już ma informacje na ten temat?

skąd?

znaczy ten dyrektor co przekazał skąd wiedział?

bo chyba nie powinien jeszcze?

miałam tak na niemieckim w LO

nauczycielka zarzuciła mi to samo

od tej pory odpuściłam niemiecki

no cóż

no to już wiem, dlaczego nie opanowałam żadnego obcego języka do dziś

fotografowac nie umiem:-(

umiesz, umiesz;-)

unieważniałam swego czasu egzamin maturalny z biologii (stara matura jeszcze)

dziewczę jakoś po kilku dniach nie umiało powtórzyć toczka w toczkę tego co napisała

udowodniłam czy nie?

bo przecież, to, że w dniu egzaminu umiała nie znaczy, że umie siedem dni później

a to, że nauczyła się na pamięć 7 stron z ksiązki i pamiętała w danym dniu nie znaczy, że musi pamiętać siedem dni po

Wszystko to jest bardzo pokrętne. Język jest strukturą, więc na tej samej zasadzie można by powiedzieć, że ten, kto zachowuje sztywny szyk zdania, ściąga. I cóż stąd, że uczeń wyuczył się na pamięć? Jeśli poprawnie zastosował, chwała mu za to. Za mało jest danych, żeby osądzać, kto ma rację. Faktem jednak jest, że i tematy prac są schematyczne. Więc sobie abiturient wykuł, co trzeba. A skoro wybiera się na tę fililogię, której język podstawowy zdawał na maturze, to jakoś trudno mi uwierzyć, żeby cała jego praca była oparta na cwaniactwie; bo na tyle jest świadomy, by wiedzieć, iż padłby w pierwszym semestrze. A poza wszystkim - ciężar dowodu spoczywa na oskarżeniu. Uczeń mógł przed Bożym Ciałem doznać objawienia. A, co? Nie wolno mu? I że nie powtórzy tego, co napisał? Nie musi.

Jeszcze czegoś nie rozumiem. Cała procedura wyjaśniająca jest z matrixa, bez udziału żywego zainteresowanego. A gdyby maturzysta na języku polskim wybrał (wirtualny) temat : "Jakimi wartościami kierujesz się w życiu?" I gdyby zacytował Biblię, zakładając, że starczyłoby mu czasu, to co?

W pełni się zgadzam z Tobą KlaroG, że gdyby to był tekst wierszem pisany, to ja (trzy razy starszy od maturzysty) zauważyłbym, że cytuję np. "Panią Twardowską" A. Mickiewicza, choć moja córka (o 50% starsza od maturzysty) pewnie by tego nie zauważyła, gdyż często "opowiadałem" (recytowałem) jej do snu jako bajkę.

Natomiast w tym przypadku chodzi nie o stronę czy dwie, ale o akapit czy dwa, no może trzy i to z podręcznika. Ciekawe czy w tym przypadku zauważyłabyś, że cytujesz podręcznik, z którym się nie rozstawałaś przez ostatni rok nawet w nocy. Przez sen też się uczyłaś, bo koniecznie chciałaś studiować tę filologię.

Zgadzam się z Tobą Gammo w jednym, że nic z tym nie można zrobić, najwyżej uczulić przyszłych maturzystów, by nie uczyli się na pamięć (tylko jak się uczyć nie na pamięć? szczególnie języka obcego). Nawet gdy już im to powiemy za pomocą choćby wspomnianego przez Ciebie informatora z roku 2008, to możemy wymagać tego od nich dopiero w 2020 roku. Muszą oni (przyszli maturzyści) wiedzieć o tym już w momencie rozpoczęcia nauki języka tj. 12-13 lat przed maturą, aby nie nabrać nawyków takiej nauki. Ale i tak nie daje im to szans zdania matury bo za 12-13 lat wszystkie możliwe teksty będą już w necie i wszystko co napiszą będzie tzw. plagiatem.

Mówisz też, że nie jest to decyzja pochopna i że kilka osób ocenia w jakim stopniu praca jest identyczna z podanym źródłem. Poza tym z punktu 2 ww. informatora wynika, że taka praca nie podlega ocenie.

I jak wytłumaczyć ten fakt, że praca zostaje unieważniona mimo iż najwyżej 18/70 tej pracy mogłoby, być może nie podlegać ocenie, ze względu na to iż kilka zdań jest prawie identycznych jak w podręczniku. (18 punktów za opis osoby z 70 możliwych do zdobycia)

Komisja twierdzi, iż jest to plagiat i na dowód tego podaje stronę internetową http//nauka.katalogi.pl..........., nie zadając sobie trudu, żeby sprawdzić dokładnie co to jest. Okazuje się, że jest to kawałek podręcznika m. innymi dotyczący opisu osoby. Gdyby Komisja to wiedziała doszłaby do wniosku, że maturzysta, tak pilnie się uczył, że aż zapamiętał niektóre kawałki tekstów z podręcznika w całości i nie unieważniałaby całego egzaminu, a najwyżej nie oceniałaby tej części egzaminu, zgodnie z informatorem z 2008r. Komisja tego nie wie, bo już pierwsza osoba sprawdzając pracę popełniła błąd, pokładając do końca ufność w maszyny (widocznie nie oglądała „Terminatora”) i na podstawie identycznego akapitu znalezionego w necie zasugerowała następnym sprawdzającym, że jest to kradzież, plagiat czy Bóg wie co jeszcze.

Unieważniając egzamin komisja twierdzi, że maturzysta ściągał. Tym samym atakuje komisję szkolną, która miała pilnować, aby tego nie robił. Zachodzi więc podejrzenie, że cała sala mogła ściągać. Należałoby unieważnić egzamin wszystkim. I czy to wszystko nie jest pochopne?

Jeśli nie sugeruje ściągania to na jakiej podstawie unieważnia cały egzamin, a poprostu nie stosuje zasady ujętej w informatorze z 2008r., że ta wypowiedź nie podlega ocenie.

Mimo mojego błędu z ilością punktów do zdobycia 50, a nie 70 (za co przepraszam) to i tak można zdobyć prawie 2/3 możliwych punktów.

Z Tobą droga Matyldo w przeciwieństwie do Gammy, z którą zgadzałem się tylko w jednym, zgadzam się prawie całkowicie z wyjątkiem jednego, że OKE mają wewnętrzną procedurę wyjaśniania takich spraw. Śmiem twierdzić, że mają bardzo wewnętrzną wręcz unikalną procedurę, którą można streścić w dwóch słowach: ‘żadnych sprzeciwów’ albo ‘wiemy najlepiej’ albo ‘jesteśmy nieomylni’.

Skąd takie wnioski?

Ano stąd, że Dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej odmówił dyrektorowi szkoły możliwości złożenia wyjaśnień.

Przytaczasz też fragment z poradnika GP, który mówi o dwóch przypadkach możliwości unieważnienia egzaminu:

- jeśli zdający został przyłapany na ściąganiu,

- jeśli OKE udowodni, że praca została napisana niesamodzielnie.

Ciekawe dlaczego poradnik nie podaje trzeciego przypadku:

- jeśli OKE domniemywa  że praca została napisana niesamodzielnie

A skąd ten wniosek?

Ano stąd, że Dyr. OKE powiedział przez telefon dyrektorowi szkoły, że nie wierzy by uczeń mógł dokładnie zapamiętać tyle zdań.

Unieważniając egzamin komisja twierdzi, że maturzysta ściągał. Tym samym atakuje komisję szkolną, która miała pilnować, aby tego nie robił. Zachodzi więc podejrzenie, że cała sala mogła ściągać, skoro jednemu się udało. Należałoby unieważnić egzamin wszystkim.

jest to bardzo interesujące, co piszesz, i trochę dowodzi, że PO dyr CKE mówiła prawdę ogłaszając Polsce, że "wszystko się sypie"

(co bardzo podniosło wiarę rodziców i uczniów w rzetelnośc egzaminu;)

===

jedna prośba - mógłbyś pisac 2?

AnJa jesteś "Wielki".

Nie tylko zareagowałeś na problem jako pierwszy w ciągu 1,5 minuty, ale na dodatek najtrafniej ze wszystkich oceniłeś sytuację i to jednym słowem 'żadnych'.

I nic w tym temacie nie drgnie, póki nie zmieni się definicji słowa 'niesamodzielnie'.

Zaryzykuję stwierdzenie (z punktu widzenia nauczyciela j. obcego), że słusznie się stało. Staram się tępić wykuwanie na pamięć wypracowań i tekstów znalezionych w Internecie, książkach, repertoriach itd, sama je kolekcjonuję i przeglądam, aby rozpoznać je w tekstach moich uczniów ;-)

Co do uczenia się na pamięć języka obcego - uczenie się CAŁYCH tekstów nie jest metodą, poza tym egzaminator nie jest jasnowidzem, i nie będzie się zastanawiał, czy maturzysta wykuł na pamięć tekst, bo:

- nie zna na tyle języka, aby coś samodzielnie napisać, prostszym rozwiązaniem było wyklepanie na pamięć cudzego tekstu

- zna bardzo dobrze język, ale nie ma za dużo do powiedzenia na dany temat, więc wykorzystał cudzy tekst

- zna bardzo dobrze język, ma świetną pamięć lub po prostu to był jego sposób na przygotowanie się do matury

Ja mam swoje rozwiązanie na korzystanie z tekstów z książek itd (w końcu są one po to, żeby się czegoś nauczyć) - jeżeli ktoś chce jakieś zdania przemycić do swojego tekstu- musi coś w nich zmienić. W końcu ja też uczyłam się do matury - jeszcze starej- i egzaminu wstępnego  z języka obcego w ten sposób: coś mi się spodobało (ale absolutnie nie cały tekst, tylko jakieś jedno zdanie albo kilka) i po prostu dopasowywałam to do siebie.

Tylko mi, maturzystce sprzed 11 lat, byłoby cholernie wstyd, gdyby komisja na egzaminie ustnym na uczelnię powiedziała mi: Pani XYZ, ten tekst do my znamy z książki p. Rostek!

W ciągu tych 11 lat tyle się pozmieniało, że maturzyście absolutnie wstyd nie jest...

Jaką definicję Klaro?

Proponuję rozgraniczyć pisanie niesamodzielne „w złej wierze” od pisania niesamodzielnego „nie w złej wierze”.

Ustawa mówi wyraźnie o dwóch przypadkach:

jeśli zdający został przyłapany na ściąganiu,
jeśli OKE udowodni, że praca została napisana niesamodzielnie.

Natomiast jeżeli praca została napisana „niesamodzielnie” ale nie w złej wierze tzn. zdający egzamin pisemny:

- nie wiedział, że nie można korzystać z zapamiętanych zdań z podręcznika

- wiedział, ale pod wpływem stresu nie zauważył, że powiela zdania kiedyś wykute

to też należy ukarać Go najwyższym wymiarem kary. Przecież jeżeli by nic nie napisał w tej części opisowej, to mógł uzyskać jeszcze 32 z 50 punktów i zdać wcale nienajgorzej. Niestety nie ma takiego rozgraniczenia w Ustawie i w związku z tym OKE nie mają możliwości indywidualnego rozpatrywania poszczególnych przypadków i są zmuszone wrzucać do jednego worka wszystkich.

Mylisz się Marcinie. Zaufaj bardziej doświadczonym. AnJa już na samym początku dyskusji wiedział, że nie ma ani jednego kroku do wykonania w obronie zdającego (napisałem Mu już wcześniej, że jest „Wielki”). Ilość procedur przewidzianych w tym celu jest równa 0. Udanie się na wgląd jest całkowicie nielogiczne, bo jest stratą czasu (informacja uzyskana telefonicznie od dyr. OKE zgodna z informacją dyr. CKE).

Uczeń wie co napisał. Był przekonany, że ma z pisemnego tak jak z ustnego 100%. Gdyby był Twoim uczniem  pewnie by to była prawda, bo z Twojej www wynika, że od 1-szej klasy uczulasz swoich uczniów, aby nie uczyli się na pamięć z podręcznika (czyli od początku ich edukacji wpajasz im, że podręcznik, to jak sama nazwa wskazuje  największy wróg, bo może się przyczynić w przyszłości do oblania przez nich matury). Niestety nie wszyscy nauczyciele wiedzą o tym co Ty i nie wpajają tego młodzieży. W LO do którego chodził ów zdający wszyscy myśleli, że to dotyczy j. polskiego, a nie obcego. Zdający jest na tyle logiczny i ambitny, że idzie w zaparte i nie chce jechać na wgląd pracy, bo zdaje sobie sprawę, że nieznajomość prawa nie zwalnia Go, od jego przestrzegania. Boli Go jednak fakt, że został potraktowany jak złodziej i oszust:

·          Dyr. Szkoły uważa, że ściągał (dał się przekonać dyrektorowi OKE)

·          Dyr. OKE uważa, że ściągał (i to nie z pamięci a z Internetu)

·          Dyr. CKE uważa, że ściągał (musi tak uważać zgodnie z ustawą)

·          Wychowawca klasy ma nadzieję, że ściągał (wtedy miałby czyste sumienie, że Go nie bronił)

Na pocieszenie opowiedziałem mu taki dowcip:

Rzecz dzieje się w sądzie

Oskarżony:       „Proszę Wysokiej Sprawiedliwości”

Sędzia:             proszę mówić „proszę wysokiego sądu”

Oskarżony:       dobrze …  „Proszę Wysokiej Sprawiedliwości”

Sędzia:             przecież mówiłem proszę mówić „proszę wysokiego sądu”

Oskarżony:       dobrze …  „Proszę Wysokiej Sprawiedliwości”

Sędzia: (zdenerwowany)   „tu nie ma żadnej sprawiedliwości, tu jest sąd”

Dobrze, że chociaż 20% "Edukatorów" jest po stronie młodego człowieka wkraczającego w dorosłe życie (bo przecież mógłby się załamać, gdyby nie było nikogo). Tylko jeden z pięciu - anglista wie, że nie ściągał, bo Go poznał w ciągu 3-ch lat. Jest gotów Go bronić, ale przepisy nie pozwalają na żadną reakcję - sąd kapturowy po prostu i to zaoczny.

Czyli zdanie lub dwa, które zostało zapamiętane z książki czy z innego żródła nie powinno zaważyć na unieważnieniu całej pracy?

W każdym razie dziękuję za odp.