http://bip.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=732%3Aprojekt-rozporzdzenia-ministra-edukacji-narodowej-w-sprawie-rodzajow-i-szczegoowych-zasad-dziaania-placowek-publicznych-warunkow-pobytu-dzieci-i-modziey-w-tych-placowkach-oraz-wysokoci-i-zasad-odpatnoci-wnoszonej-przez-rodzicow-za-pobyt-ich-dzieci-w-tych-placowkach&catid=27%3Aprojekty-aktow-prawnych&Itemid=52

Projekt rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach

(wersja skierowana do uzgodnień międzyresortowych i konsultacji społecznych)

Treść projektu rozporządzenia

Treść uzasadnienia

prosimy o głosy

A co z dziećmi i młodzieżą lekko upośledzona umyslowo w specjalnych ośrodkach

szkolno -wychowawczych. Pominięto ich w tym rozporządzeniu. A miejsce dla tych dzieci

znalazło sie jedynie w Młodzieżowych ośrodkach wychowawczych jako tych którzy wymagają stosowania specjalnej

Czytając treść projektu nie znajduję zapisu "7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim"???

Nie bardzo rozumiem czyli lekko mieliby być inaczej traktowani do odpłatności????, już teraz jest problem z wyegzekwowaniem od rodzin kosztów wyżywienia?????

Witam kogoś z branży!

My uruchomiliśmy związki i wszystkich świętych!

Niestety nasze kuratorium nic na ten temat nie wie.

Powiedziano nam jedynie, że podczas konsultacji proszono, aby nie dokonywano tej zmainy.

Potwierdzili to nasi znajomi w Łodzi.

Jeżeli wprowadzą to od 1 września -tak jak planują to co z ludźmi? Przecież ich szkoła nie będzie istnieć w strukturze sosw, co z tymi którzy pracują z dziećmi w ośrodku (internacie) z grupami dzieci lekko upośledzonymi!!!

Co z tymi dziećmi!???

Zastanawiam się jeszcze nad jednym. Jeżeli upadną sosw w takiej formie jak obecnie, od 1 wzreśnia,

to co z realizowanymi projektami z EFS -u nas trzy- kto odda do Uni pieniążki? Rozporządzenia nie ma,

przekształcić się nie da, podpisane projekty i zobowiązania przez dyrektorów sosw. Gratuluję pomysłów!!!

Jeżeli nawet grupa ludzi (podobno nauczycieli i rodziców) na spotkaniu w Warszawie doszła do wniosku,

że dzieci i młodzież upośledzona w stopniu lekkim powinna uczyć się w klasach specjalnych

w szkołach "masowych" (brzydko brzmi -przepraszam) lub integracyjnych, to nie może być tak że innym

Rodzicom nie daje się innej możliwości. Nie ma przymusu, to Rodzic z jakiegoś powodu podjął decyzję,

że dziecko będzie uczęszczać do takiej a nie innej szkoły. Dlaczego nagle stawia się Go przed faktem,

że ta szkoiła od 1 września 2010 r. przestnie istnieć?! Przestnie, bo nie istnieje w nowej strukturze sosw

(w naszym przypadku sp, pg, zsz, ulo). Mam nadzieję, że jest jeszcze czas, by to przemyśleć.

brak nadzieii na wsparcie

:)

Szanowni Państwo!!

Rada Pedagogiczna Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego im. Janusza Korczaka w Szymbarku prosi o rozważenie możliwości wydania negatywnej opinii dotyczącej projektu z dnia 28.04.2010 rozporządzenia MEN w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach, w szczególności odnośnie zapisów § 23, w którym brak jest wskazania, że Specjalne Ośrodki Szkolno–Wychowawcze są prowadzone dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Wnosimy o dodanie

w § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

uzasadnienie:

Obecnie w wielu Specjalnych Ośrodkach Szkolno-Wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży lekko upośledzonej umysłowo, co oznacza, że jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. 6) daje możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem § 47.3 do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonej), ale za pobyt dziecka w Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia. Natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowania o czym informuje nas § 63.1. i 2.

W załączeniu przesyłamy pismo argumentujące naszą prośbę oraz materiały uzupełniające.

z poważaniem

Przewodniczący Rady Pedagogicznej Alicja Mołda Dyrektor SOS-W w Szymbarku

Rada Pedagogiczna Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego im. Janusza Korczaka w Szymbarku

Informacja uzupełniająca do petycji o negatywne zaopiniowanie projektu z dnia 28.04.2010 r. rozporządzenia MEN w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.

ARGUMENTY:

1. Dziecko upośledzone w stopniu lekkim w SOSW ma większą szansę na uzyskanie sukcesów szkolnych.

2. Osiąganie sukcesów zwiększa poczucie własnej wartości oraz podnosi motywację do pracy.

3. Placówki mają szeroką ofertę edukacyjną oraz zajęcia specjalistyczne takie jak hipoterapia, jazda konna, hydromasaż, dogoterapia oraz zajęcia logopedyczne.

4. Gabinety terapii w Specjalnych Ośrodkach są bardzo dobrze wyposażone w specjalistyczny sprzęt terapeutyczny (m.in. wanny z hydromasażem, siłownie, sale gimnastyki korekcyjnej itd.)

5. Bezpłatne podręczniki (stara podstawa programowa).

6. Mniej liczne klasy.

7. Dziecko przebywa w grupie rówieśniczej o podobnych możliwościach rozwojowych, co wpływa pozytywnie na proces adaptacji w środowisku szkolnym oraz łatwiejsze nawiązanie satysfakcjonujących kontaktów rówieśniczych. Następuje również wzrost samoakceptacji dzieci i młodzieży trafiającej w środowisko szkolne, w którym wszyscy uczniowie mają podobne problemy wynikające z dysfunkcji intelektualnej.

8. Częste przypadki upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim sprzężonego z różnymi innymi deficytami (zaburzenia psychiczne, dysfunkcje ruchowe, niedosłuch, epilepsja) przemawiają za realizacją obowiązku szkolnego w warunkach specjalnego ośrodka.

9. Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie. SOS-W zapewnia wychowankom całodobową opiekę. Ma to szczególne znaczenie dla rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych patologią (alkoholizm, bezrobocie, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa).

10. Istnienie SOS-W ważne jest również dla sądów rodzinnych, którym placówka daje możliwość umieszczenia dziecka na tydzień z dala od patologicznego środowiska z możliwością cotygodniowego powrotu do domu, a nie nakłada konieczności umieszczania dziecka w placówce interwencyjnej.

11. Przy Ośrodkach Specjalnych funkcjonują organizacje pozarządowe jak fundacje
i stowarzyszenia, które obejmują opieką materialną i finansową wychowanków oraz ich rodziny.

12. Jak pokazuje doświadczenie uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną nie motywują się do pracy przez kontakt ze zdrowymi rówieśnikami. Wręcz przeciwnie, porównywanie się z rówieśnikami, którzy więcej rozumieją i potrafią, powoduje u nich frustrację i spadek wiary we własne możliwości, co przekłada się na wyniki nauczania.

13. Metody i formy pracy SOSW są bardziej przyjazne i dostosowane do możliwości intelektualnych i fizycznych uczniów upośledzonych w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym.

14. Program nauczania szkół ogólnodostępnych jest tak przeładowany, że nauczyciel nie ma czasu poświęcać więcej czasu uczniowi z niepełnosprawnością intelektualną, który - jak wcześniej pisano - nie jest w stanie podążać za klasą i opanowywać ten sam materiał nauczania, lecz pracuje na swoim poziomie, co oznacza inne teksty kultury, inne procesy myślowe, inny materiał konkretny, inne wymagania i możliwości.

15. Funkcjonowanie w SOS-W daje możliwość poczucia wspólnoty w środowisku szkolnym uczniów o podobnych możliwościach psychofizycznych.

16. Oferta edukacyjno - wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Mając wybór, rodzice nadal zapisują swoje dzieci do Specjalnych Ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości. Istnieje ciągłe zainteresowanie ofertą edukacyjną placówki uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziców.

17. Wspólne działania podejmowane w SOS-W (imprezy szkolne, uroczystości, konkursy, wyjazdy, zawody sportowe, turnusy rehabilitacyjne, koła zainteresowań) są dostosowywane do możliwości psychofizycznych dzieci i dają równe szanse aktywnego uczestnictwa w nich wszystkim wychowankom - bez względu na rodzaj zaburzeń.

18. Struktura Ośrodka Specjalnego pozwala na płynną kontynuację nauki na wszystkich poziomach edukacyjnych. Dostosowanie metod, dodatkowe wsparcie, funkcja rewalidacyjna placówki daje sukces przyszłemu absolwentowi. Czy w ZSZ, która z racji swojej działalności głównie dydaktycznej, nastawionej na osiągnie jak najlepszych wyników będzie dostrzeżona potrzeba dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych?

19. SOS-W jako placówka pracująca z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspomaga rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych. Ma to miejsce w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psycho-edukacyjnych, warsztatów i grup wsparcia dla rodziców.

20. Osiągnięcia i doświadczenie SOS-W jest ogromne. Nauczyciele nabywali je poprzez własną intuicje i budowanie warsztatu pracy bez obudowy metodycznej jak w szkołach ogólnodostępnych. Wystarczy przeanalizować materiały, jakie nauczyciele szkół ogólnodostępnych otrzymywali z różnych wydawnictw, kiedy wdrażano reformę programową. Oligofrenopedagodzy zdobywali dodatkowe kwalifikacje jak nakazywało prawo oświatowe.

Jeżeli rozporządzenie w takim brzmieniu wejdzie w życie, to nastąpi Konieczność zwalniania kadry pedagogicznej oraz pracowników administracji i obsługi.

Zgadzam się i podpisuję obiema rękami, ale protestuję odnośnie argumentu o zwalnianiu kadry - tym argumentem niech sie posługują zz-ty, tu jest to najmniej istotna sprawa

najważniejsze jest to, że rzeczywiście dużo lepszym rozwiązaniem jest uczęszczanie uczniów z upośledzeniem w stopniu lekkim do ośrodków i szkół (ew. oddziałów) specjalnych. I to nie tylko z uwagi na doraźne korzyści jakie to daje tym uczniom, ale również z uwagi na ich dalsze losy

nie ma nic gorszego jak pozostawienie nagle (śmierć rodzica) takiej osoby w wieku pięćdziesięciu paru lat sobie samej, kiedy nawet nie tylko nie ma kto pomóc, ale i nie można pomóc, bo osoba taka nie zdaje sobie sprawy z własnych ograniczeń i jest narażona na niebezpieczeństwa dżungli cywilizacyjnej nie tylko bez ochrony ale również bez wyposażenia w podstawowy system ostrzegawczy

często gęsto taka osoba nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji negatywnych dla niej podejmowanych za namową innych działań (a jest łatwo namówić) i nie ma sposobu od uchylenia się od tych konsekwencji, gdyż nic nie wskazuje na ograniczone możliwości oceny sytuacji przez taką osobę

ale to jest sprawa na osobny temat i to temat dziewiczy - braku systemu opieki i pomocy nad osobami niedostosowanymi społecznie

Boże jak się cieszę, że moja praca nie poszła na marne!!!!

Marku, przygotuj się na ten protest z całej Polski.

Właśnie zakończyłam rozsyłanie wiadomości z adresami instytucji opiniujących

projekt tego rozporządzenia

do wszystich sosw, a akcja trwa od momentu kiedy opublikowaliście na swojej stronie

projekty. Kłaniam się nisko WSZYSTKIM TYM, którzy PRZYSTĄPILI do akcji, pomogli

mi z info. sio MEN-u - dopisać do placówek w całej Polsce adresy poczty internetowej,

tym którzy pisali, dzwonili, poruszyli posłów, senatorów, starostów, burmistrzów

i organizacje pozarządowe i ..."wszystkich świętych" - to oczywiście w przenośni.

:)))))

 kolejny list nadesłany do nas - do tej dyskusji

Grudziądz, 12.05.2010r.

PROTEST NAUCZYCIELI, WYCHOWAWCÓW,

PRACOWNIKÓW ADMINISTRACJI I OBSŁUGI

ORAZ RODZICÓW UCZNIÓW/ WYCHOWANKÓW

Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego Nr 2

im. K. Kirejczyka

w Grudziądzu

DO PROJEKTU ROZPORZĄDZENIA MEN

z dnia 28 kwietnia 2010r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży

w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej

przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach

Wnosimy o dodanie

w § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Uzasadnienie

1. Obecnie w wielu specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim, a skoro istnieją, to jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. daje nadal możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

2. Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem 47.3. do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonych), ale za pobyt dziecka w specjalnym ośrodku szkolno - wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia (§ 63.1.). Natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowanie, o czym informuje nas § 63.2.

3. Znaczna część wychowanków SOSW to dzieci i młodzież z niepełnosprawnością ruchową, dla których przebywanie w internacie na terenie SOSW jest jedyną możliwością kontynuowania nauki, a w przyszłości zdobycia zawodu.

4. Umieszczanie wychowanków w grupach specjalnych w bursie spowoduje obniżenie poczucia własnej wartości, większą izolację, napiętnowanie przez niektóre osoby pełnosprawne, co w konsekwencji prowadzić będzie do rezygnacji uczniów upośledzonych w stopniu lekkim z nauki. Argument powyższy opieramy na własnych doświadczeniach SOSW, w którym kształci się młodzież, która rozpoczynała naukę (niejednokrotnie już naukę zawodu) w szkołach ogólnodostępnych, lecz z uwagi na ograniczone możliwości intelektualne, adaptacyjne, występujące dysfunkcje, rezygnowała z nauki w tych szkołach i przebywania w bursie, natomiast z powodzeniem kontynuuje naukę w zasadniczej szkole zawodowej specjalnej w SOSW. Uczeń/ wychowanek z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nie będzie traktowany i nie będzie osiągał sukcesów w dziedzinie nauki, kultury, sportu na równi z jego pełnosprawnym rówieśnikiem.

5. Wychowawcy zatrudnieni w bursach (z całym szacunkiem dla ich pracy), przygotowywani do pracy z innego typu młodzieżą, nie będą potrafili zrozumieć, rozpoznać stanu psychicznego, zdiagnozować potrzeb wychowanków przejawiających bardzo często dodatkowe zaburzenia psychiczne (np. schizofrenię), zaburzenia zachowania i zagrożonych niedostosowaniem społecznym i uzależnieniami, oraz przyjść im ze specjalistyczną pomocą, tak jak wychowawcy SOSW (kursy kwalifikacyjne, studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki dają kwalifikacje formalne, ale nie dają umiejętności, które wynikają z doświadczeń w pracy z uczniem/ wychowankiem z upośledzeniem umysłowym).

6. Nauka i pobyt w SOSW znacznie zwiększa poczucie bezpieczeństwa, a w konsekwencji motywuje do kontynuowania nauki i zdobycia zawodu, dzięki czemu znaczna część absolwentów z lekkim upośledzeniem umysłowym funkcjonuje samodzielnie w społeczeństwie i nie zasila szeregów bezrobotnych.

7. Przyjście z tak potrzebną indywidualną pomocą uczniom/ wychowankom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jest realne tylko w warunkach SOSW, który poza funkcją kształcenia, wychowania i opieki pełni wiele zadań terapeutycznych i profilaktycznych. W tej strukturze działania jest możliwa rzeczywista indywidualna pomoc, która nie będzie mogła być udzielona w zespole 20- czy 30-osobowym. W SOSW z każdym uczniem jest realizowany indywidualny program edukacyjno - terapeutyczny, a każdy wychowanek przejawiający trudności wychowawcze jest objęty indywidualnym programem pracy. Osiągnięcie sukcesu jest warunkowane tym, że istnieje ścisła współpraca między nauczycielami szkoły i wychowawcami Ośrodka, co zapewnia spójność kształcenia i wychowania, gwarantuje ciągłość działań i umożliwia zapewnienie wszechstronnej, specjalistycznej pomocy.

8. Wychowawcy SOSW w pracy indywidualnej z wychowankami swoich grup udzielają im wielorakiego wsparcia, również w zakresie rozwiązywania problemów rodzinnych, socjalnych czy zdrowotnych, m.in. poprzez szeroką współpracę z instytucjami wspierającymi rodzinę (np. M/GOPS, MOPR, PCPR, sądy i kuratorzy, poradnie specjalistyczne).

9. Działalność SOSW zwraca szczególną uwagę na integrację ze środowiskiem ludzi pełnosprawnych, w tym ze szkołami ogólnodostępnymi. Placówka organizuje szereg imprez kulturalnych, sportowych z udziałem uczniów szkół ogólnodostępnych i środowiska lokalnego, gdzie młodzież jest gospodarzem, czuje się u siebie, co podnosi poczucie własnej wartości i samoocenę, a w efekcie sprzyja rozwojowi społecznemu, a także zmianie nastawienia otoczenia wobec osób niepełnosprawnych.

10. Rozporządzenie pozbawia młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim dostępu do szerokiej, indywidualnej oferty edukacyjnej i zajęć specjalistycznych, prowadzonych przez wykwalifikowaną kadrę w dobrze wyposażonych gabinetach terapii.

Zmiany projektowane w rozporządzeniu dot. udzielania pomocy psychologiczno - pedagogicznej w szkołach i placówkach kładą nacisk na indywidualizację działań i pomoc psychologiczno - terapeutyczną uczniom/ wychowankom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Uczniowie/ wychowankowie SOSW wymagają szeroko zakrojonej specjalistycznej pomocy, która w większości przypadków opiera się na działaniach nauczycieli, wychowawców i specjalistów zatrudnionych w Ośrodku.

Doświadczenia wskazują, że terapia naszych wychowanków (np. osób wykazujących zaburzenia zachowania czy zagrożonych uzależnieniem) poza placówką, w grupach ze szkół ogólnodostępnych, nie przynosi zamierzonych efektów. Jedynie działania oparte na gruntownej znajomości wychowanków, zaufaniu i specjalistycznych metodach pracy z uczniem upośledzonym umysłowo w stopniu lekkim gwarantują osiągnięcie zamierzonych celów. Mimo chęci współpracy ze strony psychologów, terapeutów i pedagogów ze specjalistycznych poradni, często wyrażają oni jednoznaczną opinię, że metody pracy stosowane w tego typu placówkach nie przynoszą pożądanych efektów w pracy z osobami z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Specjaliści z instytucji zewnętrznych często przekierowują obowiązek podejmowania oddziaływań terapeutycznych na specjalistów i wychowawców pracujących w SOSW.

11. Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie. SOSW zapewnia wychowankom całodobową opiekę. Ma to szczególne znaczenie dla wychowanków i rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych patologią (alkoholizm, bezrobocie, przemoc, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa). Z takich rodzin pochodzi wielu uczniów/ wychowanków specjalnych ośrodków.

12. Istnienie SOSW ważne jest również dla sądów rodzinnych, którym placówka daje możliwość umieszczenia dziecka na tydzień z dala od patologicznego środowiska, z możliwością cotygodniowego powrotu do domu, a nie nakłada konieczności umieszczania dziecka w placówce interwencyjnej.

13. Oferta edukacyjno - wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Mając wybór rodzice nadal zapisują swoje dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym do specjalnych ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości.

14. SOSW jako placówka pracująca z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspomaga rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych. Ma to miejsce w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psychoedukacyjnych, warsztatów i grup wsparcia dla rodziców.

15. Jeżeli rozporządzenie w takim brzmieniu wejdzie w życie, to nastąpi konieczność zwalniania kadry pedagogicznej i pracowników administracji i obsługi.

16. Projektowane zmiany nie były konsultowane z dyrektorami specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych kształcących dzieci i młodzież z lekkim upośledzeniem umysłowym. Informacje o możliwości likwidacji takich placówek nie zostały przekazane na konferencjach regionalnych organizowanych przez MEN, ani zamieszczone w materiałach informacyjnych dostępnych na stronie internetowej MEN.

17. Planowane zmiany miałyby bardzo niepożądane skutki ze społecznego punktu widzenia. Oznaczałyby odebranie uczniom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim i ich rodzicom możliwość wyboru placówki kształcenia i wychowania i przebywania w specjalistycznych placówkach z doskonale przygotowaną kadrą specjalistów pracujących metodami pedagogiki specjalnej. Zmiany uderzyłyby w najbardziej pokrzywdzoną grupę uczniów, których szanse na rynku pracy w aktualnej sytuacji społecznej są i tak ograniczone z uwagi na bariery architektoniczne, psychologiczne i panujące stereotypy.

18. Tylko ta grupa uczniów danego typu szkoły wchodzącej w skład SOSW pozbawiona jest możliwości pobytu, skoro np. §7 ust.1 zał. nr 2 projektu rozporządzenia z 29 kwietnia 2010r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola i publicznych szkół wskazuje, że „dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła może zorganizować internat”, a §7 ust. 3. mówi: „liczba wychowanków w grupie wychowawczej, w której są uczniowie niepełnosprawni, powinna odpowiadać liczbie uczniów w oddziale szkoły specjalnej, o której mowa w § 4 ust. 4”. Tym samym daje się możliwość tworzenia internatu przy szkole, a nie wykorzystuje się tego zaplecza, którym dysponuje ośrodek (szkoła z internatem).

Czy wejście w życie rozporządzenia w takiej formie oznaczałoby rzeczywiście likwidację specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu LEKKIM? Czy takie przepisy są w zgodności z Ustawą o systemie oświaty (art. 2 ust. 5, art. 1 ust. 1, 4 i 5a)? Skoro w § 23 uwzględniono sformułowanie „w szczególności”, uważamy za dopisanie punktu „dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim”.

19. Niepokojące nas projektowane zmiany dotyczą Ośrodka (internatu), w którym przebywają uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej dla uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym, wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego. Internat i szkoła mieszczą się na tym samym terenie i to decyduje w zdecydowanej większości przypadków o wyborze przez rodziców uczniów z lekkim stopniem upośledzenia umysłowego specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego jako placówki, która zapewni kontynuację nauki i opieki (internat), a także pomoc rewalidacyjną. Szczególnie dotyczy to uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim dodatkowo dotkniętych kalectwem - poruszających się na wózkach, niedosłyszących, z innymi niepełnosprawnościami sprzężonymi. Projekt rozporządzenia pomija przebywające w SOSW dzieci i młodzież najbardziej pokrzywdzone przez los.

Mając powyższe na uwadze apelujemy o pomoc. Ratunek dla specjalnych ośrodków szkolno – wychowawczych dla uczniów/ wychowanków z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim widzimy w zmianie zapisów omawianego projektu rozporządzenia.

Z góry dziękujemy za zainteresowanie problemem i wszelką pomoc.

Do protestu dołączają się

dyrekcja, pracownicy i rodzice uczniów

Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego Nr 1

w Grudziądzu

ech...

pracuję już 16 lat z taką młodzieżą w SOSW i jakoś nie mogę ich wyobrazić sobie w szkołach masowych.

Mój mąż pracuje właśnie w takiej szkole i nie wiem czy wytrzyma  w licznej klasie gimnazjum np z 4 u.umysł..ale przede wszystkim mających zaburzenia zachowania wynikające z patologii, biedy itp. Nauczyciele takich szkół już się boją i też u nas podpisali się na liście protestujących.

Dobrym argumentem którego może się też Pan dyrektor trzymać jest fakt, że SOSW takie mniejsze, które mają większość dzieci u.u w stopniu lekkim , a  mniej w umiarkowanym  po prostu padną. Jeszcze raz dziękuję w imieniu swoim i koleżanek, bo my już nie śpimy spokojnie.

PROTEST NAUCZYCIELI SOSW

Jako nauczyciel oligofrenopedagog ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Toruniu wyrażam zaniepokojenie brakiem w projekcie rozporządzenia MEN z dnia 28 kwietnia 2010 w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach - zapisu o tworzeniu specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

--

Alicja Wolter

PROTEST NAUCZYCIELI SOSW w Malborku

DO PROJEKTU ROZPORZĄDZENIA MEN

z dnia 28 kwietnia 2010 w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach

Wnosimy o dodanie

W § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

uzasadnienie:

Obecnie w wielu specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją sp, pg i zsz dla dzieci i młodzieży lekko upośledzonej umysłowo, a skoro istnieją to jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia , wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. 6) daje możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem § 47.3 do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonej), ale za pobyt dziecka w sosw rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowania o czym informuje nas § 63.1. i 2.

Brak możliwości naboru od 1 września 2010 r. uczniów do gimnazjów, zsz i ulo (§70), a także ograniczenie możliwości naboru do sp od dnia 1 września 2012 r. (§67) spowoduje powolną ”agonię” specjalnych ośrodków szkolno –wychowawczych kształcących dzieci i młodzież o obniżonej sprawności intelektualnej w stopni lekkim, umiarkowanym i znacznym.

ARGUMENTY:

1. Dziecko upośledzone w stopniu lekkim w SOSW ma większą szansę na uzyskanie sukcesów szkolnych.

2. Osiąganie sukcesów zwiększa poczucie własnej wartości oraz podnosi motywację do pracy.

3. Szeroka oferta edukacyjna, zajęcia specjalistyczne.

4. Gabinety terapii w Specjalnych Ośrodkach są bardzo dobrze wyposażone w specjalistyczny sprzęt terapeutyczny (Tomatis, Biofeedback, wanny z hydromasażem, siłownie, sale gimnastyki korekcyjnej, pracownie gospodarstwa domowego i inne specjalistyczne pracownie oraz gabinety)

5. Bezpłatne podręczniki (stara podstawa programowa).

6. Mniej liczne klasy.

7. Dziecko przebywa w grupie rówieśniczej o podobnych możliwościach rozwojowych, co wpływa pozytywnie na proces adaptacji w środowisku szkolnym oraz łatwiejsze nawiązanie satysfakcjonujących kontaktów rówieśniczych. Następuje również wzrost samoakceptacji dzieci i młodzieży trafiającej w środowisko szkolne, w którym wszyscy uczniowie maja podobne problemy wynikające z dysfunkcji intelektualnej.

8. Częste przypadki upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim sprzężonego z różnymi innymi deficytami ( zaburzenia psychiczne, dysfunkcje ruchowe, niedosłuch, epilepsja) przemawiają za realizacją obowiązku szkolnego w warunkach specjalnego ośrodka.

9. Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie. SOSW zapewnia wychowankom całodobową opiekę. Ma to szczególne znaczenie dla rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych patologią (alkoholizm, bezrobocie, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa).

10. Przy Ośrodkach Specjalnych funkcjonują organizacje pozarządowe, jak fundacje
i stowarzyszenia, które obejmują opieką materialną i finansową wychowanków oraz ich rodziny.

11. Dziecko upośledzone w stopniu lekkim porównując się ze zdrowymi rówieśnikami ma poczucie niższej wartości, wpada w kompleksy, zniechęca się, wycofuje. Natomiast porównanie z uczniami słabszymi i o niższym poziomie rozwoju intelektualnego, o niższej sprawności fizycznej i psychicznej powoduje korzystniejszy obraz siebie.

12. Metody i formy pracy SOSW są bardziej przyjazne i dostosowane do możliwości intelektualnych i fizycznych uczniów upośledzonych w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym.

13. Funkcjonowanie w SOSW daje możliwość poczucia wspólnoty w środowisku szkolnym uczniów o podobnych możliwościach psychofizycznych.

14. Oferta edukacyjno- wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Mając wybór rodzice nadal zapisują swoje dzieci do specjalnych ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości. Istnieje ciągłe zainteresowanie ofertą edukacyjną placówki uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziców.

15. Wspólne działania podejmowane w SOSW (imprezy szkolne, uroczystości, konkursy, wyjazdy, zawody sportowe, turnusy rehabilitacyjne, koła zainteresowań) są dostosowywane do możliwości psychofizycznych dzieci i dają równe szanse aktywnego uczestnictwa w nich wszystkim wychowankom- bez względu na rodzaj zaburzeń.

16. Struktura Ośrodka Specjalnego pozwala na płynną kontynuację nauki na wszystkich poziomach edukacyjnych (od przedszkola do liceum uzupełniającego)

17. SOSW jako placówka pracująca z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspomaga rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych. Ma to miejsce w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psycho-edukacyjnych, warsztatów i grup wsparcia dla rodziców

18. Konieczność zwalniania kadry pedagogicznej i pracowników administracji i obsługi.

Czy nie czas, żeby (..) zrodziła sie świadomość, że możliwość nauczania programem szkoły specjalnej, to powinien być PRZYWILEJ szkół, które są do tego przygotowane pod względem kadrowym, bazowym (wypowiedź z forum oskko) i merytorycznym.

Dyrekcja i Nauczyciele

SOSW w Malborku

TYM tośmy jeszcze nie byli

---

Chełm, dnia 18 maja 2010 roku

Forum Związków Zawodowych OSKKO

Rada pedagogiczna, pracownicy administracji i obsługi oraz rodzice uczniów/wychowanków Zespołu Wychowania i Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Nr 1 w Chełmie prosi o rozważenie możliwości wydania negatywnej opinii dotyczącej projektu z dnia 28.04.2010 rozporządzenia MEN w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach, że Specjalne Ośrodki Szkolno-Wychowawcze są prowadzone dla dzieci

i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Wnosimy o dodanie

w§ 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym a stopniu lekkim.

Uzasadnienie

1. Obecnie w wielu specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją

szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci

i młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim, a skoro istnieją, to takie jest społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28.04.2010r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1.

daje nadal możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim jednak w/w rozporządzenie zamiast pozostawienia możliwości

ich pobytu w internatach w Specjalnych Ośrodkach Szkolno- Wychowawczych

przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem 47.3.

do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonych). Ponadto za pobyt dziecka w specjalnym ośrodku szkolno – wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia

(§ 63.1.), natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowanie, o czym informuje nas § 63.2.

3. Znaczna część wychowanków SOSW upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim to dzieci i młodzież z dodatkowymi niepełnosprawnościami np. ruchową, dla których przebywanie w internacie na terenie SOSW jest jedyną możliwością kontynuowania nauki, a w przyszłości zdobycia zawodu.

4. Umieszczanie wychowanków w grupach specjalnych w bursie spowoduje obniżenie poczucia własnej wartości, większą izolację, napiętnowanie przez niektóre osoby pełnosprawne, co w konsekwencji prowadzić będzie do rezygnacji uczniów upośledzonych w stopniu lekkim z nauki. Uczeń/ wychowanek z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nie będzie traktowany i nie będzie osiągał sukcesów w dziedzinie nauki, kultury, sportu na równi z jego pełnosprawnym rówieśnikiem.

5. Wychowawcy zatrudnieni w bursach przygotowywani są do pracy z innego typu młodzieżą. Nie będą potrafili zrozumieć, rozpoznać stanu psychicznego, zdiagnozować potrzeb wychowanków przejawiających bardzo często dodatkowe zaburzenia psychiczne (np. schizofrenię), zaburzenia zachowania i zagrożonych niedostosowaniem społecznym i uzależnieniami, oraz przyjść im ze specjalistyczną pomocą, tak jak wychowawcy SOSW (kursy kwalifikacyjne, studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki dają kwalifikacje formalne, ale nie dają umiejętności, które wynikają z doświadczeń w pracy z uczniem/ wychowankiem z upośledzeniem umysłowym).

6. Nauka i pobyt w SOSW znacznie zwiększa poczucie bezpieczeństwa, a w konsekwencji motywuje do kontynuowania nauki i zdobycia zawodu, dzięki czemu znaczna część absolwentów z lekkim upośledzeniem umysłowym funkcjonuje samodzielnie w społeczeństwie i nie zasila szeregów bezrobotnych.

7. Wszechstronna specjalistyczna pomoc uczniom/ wychowankom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jest realna tylko w warunkach SOSW. Zatrudniona w nich kadra pedagogiczna to nauczyciele z pełnymi kwalifikacjami z zakresu oligofrenopedagogiki, realizujący z każdym uczniem indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne. SOSW oprócz funkcji kształcenia, wychowania i opieki pełnią wiele zadań terapeutycznych, profilaktycznych i opiekuńczych. Tylko w tej strukturze działania jest możliwa rzeczywista indywidualna pomoc, która nie będzie mogła być udzielona w zespole 20- czy 30-osobowym. Wychowankowie SOSW to dzieci i młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, pochodzące często z rodzin patologicznych, biednych, izolowanych społecznie (bezrobocie, alkoholizm, przemoc, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa). Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie

8. Wychowawcy SOSW w pracy indywidualnej z wychowankami swoich grup udzielają im wielorakiego wsparcia, również w zakresie rozwiązywania problemów rodzinnych, socjalnych czy zdrowotnych, m.in. poprzez szeroką współpracę z instytucjami wspierającymi rodzinę (np. M/GOPS, MOPR, PCPR, sądy i kuratorzy, poradnie specjalistyczne).

9. Działalność SOSW zwraca szczególną uwagę na integrację ze środowiskiem lokalnym, w tym ze szkołami ogólnodostępnymi. Placówka organizuje szereg imprez kulturalnych, sportowych z udziałem uczniów szkół ogólnodostępnych i środowiska lokalnego, gdzie młodzież jest gospodarzem, czuje się u siebie, co podnosi poczucie własnej wartości i samoocenę, a w efekcie sprzyja rozwojowi społecznemu, a także zmianie nastawienia otoczenia wobec osób niepełnosprawnych.

10. Rozporządzenie pozbawia młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim dostępu do szerokiej, indywidualnej oferty edukacyjnej i zajęć specjalistycznych, prowadzonych przez wykwalifikowaną kadrę w dobrze wyposażonych gabinetach terapii.

Zmiany projektowane w rozporządzeniu dot. udzielania pomocy psychologiczno - pedagogicznej w szkołach i placówkach kładą nacisk na indywidualizację działań i pomoc psychologiczno - terapeutyczną uczniom/ wychowankom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Jednak wychowankowie SOSW wymagają szeroko zakrojonej specjalistycznej pomocy, która w większości przypadków opiera się na działaniach nauczycieli, wychowawców i specjalistów zatrudnionych w Ośrodku.

Doświadczenia wskazują, że terapia naszych wychowanków (np. osób wykazujących zaburzenia zachowania czy zagrożonych uzależnieniem) poza placówką, w grupach ze szkół ogólnodostępnych, nie przynosi zamierzonych efektów. Jedynie działania oparte na gruntownej znajomości wychowanków, zaufaniu i specjalistycznych metodach pracy z uczniem upośledzonym umysłowo w stopniu lekkim gwarantują osiągnięcie zamierzonych celów. Mimo chęci współpracy ze strony psychologów, terapeutów i pedagogów ze specjalistycznych poradni, często wyrażają oni jednoznaczną opinię, że metody pracy stosowane w tego typu placówkach nie przynoszą pożądanych efektów w pracy z osobami z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Specjaliści z instytucji zewnętrznych często przekierowują obowiązek podejmowania oddziaływań terapeutycznych na specjalistów i wychowawców pracujących w SOSW. Nigdzie w zadnej innej niż SOSW placówce publicznej młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nie znajduje w jednym miejscu tak szerokiej i różnorodnej oferty pomocy specjalistycznej opartej o pracę wieloma nowatorskimi metodami pracy. To w SOSW znajdują się gabinety i specjaliści metody Tomatisa Integracji Sensorycznej, Biofeedback, Komunikacji alternatywnej, Stymulacji polisensorycznej i wielu innych.

12. Istnienie SOSW ważne jest również dla sądów rodzinnych, którym placówka daje możliwość umieszczenia dziecka na tydzień z dala od patologicznego środowiska, z możliwością cotygodniowego powrotu do domu, a nie nakłada konieczności umieszczania dziecka w placówce interwencyjnej.

13. Oferta edukacyjno - wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Aktualnie mając wybór rodzice nadal zapisują swoje dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym do specjalnych ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości.

16. Projektowane zmiany nie były konsultowane z dyrektorami specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych kształcących dzieci i młodzież z lekkim upośledzeniem umysłowym. Informacje o możliwości likwidacji takich placówek nie zostały przekazane na konferencjach regionalnych organizowanych przez MEN, ani zamieszczone w materiałach informacyjnych dostępnych na stronie internetowej MEN.

17. Planowane zmiany miałyby bardzo niepożądane skutki ze społecznego punktu widzenia. Oznaczałyby odebranie uczniom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim i ich rodzicom możliwość wyboru placówki kształcenia i wychowania i przebywania w specjalistycznych placówkach z doskonale przygotowaną kadrą specjalistów pracujących metodami pedagogiki specjalnej. Zmiany uderzyłyby w najbardziej pokrzywdzoną grupę uczniów, których szanse na rynku pracy w aktualnej sytuacji społecznej są i tak ograniczone z uwagi na bariery architektoniczne, psychologiczne i panujące stereotypy. Jeżeli rozporządzenie w takim brzmieniu wejdzie w życie, to nastąpi konieczność zwalniania kadry pedagogicznej i pracowników administracji i obsługi.

18. Tylko grupa uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim danego typu szkoły wchodzącej w skład SOSW pozbawiona jest możliwości pobytu, skoro np. §7 ust.1 zał. nr 2 projektu rozporządzenia z 29 kwietnia 2010r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola i publicznych szkół wskazuje, że „dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła może zorganizować internat”, a §7 ust. 3. mówi: „liczba wychowanków w grupie wychowawczej, w której są uczniowie niepełnosprawni, powinna odpowiadać liczbie uczniów w oddziale szkoły specjalnej, o której mowa w § 4 ust. 4”. Tym samym daje się możliwość tworzenia internatu przy szkole, a nie wykorzystuje się tego zaplecza, którym dysponuje ośrodek (szkoła z internatem).

Czy wejście w życie rozporządzenia w takiej formie oznaczałoby rzeczywiście likwidację specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu LEKKIM? Czy takie przepisy są w zgodności z Ustawą o systemie oświaty (art. 2 ust. 5, art. 1 ust. 1, 4 i 5a)? Skoro w § 23 uwzględniono sformułowanie „w szczególności”, uważamy za dopisanie punktu „dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim”.

19. Niepokojące nas projektowane zmiany dotyczą Ośrodka (internatu), w którym przebywają uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum, zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej oraz uzupełniającego liceum ogólnokształcącego dla uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym, wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego. Internat i szkoła mieszczą się wówczas na tym samym terenie i to decyduje w zdecydowanej większości przypadków o wyborze przez rodziców uczniów z lekkim stopniem upośledzenia umysłowego specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego jako placówki, która zapewni kontynuację nauki i opieki (internat), a także pomoc rewalidacyjną.

Mając powyższe na uwadze apelujemy o pomoc. Ratunek dla specjalnych ośrodków szkolno – wychowawczych dla uczniów/ wychowanków z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim widzimy w zmianie zapisów omawianego projektu rozporządzenia.

Z góry dziękujemy za zainteresowanie problemem i wszelką pomoc.

Rada Pedagogiczna i pracownicy

Zespołu Wychowania i Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Nr 1 w Chełmie

Elbląg, dnia 17 maja 2010r.

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr1

ul. Kopernika 23

82-300 Elbląg

PROTEST

W odpowiedzi na konsultacje społeczne dotyczące projektowanych zmian
w kształceniu uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi ogłoszone przez Minister Edukacji Narodowej Panią Katarzynę Hall przedstawiamy stanowisko nauczycieli zatrudnionych w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym Nr 1 w Elblągu w sprawie zmian, jakie niosą projekty rozporządzeń regulujących tę kwestię, przedstawione na stronie Ministerstwa
w dniu 28 kwietnia 2010.

Popieramy licznie docierające do nas protesty formułowane przez nauczycieli szkół i ośrodków specjalnych.

· Uważamy, że niewłaściwe jest zaniechanie kształcenia dzieci
z upośledzeniem lekkim w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych. Szkoły specjalne, podstawowe, gimnazja i szkoły zawodowe, których istnienie
w dalszym ciągu rozporządzenie zakłada, miałyby być „wyprowadzone” ze specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych. Dzieci i młodzież
z upośledzeniem lekkim miałyby w szerszym niż dotąd stopniu być objęte kształceniem integracyjnym. Z doświadczeń zarówno szkół specjalnych, jak
i szkół prowadzących integrację wynika, że w wielu przypadkach przypadku jest to niemożliwe, lub niekorzystne tak dla ucznia upośledzonego umysłowo, jak
i jego pełnosprawnych rówieśników. Istnieje znaczny odsetek dzieci, gdzie integracja nie służy rozwojowi dziecka, a przeciwnie hamuje ten rozwój Często odbywa się z naruszeniem potrzeb innych dzieci w klasie. Problem ten był wielokrotnie zgłaszany przez nauczycieli praktyków i rodziców uczniów, zarówno niepełnosprawnych, jak i pełnosprawnych, będących uczestnikami integracji.

· Dla uczniów z upośledzeniem umysłowym tworzy się odrębne programy nauczania. Korzystanie przez naszych uczniów z podręczników do szkół masowych nie sprawdza się. Nasi uczniowie przystępują do sprawdzianu szóstoklasisty
i egzaminu gimnazjalnego. Jednak rozwiązują oni specjalnie dla nich opracowane arkusze testowe. Dowodzi to, że realizacja podstawy programowej w szkole ogólnodostępnej i szkole specjalnej nie jest tym samym,
a stawianie znaku równości pomiędzy możliwościami uczniów obu rodzajów szkół jest tworzeniem fikcji.

· Szkoły podstawowe specjalne i gimnazja specjalne w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją. Mają wysokokwalifikowaną kadrę, wieloletnie tradycje, rozwinięty system stymulowania i wspierania rozwoju uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Placówki te, przygotowane pod względem

kadrowym, bazowym i merytorycznym powinny móc wspierać tych rodziców,
w których pojęciu integracja nie jest dobrym rozwiązaniem dla ich dziecka.

Znamienne jest to, że na każdym etapie kształcenia i w ciągu całego roku ze szkół masowych przybywają do szkół specjalnych naszego ośrodka dzieci i młodzież
z upośledzeniem umysłowym. Dotyczy to w szczególności uczniów pochodzących z rodzin, w których dziecko pozbawione jest wsparcia. Okresem nasilonego

zainteresowania szkół masowych przenoszeniem uczniów do placówek specjalnych jest koniec roku szkolnego, koniec danego etapu edukacyjnego, czy też zbliżający się termin egzaminu zewnętrznego. W naszym odczuciu dowodzi to, iż szkoły chcą kształcić upośledzonych umysłowo, jednak nie chcą chwalić się efektami tego kształcenia.

· Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oferowały pełną opiekę tym dzieciom, które nie mogą uczęszczać do szkoły w miejscu zamieszkania. Dawnym internatom (dziś grupy wychowawcze) rodzice powierzali nierzadko dwójkę
i więcej dzieci. Nowe zasady odpłatności, faktyczna likwidacja możliwości pobytu uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym w internacie i skierowanie tej grupy uczniów do burs mogą sprawić, że zwiększy się liczba osób nierealizujących obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, a przyczyną będzie brak pieniędzy na utrzymanie dziecka/dzieci poza domem. Już dziś wśród uczniów z upośledzeniem umysłowym lekkim obserwuje się podwyższone wskaźniki odsiewu i odpadu szkolnego. Zjawisko to nasila się w regionach z wysokim bezrobociem, w tzw. „wsiach popegeerowskich” oraz regionach wysokiego ubóstwa. Projekty rozporządzeń przedstawione przez MEN, w naszej opinii, wpłyną na pozostawienie dużej grupy dzieci i młodzieży poza możliwością kształcenia się.

· Niepokoi otwarcie możliwość kształcenia dzieci z upośledzeniem umysłowym nie tylko lekkim, ale też umiarkowanym i znacznym w szkołach integracyjnych
i masowych. Rozporządzenie dające tę możliwość pada na podatny grunt. W okresie niżu demograficznego szkoły mające kłopoty z naborem chętnie sięgną po dzieci
z tej grupy. Szkoły specjalne obserwują dzieci, które edukowane w szkole masowej nie nabywają tam niezbędnych umiejętności i kompetencji, zarówno w zakresie umiejętności szkolnych jak i społecznych, a ich pobyt w grupie rówieśniczej jest źródłem konfliktów i niezadowolenia ze strony kolegów i ich rodziców, a dla nich samych źródłem zaburzeń wtórnych o charakterze emocjonalnym i społecznym. Integracja jest wielkim dobrem. Nie może być jednak wprowadzana metodą „nakazową” przez ministerstwo, organ prowadzący czy też dyrektora. Integracja wymaga zgody i pełnego zaangażowania ze strony realizującego ja nauczyciela, rodziców uczniów jak i samych zainteresowanych.

· Zwracamy uwagę na zaniedbanie w kształceniu osób z upośledzeniem umysłowym wielu istotnych obszarów, które powinny umożliwić naszym absolwentom pełne uczestnictwo w życiu społecznym poprzez podjęcie pracy zarobkowej i podejmowanie społecznie pożądanych form aktywności. Takim obszarem jest na przykład kształcenie manualne (plastyka, technika) okrojone
w ramowych planach nauczania poniżej minimum.

W związku z powyższym wnosimy o dodanie w tekście Rozporządzenia w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach – projekt z dnia 28.04.2010r. zapisu w 23 punktu 7 w brzmieniu:

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Elblągu jest największą placówką kształcenia specjalnego w regionie. Mamy 355 wychowanków. W ośrodku zatrudnionych jest 130 osób w tym 103 nauczycieli. W imieniu całej społeczności

szkolnej, uczniów, ich rodziców, kadry pedagogicznej i pozostałych pracowników, protestujemy przeciwko przedstawionemu w rozporządzeniach
z dnia 28 kwietnia 2010r. kierunkowi zmian w kształceniu osób o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Pracownicy Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego Nr 1 w Elblągu

PROTEST NAUCZYCIELI

SPECJALNYCH OŚRODKÓW SZKOLNO-WYCHOWAWCZYCH

DO PROJEKTU ROZPORZĄDZENIA MEN

z dnia 28 kwietnia 2010 w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach

Wnosimy o dodanie

W § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

uzasadnienie:

Obecnie w wielu specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży lekko upośledzonej umysłowo, a skoro istnieją to jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. 6) daje możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem § 47.3 do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonej), ale za pobyt dziecka w specjalnym ośrodku szkolno -wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia. Natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowania, o czym informuje nas § 63.1. i 2.

Brak możliwości naboru od 1 września 2010 r. uczniów do gimnazjów, zasadniczej szkole zawodowej i uzupełniającego liceum ogólnokształcącego (§70), a także ograniczenie możliwości naboru do szkoły podstawowej od dnia 1 września 2012 r. (§67) spowoduje powolną ”agonię” specjalnych ośrodków szkolno –wychowawczych kształcących dzieci i młodzież o obniżonej sprawności intelektualnej w stopni lekkim, umiarkowanym i znacznym.

ARGUMENTY:

1. Dziecko upośledzone w stopniu lekkim w SOSW ma większą szansę na uzyskanie sukcesów szkolnych.

2. Osiąganie sukcesów zwiększa poczucie własnej wartości oraz podnosi motywację do pracy.

3. Placówki mają szeroką ofertę edukacyjną oraz zajęcia specjalistyczne.

4. Gabinety terapii w Specjalnych Ośrodkach są bardzo dobrze wyposażone w specjalistyczny sprzęt terapeutyczny (m.in. Tomatis, Biofeedback, wanny z hydromasażem, siłownie, sale gimnastyki korekcyjnej, pracownie gospodarstwa domowego, biurowe, ogrodnictwa itd.)

5. Bezpłatne podręczniki (stara podstawa programowa).

6. Mniej liczne klasy.

7. Dziecko przebywa w grupie rówieśniczej o podobnych możliwościach rozwojowych, co wpływa pozytywnie na proces adaptacji w środowisku szkolnym oraz łatwiejsze nawiązanie satysfakcjonujących kontaktów rówieśniczych. Następuje również wzrost samoakceptacji dzieci i młodzieży trafiającej w środowisko szkolne, w którym wszyscy uczniowie mają podobne problemy wynikające z dysfunkcji intelektualnej.

8. Częste przypadki upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim sprzężonego z różnymi innymi deficytami (zaburzenia psychiczne, dysfunkcje ruchowe, niedosłuch, epilepsja) przemawiają za realizacją obowiązku szkolnego w warunkach specjalnego ośrodka.

9. Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie. SOSW zapewnia wychowankom całodobową opiekę. Ma to szczególne znaczenie dla rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych patologią (alkoholizm, bezrobocie, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa).

10. Istnienie SOSW ważne jest również dla sądów rodzinnych, którym placówka daje możliwość umieszczenia dziecka na tydzień patologicznego dala od patologicznego środowiska z możliwością cotygodniowego powrotu do domu, a nie nakłada konieczności umieszczania dziecka w placówce interwencyjnej.

11. Przy Ośrodkach Specjalnych funkcjonują organizacje pozarządowe, jak fundacje i stowarzyszenia, które obejmują opieką materialną i finansową wychowanków oraz ich rodziny.

12. Dziecko upośledzone w stopniu lekkim porównując się ze zdrowymi rówieśnikami ma poczucie niższej wartości, wpada w kompleksy, zniechęca się, wycofuje. Natomiast porównanie z uczniami słabszymi i o niższym poziomie rozwoju intelektualnego, o niższej sprawności fizycznej i psychicznej powoduje korzystniejszy obraz siebie. Dziecko osiąga sukces na marę swoich możliwości.

13. Metody i formy pracy SOSW są bardziej przyjazne i dostosowane do możliwości intelektualnych i fizycznych uczniów upośledzonych w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym.

14. Funkcjonowanie w SOSW daje możliwość poczucia wspólnoty w środowisku szkolnym uczniów o podobnych możliwościach psychofizycznych.

15. Oferta edukacyjno- wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Mając wybór rodzice nadal zapisują swoje dzieci do specjalnych ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości. Istnieje ciągłe zainteresowanie ofertą edukacyjną placówki uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziców.

16. Wspólne działania podejmowane w SOSW (imprezy szkolne, uroczystości, konkursy, wyjazdy, zawody sportowe, turnusy rehabilitacyjne, koła zainteresowań) są dostosowywane do możliwości psychofizycznych dzieci i dają równe szanse aktywnego uczestnictwa w nich wszystkim wychowankom- bez względu na rodzaj zaburzeń.

17. Struktura Ośrodka Specjalnego pozwala na płynną kontynuację nauki na wszystkich poziomach edukacyjnych (od przedszkola do liceum uzupełniającego). Dostosowanie metod, dodatkowe wsparcie, funkcja rewalidacyjna placówki daje sukces przyszłemu absolwentowi. Czy w ZSZ lub ulo, które z racji swojej działalności głównie dydaktycznej, nastawionej na osiągnie jak najlepszych wyników będzie dostrzeżona potrzeba dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych?

18. SOSW jako placówka pracująca z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspomaga rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych. Ma to miejsce w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psycho-edukacyjnych, warsztatów i grup wsparcia dla rodziców.

19. Jeżeli rozporządzenie w takim brzmieniu wejdzie w życie, to nastąpi Konieczność zwalniania kadry pedagogicznej i pracowników administracji i obsługi.

20. Znaczna część wychowanków SOSW to dzieci i młodzież z niepełnosprawnością ruchową, dla których przebywanie w internacie na terenie SOSW jest jedyną możliwością kontynuowania nauki, a w przyszłości zdobycia zawodu.

21. Umieszczanie wychowanków w grupach specjalnych w bursie spowoduje obniżenie poczucia własnej wartości, większą izolację, napiętnowanie przez pełnosprawnych, co w konsekwencji prowadzić będzie do rezygnacji uczniów upośledzonych w stopniu lekkim z nauki. Argument powyższy opieramy na własnych doświadczeniach SOSW, w którym kształci się młodzież, która rozpoczynała naukę (niejednokrotnie już naukę zawodu) w szkołach ogólnodostępnych, lecz z uwagi na ograniczone możliwości intelektualne, adaptacyjne, występujące dysfunkcje, rezygnowała z nauki w tych szkołach i przebywania w bursie, natomiast z powodzeniem kontynuuje naukę w zasadniczej szkole zawodowej specjalnej w SOSW. Uczeń/ wychowanek z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nigdy nie będzie traktowany i nie będzie osiągał sukcesów w dziedzinie nauki, kultury, sportu na równi z jego pełnosprawnym rówieśnikiem.

22. Wychowawcy zatrudnieni w bursach (z całym szacunkiem do ich pracy), przygotowywani do pracy z innego typu młodzieżą, nie będą potrafili zrozumieć, rozpoznać stanu psychicznego, zdiagnozować potrzeb wychowanków przejawiających bardzo często dodatkowe zaburzenia psychiczne (np. schizofrenię), zaburzenia zachowania i zagrożonych niedostosowaniem społecznym, i przyjść im ze specjalistyczną pomocą, tak jak wychowawcy SOSW (kursy kwalifikacyjne, studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki dają kwalifikacje formalne, ale nie dają umiejętności, które wynikają z pracy z uczniem/ wychowankiem z upośledzeniem umysłowym).

23. Nauka i pobyt w SOSW znacznie zwiększa poczucia bezpieczeństwa, a w konsekwencji motywuje do kontynuowania nauki i zdobycia zawodu, dzięki czemu znaczna część absolwentów z lekkim upośledzeniem umysłowym funkcjonuje samodzielnie w społeczeństwie i nie zasila szeregów bezrobotnych.

24. Przyjście z tak potrzebną indywidualną pomocą uczniom/ wychowankom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jest realne tylko w warunkach SOSW, który poza funkcją kształcenia, wychowania i opieki pełni wiele zadań terapeutycznych i profilaktycznych. W tej strukturze działania jest możliwa rzeczywista indywidualna pomoc, która nie będzie mogła być udzielona w zespole 20- czy 30-osobowym. W SOSW z każdym uczniem jest realizowany indywidualny program edukacyjno - terapeutyczny, a każdy wychowanek przejawiający trudności wychowawcze jest objęty indywidualnym programem pracy. Osiągnięcie sukcesu jest warunkowane tym, że istnieje ścisła współpraca między nauczycielami szkoły i wychowawcami Ośrodka, co zapewnia spójność kształcenia i wychowania, gwarantuje ciągłość działań i umożliwia zapewnienie wszechstronnej, specjalistycznej pomocy.

25. Wychowawcy SOSW w pracy indywidualnej z wychowankami swoich grup udzielają im wielorakiego wsparcia, również w zakresie rozwiązywania problemów rodzinnych, socjalnych czy zdrowotnych, m.in. poprzez szeroką współpracę z instytucjami wspierającymi rodzinę (np. M-GOPS, MOPR, PCPR, sądy i kuratorzy, poradnie specjalistyczne).

26. Czy nie czas, żeby (..) zrodziła się świadomość, że możliwość nauczania programem szkoły specjalnej, to powinien być PRZYWILEJ szkół, które są do tego przygotowane pod względem kadrowym, bazowym (wypowiedź z forum oskko) i merytorycznym.

Dyrekcja i Nauczyciele

SOSW nr 1 w Krakowie

Chełmno, 19.05.2010r.

Zwracamy się z uprzejmą prośbą o pomoc i wsparcie w walce o nie likwidowanie specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

PROTEST NAUCZYCIELI, WYCHOWAWCÓW,

PRACOWNIKÓW ADMINISTRACJI I OBSŁUGI

ORAZ RODZICÓW UCZNIÓW/ WYCHOWANKÓW

Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego

w Chełmnie

DO PROJEKTU ROZPORZĄDZENIA MEN

z dnia 28 kwietnia 2010r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży

w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej

przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach

Wnosimy o dodanie

w § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Uzasadnienie

1. Obecnie w wielu specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim, a skoro istnieją, to jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. daje nadal możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

2. Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem 47.3. do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonych), ale za pobyt dziecka w specjalnym ośrodku szkolno - wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia (§ 63.1.). Natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowanie, o czym informuje nas § 63.2.

3. Znaczna część wychowanków SOSW to dzieci i młodzież z niepełnosprawnością ruchową, dla których przebywanie w internacie na terenie SOSW jest jedyną możliwością kontynuowania nauki, a w przyszłości zdobycia zawodu.

4. Umieszczanie wychowanków w grupach specjalnych w bursie spowoduje obniżenie poczucia własnej wartości, większą izolację, napiętnowanie przez niektóre osoby pełnosprawne, co w konsekwencji prowadzić będzie do rezygnacji uczniów upośledzonych w stopniu lekkim z nauki. Argument powyższy opieramy na własnych doświadczeniach SOSW, w którym kształci się młodzież, która rozpoczynała naukę (niejednokrotnie już naukę zawodu) w szkołach ogólnodostępnych, lecz z uwagi na ograniczone możliwości intelektualne, adaptacyjne, występujące dysfunkcje, rezygnowała z nauki w tych szkołach i przebywania w bursie, natomiast z powodzeniem kontynuuje naukę w zasadniczej szkole zawodowej specjalnej w SOSW. Uczeń/ wychowanek z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim nie będzie traktowany i nie będzie osiągał sukcesów w dziedzinie nauki, kultury, sportu na równi z jego pełnosprawnym rówieśnikiem.

5. Wychowawcy zatrudnieni w bursach (z całym szacunkiem dla ich pracy), przygotowywani do pracy z innego typu młodzieżą, nie będą potrafili zrozumieć, rozpoznać stanu psychicznego, zdiagnozować potrzeb wychowanków przejawiających bardzo często dodatkowe zaburzenia psychiczne (np. schizofrenię), zaburzenia zachowania i zagrożonych niedostosowaniem społecznym i uzależnieniami, oraz przyjść im ze specjalistyczną pomocą, tak jak wychowawcy SOSW (kursy kwalifikacyjne, studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki dają kwalifikacje formalne, ale nie dają umiejętności, które wynikają z doświadczeń w pracy z uczniem/ wychowankiem z upośledzeniem umysłowym).

6. Nauka i pobyt w SOSW znacznie zwiększa poczucie bezpieczeństwa, a w konsekwencji motywuje do kontynuowania nauki i zdobycia zawodu, dzięki czemu znaczna część absolwentów z lekkim upośledzeniem umysłowym funkcjonuje samodzielnie w społeczeństwie i nie zasila szeregów bezrobotnych.

7. Przyjście z tak potrzebną indywidualną pomocą uczniom/ wychowankom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim jest realne tylko w warunkach SOSW, który poza funkcją kształcenia, wychowania i opieki pełni wiele zadań terapeutycznych i profilaktycznych. W tej strukturze działania jest możliwa rzeczywista indywidualna pomoc, która nie będzie mogła być udzielona w zespole 20- czy 30-osobowym. W SOSW z każdym uczniem jest realizowany indywidualny program edukacyjno - terapeutyczny, a każdy wychowanek przejawiający trudności wychowawcze jest objęty indywidualnym programem pracy. Osiągnięcie sukcesu jest warunkowane tym, że istnieje ścisła współpraca między nauczycielami szkoły i wychowawcami Ośrodka, co zapewnia spójność kształcenia i wychowania, gwarantuje ciągłość działań i umożliwia zapewnienie wszechstronnej, specjalistycznej pomocy.

8. Wychowawcy SOSW w pracy indywidualnej z wychowankami swoich grup udzielają im wielorakiego wsparcia, również w zakresie rozwiązywania problemów rodzinnych, socjalnych czy zdrowotnych, m.in. poprzez szeroką współpracę z instytucjami wspierającymi rodzinę (np. M/GOPS, MOPR, PCPR, sądy i kuratorzy, poradnie specjalistyczne).

9. Działalność SOSW zwraca szczególną uwagę na integrację ze środowiskiem ludzi pełnosprawnych, w tym ze szkołami ogólnodostępnymi. Placówka organizuje szereg imprez kulturalnych, sportowych z udziałem uczniów szkół ogólnodostępnych i środowiska lokalnego, gdzie młodzież jest gospodarzem, czuje się u siebie, co podnosi poczucie własnej wartości i samoocenę, a w efekcie sprzyja rozwojowi społecznemu, a także zmianie nastawienia otoczenia wobec osób niepełnosprawnych.

10. Rozporządzenie pozbawia młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim dostępu do szerokiej, indywidualnej oferty edukacyjnej i zajęć specjalistycznych, prowadzonych przez wykwalifikowaną kadrę w dobrze wyposażonych gabinetach terapii.

Zmiany projektowane w rozporządzeniu dot. udzielania pomocy psychologiczno - pedagogicznej w szkołach i placówkach kładą nacisk na indywidualizację działań i pomoc psychologiczno - terapeutyczną uczniom/ wychowankom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Uczniowie/ wychowankowie SOSW wymagają szeroko zakrojonej specjalistycznej pomocy, która w większości przypadków opiera się na działaniach nauczycieli, wychowawców i specjalistów zatrudnionych w Ośrodku.

Doświadczenia wskazują, że terapia naszych wychowanków (np. osób wykazujących zaburzenia zachowania czy zagrożonych uzależnieniem) poza placówką, w grupach ze szkół ogólnodostępnych, nie przynosi zamierzonych efektów. Jedynie działania oparte na gruntownej znajomości wychowanków, zaufaniu i specjalistycznych metodach pracy z uczniem upośledzonym umysłowo w stopniu lekkim gwarantują osiągnięcie zamierzonych celów. Mimo chęci współpracy ze strony psychologów, terapeutów i pedagogów ze specjalistycznych poradni, często wyrażają oni jednoznaczną opinię, że metody pracy stosowane w tego typu placówkach nie przynoszą pożądanych efektów w pracy z osobami z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Specjaliści z instytucji zewnętrznych często przekierowują obowiązek podejmowania oddziaływań terapeutycznych na specjalistów i wychowawców pracujących w SOSW.

11. Specjalne ośrodki mają w ofercie możliwość bezpłatnego przebywania w internacie. SOSW zapewnia wychowankom całodobową opiekę. Ma to szczególne znaczenie dla wychowanków i rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych patologią (alkoholizm, bezrobocie, przemoc, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, niezaradność życiowa). Z takich rodzin pochodzi wielu uczniów/ wychowanków specjalnych ośrodków.

12. Istnienie SOSW ważne jest również dla sądów rodzinnych, którym placówka daje możliwość umieszczenia dziecka na tydzień z dala od patologicznego środowiska, z możliwością cotygodniowego powrotu do domu, a nie nakłada konieczności umieszczania dziecka w placówce interwencyjnej.

13. Oferta edukacyjno - wychowawcza spełnia oczekiwania społeczne (nowe typy szkół, nowe zawody, realizacja projektów edukacyjnych współfinansowanych z EFS i PFRON). Mając wybór rodzice nadal zapisują swoje dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym do specjalnych ośrodków i nie można pozbawiać ich tej możliwości.

14. SOSW jako placówka pracująca z dziećmi i młodzieżą o podobnych, specyficznych potrzebach wspomaga rodziców, prawnych opiekunów w pełnieniu funkcji wychowawczych i edukacyjnych. Ma to miejsce w szczególności przez organizowanie konsultacji, zajęć psychoedukacyjnych, warsztatów i grup wsparcia dla rodziców.

15. Jeżeli rozporządzenie w takim brzmieniu wejdzie w życie, to nastąpi konieczność zwalniania kadry pedagogicznej i pracowników administracji i obsługi.

16. Projektowane zmiany nie były konsultowane z dyrektorami specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych kształcących dzieci i młodzież z lekkim upośledzeniem umysłowym. Informacje o możliwości likwidacji takich placówek nie zostały przekazane na konferencjach regionalnych organizowanych przez MEN, ani zamieszczone w materiałach informacyjnych dostępnych na stronie internetowej MEN.

17. Planowane zmiany miałyby bardzo niepożądane skutki ze społecznego punktu widzenia. Oznaczałyby odebranie uczniom z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim i ich rodzicom możliwość wyboru placówki kształcenia i wychowania i przebywania w specjalistycznych placówkach z doskonale przygotowaną kadrą specjalistów pracujących metodami pedagogiki specjalnej. Zmiany uderzyłyby w najbardziej pokrzywdzoną grupę uczniów, których szanse na rynku pracy w aktualnej sytuacji społecznej są i tak ograniczone z uwagi na bariery architektoniczne, psychologiczne i panujące stereotypy.

18. Tylko ta grupa uczniów danego typu szkoły wchodzącej w skład SOSW pozbawiona jest możliwości pobytu, skoro np. §7 ust.1 zał. nr 2 projektu rozporządzenia z 29 kwietnia 2010r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola i publicznych szkół wskazuje, że „dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła może zorganizować internat”, a §7 ust. 3. mówi: „liczba wychowanków w grupie wychowawczej, w której są uczniowie niepełnosprawni, powinna odpowiadać liczbie uczniów w oddziale szkoły specjalnej, o której mowa w § 4 ust. 4”. Tym samym daje się możliwość tworzenia internatu przy szkole, a nie wykorzystuje się tego zaplecza, którym dysponuje ośrodek (szkoła z internatem).

Czy wejście w życie rozporządzenia w takiej formie oznaczałoby rzeczywiście likwidację specjalnych ośrodków szkolno - wychowawczych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu LEKKIM? Czy takie przepisy są w zgodności z Ustawą o systemie oświaty (art. 2 ust. 5, art. 1 ust. 1, 4 i 5a)? Skoro w § 23 uwzględniono sformułowanie „w szczególności”, uważamy za dopisanie punktu „dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim”.

19. Niepokojące nas projektowane zmiany dotyczą Ośrodka (internatu), w którym przebywają uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej dla uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym, wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego. Internat i szkoła mieszczą się na tym samym terenie i to decyduje w zdecydowanej większości przypadków o wyborze przez rodziców uczniów z lekkim stopniem upośledzenia umysłowego specjalnego ośrodka szkolno - wychowawczego jako placówki, która zapewni kontynuację nauki i opieki (internat), a także pomoc rewalidacyjną. Szczególnie dotyczy to uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim dodatkowo dotkniętych kalectwem - poruszających się na wózkach, niedosłyszących, z innymi niepełnosprawnościami sprzężonymi. Projekt rozporządzenia pomija przebywające w SOSW dzieci i młodzież najbardziej pokrzywdzone przez los.

Mając powyższe na uwadze apelujemy o pomoc. Ratunek dla specjalnych ośrodków szkolno – wychowawczych dla uczniów/ wychowanków z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim widzimy w zmianie zapisów omawianego projektu rozporządzenia.

Z góry dziękujemy za zainteresowanie problemem i wszelką pomoc.

Do protestu dołączają się

dyrekcja, pracownicy i rodzice uczniów

Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego

w Chełmnie

Szanowni Państwo!!

Stowarzyszenie na rzecz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej "PO TO JESTEŚMY"

przy Specjalnym Ośrodku Szkolno Wychowawczym w Szymbarku prosi o rozważenie możliwości wydania negatywnej opinii dotyczącej projektu z dnia 28.04.2010 rozporządzenia MEN w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach, w szczególności odnośnie zapisów § 23, w którym brak jest wskazania, że Specjalne Ośrodki Szkolno-Wychowawcze są prowadzone dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

Wnosimy o dodanie

w § 23 punktu 7 w brzmieniu:

1) niesłyszących i słabosłyszących;

2) niewidomych i słabowidzących;

3) z niepełnosprawnością ruchową;

4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5) z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym;

7) z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.

uzasadnienie:

Obecnie w wielu Specjalnych Ośrodkach Szkolno-Wychowawczych istnieją szkoły podstawowe, gimnazja i zasadnicze szkoły zawodowe dla dzieci i młodzieży lekko upośledzonej umysłowo, co oznacza, że jest takie społeczne zapotrzebowanie. Projekt rozporządzenia z dnia 28 kwietnia 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach w § 2.1. 6) daje możliwość tworzenia szkół dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Omawiane rozporządzenie dotyczące "rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych..." przekierowuje dzieci lekko upośledzone umysłowo paragrafem § 47.3 do bursy (dano tam możliwość utworzenia grupy dzieci lekko upośledzonej), ale za pobyt dziecka w Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym Rodzic nie płaci, a ponosi jedynie koszty wyżywienia. Natomiast za pobyt dziecka w bursie płaci za wyżywienie i zakwaterowanie o czym informuje nas § 63.1. i 2.

?Dzieci i młodzież z lekkim upośledzeniem umysłowym pochodzące ze środowisk zaniedbanych, niewydolnych wychowawczo, patologicznych w działających całodobowo ośrodkach odnajdują poczucie bezpieczeństwa, możliwość zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych i psychicznych, czego nie jest w stanie zabezpieczyć im szkoła ogólnodostępna, ani specjalna działająca w określonych godzinach i najbliższym środowisku dziecka. Często mamy do czynienia z sytuacjami, w których istnieje konieczność czasowego oderwania dziecka od środowiska rodzinnego i rówieśniczego, aby go uchronić przed niedostosowaniem społecznym. Ze względu na upośledzenie umysłowe dzieci te łatwo ulegają wpływom destruktywnym.

Dodatkowo pobyt dziecka w ośrodku odciąża materialnie rodzinę oraz ułatwia jej dostęp do kompleksowej, wysokospecjalistycznej pomocy psychologiczno - pedagogicznej, której nie ma w placówkach ogólnodostępnych.

z poważaniem

Prezes Zarządu Stowarzyszenia "PO TO JESTEŚMY" w Szymbarku Leszek Przyrowski

PROTEST

Nauczycieli i Pracowników

Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego Nr 2 w Płocku

Protestów jest tak wiele i środowisko tak solidarnie to czyni, że zapewne osiągnie swój cel. Wiele argumentów jest slusznych z wieloma jednak zgodzić się nie potrafię. Powielają strereotypowe podejście, brak elastyczności i wiarę w jedynie słuszne podejście.

Ciężko widzę polską integrację i edukację włączającą. Może kolejne pokolenia zrobią z tym tematem coś pożytecznego.

Robercie - akcje dspołęczne ogłaszamy na forum tylko za zgodą OSKKO

OSKKO odpowiada za to forum i tylko ono je tu prowadzi bądź ima patronuje i zezwala prowadzić

Wszyscy siedzą jak myszy pod miotłą ;)

Przepraszam - wiem, ze już się wypowiadałam w innym wątku, że toczyła się dyskusją - dość skąpa bo przy niewielkiej ilości uczestników. OSKKO musi zając stanowisko więc chciałabym tu jeszcze raz podsumować to, co marzy mi się aby w nim było ujęte.

W tych listach protestacyjnych (które rozumiem, bo na rewolucje odpowiada się protestem) jest wiele informacji, które wynikają z przyzywczajeń a nie z realnego podejścia do niepełnosprawnych. Argumentem w dyskusji nie może być przeświadczenie, że szkoły masowe są nieprzygotowane bo w tym systemie nigdy nie będą.

Część dzieci faktycznie pochodzi z środowisk zaniedbanych, niewydolnych czy patologicznych i tym dzieciom powinno się pozostawić mozliwośc uczęszczania do szkoły z internatem. Ten argument do mnie przemawia i nie rozumiem posunięcia MEN. Patrząc na ten argument solidaryzuję się ze środowiskiem, uważam, że wielu rodzinom a szczególnie dzieciom te szkoły naprawdę zmieniają życie.

Natomiast w protestach panuje również przekonanie - aby użyć każdego sposobu do wywalczenia swej racji  - że sosw i w ogóle szkolnictwo specjalne jest jedynym dobrym miejscem dla dzieci z uposledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, że w szkołach ogólnodpstępnych nie znajdą się specjaliści, warunki itd. To założenie jest błędne i niesprawiedliwe dla wielu szkól, ktore przede wszystkim od dawna już potrafią takich uczniów wspierać, dla rodziców, ktorzy wybrali taką opcję edukacji i ich dzieci z powodzeniem w tym systemie się odnajdują.

To jak zgarnięcie wszystkich do wspólnego worka i przepraszam was ale tu już przemawia nie dobro o dzieci a o własny los.

Widząc troskę MEN o edukację włączającą raczej proponowałabym odwrotnośc, ktora ma logiczne uzasadnienie. Dzieci z patologicznych rodzin, zaniedbane lub potrzebujące opieki całodobowej do sosw powinny mieć możliwość przyjęcia, natomiast dzieci te powinny zniknąć z szkół specjalnych i wówczas byłaby to masowa, logiczna zmiana dla edukacji tychże. Edukacja najbliżej domu, wśrod rówieśników. To działanie tez zmieniłoby postrzeganie społeczeństwa na niepełnosprawność. To byłby pierwszy krok - potem szkoły nie będą się bały przyjmowac innych niepełnosprawności.

Ponownie i z całą odpowiedzialnością za słowa! Szkoła ogólnodostępna, masowa - musi w XXI wieku umieć przyjąć każdego ucznia i niedopuszczalne jest dalsze zasłanianie się brakiem kadry, funduszy czy czegokolwiek innego.

Mozna to zrobić etapowo, dac czas np.. 2-3 lat na przygotowanie szkół, można przeprowadzić kampanię informacyjną, szkolenia itp...

Dlatego proszę aby w stanowisku OSKKO taki głos się znalazł.

W tych listach protestacyjnych (które rozumiem, bo na rewolucje odpowiada się protestem) jest wiele informacji, które wynikają z przyzywczajeń a nie z realnego podejścia do niepełnosprawnych. Argumentem w dyskusji nie może być przeświadczenie, że szkoły masowe są nieprzygotowane bo w tym systemie nigdy nie będą.

Karolino, ja (i jak myślę – wielu spośród protestujących) nie postrzegam tych zmian jako rewolucji, która ma wprowadzić coś dobrego dla podmiotu sporu, czyli dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w ST. Lekkim. Ja postrzegam te działania, które Ty nazywasz „rewolucją” – niestety – wyłącznie jako sposób na finansowe oszczędności, kosztem tychże uczniów i ich rodzin. I nie widzę tu dążenia do PRAWDZIWEJ integracji i PRAWDZIWYCH działań prowadzących do włączenia tychże osób do ogólnodostępnej edukacji w szkołach tzw. masowych. Tym co pozwala mi tak właśnie myśleć jest m.in. brak konsekwencji – nie likwiduje bowiem to rozporządzenie kształcenia specjalnego dla osób z up. w st. lekkim w ogóle, a jedynie zasadniczo nie pozwala im na naukę w SOSW. Nie twierdzę też, że szkoły ogólnodostępne nie będą nigdy do takich zadań przygotowane. Uważam jedynie, że do tego przygotowania jeszcze bardzo daleka droga, i ten krok nie jest właściwą kolejnością aby stan, o którym marzymy kiedys osiągnąć.

Widząc troskę MEN o edukację włączającą raczej proponowałabym odwrotnośc, ktora ma logiczne uzasadnienie. Dzieci z patologicznych rodzin, zaniedbane lub potrzebujące opieki całodobowej do sosw powinny mieć możliwość przyjęcia, natomiast dzieci te powinny zniknąć z szkół specjalnych i wówczas byłaby to masowa, logiczna zmiana dla edukacji tychże. Edukacja najbliżej domu, wśrod rówieśników. To działanie tez zmieniłoby postrzeganie społeczeństwa na niepełnosprawność. To byłby pierwszy krok - potem szkoły nie będą się bały przyjmowac innych niepełnosprawności.

Dalej (poza tym co napisałam wyżej) niestety na dziś absolutnie nie widzę sensownych argumentów aby uważać, ze wskazane byłoby, aby szkoły ogólnodostępne „nie bały przyjmowac innych niepełnosprawności.”

Nie uważam aby szkoły ogólnodostępne były kiedykolwiek jedynym i najlepszym miejscem dla wszystkich możliwych niepełnosprawności. Jako matka osoby niepełnosprawnej i jako nauczyciel od 20 już prawie lat pracujący z niepełnosprawnymi – z pełną odpowiedzialnością za to co mówię – uważam , że nie da się wszystkich niepełnosprawnych nauczać, rehabilitować, poddawać wszechstronnej rewalidacji – w systemie szkolnictwa tzw. masowego.

Ponownie i z całą odpowiedzialnością za słowa! Szkoła ogólnodostępna, masowa - musi w XXI wieku umieć przyjąć każdego ucznia i niedopuszczalne jest dalsze zasłanianie się brakiem kadry, funduszy czy czegokolwiek innego.

Niedopuszczalne powinno być dla nas wszystkich pozbawianie jakiegokolwiek ucznia niepełnosprawnego tego co mu się należy: właściwej edukacji, opieki, rehabilitacji, godnego udziału w życiu społecznym, pracy, mieszkania, kształcenia zawodowego - w warunkach do tego najodpowiedniejszych. Samo wtłoczenie niepełnosprawnych do szkolnictwa masowego nie jest tym co XXI wiek powinien im oferować.

Mozna to zrobić etapowo, dac czas np.. 2-3 lat na przygotowanie szkół, można przeprowadzić kampanię informacyjną, szkolenia itp...

Etapowa- jak najbardziej. Ale żadne etapy nie są możliwe w ciągu 2-3 lat!!! Ani organizacyjnie, ani finansowo. Może zawalczmy o realne środki na to co jest i potem wprowadzajmy rewolucyjne zmiany?

Kampania informacyjna? Szkolenia? Itp.? – Karolino – w trzy lata? Ta kampania trwa już dziesiątki lat. I w takim kształcie oraz w takim trybie – niczego dobrego nie da się osiągnąć. Natomiast rzeczywiście – papier jest cierpliwy – wiele zniesie. Tylko, że takich (nawet bardzo dobrych rozwiązań na papierze, w ustawach i rozporządzeniach – w naszym kraju nie brakuje. O wiele inaczej wygląda ich realizacja.

I proszę – nie oskarżaj ciągle inaczej myslących jedynie o dbanie o swój interes.

Wszystko co tu piszemy podszyte jest emocjami; forumowe dyskusje nigdy nie oddadzą w pełni tego co chcemy przekazać. 

Ja proszę aby w stanowisku OSKKO znalazł się głos troski o interes niepełnosprawnych, w tym dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, oraz głos realnego myślenia o mozliwościach naszego systemu edukacji. 

Pozdrawiam

Annax - proszę przeczytaj jeszcze raz co napisałam. Zwrocilam uwagę, że w tym proponowanym posunięciu teraz brak jest logiki - nie myślę aby to była dążenia do PRAWDZIWEJ integracji i PRAWDZIWYCH działań , nie wiem dlaczego chcesz mnie przekonywać w tym.

Oczywiście różnimy się co do postrzegania edukacji w ogóle. Szanuję, mam jednak inny pogląd - nie pisałam też nigdzie, że wszystkie dzieci będą mogły korzystać z edukacji włączającej; natomiast szkoła powinna być gotowa każdego przyjąć.

Myślę też, że można to wszystko zmienić wcześniej niż za dwa pokolenia ale jak rozumiem to się nigdy nie stanie. Innym krajom się udało ale ja już dawno pojęłam jak wiele dziwnych rzeczy funkcjonuje u nas a w innych krajach niekoniecznie.

Co do dbałości o los placówek i etatów - naprawdę nie musimy tu nic ukrywać to jest przecież jasne.

Nie napisałam jednak, że jest to jedyne zmartwienie protestujących.

Tym krótkim wyjasnieniem chciałabym zakończyć, myślę, że moje stanowisko jest jasne, OSKKO zrobi jak uważa a MEN już tym bardziej.

Halo!

Wprowadzono zmiany do projektu. Będzie można przyjmowac dzieci z u.u. w stopniu lekkim do SOSW. Na stronach MEN znajduje się uzasadnienie zmiany.

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1277%3Azmiana-w-projekcie-rozporzdzenia-regulujcego-min-funkcjonowanie-specjalnych-orodkow-szkolno-wychowawczych&catid=60%3Aksztacenie-specjalne&Itemid=85

Projektowany zapis § 23 będzie zatem stanowił:

„§ 23. 1. Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze są prowadzone w szczególności dla dzieci i młodzieży:

1)   niesłyszących i słabosłyszących;

2)   niewidomych i słabowidzących;

3)   z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją;

4)  z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera;

5)   z niepełnosprawnościami sprzężonymi;

6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym.

2. Do specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych mogą być przyjmowane  również dzieci i młodzież:

1)  z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim,

2) z innym rodzajem niepełnosprawności niż przeważająca w danym ośrodku,

trzeba wyznać uznanie, że jednak słucha MEN 

w MEN (i u nas ) jest w tej chwili 50 protestó rad SOSW)

zawzięli się i wygrali:-)

 Zwycięstwo?. Każda placówka masowa będzie miała szkolny zespół do spraw specjalnych potrzeb edukacyjnych.

Wszystkie te placówki ,,zapewnią uczniom upośledzonym  w stopniu lekkim specjalną organizację nauki i metod pracy, dostosowaną do ich indywidualnych możliwości i potrzeb psychofizycznych"

Pisałam, że jest tam haczyk i zdaję sobie z tego sprawę. Ale przynajmniej nie jest to drastycznie, od  1 września 2010 r., zakazane przyjmowania dzieci i młodzieży do sosw co proponował poprzedni zapis projektu.

I tak to Rodzic podejmuje decyzję,a SOSW muszą zaproponować konkurencyjną, bardziej zindywidualizowaną,specjalistyczną ofertę.

:)

nie wiem co kto uważa za "Zwycięstwo" - jeśli utrzymanie status quo to ja nie uważam 

jestem za ta zmianą

Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze są prowadzone w szczególności dla dzieci i młodzieŜy: 1) niesłyszących i słabosłyszących; 8 2) niewidomych i słabowidzących; 3) z niepełnosprawnością ruchową; 4) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera; 5) z niepełnosprawnościami sprzęŜonymi; 6) z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym.

w stopniu lekkim też, ale nie w szczególności...

"w szczególności" oznacza listę niezamknietą

czyli z lekkim też można

--

ale oczywiście jest to zabieg sprytny:-)

Witam Państwa,

w dniu 28-05-2010 MEN przesłał dla wybrańców (bo niestety nie do wszystkich, chociaż jest sio) pismo następującej treści:

"Państwo Dyrektorzy

Specjalnych Ośrodków Szkolno -Wychowawczych

dla dzieci i młodzieży

z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

W zwiąku z licznymi pytaniami w sprawie funkcjonowania specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkkim, zapraszam na spotkanie z udziałem Pani Katarzyny Hall, Minister Edukacji Narodowej, które odbędzie się w dniu 2 czerwca 2010 r. o godz. 11.00 w gmachu Mnisterstwa Edukacji Narodowej w Warszawie, al. J.Ch.Szucha 25.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że z uwagi na możliwości organizacyjne MEN w spotkaniu, może wziąć udział tylko jeden przedstawiciel danego ośrodka.

Wszelkie pytania dotyczące udziału w ww. spotkaniu proszę kierować do Pani Joanny Wrony, naczelnika Wydziału Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych w Departamencie Zwiększania Szans Edukacyjnych MEN, pod nt tel. 0 22 34 74 480.

Potwierdzenie udziału w ww. spotkaniu proszę przesłć na adres e-mail: Joanna.Wrona@men.gov.pl do dnia 31 maja br."

Podpisał Dyrektor Departamentu Zwiększania Szans Edukacyjnych Jacek Krawczyk.

PISMO 28 MAJA, ZGŁOSZENIE DO 31 MAJA, A SPOTKANIE 2 CZERWCA- Jak to pięknie utkane!!!!

Oczywiście brak informacji na stronach MEN, żeby była jasność!!!!

List otwarty do Pani Minister

List otwarty do Pani Minister Katarzyny Hall

Szanowna Pani Minister,

Zespół ds. specjalnych potrzeb edukacyjnych został powołany przez Panią do stworzenia koncepcji zmian systemu edukacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Pracowaliśmy społecznie przez rok, a efektem pracy był zestaw raportów opisujący koncepcję systemowych zmian wsparcia, edukacji i terapii dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi od wykrycia nieprawidłowości rozwojowych do zakończenia edukacji ponadgimnazjalnej. Opieraliśmy się na międzynarodowych aktach prawnych ratyfikowanych przez Polskę. Koncepcja uwzględniała trzy ścieżki edukacyjne – w nurcie włączającym, integracyjnym oraz w szkolnictwie specjalnym. Raporty przełożyliśmy na język zwartych rekomendacji.

Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało na stronach internetowych oraz w serii broszur własny materiał przybliżający zmiany proponowane do wdrożenia w postaci rozporządzeń, który przedstawiało również na konferencjach regionalnych. Jak nam wiadomo – ich uczestnicy sceptycznie lub negatywnie oceniają zaprezentowany materiał i wiążą go z pracą naszego Zespołu, ponieważ pracownicy Ministerstwa powołują się na Zespół, jako autora zmian.

Z przykrością stwierdzamy, że przedstawiona propozycja nie jest stanowiskiem Zespołu, takich zmian Zespół nie rekomendował. Nasze raporty zostały potraktowane selektywnie, przez co wypaczono sens wypracowanych przez nas koncepcji, m. in. zespołu ds. SPE na terenie szkoły ogólnodostępnej czy Karty Potrzeb i Świadczeń.

W propozycjach pominięto także tak znaczące elementy systemu, jak na przykład: wczesne wspomaganie rozwoju, kształcenie ponadgimnazjalne, edukacja uczniów z głębokim upośledzeniem umysłowym, niedostosowanych społecznie.

Jesteśmy przekonani, że Pani Minister – tak samo jak powołanemu przez Panią Zespołowi – zależy na poprawie sytuacji dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Niestety, nie znalazło to odbicia w prezentowanym materiale.

Z poważaniem –

1. Witold Cyroń

2. Marzena Czarnocka

3. Ewa Czech

4. Małgorzata Dońska-Olszko

5. Elżbieta Fałek

6. Anna Florek

7. Monika Gołubiew-Konieczna

8. Małgorzata Gorący

9. Beata Jachimczak

10. Lidia Klaro-Celej

11. Maria Król

12. Łukasz Ługowski

13. Grażyna Michalczuk

14. Sławomir Moczydłowski

15. Urszula Moszczyńska

16. Magdalena Politańska

17. Izabela Rodak

18. Małgorzata Rybicka

19. Alina Smyczek

20. Barbara Szostak

21. Anna Tomaszewska

22. Paweł Wdówik

23. Jolanta Wojciechowska

24. Andrzej Wolski

Byliśmy i mam nadzieję, że załatwiliśmy

http://www.tvp.info/panorama/wideo/02062010-1800/1788175

:)

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1326%3Aspecjalne-orodki-szkolno-wychowawcze-otwarte-dla-uczniow-z-upoledzeniem-w-stopniu-lekkim-&catid=60%3Aksztacenie-specjalne&Itemid=85

:)