Dr
Małgorzata Skura i mgr Michał Lisicki – pracownicy Akademii
Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, związani z Fundacją Rozwoju
Wychowania Przedszkolnego i Edukacji BERDO w swoim wystąpieniu
dawali odpowiedź na pytanie: jak uczynić matematykę nowoczesną i
przyjazną dziecku i nauczycielowi?
Na wstępie prowadzący wskazali na usytuowanie dziecka i nauczyciela
w procesie nauczania, w którym dominującą formą pracy jest zabawa. W
omawianej relacji dziecko – nauczyciel, dziecko jest zdecydowanie
niżej: pod względem fizycznym, społecznym, poznawczym, emocjonalnym
i to zadaniem nauczyciela jest pomoc w pokonaniu drogi dziecka do
rozwoju.
Modele
wspomagania rozwoju dziecka mogą być kosztowne emocjonalnie dla
dziecka („ciągnięcie za sobą”, „niesienie w górę”, „pchanie przed
sobą”), ale można też zaproponować inny model: ja (nauczyciel) - na
górze, prowokuję zadawanie pytań przez ciebie (dziecko) - na dole
Ty, zadając pytania wspinasz się pod górę.
Wszystko, co robi nauczyciel musi być dostosowane do poziomu rozwoju
dziecka - przypomnijmy, że w podstawie programowej wychowania
przedszkolnego pojawia się język wymagań (od nauczyciela) i język
oczekiwań (od dziecka), i że najważniejszy jest rozwój społeczny i
emocjonalny. Zadaniem przedszkola jest przygotowanie dziecka do
nauki na sposób szkolny.
Organizacja pracy w przedszkolu
Dr Małgorzata Skura podkreśliła, że intencją autorów podstawy było
dbanie o proporcje zagospodarowania czasu pobytu dziecka w
przedszkolu (w ujęciu tygodniowym). Czas edukacji nie może być np. w
lwiej części przeznaczony na pracę z zeszytami ćwiczeń, bowiem
podstawa programowa wychowania przedszkolnego w swoich zapisach
kładzie nacisk na poznawanie w działaniu.
Matematyka w podstawie programowej
Prowadzący na konkretnych przykładach wskazali, jakie poczynania
doprowadzają do rozumienia i rozwiązywania działań matematycznych
(np. waga szalkowa, jako istotny element edukacji matematycznej)
Podkreślali, jak ważne jest przygotowanie doświadczeń, które będą
kształtować umiejętności zapisane w podstawie programowej
(przewidywanie skutków manipulowania przedmiotami, wnioskowanie o
zmianach, grupowanie obiektów, rozwijanie myślenia przyczynowo –
skutkowego, liczenie obiektów, wyznaczanie wyniku dodawania i
odejmowania…
Przez
dłuższą chwilę prowadzący zatrzymali się przy zagadnieniach
związanych z zaburzeniami rozwoju: dysleksji, dysgrafii, dysmuzji i
pytaniem: czy istnieje dyskalkulia? Ich zdaniem są: specyficzne
trudności w uczeniu się matematyki (i o tych powinno się mówić i
starać się tu działać – diagnozować, wspierać) oraz nieumiejętność
liczenia w wyniku uszkodzenia mózgu.
W
dalszej części spotkania przypomniane zostały najważniejsze
umiejętności w podstawie programowej - umiejętności kluczowe, które
kształtowane są na każdym etapie edukacyjnym - od przedszkola do
szkoły ponadgimnazjalnej: czytanie, myślenie matematyczne, myślenie
naukowe, umiejętność komunikowania się, posługiwanie się
nowoczesnymi technologiami, umiejętność uczenia się i pracy
zespołowej).
Programy wychowania przedszkolnego
Wiadomo, że dyrektor na wniosek nauczyciela, po zasięgnięciu opinii
rady pedagogicznej zatwierdza do użytku w przedszkolu programy
wychowania przedszkolnego. Powstaje tylko pytanie, czy nauczyciel,
po trzech latach studiów (licencjat) jest w stanie samodzielnie
stworzyć program? Oczywiści możliwe jest wybranie programu
napisanego przez innego autora (proponowanego przez różne
wydawnictwa). Można też program czyjś program zmodyfikować (ale tu
pojawia się problem praw autorskich…). Jednakowoż najważniejsza
sprawa jest, by wybrany program proponował dużo edukacji w
działaniu.
Praca z książką
Popełnianie błędów w nauczaniu matematyki skutkuje trudnościami
dzieci. Przykładem były wskazane błędy wydawnicze i błędnie
konstruowane pomoce dydaktyczne.
Edukacja w działaniu
Jej ilustracją były kolejne ciekawe ćwiczenia proponowane przez
prowadzących (mechanizm uczenia się przez naśladowanie, dyrektywność
nauczyciela) i wskazanie wagi dobrej organizacji otoczenia
edukacyjnego.
W
matematyce układ treści programowych jest liniowy z domieszką
spiralnego, gdzie jedno buduje się na drugim – gdy jeden element
wypadnie, tworzy się luka i pojawiają trudności.Matematyka w
działaniu to łączenie jej np. z muzyką (bo mają cechy wspólne; rytm,
abstrakcyjność, choć i dzielące je: obiektywność matematyki i
subiektywność muzyki). Jednak niezwykle istotne jest, by aktywność
była obopólna: i dziecka, i nauczyciela, który musi podejmować
wysiłki, by koncentrować uwagę dziecka.
Spotkanie zostało zakończone prostym, ale jakże ważnym przesłaniem:
„By sukces był wspólny – bądź ciekawym!”.
Sprawozdanie:
Benigna Pietrusewicz