Nie uchwalasz, tylko wprowadzasz zgodnie z ustawą o zfśs.

ZFŚS dotyczy wszystkich uprawnionych: pracownicy, nauczyciele, emeryci, inne osoby ....

a co ma do tego RP (nie jest to jej zadanie) ?

w/g mnie tak:

w tekście regulaminu

Postanowienia końcowe

Jeżeli już to zebranie wszystkich pracowników i na nim można poinformować (zapoznać) z nowym regulaminem.

Art. 8.

1. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

2. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa, z zastrzeżeniem ust. 2a, pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

z: http://msp.money.pl/akty_prawne/
zakladowy_fundusz_swiadczen_socjalnych/

nie ma obowiązku powoływania komisji

zakres zadań komisji określa Wasz regulamin zfśs

zgodnie z ustawą o zz i zfśs pracodawca (dyrektor) musi uzganiać wydatki tylko ze ZZ

wojciechm

domaganie musi wynikać z  Waszego regulaminu (zadań komisji)

ale może to zrobić ZZ lub na wniosek pracownika PIP

czyli lepiej podać  informacje komisji ;-)

witam,

mam pytańko, czy na spotkaniu pracowników (RP i cała reszta) moge poinformować o wydatkach z ZFSŚ, tzn kto? za co? ile dostał w ubiegłym roku? czy raczej tylko kto? za co? nie podając kwoty ???

nie

to ja zapytam:

po co???

zfśs jest funduszem socjalnym-pomocowym

na jakiej podstawie chcesz światu ogłaszać, że dany pracownik skorzystał z pomocy, bo mu się źle wiedzie i pomocy musiał szukać?

wystarczą związki

powiem szczerze, że absolutnie nie rozumiem #13:-(

co to znaczy, że było "ściśle tajne"?

a co to znaczy, że chcesz "jawnie"?

----------

[wykasowałam]

ja też się mocno zdziwiłam i intencji pytającego pojąć nie mogę ...

ametyście,

jeżeli chcesz się publicznie rozliczyć z funduszu, to przecież możesz to zrobić wymieniając tylko rodzaje świadczeń i kwoty,

np. pomoc indywidualna - 6000 zł

wycieczka - 3000 zł

i.t.d..... 

(nie chciałabym być na miejscu pracownika wymienionego z nazwiska + kwota + uzasadnienie !)

zfśs jest funduszem socjalnym-pomocowym

- własnie dlatego chcę to zrobić,ponieważ permanentnie korzystają z funduszu osoby, których sytuacja materialna jest wręcz b. dobra. Może dotrze to do nich, że jest to pomoc dla tych, którzy tego potrzebują.

przepraszam - czy Ty jesteś tym dyrektorem-administratorem funduszu, który ustalił regulamin zfśs?

i w tym regulaminie przyznałeś takie prawo tym osobom?

i przyznajesz im świadczenia?

a pretensje to masz... do kogo?

ponieważ permanentnie korzystają z funduszu osoby, których sytuacja materialna jest wręcz b. dobra

Ale to Ty- jako dyrektor przyznajesz świadczenie- więc- do kogo żal?

Nie można ujawnić:

ochrona dóbr osobistych

ochrona danych osobowych

to jeszcze raz:-)

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, a dane o sytuacji życiowej pracownika

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tj. Dz.u. z 1996 r. poz. 70, poz. 335) przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz ustalanie wysokości dopłat z funduszu można uzależnić od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika. Oznacza, to że pracodawca musi uzyskać takie dane dotyczące pracownika - a nawet jego rodziny, żeby ustalić jego prawo do świadczeń. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2002 r.( I PKN 267/2001 OSNP 2004/6 poz. 99) Pracodawca nie narusza dóbr osobistych pracownika (art. 23 kc, art. 47 i art. 51 ust. 1 i 2 Konstytucji), zobowiązując go zgodnie z postanowieniami regulaminu przyznawania zapomóg z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do złożenia zaświadczenia o zarobkach uzyskiwanych u drugiego pracodawcy.
Jednak Sąd Najwyższy precyzuje, że zasady wykonywania tego obowiązku powinny być sprecyzowane w regulaminie funduszu świadczeń socjalnych (wyrok z 20 sierpnia 2001 r. KPIN 579/00: OSNAPiUS z 2003 r. nr 14, poz. 331). W regulaminie należy zatem określić bezpośrednio jakie dane należy przedstawić w celu uzyskania świadczeń albo określić rodzaj dokumentów, które pracownik ma obowiązek przedstawić.
W przypadku żądania danych wrażliwych np. dotyczących leczenia w związku z wnioskiem pracownika o zapomogę na leki pracodawca na podstawie regulaminu funduszu świadczeń socjalnych może żądać przedstawienia recept bądź zaświadczenia lekarskiego. Wydaje się jednak, że pracodawca może mieć tylko wgląd w taką dokumentację, nie może jej zatem umieszczać w aktach osobowych ani przetwarzać.
Jeżeli pracodawca nie tworzy funduszu, a tylko wypłaca świadczenia urlopowe, które nie są uzależnione od kryterium osobistego, pracodawca nie może żądać żadnych dodatkowych danych od pracownika, innych niż wymienione w art. 22¹ kodeksie pracy.

http://www.kobieta.gov.pl/?2,16,271,

Dodano: 2005-01-01
Autor: Joanna Noga-Bogomilska

TRZY PYTANIA DO JOANNY NOGA-BOGOMILSKIEJ
prawnika z kancelarii Wierzbowski Eversheds


Trzeba przedstawić PIT

Jakie przepisy regulują kwestię udostępniania pracodawcy zeznań rocznych w związku z ubieganiem się o świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?

Zagadnienie to nie jest jednoznacznie uregulowane przepisami prawa. Z całą pewnością dotyczy jednak relacji pomiędzy ustawą o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (ustawa o ZFŚS) a ustawą o ochronie danych osobowych.
Ustawa o ZFŚS wskazuje na podstawę prawną i przesłanki przyznawania środków pochodzących z tego Funduszu. Natomiast ustawa o ochronie danych osobowych wymaga, aby pracodawca zbierając określone dane osobowe w celu przyznania tychże świadczeń miał podstawę prawną do ich przetwarzania oraz aby zbierał wyłącznie dane osobowe adekwatne do celu, dla jakiego są one przetwarzane.
Przepis art. 8 ust. 2 ustawy o ZFŚS bardzo szeroko określa przesłanki, jakimi pracodawca musi kierować się przy ustaleniu wysokości należnych świadczeń socjalnych pochodzących z tego Funduszu. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się bowiem od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu (tzw. sytuacji osobistej).
Z przepisu tego wynika zakaz dzielenia środków z Funduszu w oderwaniu od sytuacji osobistej pracowników ubiegających się o przyznanie środków z Funduszu, a w konsekwencji obowiązek jej zbadania. Należy, bowiem pamiętać, że środki pochodzące z Funduszu nie są przeznaczone dla wszystkich pracowników, ale dla tych znajdujących się w relatywnie trudnej sytuacji u danego pracowdawcy. Żądanie przez pracodawcę rocznego zeznania podatkowego (PIT) jest jednym ze środków zmierzających do ustalenia sytuacji materialnej pracownika.

W swoim stanowisku Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (GIODO) uzależnia możliwość domagania się od pracownika w powyższej sytuacji zeznania rocznego od treści regulaminu ZFŚS. Czy słusznie?

Niezupełnie. GIODO w swoim stanowisku pomija całkowicie kwestię art. 22¹ Kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią pracodawca oprócz podstawowego katalogu danych takich jak imię, nazwisko, imiona rodziców, data urodzenia, miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), wykształcenie, przebieg dotychczasowego zatrudnienia, ma prawo żądać od pracownika podania jego innych danych osobowych, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez niego ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy. Ten przypadek dotyczy również korzystania ze świadczeń pochodzących z ZFŚS.
Jak słusznie stwierdza GIODO wykorzystywanie danych jest możliwe, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Wydaje się, zatem, że w tym przypadku przepisem, z którego wynika obowiązek do zbierania danych pracownika jest właśnie art. 8 ust. 2 ustawy o ZFŚS.

Jak więc ocenić brak takiej możliwości w regulaminie?

Z pewnością taki brak w regulaminie informacji na temat dokumentów koniecznych do udokumentowania osobistej sytuacji pracownika ubiegającego się o świadczenie jest istotną jego wadą. Jednak, interpretacja GIODO zakładająca brak możliwości żądania takich danych w przypadku braku informacji w regulaminie jest zbyt daleko idąca. W mojej ocenie mimo wszystko pracodawca może uzależnić przyznanie świadczeń z tego Funduszu od przedstawienia przez pracownika dokumentów, które pozwalają na ustalenie jego osobistej sytuacji. Pracodawca musi wyjaśnić, ustalić i ocenić sytuację pracownika ubiegającego się o przyznanie środków z Funduszu przy podejmowaniu każdej decyzji o ich przyznaniu. Powołane przez GIODO orzeczenie Sądu Najwyższego z 8 maja 2002 r. (sygn. akt IPKN267/2001) potwierdza taki właśnie obowiązek.
Co więcej, w tym przypadku trudno byłoby również stwierdzić, że dane zawarte w rocznym zeznaniu podatkowym (PIT) są nieadekwatne do celu ich przetwarzania. Dane te konieczne są bowiem w celu przyznania pracownikowi, którego dane dotyczą, środków z Funduszu.

Rozmawiała Aleksandra Tarka
http://www.wierzbowskieversheds.com.pl/?page=3&action=showArticle&id=1494&year=2005

Mirosław Obrębski (wersja autorska)

Komisja związkowa lub służba socjalna

Powołanie komisji socjalnej – po stronie pracodawcy –  nie ma umocowania w żadnej z ustaw jest zatem niezgodne z prawem. Takie komisje mogą tworzyć jedynie związki zawodowe. W celu gospodarowania środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników oświaty organy prowadzące mogą powoływać służby socjalne.

Obowiązki ciążące na pracodawcy wobec pracowników reguluje w art. 94 ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.). Ich charakter prawny nie jest jednolity. Jedne określają zasady postępowania pracodawcy w stosunku do każdego pracownika i są elementem treści stosunku pracy. Inne zaś są obowiązkami pracodawcy wobec całej załogi. Do tych ostatnich należy obowiązek zaspokajania – w miarę posiadanych środków – socjalnych potrzeb pracowników, przewidziany w punkcie 8 tegoż artykułu. Podobnie art. 16 Kodeksu pracy ustanowił –  jako jedną z podstawowych zasad prawa pracy – obowiązek pracodawcy przejawiania troski o potrzeby socjalne i bytowe pracowników. Z kolei te podstawowe zasady muszą być uwzględniane w procesie legislacyjnym i stosowaniu prawa, ponieważ wyznaczają kierunek pożądanych zmian przy tworzeniu prawa i stanowią wykładnię przepisów.

Realizację powyższego obowiązku konkretyzuje ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.), która określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych (art. 1 ust. 1). Ustawa w art. 2 pkt 1 definiuje działalność socjalną jako usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku oraz działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej. Ponadto działalnością socjalną jest także udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Natomiast zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, uzgodniony ze związkami zawodowymi, a jeśli takowe nie zostały powołane – z pracownikiem wybranym przez pracowników do reprezentowania ich interesów (art. 4 w związku z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 1 i art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, DzU z 2001 r. nr 79, poz. 854 ze zm.). Taki regulamin powinien być niezwykle starannie opracowany, bo chociaż postanowienia w nim zawarte nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego w rozumieniu art. 87 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (DzU nr 78, poz. 483), to jednak są wiążące w zakładach pracy w związku z art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Natomiast pojęcia „uzgodniony” i „w uzgodnieniu” należałoby rozumieć jako zaaprobowanie treści wypracowanego wspólnie rozstrzygnięcia po przeprowadzeniu przez pracodawcę rokowań z przedstawicielami związków zawodowych. W przypadku rozbieżności stanowisk lub konfliktu interesów powinien nastąpić dialog i korygowanie partykularnych interesów z interesem społecznym w zgodności z prawem, aby doprowadzić do rozwiązań kompromisowych, uznanych za optymalne przez partnerów negocjacji (por. uchwałę SN z 28 maja 1998 r. sygn. akt III ZP 13/98, OSNP 1998/23/674 z glosą aprobującą Lecha Kaczyńskiego, OSP 1999/4/73).

Administrowanie funduszem

Zgodnie z art. 53 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (DzU z 2006 r. nr 97, poz. 674 ze zm.) w każdej szkole tworzy się jeden zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla wszystkich czynnych pracowników jak i emerytów oraz rencistów – byłych pracowników szkoły. Do gospodarowania tym funduszem, zgodnie z ustępem 4 tego artykułu, organ prowadzący szkołę może tworzyć służbę socjalną. Ponieważ w doktrynie pojęcie „gospodarowanie” jest węższym niż „administrowanie” należy uznać, że służba socjalna ma za zadanie zarządzanie środkami funduszu i ich wydatkowanie. W takim przypadku rola pracodawcy – jako administratora funduszu – sprowadza się do utworzenia funduszu w każdym roku kalendarzowym i przekazywania na odrębny rachunek bankowy równowartości naliczonych na dany rok odpisów i zwiększeń w terminach określonych ustawą. Rola ta może też dotyczyć zapewnienia obsługi technicznej, kadrowej i finansowej niezbędnej do funkcjonowania funduszu, o ile takowej nie zapewni organ prowadzący. Wydaje się, że taką służbę organ może powołać dla jednej placówki oświatowej lub też wspólną dla kilku takich placówek. Wynika to z art. 9 ust. 1 ustawy o zfśs, który stanowi, że pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych umową (taką umowę pracodawcy powinni okazać organowi prowadzącemu).

Natomiast w przypadku, gdy takiej służby nie ustanowiono, zgodnie z art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w związku z art. 53 ust. 5 Karty,  środkami funduszu administruje pracodawca. W tym przypadku, zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (DzU z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.) to dyrektor jest kierownikiem zakładu pracy, który w oparciu o art. 3[1] § 1 Kodeksu pracy dokonuje za pracodawcę wszelkich czynności z zakresu prawa pracy. Dyrektor ponosi więc całkowitą odpowiedzialność za dysponowanie funduszem, w tym za wydatkowanie środków oraz wydanie regulaminu i ustalenie jego treści. Należy podkreślić, że dyrektor szkoły nie może do pomocy w rozpatrywaniu wniosków, czy rozstrzygania spornych kwestii powoływać tzw. komisji socjalnych.

Komisja socjalna tylko po stronie związku zawodowego

Niewątpliwie świadczenia z funduszu socjalnego odgrywają istotną rolę w sytuacji socjalno-bytowej pracowników. Dlatego też ustawodawca wyposażył niektóre przedstawicielstwa pracownicze oraz zakładowe organizacje związkowe w szerokie kompetencje o charakterze wiążącym pracodawcę w zakresie tworzenia i podziału funduszu socjalnego, w tym także przy przyznawaniu indywidualnych świadczeń z tego funduszu (por. art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o związkach zawodowych). Dysponowanie przez pracodawcę tymi środkami bez uzgodnienia ze związkowymi zawodowymi, zdaniem Sądu Najwyższego, uprawnia te organizacje do żądania przekazania przez pracodawcę na rzecz funduszu rozdysponowanych kwot w oparciu o  art. 8 ust. 2 i  3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (wyrok z dnia 19 listopada 1997 r., sygn. akt  I PKN 373/97, OSNAPiUS 1998/17/507). Podobnie jest ze środkami wydatkowanymi niezgodnie z przepisami ustawy o zfśs. W takiej sytuacji związkom zawodowym przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z roszczeniem o zwrot środków funduszowi (art. 8 ust. 3). Z ostrożności procesowej pracodawca powinien więc zachować pisemną formę uzgodnień, mimo że wyraźnie nie jest ona zastrzeżona.

Z powyższego wyraźnie wynika, że to administrator przedstawia do uzgodnienia propozycję podziału środków funduszu oraz przyznania poszczególnym pracownikom tych świadczeń przedstawicielom związków zawodowych, a nie odwrotnie. Taka reprezentacja związkowa może przyjąć nazwę komisji socjalnej w przypadku, gdy będzie się składać z przedstawicieli różnych związków. Istnieje taka możliwość w oparciu o przepis art. 30 ust. 3-5 ustawy o związkach zawodowych, który stanowi, że w sprawach dotyczących zbiorowych praw i interesów pracowników organizacje związkowe mogą tworzyć wspólną reprezentację związkową, a w sprawach wymagających zawarcia porozumienia lub uzgodnienia stanowiska z organizacjami związkowymi, organizacje te przedstawiają wspólnie uzgodnione stanowisko (jeżeli organizacje związkowe nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych).

Powoływanie organów tylko w oparciu o ustawę

Dodatkowe organy mogą być powoływane tylko wtedy, gdy przepis ustawy wyraźnie tak stanowi (por. art. 7 Konstytucji RP). Takim przykładem powoływania zespołów, komisji lub innych organów mogą być: rady pracowników utworzone zgodnie z ustawą z dnia 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU nr 79, poz. 550), organy samorządu załogi powoływane na podstawie ustawy z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (DzU nr 24, poz. 123 ze zm.), organy samorządu pracowniczego wymienione w ustawie z dnia 10 lipca 1985 r. o przedsiębiorstwach mieszanych (DzU nr 32, poz. 142 ze zm.), czy też organy samorządu załogi określone w ustawie z dnia 23 października 1987 r. o przedsiębiorstwie państwowym „Porty Lotnicze” (DzU nr 33, poz. 185 ze zm.), gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych powoływana na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (DzU z 2007 r. nr 70, poz. 473), zespół inicjatywno-doradczy ustanawiany w oparciu o ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (DzU nr 96, poz. 873 ze zm.), komisje urbanistyczno-architektoniczne na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU nr 80, poz. 717 ze zm.), rady sportu – na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (DzU z 2007 r. nr 81, poz. 889 ze zm.), komisja przetargowa, o której mowa w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (DzU z 2007 r. nr 164, poz. 1163 ze zm.). Również w oparciu o przepisy ustawy o systemie oświaty i Karty Nauczyciela w szkołach można powoływać tylko takie organy jakie przewidują te ustawy, np.: rady pedagogiczne, rady szkół, rady rodziców, samorządy uczniowskie, komisje stypendialne stypendiów motywacyjnych, komisje egzaminacyjne i kwalifikacyjne.

Jedynie pracodawca ma wyłączną możliwość żądania podania przez pracownika innych danych osobowych niż określone w § 1 i 2 art. 22[1] ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.). Taki obowiązek, na mocy przepisów § 4 tegoż artykułu, nakłada na pracownika pracodawca, tylko w przypadkach, gdy wynika to z odrębnych przepisów. Takim przepisem jest chociażby art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs, który przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionego (por. również wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2001 r., sygn. akt I PKN 579/00, OSNP 2003/14/331). Pracodawca ma więc prawo żądać informacji dotyczących ww. sytuacji pracownika (por. wyrok SN z 8 maja 2002 r., sygn. akt I PKN 267/01, OSNP 2004/6/99). Z drugiej zaś strony zgodnie z art. 11[1] Kodeksu pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika, do których polskie orzecznictwo sądowe zalicza się m. in. życie osobiste i rodzinne, stan majątkowy, w tym wysokość wynagrodzenia za pracę, wszelkie zadłużenia oraz stan zdrowia Ponadto możliwość uzyskiwania i przetwarzania danych określa ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (DzU z 2002 r. nr 101, poz. 926 ze zm.). Również ta ustawa nakłada na pracodawcę, jako administratora tych danych, szereg obowiązków wynikających z ich szczególnej ochrony. Natomiast opiniowanie (uzgadnianie) przez tzw. komisję socjalną, powołaną przez pracodawcę, wniosków składanych przez pracowników, w których określono ich sprawy prywatne naruszałoby m. in. art. 30, art. 31 ust. 3, art. 47-49 i 51 Konstytucji RP oraz art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (DzU z 1993 r. nr 61, poz. 284 ze zm.).  A to prowadzi do naruszenia dóbr osobistych, o których mowa w art. 23 i 24 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (DzU nr 16, poz. 93 ze zm.). W przypadku naruszenia tych dóbr wyrządzoną czynami niedozwolonymi mają zastosowanie powszechne sankcje określone w prawie cywilnym.

Nie ulega wątpliwości, że stosowanie socjalnych kryteriów przyznawania świadczeń z funduszu daje pracodawcy – również związkom zawodowym i służbie socjalnej – możliwość generowania bardzo wielu informacji dotyczących dochodów pracownika, członków jego rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym oraz jego szeroko rozumianej sytuacji życiowej. Wydaje się, że pracodawca i związki zawodowe, z powodu stosowania tych kryteriów, mają i tak zbyt duży dostęp do sfery prywatnej pracownika nie ma więc żadnego powodu, ażeby w taką sferę wkraczały tzw. komisje socjalne i w ten sposób naruszały konstytucyjny obowiązek zabezpieczenia sfery życia prywatnego pracowników przed nieprzewidzianą prawem ingerencją (por. wyrok TK z dnia 19 lutego 2002 r., sygn. akt 3/01, OTK ZU  1/A/2002/3, wyrok TK z dnia 20 marca 2006 r. sygn. akt K 17/05 i 30/3/A/2006 i przytoczone tam orzecznictwo). W świetle ww. art. 47 Konstytucji ustawodawca ma konstytucyjny obowiązek zapewnić jednostce odpowiednią ochronę sfery prywatności nie tylko przed ingerencją ze strony podmiotów publicznych, ale również przed ingerencją ze strony innych jednostek i podmiotów prywatnych.