności intelektualnej najczęściej na...j.polskim (a nie na matematyce!!??)

no i wiadomo...

Wszystko przez nauczycieli :-)))

Alez skąd! Z nauczyciela można zdjąć wszelką odpowiedzialność za efekty nauczania. Wystarczy zmienić mu tylko nazwę na...egzekutor (kontroler)

PS. Adaa, to nie jest chyba komentaż adekwatny do mojego postu. W poczuciu bezradności intelektualnej umacnia dziecko życie (szkoła,  rodzice) - tak to sformułowałam.

PS. Cytat uczniowski "Byłem mądry, byłem twórczy i inteligentny, ale...poszedłem do szkoły"

Siedzę i sam się w sobie nie mieszczę...

Gordonie przyjdzie taki czas ,że będziesz musiał pozwolić swojemu synowi robić to co lubi,bez względu na to czy Tobie będzie się to podobało czy nie (czywiście nie myślę o zachowaniach wykraczających poza normy społeczne).

Mycie zębów to drobiazg.

Rozumiem swoją córkę.

Co mogę powiedzieć jeszcze:-))

Doświadczyłam właśnie bezradności intelektualnej:-))))))

Niech tak zostanie.

Mycie zębów to drobiazg? :-)))))))))))))

w sprawie zębów:-)))))))))))

No przecież przyznałam się ,że jestem w stanie bezradności intelektualnej:-))))))))

Proszę mnie traktować ulgowo!!!:-))))))

jakoś masę ludzi ten wątek zasmucił lub poruszył

• mnie - bo spostrzegłem że kategorycznym parciem ku przymusowej maturze z matmy (naprawdę nadal uważam za konieczną matematykę na maturze - w imię obrony standardów) zmartwiłem przyjaciół - chyba i siebie - bo w wojnie o wysoki ogólny poziom matematyki w narodzie pozwalam tym samym na trupy - czyli niedostosowanych czy bardzo ukierunkowanych na co innego. Chyba nalezy przemysleć to jakoś.
• tym samym kategorycznym patrzeniem zniechęcamy tych co słuchają innych i są otwarci na ich argumenty. Nie mówią kategorycznie: "Jestem pewna", "Wszystko proste". Mówią raczej:"Brak wątpliwości  to coś co mnie przeraża. Zwłaszcza gdy się ich nie ma w odniesieniu do czegos co dotyczy innego czlowieka"  Bardzo mi to namąciło w głowie i mnie ta własnie boli obecnie. No i palec też:-)
• Gordona - bo widzi tu - podobnie jak ja - kwestionowanie czegoś co uwaza za słuszne i konieczne.
• osoby martwiące się o dzieci zatłuczone przez system - bezwzględny i wymagający po równo, a nie zawsze po równo to ok
• Gabę - bo nie ma tu postawienia kwestii - matematyki - królowej nauk
• połowę nas - w tym piszacego te słowa - uznanych za produkt pseudohumanistyczny (matematyka jest mi malo umiłowaną dyscypliną - choć szanuję jak widać, ale i mnie chyba skrzywdzono marnie interesując zagadnieniem - pamietam przepełnioną klasę i wściekłą nauczycielke, która nie miała w przeliczeniu na ucznia ani 2 minut na jednego. Zawsze wolałem pisać i czytać teksty dla podobnych mi pseudohumanistycznych) - wychodzimy na tumanów chyba? Informatyki w to nie mieszajmy - jest ona raczej bliższa nauce jezyków obcych - w zakresie nam potrzebnym.
• nas wszystkich prawie tu (a przynajmniej powinno) - bośmy się zapędzili w tej dyskusji w coś trudnego do opanowania, w dodatku podzieleni nie merytorycznie lecz jakos - kto komu bliższy. I to mnie dopiero cholernie zasmuciło. Powinny tu padać raczej merytoryczne kwestie.

I co teraz, hm?

do Gosiulki:-))))

Gosiulko jestem pod wrażeniem tych pierogów i innych:-)))

A skąd wiesz ,że tanio?

miało być przed ......

No tak ładne podsumowanie mi wyszło pod tym co Marek napisał:-))

No nie :-))

Jak to 4 minuty mogą zmienić sens:-)))))))))

Marku, mam wrażenie, że teraz przesadzasz, albo przez Twój smutek przebija ten dziecięcy ból matematyczny. Skąd te trupy, machiny, wojny i bezwzgledność ? Matematyka na maturze to w/g mnie nie obowiązkowe dla wszystkich wspinanie sie w Alpy bez zabezpieczenia. To cos na kształt tego, co mielismy okazję poznać na próbnej Nowej Maturze - poziom dla przeciętności, zadania z treścią adekwatną do spraw współczesnego cżłowieka. Może przywróciłabym do łaski logikę i rozbudowała rachunek prawdopodobieństwa (o dziwo "humaniści" często własnie na rach. prawdopod. odnajdują cień sensu matematyki jako przedmiotu szkolnego). To nie jest przecież materiał wagi walca miażdżącego skrzydełka tym "nieścisłym".

Uczmy  matematyki inaczej. Zróbmy z niej życiowy przedmiot, albo wskazujmy na jej walory abstrakcyjne (toz to czasami czysta forma). Szukajmy sposobów na to, żeby najpierw samemu się doń przekonać a potem oświecic uczniów. Mysle, że większość z nas gdzieś tam wew. nosi własny lęk matematyczny.

A przeciez zwróć uwagę: jaki przemiot najczęściej wybierają na pisemną maturę uczniowie co to ani be ani me ani żadnych zainteresowań...? (oczywiście obok tych alpinistów uświadomionych matematycznie)

Temat jest mi bardzo bliski...

Ale padło tu juz wiele spostrzezeń i nie chcę tego powtarzać...

Generalnie jestem za powszechna matura z matematyki - komu to nie odpowiada, nie musi tej matury zdawac wogóle...

Ale to moje zdanie nie jest takie od zawsze... Swego czasu miałam poważne wątpliwości (jak Mariola - podobnie jak ona jestem równiez matematykiem). Myślałam tak dość długo, przeżyłam rezygnację z matematyki w profilu hum. i nawet sie z tego ucieszyłam...

A pożniej zostałam dyrkiem w SP i zaczęlam hospitować n-li, w tym n-li nauczania poczatkowego. I zaobserwowałam następujący fakt - dzieci w klasach 1-3 nie miały jakiegoś wyraźnego problemu z matematyką, a nawet wprost przeciwnie. Natomiast w klasach starszych, problem robił sie coraz wyraźniejszy i bynajmniej nie dlatego, że w nauczaniu matematyka jest "łatwiejsza" niż później!

Zauważyłam zupelnie co innego - n-le nauczania poczatkowego ( w zasadzie wszyscy) nie lubią raczej matematyki, stanowczo lepiej sie czują w innych przedmiotach i ten swój stosunek nieświadomie "sprzedają" dzieciom.

Nakłada sie jeszcze na to nie nadzwyczajne przygotowanie tych n-li w tym zakresie, gdyz dobre nauczanie matematyki na tym poziomie wymaga bardzo bobrego ROZUMIENIA podstaw matematyki i właściwego wprowadzania pojęć.

Z mojej kilkuletniej obserwacji wynika, że z tym rozumieniem u n-li są kłopoty. A i literatura fachowa dla n-li nauczania początkowego (przedszkola też) po macoszemu traktuje to zagadnienie.

W związku z tym, może paradoksalnie, ale uwazam, że matura z matematyki powinna stanowić standard maturalny, a co za tym idzie powinna być obowiązkowa dla wszystkich.

Gabo,  w kwestii matematyki - raczej tak. Alpiniści matematyczni przydreptali z Twojego postu :-))).

A barokowość - jedno tylko pytanie pamiętam z matury ustnej z j.pol. to o środki artystyczne w poezji A.Morsztyna. Chyba stres egazminacyjny spawił, że przyswoiłam je sobie na stałe

To o czym pisze Zola, to świetne uzupełnienie artykułu - wywiadu "Dziecięce dramaty, dorosłe klęski" dot. niechęci do matematyki (wczesniej polecanego przez Manię)

http://rp.pl/Pl-mac/dodatki/magazyn_981126/magazyn_a_2.html

Błędne koło: niematematycy uczą dzieci tej niematematyczności.

w kwestii...

Ewa!

Juz kiedyś pisalam na tym forum, że chylę czoła- jestes jednym z kilku znanych mi przypadków z tego forum, co to czytają posty poprzednikow  :-)

Kazdy z nas tu pisał o konieczności dobrego nauczania matematyki!

To ono jest potrzebne przede wszystkim. Egzamin może z tego nauczania wypływać, choc nie musi.

Jak napisalam jednak w jednym z pierwszych postow- matematyka na maturze moim zdaniem byc , na takim, czy innym poziomie powinna.

Gordon juz to zauważył- jestesmy podobnego zdanie w kwestii tego egzaminu. Nawet jednak  gdybysmy nie byli, to nie ma sensu się  wzajemnie tu oceniać.

....................

Ewa dotknęła  tu dla mnie najważniejszej rzeczy- matury, ale w ścisłym połączeniu z nauczaniem

Jako, że uważam ten właśnie problem za ważniejszy, stanowiacy punkt wyjscia, chcialabym się na nim skoncentrować.

Kiedys przeczytalam okropne zdanie, ale bawi mnie ono do dziś " często nauczyciel czyta w zyciu jedna książkę, tę co z niej uczy ":-)

Niewiedza nauczycielska nie jest cechą nauczycieli nauczania początkowego. Mowie to z doświadczenie matczynego. Bywają dobrzy nauczaniowcy i beznadziejni matematycy.

Muszę się zgodzić z ewą- zresztą w dyskusji z nią w realu też się zgadzalam. Nie generalizując tu- czyli nie wsadzając wszystkich do jednego worka.

Nauczyciele np to omnibusy :-) Teoretycznie. Faktem jest, że zeby nauczyć czegos dziecko, trzeba wedzieć dużo więcej niż wiedza przekazywana.

Nauka matematyki i także języka polskiego w klasach I-III to podstawa. Wytwarzaja się pewne nawyki u dziecka, buduje sposób myślenia, sposób podchodzenia do problemów. Prowadzi sie dziecko róznymi drogami do tego samego celu.

Jesli nauczyciel nie wie jakiego- klapa :-(

Błędy pojawiją się także w nauczaniu j. polskiego- często to obserwowalam  ale tu chyba są one do przeskoczenia bardziej niż w matematyce.

....................

Fajnie- bo kółko się zamknęło-  znowu wrócilismy do nauczania.

Bo tu się wszystko zaczyna.

............

co do dobrej literatury- polecam "dlaczego dzieci nie potrafią nauczyc się matematyki"

Otwiera ta pozycja oczy- naprawdę

Cytowac nie będę ;-))))

tak swoją drogą...

MOże ta dyskusja zamiast dotyczyc dzieci powinna dotyczyć nauczycieli?

Podczas egzaminu główną role gra uczeń...ale jesli nie dano mu wczesniej szansy tej roli się nauczyć, to może warto pogadać o rezyserze?

Cześć

Myślę, że trupy w tej dyskusji nie padły. Każdy starał się wyrazić swoje zdanie nie obrażając innych dyskutantów. Nie chodzi o to by przekonać do swego zdania inaczej myślących.

Nie chę osobiście tego robić, Wyrażam swoje zdanie i szanuję wszystkich , którzy myślą inaczej.

Tak samo szanuję to aby każdy wchodzący w dorosłość młody Polak miał możliwość dokonania wyboru swojej drogi, również dotyczącej egzaminu maturalnego.

Pozdrawiam

:-)

Nie zauważyłam Marioli:-)

Pamiętam, jak kiedyś Mariola wkleiła jakies beznadziejne  zadanie z podręcznika do matematyki swich corek.... Wtedy dostrzegalismy PRAWDZIWY problem- zle nauczanie.

teraz nie zauważamy tego najwazniejszego?

...............

 Matura nie może być spęłnieniem niespełnionych pragnień rodziców, budowaniem autorytetu nauczyciela dzięki randze przedmiotu, mobilizacją nauczyciela do pracy z młodzieżą...
matura dotyczy przede wszystkim młodego człowieka, który dopiero zaczyna swoje dorosłe życie
i on jest w tym wszystkim najważniejszy... .

Nic dodać, nic ująć.

Leszeeeeek?

:-))

kurka, fajnie jak nie ujednolicasz, masz więcej czasu dla nas :-)))

Asiu :-)

Właśnie ujednoliciłem całość rozporządzenia o ocenianiu ....

po ostatnich zmianach.

Pozdrawiam

A ja tego nie rozumiem...

Jeśłi chodzi głównie o tego młodego cżłowieka, to dlaczego pozbawiać go wiedzy i umiejętności okołomatematycznych? Jeśli ma wybierac, to dlaczego nie dotyczy to np. języka polskiego (może gdzies tam jego nauczanie zmierza ku standardom nowoczesnym, ale póki co bez narzuconych lektur ani rusz), a przeciez jest ten przedmiot zmorą dla wielu uczniów, którzy tez by chcieli sobie powybierać.

Własnie pozbawia się go mozliwości szerszego pola wyborów w przyszłości

W syllabusach obszernie zapisano jakie wymagania muszą spełniać maturzyści - sporo tam było w duchu unowoczesnienia i upraktycznienia nauczania matematyki.Ktos nie odrobił zadanka domowego, więc....lepiej zmienić szkołę?

Mam wrażenie, że wśród obecnych decydentów do głosu doszli ci "słabi z matematyki" więc ... "trudno rozmawiać ze ślepym o kolorach" (starodawne powiedzonko mojej babci).

Pozbawienie matematyki  rangi przedmiotu maturalnego, zdjęcie ze szkoły i ucznia obowiązku rzetelnego przygotowania się do osiagnięcia przyzwoitego standardu umiejętności wynikających z uczenia się matematyki to krok historyczny...do tyłu. Mam nadzieję, że odwracalny

przestań

bo przestanie ujednolicać:-)))))

(żartowałem!!!)

To u Marioli było - że może w takim razie wprowadzić na egzaminach na nauczanie matematykę. Hmmm, nooo a jakby matma była na każdej maturze to byłoby po problemie:-)))) 

Mam uwagę - Gosiulu, jakby jeszcze kiedyś mnie analizować psychologicznie, to ja bym wolał jakieś bardziej interesujace dorosłego faceta  sfery życia niż bóle matematyczne;-)

fantastyczna dyskusja

wróciłam zmarznięta z Turnieju o złoty warkocz- dla zainteresowanych warkocz się ostał w przyszłym roku dalsze boje - oby pogoda im dopisała

...a tu gorąca dyskusja :-)

jeśli głowy nie polecą - to ja jeszcze tylko jeden :-)http://rp.pl/Plmac/dodatki/magazyn_011207/magazyn_a_3.html

mysle,że dla młodzieży problem tkwi w tym,że muszą zdawać matematyke a jak wielu zauważyło młodzież nie lubi matmy ( na razie nie ważne są przyczyny)

stres rodzi się u niektórych już w momencie ,kiedy słyszy obowiązkowa matura z matmy

jak pisze Mariola ,dla minie poziom podstawowy byłby do przyjecia ale moze należałoby to inaczej (niż matma ) nazwać

na próbnej maturze były bardzo ludzkie,przydatne umiejetności,coś co przyda się kazdemu w prowadzeniu gospodarstwa domowego,składania deklaraci podatkowej czy przy budowie lub remoncie domu

nie było w zasadzie rzeczy ,których uczyłam się w szkole średniej i nigdy nie wykorzystywałam

możeby zrobić obowiązkową maturę z .... ale jakoś po ludzku to nazwać ;-))

Szanuję Gosiulu Twoje zdanie, pozwolisz, że jednak pozostanę przy swoim (prawa wyboru).

J. polskiego się nie czepiam (chyba względy polityczne mną kierują - tradycje narodowe w rodzinie).

Marku nie przestanę ujednolicać (nie żartuję).

Dziękuję Wszystkim za ciekawą dyskusję.

Pozdrawiam

http://rp.pl/Pl-mac/dodatki/magazyn_011207/magazyn_a_3.html

przepraszam :-)

Marku, to nie analiza psychologiczna (ani nawet jej szkic)  - ja po prostu czytam posty innych i staram się czynić to dokładnie. To chyba Twoje słowa, chyba, że ktoś podpiął się pod twój nIck:

"(...)ale i mnie chyba skrzywdzono marnie interesując zagadnieniem - pamietam przepełnioną klasę i wściekłą nauczycielke, która nie miała w przeliczeniu na ucznia ani 2 minut na jednego. Zawsze wolałem pisać i czytać teksty dla podobnych mi pseudohumanistycznych) - wychodzimy na tumanów chyba?"

Aby było bardziej interesująco dla dorosłego faceta... no cóż nie mam danych ;-)

Obiecuję, że w przyszłości nie zareaguję wcale...

Chcę koniecznie odpisać Markowi,

Żeby się przysnił wspaniały nauczyciel matematyki... :-)

Miałm w życiu szcześciei w SP świetna Pani - mądra, dobra, łagodna i konsekwentna. W LO wspaniały profesor JOJO z V LO. Nie moge dziś dokładnie odkryc jego metody. Pamiętam tylko, że siedzielismy w ławkch na których nie było podęczników (musiały byc schowanie), a On poprzez zadawanie pytań, jakiś problemów, zagadek kierował naszym myśleniem w stronę odkrywania praw, twierdzeń i dowodów. Nie czułam nigdy lęku na matematyce...raczej wstyd, ale najczęściej to cudowne uczucie odkrycia, finału w poszukiwaniu rozwiązania - ulga i duma. Nie dla stopni czy plusów - dla samej siebie. Na lekcjach matematyki nie było pospiechu, gorączki i paniki - spokój, który wspomagał myslenie oraz poczucie humoru (stymulujące kreatywność).

Gdzie nauczyciele z tamtych lat....