Kompetencje komunikowania międzykulturowego w kształceniu nauczycieli.
Dr hab. Anna Lubecka, Uniwersytet Jagielloński.

Autorka prezentacji poruszyła bardzo istotny temat dotyczący komunikowania międzykulturowego. Rozróżniając „komunikowanie” od „komunikowania się” podkreśliła, iż w drugim przypadku istotne jest przede wszystkim budowanie relacji. Nauczyciel powinien traktować ucznia jako partnera w rozmowie, być otwarty oraz uważny na sposób w jaki wpływa na młodego człowieka. Przedstawiła także szerokie rozumienie kultury i konieczność postawy tolerancji w obliczu nowości, które wykraczają poza tradycję. Wskazała na problem wykluczenia i stereotypizacji uczniów ze środowisk mniejszościowych, np.: romskich, ormiańskich czy ukraińskich. Dotknęła także problemu inkluzji, aklimatyzacji, akceptacji i samoakceptacji, nawołując, by ukazywać inność jako wartość. Omawiając kulturę ponowoczesną wymieniła jej wyzwania, m.in. wielokulutowość i transkulturowość. Następnie przedstawiła warianty polityki wobec wielokulturowości jakimi są: wyłączenie, segregacja/separacja, homogenizacja kulturowa a także afirmacja różnorodności.

Wyzwaniem dla szkoły jest przede wszystkim uczenie tolerancji i akceptacji. Zwiększanie świadomości odnośnie potrzeb dzieci reprezentujących mniejszości kulturowe jest konieczne. Nauczyciel musi się zmierzyć z problemami, z którymi dzieci przychodzą do szkoły np. z obawą przed dominacją czy dyskryminacją oraz troszczyć się o zachowanie kultury i religii dziecka. Jest on zobowiązany do posiadania kompetencji komunikacji międzykulturowej. Empatia oraz budowanie mostu porozumienia są dla autorki wartościami bezcennymi. Polska polityka wielokulturowa nie wspomaga jednak asymilacji emigrantów i aklimatyzacji dzieci w szkołach. Często zapomina się o barierze językowej oraz o problemie rozdwojonej tożsamości dziecka. Wyzwaniem dla nauczycieli na najbliższe lata będzie zdobywanie odpowiednich kompetencji, by sprostać zadaniu pedagoga w zmieniającym się środowisku.