Arweno - moje prywatne dziecię zgłosiło się w swoje szkole, że zrobi prezenciki dla swoich n-li. Chcę jej pomóc.

Nie zrozumiała tago co Ci sie na starość porobiło. Wiersze o nas są sympatyczne i miłe, tak samo zreszta jak nasz praca.napisałas tak jakbyś nauczycielem nie była.

Mała książeczka Pam Brown "Wyjątkowemu nauczycielowi" (prezent na DEN w zeszłym roku :-))).

Kiedy mówisz nam o tych mądrych, dobrych i inteligentnych, o filozofach, wynalazcach i marzycielach - o ludziach, którzy zmieniają oblicze świata - zawsze nam przypominasz, że także oni kiedyś byli dziećmi i musieli się wszystkiego uczyć. To daje nam siłę do próbowania.

Pokazujesz nam, że bycie zwyczajnym człowiekiem jest wartościowe - bo zwyczajni ludzie tak naprawdę nie są zwyczajni. Każdy z nich potrafi robić coś wyjątkowego. Każdy z nich jest cenny dla tych, których kocha. lecz, jeśli nie chcemy być zwyczajni, nie musimy. Kto wie, czego moglibyćmy dokonać, gdybyśmy podążali za głosem swojego niezwykłego marzenia całym sercem, rozumem, odwagą.

Wkładasz piękno w moje dłonie. jako nauczyciel dajesz mi słowa, obrazy, idee, na których buduję swoje życie. Cokolwiek zbuduję w przyszłości, dzięki Twojej pomocy mam już gotowe fundamenty.

Od nauczycieli oczekuje się, że dadzą sobie radę z tymi dziećmi, z którymi nie poradzili sobie rodzice, lekarz, jeden czy dwóch psychologów i tłum pracowników społecznych. Twierdzi się wtedy, że wszystko, czego tym dzieciom potrzeba, to Normalne Środowisko Szkolne.

Dobry nauzcyciel nie "gwiżdże" na ciebie, abyś za nim biegł. Nie "popycha" cię do przodu. Dobry nauczyciel idzei obok ciebie - pozwala ci badać, odkrywać, tworzyć, pytać i wyjaśniać. Jest zawsze gotowy pomówc ci w wędrówce rpzez kamienisty teren - ale dopiero wtedy gdy ty sam naprawdę nie dajesz sobie rady. Dobry nauczcyiel mówi: "spójrz", "pomyśl" spróbuj", "co by się stało, gdybyśmy spojrzeli na to z drugiej strony?", "pokaż mi, jak to się robi?"

Najważniejszą rzeczą, jakiej nas uczycsz, jest to, że wszyscy jesteśmy sobie potrzebni.

Pokazujesz, jak dużo każdy z nas potrafi zrobić sam - i ile więcej może zrobić, gdy pracuje z innymi. dziękujemy ci za to , że uczysz nas cenić różnice między ludźmi, zamiast się ich obawiać.

Właśnie Ty wyjaśniasz nam, że życie może być nudne jak szary papier, albo głębokie jak ocean i wysokie jak niebo. wybór należy do nas.

Dzięki Tobie wiemy, że najmniejszy b rylant błyszczy mocniej, niż duże, ale zwykłe szkło, że lepiej jest robić małe rzeczy dobrze, niż wielkie - byle jak.

DZięki Towbie wiemy, że jeżeli bardzo pragniemy coś robić, wtedy pracujemy nad tym, znajdujemy w tym przyjemność i doskonalimy się w tym - a wówczas nie jest ważne, czy przyniesie nam to sławę, czy też nie.

dostałam tę książeczkę kiedyś

i własnie miałam przepisywac Violi

wiersze to są- tylko przepisalaś jak prozę:-)))

Bardzo często z nich korzystam- przy zaproszeniach, podziękowaniach, nagrodach, itp.

One bardzo są...

najbardziej lubię ten:

Jesteśmy bardziej wdzieczni nauczycielom za to,

kim byli dla nas byli, niż za to, czego nas nauczyli

jak o nauczycielach..to o wszystkich,tak?;-)

"Kiedy umrzesz, kiedy skonasz, kiedy juz nie bedzie Cię...
ja na pewno nie zapomnę,ze był ktos kto dręczył mnie.."

no...mi tez sie porobiło na starość;-)

jaki sliczny wierszyk, adoo

milusi

;-))

zawsze Andrzej W. ;-)

MOI NAUCZYCIELE

Żebyście nie myśleli
Że jestem jakiś nieuk!
Miało się nauczycieli
I to ho ho jak wielu!
Już od pierwszych miesięcy
Czyli od raczkowania,
Mój słaby umysł dziecięcy
Kształciła zacna niania
Mawiając do mnie: - Jędrusiu,
Ty paskudny chłopczyku,
Jak się chce robić siusiu
To trzeba wołać "siku"!
Przeszła wiosna,
Spłynęło wiele śniegów,
A ten zwyczaj mi został
Ku zdumieniu kolegów.
A trochę później, w szkole,
Kiedym się uczył grzcznie,
Pan do mnie per "matole"
Mawiał, bardzo serdecznie,
Dziś już nie jestem rebiatą,
Wąsy i brodę noszę,
Lecz słysząc wyraz "matoł"
Natychmiat wołam: - Proszę?!
Wojsko mnie wykształciło
Też pod niejednym względem,
Wszystko tam się robiło
Wyłącznie na komendę.
Do dziś czekam komendy,
I bez niej się nie ruszę,
Na miłosne zapędy
Też komendę mieć muszę.
Bez niej się nie ośmielę
Wystąpić z żadnym gestem....
Jak mnie nauczyciele
Uczyli - taki jestem.
Ale to nie ich wina,
Zawiniły programy,
Dziś widzę z książek syna
Że lepszy program mamy,
Według nowego klucza,
Więc nikt już nie zaprzeczy
Że się obecnie naucza
Dużo mądrzejszych rzeczy,
A młodzież w miastach i wioskach
Ideału jest blisko -
Nic nie robi na rozkaz!
... lecz na zlecenie - wszystko!!!!

a poważniej - warto przed DEN przypomnieć sobie czyj to dzień

czyj?

prośba

errata

DEN czy DKEN

Myślę, że jest to jakiś problem. Jak podziękować nauczycielom za pracę, nie wpadając w lizusostwo. No, żeby być autentycznym, to może juz tak wiele nie wymagam. ;-)

Ostatnio przez 3 dni przebywałem z nauczycielami szwedzkimi.  Podarowali mi koszulkę z napisem: "Jeśli potrafisz to przeczytać, podziękuj swojemu nauczycielowi". Uważam, że to fantastyczny pomysł. Kto wie, czy w następnym roku nie ufunduję takich koszulek moim koleżankom i kolegom i czy nie założymy ich na DEN. Lubię proste środki wyrazu. :-)

Ile to lat temu?

Oto wierszyk, który deklamowałem mojej kochanej wychowawczyni, będąc uczniem w podstawówce. Pamiętam go do dziś:

Kochana Pani, przyjm życzenia
płynące z naszych szczerych serc.
Niech los Cię szczęściem opromienia,
niech troski Twe ulecą precz.

Zdrowiem i szczęścim ciesz się stale,
nie znaj co to jest troska, cios.
Siej światło wiedzy wciąż wytrwale,
i niech Cię kocha szczęsny los.

waligórski

fajny o poloniscie napisał

nadałby się

List w sprawie polonistów

Polonista to nie zawód, lecz hobby,
Polonistą być - nie życzę nikomu.
Polonista po godzinach nie dorobi,
Choćby zabrał robotę do domu.
Polonista nie wędruje po mieszkaniach,
Nie odzywa się wchodząc ze dworu:
- Bardzo ładnie rozbieram zdania,
Czy jest jakieś stare zdanie do rozbioru?
Choćby szukał, racji i pretekstów
I tak zawsze pozostanie na uboczu -
Mniej się ceni analizę tekstu
Od banalnej analizy moczu...
Cera blada, na portkach łaty,
Rozmaite braki w kondycji,
Oświeceniem nie oświecisz sobie chaty,
Pozytywizm nie poprawi twej pozycji.
Poloniście sterczą chude żebra
Jak sztachety mizernego płotu,
Gdy się jeden raz u Zuzi rozebrał,
To się składał z orzeczenia i z podmiotu.
A jak inny zleciał kiedyś z ławki,
Bo był gapa wyjątkowa i niezguła,
To zostały zeń cztery przydawki,
Dwa zaimki i partykuła...
Polonista, niepoprawny romantyk,
Nie największym się cieszy mirem,

Ale ja mu - laury i akanty,
Ale ja mu - kadzidło i mirrę!
Ale ja go całuję w ramię,
Ale ja go podziwiam i cenię,
A ty przed nim na kolana, chamie,
Cały w złocie i volkswagenie!
Bo jeżeli jesteś i ja jestem,
To dlatego, że stojący na warcie
Polonista znużonym gestem
Kartki książek wertował uparcie
Za kajzera i za Hitlera,
I za cara, i za innych carów paru,
I dlatego właśnie nie umiera
Coś ważnego, co nazywa się Naród.
Więc zamieszczam na końcu listu
Ja, satyryk, błazen i ladaco,
Zdanie proste: - Kocham polonistów!
Rozwinięcie zdania: -
... bo jest za co!

trzeba tylko usunąć te kursywą fragmenty;-)

Pracownikiem oświaty jest też dzieciak... - dla mnie jest to także swięto dziecka w szkole. I tak mi jakos raźniej. Cieszę sie, że p. sprzataczka sprzatająca w szkole ma swoje swieto, tak jak pani księgowa ze szkoły... ale jakoś tak...

górnik w Barburkę/Barbórkę pracuje, hutnik leje stal... więc i niech nauczyciel pracuje w szkole. Może wtedy będzie fajniej, gdy pojawią się kabarety prześmiewcze, budzące dystans.

"Lubię szkołę, ale w wkacje, wtedy są największe aktrakcje..."

przepraszam

ale waligorski mnie zafascynował

na przyklad to:

Z cyklu: Bajeczki Babci Pimpusiowej

Szukały dwa bizony jakąś bizonicę
Wtem nagle jeden wrzasnął: - O, widzę samicę!
Po chwili jednak wraca i jęczy bidula:
- Tfu, ale żem się naciął, to była "Vistula"!

.................

Viola nas wystrzela ;-))

:-))))

nie będę tłumaczyc publicznie, bo się wstydzę

;-)))

Ja się nie wstydzę?

Nazwę BIZON noszą kombajny do zbioru zbóż.Vistula, to kombajn wcześniejszej generacjii, niż Bizon (o ile pamiętam).

(A niech tam - niech wiedza trafia nie tylko pod strzechy).

aaaa

że ten... trafił na mechaniczną... i się naciął... nawet dosłownie... a dobrze mu tak, jak leci na wszystko co się rusza, na drugi raz będzie ostrożniejszy...

;-)

 Ale tu fajnie i milutko. Największy problem z tym, że szkoła mojego dziecięcia to LO, więc i nauczycieli "wybredniejsi"

Majka...

ze Złotej różdżki Heinricha Hoffmanna o krawcu, Juleczku i pożtkach z nauczania. Krawiec jest pozalekcyjnym, ale jednocześnie całodobowym edukatorem dobrych obyczajów, więc chyba w sam raz na Dzień Edukacji Narodowej...Mało kto tak, jak krawiec chyba tak się poświęca? A ta jego godna podziwu konsekwencja w działaniu i obowiązkowość...

O Juleczku, co miał zwyczaj ssać palec

"Ja wychodzę po ciasteczka",

Rzekła mama do Juleczka.

Sprawiajże się tu przykładnie,

Nie ssij palców, bo nieładnie.

Bo kto palec w buzię tłoczy,

Zraz krawiec doń wyskoczy,

Z nożycami, zły okrutnie

I paluszki temu utnie"

Julek przyrzekł słuchac mamy,

Lecz nie wyszła jeszcze z bramy,

A już nieposłuszny malec

Myk! Do buzi duży palec!

Wtem ktoś z trzaskiem drzwi otwiera,

Wpada krawiec jak pantera.

I do Julka skoczy żywo.

Nożycami w lewo, w prawo.

Uciął palec jeden, drugi,

Aż krew trysła we dwie strugi.

Julek w krzyk, a krawiec rzecze:

"Tak z nieposłuszeństwa leczę!"

Wraca mama, aj, wstyd!, bieda!

Juleczkowi ciastek nie da,

Bo kto mamy nie usłucha,

Temu dosyć bułka sucha.

Płacze Julek, żal niebodze,

A paluszki na podłodze...

pożytkach...

majka

niewierszyk

Kiedy chodziłam do podstawówki, Pani nauczycielka tak mi się wpisała do pamiętnika:

"Wspomnij kiedys te szkolne ławy,

te miłe żarty i zabawy,

i tych co nad Tobą stali wiecznie

i wołali: -Siadaj niedostatecznie!"

Pamiętnik mam do dziś, a nauczycielkę mile wspominam :)

Proponuję lekki retusz:

"Uśmiech pani z biblioteki 

widać piękny, niedaleki,

gdy radosna i szczęśliwa

w miejsce pracy swej przybywa."

Myślę, że dalej można ciągnąć o przedmiotowcach, nauczycielach zawodu, obsłudze szkoły, ba nawet o dyrektorze (a właściwie o dyrektorce) szkoły!

"Uśmiech pani dyrektorki

widać w środy, czwartki, wtorki,

gdy radosna i szczęśliwa

w miejsce pracy swej przybywa."

Świetny wierszyk, załatwi pare spraw.

dzieki fzyce i chemii

nabawiłem się anemii;)

Jeśli jeszcze -dodatkowo- anemia ma związek z niskimi zarobkami, możesz dodać:

Z powodu pensji

nie mam pretensji!

Wyszło niezłe hasło na DEN - powiem skromnie :)

Ja znalazłam w sieci takie "wytwory":

Gdy czasem młoda polonistka,
Taka naiwna, schludna taka,
Egzaltowana, świeża, czysta,
Że chciałoby się siąść i płakać.

Więc gdy ta polonistka właśnie,
Małpując młodopolskie pozy,
Wybiegnie o porannym czasie
Boso na łąkę, między brzozy.

Pogna za pliszką i skowronkiem
Oraz modliszką i biedronką
Przywita ze wschodzącym słonkiem,
Wołając „witaj jasne słonko”.

Z róż i powojów splecie wieńce,
Pomacha rączką do motyla,
Kraśnym obleje się rumieńcem,
Widząc jak pszczółka kwiat zapyla.

Coś z Anny German gdy zanuci,
Wyrecytuje coś z Asnyka,
A potem bardzo się zasmuci
Nad żabką, którą bocian łyka.

I chcąc zapłakać nad pół-trupem
Bo drugie pół ten bocian urwał,
Wlizie swą bosą nogą w kupę
I wyda okrzyk „o żesz kurczę!”

To jeśli byłbym na tej łące
Naocznym świadkiem tego zgrzytu
Jak jestem facet niepijący,
Tak całą colę wypiłbym z zachwytu.