swój głos w dyskusji nadesłał nam M. Osuch:

Szanowni Państwo

Redakcja

Gazety Wyborczej

Warszawa

            Ponieważ w dzisiejszym wydaniu Gazety Wyborczej ukazał się tekst zatytułowany  „18-letni uczeń sam się usprawiedliwi?” autorstwa Pana Marcina Markowskiego, który zawiera sporo wypowiedzi dalekich od prawdy, proszę o sprostowanie. Od razu zaznaczę, że nieprawda nie dotyczy wypowiedzi Autora, a jedynie stanowisk osób wypowiadających się. Ponieważ są to najczęściej urzędnicy, tym większa jest konieczność sprostowania ich wypowiedzi.

Z tego co mi wiadomo, Bartek chciał zweryfikować informacje umieszczone na mojej stronie internetowej www.maciekosuch.prv.pl które dotyczyć mają uczniów dorosłych. Tym bardziej więc czuję konieczność wypowiedzenia się w tej sprawie.

Niezależnym rzecznictwem praw ucznia zajmuję się już od kilkunastu lat. Przez te wszystkie lata interpretacja prawa związanego z uczniami zmieniała się. Co ciekawe nie jest to ewolucja a jedynie chaotyczny i nieprzewidywalny proces... Nie jest to pocieszające.

Sprawa usprawiedliwiania nieobecności przez uczniów pełnoletnich od wielu lat wydawała się prawnie uporządkowana. Już w połowie lat 90-tych, otrzymałem stanowisko ówczesnego MEN w tej sprawie przekazane mi przez aktualnego ministra Mirosława Sawickiego.

Stanowisko ówczesnego MEN zostało potwierdzone przez Rzecznika Praw Obywatelskich         w piśmie skierowanym do mnie w 2003 r. (kopie obydwu pism w załączeniu)

Z obu stanowisk jednoznacznie wynika, że uczniowie pełnoletni mają prawo do samodzielnego usprawiedliwiania swoich nieobecności. Skąd w takim razie tak dalece idąca zmiana stanowiska w tej sprawie prezentowana na łamach Gazety Wyborczej przez MEN? Czy może być tak w kraju prawa, że w tak elementarnych i podstawowych kwestiach jak prawa dorosłego człowieka będzie dochodziło do tak rozbieżnych, publicznie głoszonych interpretacji? Uważam, ze bardzo źle się stało. Bardzo źle - to krok wstecz w tak deklarowanym, ważnym jakościowo obszarze praw ucznia.

Być może jednak stanie się tak, że będzie to przyczynek do dyskusji na temat praw ucznia, ze szczególnym uwzględnieniem praw osób dorosłych w szkole? Mam taką nadzieję, która znowu triumfuje nad doświadczeniem...

Wrócę do treści artykułu. Pominę wypowiedzi dyrektorów szkół. Innych się nie spodziewałem, co nie zmienia faktu, że niedobrze jest kiedy prawo jest w taki właśnie sposób realizowane...

Uwzględniając formułę sprostowania skupię się na krótkim podsumowaniu wypowiedzi osób reprezentujących Ministra Edukacji Narodowej.

Z wielkim zdziwieniem przyjmuję wypowiedź wiceminister - Pani Radziwiłł... Ze zdziwieniem i obawą! W taki sposób nie można interpretować prawa! Pełnoletni uczeń ma prawo sam się usprawiedliwiać bez względu na to co stanowi statut szkoły. Jeśli statut to prawo mu ogranicza lub odbiera powinno to zostać w trybie nadzoru pedagogicznego natychmiast zmienione! Nie można stawiać statutu szkoły ponad prawem! Statut sam                   w sobie nie jest źródłem prawa i co ważniejsze i oczywiste nie może być z obowiązującym prawe sprzeczny. Ta wypowiedź daje na to przyzwolenie!

Ponadto statut szkoły nie jest „umową społeczną” jak twierdzi Pani Radziwiłł. Byłoby fantastycznie gdyby taką umową był, ale to wymagałoby zmian w prawie oświatowym, o które już od dłuższego czasu zabiegam. Jak na razie statut szkoły uchwala samodzielnie rada pedagogiczna w zdecydowanej większości szkół, bez jakiejkolwiek wymaganej prawem konsultacji czy też opiniowania przez rodziców  i uczniów.

Statut w szkołach w których nie powołano rady szkoły to autorskie dzieło opracowywane              i uchwalane przez samych twórców czyli nauczycieli!

Jedyne jak na razie wyjście to powołanie wspomnianej rady szkoły – w tej sytuacji uchwalaniem statutu zajmuje się rada szkoły, ale procent szkół posiadających taka radę to rząd przypuszczam 10-20% szacując optymistycznie.

Drodzy Państwo, proszę sprostujcie głośno, że w wypowiedziach zacytowanych jest wiele poważnych błędów! Statut szkoły nie może stać w sprzeczności z przepisami prawa w tym kraju. Mimo wielkiej chęci „pedagogizacji” prawa. Jeżeli osobie pełnoletniej zgodnie z Konstytucją, Kodeksem cywilnym, Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym                     (że wymienię tylko te według mnie najważniejsze akty), przysługuje pełna zdolność do czynności prawnych oraz to, że już nie podlega władzy rodzicielskiej, to uszanujmy to. Nie czyńmy nawet drobniutkich wyłomów w prawie, bo te są bardzo niebezpieczne.

Zdaję sobie sprawę, że status uczniów pełnoletnich w naszych szkołach to spory problem, ale przez takie, zacytowane w Gazecie Wyborczej, interpretowanie prawa go się nie załatwi! Konieczna jest na ten temat dyskusja, o którą zabiegam już wiele lat... problem    w tym, że jakoś niewielu chce rozmawiać.

Przepraszam, za lakoniczność formy i pewien chaos ale czas nagli – jestem po świeżej lekturze tekstu. W miarę wyczerpujące sprawę dokumenty odnajdą Państwo na mojej stronie internetowej w zakładce dotyczącej uczniów dorosłych.

Pozdrawiam serdecznie

Maciej Osuch

Załączniki:

-          plik z pismem przekazującym stanowisko MEN z roku 1995

do #31

Kobiety - górniczki

grażko:-)))))))))))))))))))))))))

celnie szukasz

a swoją drogą;-)

"Nie jesteśmy feministkami, nam w biustonoszach jest wygodnie"

za miziacza;-)))

zawsze to lepiej niż feministkę;-) ja tam bym nie chciał

pyłem węglowym Dyrku;-)

choć szczerze mówiąc i ja nie znałem zagadnienia - że te kobity tam tak ciężko pracują

rzecznik ME

PAP, msu /16:02

"18-latek z punktu widzenia prawa to osoba, która sama może stanowić o swoim losie. Dlatego ma również prawo do samodzielności w szkole" - powiedział PAP Grabianowski.

Grabianowski dodał, że pełnoletni uczniowie mają prawo do reprezentowania swoich interesów na zebraniach czy samodzielnego usprawiedliwiania swoich nieobecności.

"Jeśli chodzi o zwolnienia z lekcji to w statucie każdej szkoły zapisane jest zwykle, jaką formę powinno mieć usprawiedliwienie, w jakim terminie można je złożyć" - powiedział.

Dodał, jednak ,że choć uczeń ma prawo do samodzielnego usprawiedliwienia, to nauczyciel ma prawo do nie przyjęcia jego wyjaśnień i uznania nieobecności za nieusprawiedliwioną. Osoba, która opuściła bez usprawiedliwienia ponad połowę zajęć z danego przedmiotu może zostać nie klasyfikowana do następnej klasy.

nie badź taki drobiazgowy:-)

nam dyrom czasami sie chrzani ...a co dopiero laikowi

powiedziało mu sie, ale wiadomo o co chodzi:-)

Czy to oznacza, że ci państwo pracują w innych ministerstwach: Anna Radziwiłł, wiceminister edukacji i rzecznik ministerstwa edukacji Mieczysław Grabianowski?

Biorąc pod uwagę słowa rzecznika jako bardziej miarodajne, idźmy za ciosem i ustalmy, jakie mozliwości odwołania ma uczeń, jesli szkoła nie uzna jego usprawiedliwienia za wystarczająco usprawiedliwiające nieobecności?

np szkoła stwierdzi, że nieobecności związane z występami w programie telewizyjnym Ewy Drzyzgi na temat nieobecności w szkole, absolutnie nie można tym faktem usprawiedliwić?

Wiem, że wszystko da się załatwic polubownie, ale jesli akurat polubowność wysiadła, to co?

Czy uczeń (lub jego todzice) mogą odwoływac się od takich decyzji szkoły?

i Ok

mi pasuje

teraz mój syn mnie informuje często " nie chce mi się iść dzis do szkoły- proszę Cię niech zostanę ja"

A ja gnam go do szkoły

taka zabawa cotygodniowa.

A teraz powiem - " chlopie, sam se nie idź i sam se usprawiedliw" i po problemie, bo zawsze pojdzie do szkoły.

ja czasem sie uginam pod jego mamlaniem, a on sam... będzie mu trudniej;-)

Dokładnie tak jest, Asiu, jak piszesz.
Cały układ staje się doskonale sterowalny, gdy dodatkowo zaczniesz operować właściwie "dodatkiem motywacyjnym".
Każda nieobecność usprawiedliona przez syna, ale nie uznana przeze mnie kosztuje np. 20 zł kieszonkowego.
To wystarcza w zupełności - młodzieniec uczy się podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje.

I jaki święty spokój! ;-)))

Warto przeczytać...

bardzo dobry artykuł

Jeszcze raz "podciągnę"...

bo warto przeczytać.

Tygodnik "Polityka", nr 40, 8 października 2005 - Prawa prawie dorosłych

Tylko czemu piszą na początku, że 18-letni uczeń wywalczył sobie prawo do samodzielnego usprawiedliwiania nieobecności?

Nic nie wywalczył.

Z tym stosunkiem pełnoletni uczeń -szkoła to jest problem i taki, że nie wiadomo jakim prawem się tu posiłkować(gałezią):

1. oświatowe? - niby logiczne, ale to zna pojecie ucznia pełnoletniego i tylko sporadycznie go jako podmiot działań prawnych wspomina (chodzenie na religię, wdż, nie pamiętam czy więcej) z czego można domniemywać, że mimo dorosłosci innych szczególnych praw to on nie ma,

2.administracyjne? - no, jakby je to d... zimna - dla ucznia: terminy, procedury tryby odwoławcze (dla szkoły wygodne, bo od kilkiu lat jesteśmy już świadomi i wciąż doświadamiani, że my urząd w kontakcie z obywatelem i innym urzędem, ale uczeń to wciąż w społecznej świadomości dzieciątko na które trzeba chuchać i dmuchać),

3.kodeks cywilny? - ten, chociaż w GW na niego się powołują, wydaje się najmniej właściwy bo ten zakłada równoprawnośc podmiotow, a tak w relacji szkoła-obywatel nie jest. Jesli jednak ten to na przykład wywalenie ucznia ze szkoły nie powinno podlegać żadnemu nadzorowi poza sądowemu - bo wg kc to zwykłe rozwiązanie umowy cywilnoprawnej, w której prawa i obowiązki okresla wyłącznie statut szkoły. Uczeń wstępując do niej przyjmuje warunki umowy tam zapisane.

usprawiedliwienia : "Żadnej wykładni nie będzie"

Istotnie

zawsze wtedy mi się przypomina pani, któa wstaje na Radzie Ped. i woła "ale ja się nie zgadzam"

;-))

"Warto rozmawiać" Pospieszalskiego - warto przemyśleć

to proste