W zakładzie pracy powinna istnieć palarnia. Zakaz palenia dyskryminuje osoby palące – uznał inspektor pracy. Naczelny Sąd Administracyjny nie rozstrzygnął, czy ta decyzja była zgodna z prawem.

W pewnej firmie nie została zorganizowana palarnia. W regulaminie pracy właściciel wprowadził zakaz palenia tytoniu w zakładzie pracy, z wyłączeniem toalety. W czasie kontroli inspektor pracy uznał, że brak palarni narusza przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy. W jego ocenie wprowadzenie wspomnianego zakazu było pozbawione podstaw prawnych. W wydanym nakazie zażądał więc utworzenia palarni. Decyzję tę utrzymał okręgowy inspektor pracy. Uznał on, że zakaz palenia dyskryminuje palących, co jest sprzeczne z art. 113 kodeksu pracy.

Pracodawca złożył skargę do ośrodka zamiejscowego Naczelnego Sądu Administracyjnego w Łodzi na nakaz utworzenia palarni. Powołał się na ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz.U. z 1996 r. nr 10, poz. 55 z późn. zm.).

Przepisy ustawy zakazują palenia wyrobów tytoniowych w pomieszczeniach zakładów pracy poza wyodrębnionymi i odpowiednio przystosowanymi pomieszczeniami, nie wprowadzając jednocześnie obowiązku tworzenia takich pomieszczeń. Pracodawca zwracał też uwagę na postanowienia regulaminu pracy, z którym zapoznali się pracownicy, oraz na fakt, iż firma jest mała i wydzielenie pomieszczenia na palarnie oznaczałoby konieczność zmniejszenia powierzchni przeznaczonej na jej normalną działalność.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję, ale jedynie z uwagi na wady formalne decyzji inspektora pracy w części dotyczącej innej kwestii niż dopuszczalność palenia tytoniu. Nie rozstrzygnął natomiast meritum sprawy. NSA stwierdził jednak w uzasadnieniu, że postępowanie właściciela firmy ma cechy dyskryminacji palących pracowników. Wszystko wskazuje na to, że do sprawy będzie się jeszcze wracać.

Sygn. akt II Sa/Łd 1887/99