Z bólem przeżywamy tragedię dzieci, rodziców i nauczycieli

dotkniętych wielką tragedią podczas pielgrzymki do Częstochowy.

Składamy serdecznie wyrazy głębokiego współczucia i żalu z powodu tak wielkiego nieszczęścia.

CARMEN ORAZ KOLEŻANKI I KOLEDZY NAUCZYCIELE.

o dżizas...carmen...

już raz się cieszyłaś, że wiesz, jak pisać, żebys Ty widziała większe, a inni jednak mniejsze....

w necie caps to wrzask...w każdym razie dla rupieci pajęczych...jak się widzi capsa, to znaczy to samo, co w realu krzyk...

dlaczego zatem dzieci, rodziców i nauczycieli jest takim szeptem, a...

CARMEN ORAZ KOLEŻANKI I KOLEDZY NAUCZYCIELE aż tak głośno?

sorry...

czepiasz się Amrek

Z bólem przeżywamy tragedię dzieci, rodziców i nauczycieli - "szeptem", bo trudno ogarnąć rozpacz, bo rozdzierający duszę lęk, że to mogłyby być dzieci nasze (w tym liceum uczą się dzieci mojego brata - nie pojechały na pielgrzmkę); "szeptem", bo święty szacunek dla cierpiących;

"Głośno", bo krzyk uwięzły w bezgranicznym bólu osób dotkniętych dramatem znajduje wyraz w ustach innych. Tylko tak rozumiem. I tylko tak można rozumieć.

Dla wielu forum - to nie tylko wymiana doświadczeń zawodowych, ale też nadzieja obecności wśród przyjaciół.

Fred...

....

i zacytuję dla nas wszystkich...

przerażenie

i łzy. Dowiedziałam sie dopiero dzisiaj rano. Ciarki przechodzą po ciele. Tyle mlodych ludzi zdobyło tragiczne doświadczenie. Boję się ogromnie, bo za tydzień moja córka jedzie do Francji  na wymianę - tez autokarem. Nigdy nie wiemy co komu pisane....Przecież te dzieci jechały się modlić...Widocznie taka wola Boga, bo inaczej nie umiem...

Łączę się w bólu z Rodzicami ofiar.

"Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą ... 
kochamy wciąż za mało i stale za późno ..." 
ks. Jan Twardowski

Trudno mówić...

pozdrawiam

gdy odchodzą moi uczniowie, odchodzą uczniowie - zawsze myślę sobie, że trzeba robić i zrobić coś, by ich śmierć miała sens. (Anito, Michale, Andrzeju...)

Bardzo - żal mi rodziców, bardzo. Nie wyobrażam sobie co czujecie, nie prawdą jest, że potrafię współ-czuć. Nie współ-czuję, bo mnie ta tragedia nie dosięgła. Bardzo mi żal, bo zawsze zostaniecie z Tym sami.

Bardzo to trudne ...

 Pozostają myśli i modlitwa...

***

ani słowa o nich

ani słowa

o tak się nie godzi

ich jedyne istnienie

zapisane w kolorze

w nieodczytanym

więc przychodzę

i tę czerwień

przed twarze wam kładę

przedkładam

że tu są

zapisani w kolorze

pozwólcie mi proszę

miękko

zamiast odwracać

szpalty gazet

przyłożyć ucho do ziemi

posłuchać

jak czerwień pnie się do góry

ujrzeć

jak czerwona jest ziemia

Halina Poświatowska *** z tomiku "Jeszcze jedno wspomnienie"

Trudno wyrazić ogrom tragedii...

Szczerze współczuję osieroconym rodzinom.

nie wiem...

ilekroć widzę, jak ludzie łączą się w bólu z kimś, o kim wrzeszczą media, że utracił bliskiego, tylekroć mi do gaby blisko...

pomnę, kiedyś, dawno temu, wracałam do domu z bułkami...przed moim blokiem stała karetka pogotowia, kręcili się sanitariusze, lekarz w zielonym kubraczku palił papierosa....a na zaśmieconej trawie leżały nosze z podstarzałą, tłustą kobietą, alkoholiczką...Dostała w domu nad flaszką przed lustrem ataku czegośtam i resztką sił zadzwoniła po pomoc, ale z nieznanych mi powodów nie od razu ekipa wsunęła nosze do ambulansu...więc kobieta ze splątanymi siwokleistymi kłakami, w poddartej kiecce z bistoru, pamiętającej lepsze czasy, w obwarzankach pończoch, leżała tak i kwiliła na ziemi pod pochmurnym niebem, wydawała jakiś taki cudacki dźwięk...ciągły nadrywany, jak nadwerężona syrena....a wokół plótł się nieprzerwanie wianuszek współczujących, którzy starali się jej na co dzień nie znać...w małym miasteczku pijaczka ma przerąbane....do cna...ta nie była wyjątkiem...gdy zdarzyło jej się wyjść, stawała się przezroczysta...musiała dopiero na łopatki klapnąć na ubłoconą trawę, że by czapka niewidka jej spadła

to był ostatni raz, kiedy w ogóle zatrzymałam się bodaj na moment współ_czując w tłumie...w drodze do własnej klatki schodowej

nie mówię, że my wszyscy z tego wianka wy_skubani, nie...ale...(tym razem, Fred, zmilcz, jeśli nawet wydaje się, że ja czepliwa baba, pls...no może, baba rzep...i cóż)

wtedy...

zawsze myślę sobie, że trzeba robić i zrobić coś, by ich śmierć miała sens. (Anito, Michale, Andrzeju...)

Bardzo - żal mi rodziców, bardzo. Nie wyobrażam sobie co czujecie, nie prawdą jest, że potrafię współ-czuć. Nie współ-czuję, bo mnie ta tragedia nie dosięgła. Bardzo mi żal, bo zawsze zostaniecie z Tym sami (#15)....

ps.i nie mówię o tym, żeby wdawać się w dyskusje...ot tak, tylko

dobrego dnia all, Ag

osobliwie sobie wybierasz momenty na takie wynurzenia Amreku...

i ja nie palę świeczek gdy inni palą i nie współnapawam się swoim współczuciem i szlachetnym cierpieniem

ale nie jest to jeszcze powód do tego by z tym teraz się tu pokazywać

po prostu nie pal świeczki

nie musisz jeszcze o tym opowiadać

Marek...

DO AMREKA lub AMREKI

To, co tu mówisz, jest nieadekwatne do sytuacji.

"...Nie płaczcie proszę

po mojej śmierci...

Nie udawajcie, że płaczecie z żalu nade mną...

Nad sobą płaczecie..."

- - -

Rodzice... Rodzina... Miłości młodzieńcze... Przyjaciele... Cierpią i płaczą - stracili wspólne chwile, radości i miłości... życie...

I nas zgroza chwyta za gardło w obliczu tej śmierci.

Ale tym, którzy odeszli jest już lepiej, dobrze. Dotykają wieczności szczęścia, nieprzemijającej radości, dobra i ciepła. Są uczestnikami Miłości Pełnej - bez fałszu i przeinaczeń.

I płacząc - radujmy się przez łzy.

Jeśli kogoś kochasz, chcesz dla niego dobra.

Oni już w nim tkwią.

Amreku

Prawie wszyscy tu jesteśmy nauczycielami, niektórzy są też rodzicami ...

Każdy czuje i wyraża to, co jego własne.

Widziałam

wypowiedzi dzieci które ocalały,widziałam ich dłonie poparzone,zakrwawione,szczupłe,Widziałam w tych dłoniach ręce mojego syna (jest w maruralnej klasie)i ręce wielu dzieci,które mogły znależć się w takiej sytuacji.

Popłyneły mi łzy.

Każdego z nas mogło to spotkać.Lączę się w bólu.

Wyrazy współczucia dla rodzin, przyjaciół , znajomych zmarłych tragicznie licealistów .

Nie sposób ogarnąć rozmiar tego dramatu.....

"Przyjdzie taki dzień
kiedy każesz mi przyjść
Będę zakłopotany
Tyle trzeba zostawić
a co zabrać
Wezmę Księgę Życia
pisaną dniami wszystkimi
I będę czytał
stojąc wobec Ciebie
Jednymi stronami
będę dumny
żem tyle dokonał
Innymi
się czerwienił i wstydził
Gdy przeczytam ją całą
być może
że ilość stron dobra
bedzie równa złej
Zatrwożony
spojrzę na Boga
Co ze mną
I wtedy usłyszę
wejdź do Królestwa mego
bo dobrze
strony wszystkie oprawiłeś
Księgi Życia."

http://www.bittybitznpieces.com/midi/avemaria.mid

"Hej, nie płacz już,
Usiądź na chwilę, zatrzymaj się
Nie musisz już biec…
Niech przytuli cię trawa
I wiatr ukołysze do snu...
Śpij, i przyjdą piękne sny
Niech Cię dotknie noc…
Nie płacz już… Śnij…
Może zrozumiesz, że nie warto
I że łzy policzki palą…
I że są noce, kiedy gwiazdy nie spadają…
Śpij… Bez już zakwitł
On osuszy twe łzy…
Tylko nie płacz już, bo gdy płaczesz
Nawet gwiazdy płaczą, i niebo, i księżyc
I w ogrodzie wszystkie kwiaty…
Kiedyś usiądziesz przy ognisku
Z uśmiechem, gitarą i kropelką wspomnień
Wtedy wszystko będzie takie łatwe
I wtedy to ty zaśpiewasz kwiatom…
Zaśnij… Przyjdzie piękny sen
O miłości piękny sen…"