Majka

Sama wiesz, jak wiele osób słyszących "nie rozróżnia  np. ironii, metafory,żartu, a poezję traktuje bardzo dosłownie".

;-)

Mało mam danych, aby się wypowiadać, ale spróbuję.

Rzeczywiście osoby niesłyszące mają problemy z odbiorem poezji (i nie tylko!), ale nie ma to bezpośredniego związku z brakiem słuchu, a jedynie z niewystarczającym opanowaniem języka, które rzeczywiście jest zwykle skutkiem niedosłuchu.

Ludzie niesłyszący mogą opanować mowę, ale wymaga to i od nich, i od otoczenia o wiele większego wysiłku, niż w przypadku dzieci słyszących. Prawdą jest, że ogromnej grupie niesłyszących ta sztuka się nie udaje, że spora grupa opanowuje język na poziomie wystarczającym do komunikowania się w życiu codziennym, ale jest też grupka osób niesłyszących, która opanowała jezyk w takim stopniu, jak ich słyszący rówieśnicy.

Niesłyszący są (mniej więcej) w takiej sytuacji, jak my, słyszący, wobec języka obcego. Spora grupa słyszących w języku obcym ani be, ani me (Pamietasz tę dyskusję o wymogu znajomości języka do awansu?), spora grupa się dogada, ale czytania beletrystyki w języku obcym (o poezji nie wspomnę) sobie nawet nie wyobraża, ale jest też niewielka grupa, której poziom znajomości języka pozwala delektować się oryginałami, a nie tłumaczeniami.

To oczywiście w wielkim skrócie, bo trzeba brać też pod uwagę inne czynniki: rozwój myślenia, zakres wiedzy ogólnej, środowisko, motywacja dziecka, och, trudno tu je wymienić i hierarchizować.

Z tego, co piszesz, mam wrażenie, że twoja uczennica ma dobrze rozwinietą mowę, wystarczajacy zakres wiedzy i motywację do pracy. Uważam, że należy traktować ją tak, jak jej rówieśników, ewentualnie pomóc, jeśli zauważysz problemy.

Mało tego: zachęcałabym i ją, i ciebie do dodatkowych ćwiczń w tym zakresie. Zainteresowanie poezją i dostrzeganie jej zalet rzadko jest dane, w wielu przypadkach można je wypracować. Im wiecej ćwiczeń, tym dziewczynie powinno być łatwiej.

I tobie, i uczennicy z całego serca życzę powodzenia. Jej przypadek jest (zdaje się) przykładem dobrze rozumianej integracji.

:-)

hm

też poezję traktuję bardzo dosłownie;-)

Marku :-))))

No, a czemu nie? Zdecydowana wiekszość ludzi tak ma, dlatego właśnie gazety codzienne pisane są prozą. A jak już ktoś metafor w codziennych komunikatach zacznie używać (np. o słońcu, ciężkich, deszczowych chmurach, majowej pogodzie) to nie tylko słuchacze nie rozumieją, co poeta miał na myśli, ale jeszcze wychodzi się na tym jak Zabłocki na mydle.*

;-)

Opinia PPP jest prawdopodobie bardzo precyzyjna (6 stron!)  i słuszna (niesłyszący mają bardzo często problemy z myśleniem abstrakcyjnym), ale niekoniecznie trafna akurat w przypadku tej uczennicy. Czy PPP ma rację, czy nie, może ocenić tylko nauczyciel i to po wielu obserwacjach. Powtarzam: jeśli są spełnione inne warunki (język, wiedza ogólna, itp.)odbioru poezji można się nauczyć. Będzie to rzemiosło, a nie talent, ale... No, cóż... Nikt nie jest doskonały...

______
*Przepraszam za czarny humor, ale samo się tak czerni...

"dlatego właśnie gazety codzienne pisane są prozą" :-))))))))))))

Zaraz sobie wyobrażam: Rzepa wierszem, Wyborcza trzynastozgłoskowcem, ND - z rymami częstochowskimi:-)

Biały byłby gorszy...

;-)

Majka

Trudno oceniać na odległość. Podejrzewam, że takie problemy mają też niektórzy uczniowie słyszący, co może być skutkiem różnych czynników. Róznych, a nie jednego. W przypadku uczniów niesłyszących bardzo łatwo wskazać (prawdziwą lub pozorną) przyczynę problemów: kłopoty ze słuchem.

Rzeczywiście, ludzie niesłyszący rzadko osiągają takie rezultaty, jak dziewczyna, o której mówisz. I rzeczywiście bardzo często mają problemy z tekstem. Czy tak jest w przypadku twojej uczennicy - musisz sama ocenić. Porozmawiaj z nią, z rodzicami, z (ewentualnymi) korepetytorami. Takie informacje są bezcenne.

A swoją drogą mam wrażenie, że coraz częściej niesłyszącymi okazują się osoby, które niesłyszącymi chyba jednak nie są. Papierek o dysfunkcji słuchu umożliwia skorzystanie z wielu udogodnień i często (nie mówię, że w tym przypadku!) zapobiegliwi rodzice z tego korzystają. Do szkól dla niesłyszących trafiają uczniowie z ubytkiem 20-40 decybeli - ze szkodą dla siebie, i dla uczniów niesłyszących. Głowę daję, że wielu z nas, nauczycieli, miałoby podobny audiogram...

:-(