Nauczanie włączające – polskie wyzwania, oczekiwania, możliwości w świetle obowiązujących regulacji prawnych.
Wykład. Dr Ewa Dyduch - wykładowca UJ, AP; Małgorzata Niewodowska - wykładowca UP, UJ.

Obie prelegentki, Małgorzata Niewodowska i dr Ewa Dyduch, przedstawiły swoje prezentacje, które dotyczyły różnych aspektów problematyki edukacji włączającej w Polsce.
Na początku zostały przedstawione podstawy prawne dotyczące edukacji dzieci. Deklaracja Praw Dziecka ONZ z 1959 roku wskazuje, że dzieci upośledzone mają takie same prawa jak inne, w tym prawo do wolności, godności i edukacji. W Polsce prawo to gwarantuje również Konstytucja.

Edukacja osób ze specjalnymi potrzebami jest oparta na koncepcji kształcenia specjalnego i została wkomponowana w ogólny system oświaty. Jej celem jest zapewnienie każdemu dziecku warunków do pełnego rozwoju, przystosowanie do jak najbardziej samodzielnego życia oraz kształtowanie indywidualnej osobowości. Kształcenie specjalne dotyczy różnych kategorii dzieci. Są to dzieci niesłyszące, słabosłyszące, niewidome, słabowidzące, z niepełnosprawnością ruchową (w tym afazją), z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem i z zaburzeniami sprężonymi. Dla dzieci są przeznaczone alternatywne formy realizowania obowiązku szkolnego, którym odpowiadają różne modele edukacji integracyjnej:

·         segregacyjna,

·         częściowo integracyjna,

·         integracyjna,

·         inkluzywna.

Edukacja inkluzywna różni się od innych modeli tym, że skupia się na mocnych stronach ucznia, a nie na jego brakach. Zakłada, że każdy rozwija się indywidualnie, dlatego ważniejsze jest aby koncentrować się na dziecku, a nie na programie nauczania. Włączanie ma w tym rozumieniu głęboki sens jako nie tylko edukacja, ale także tworzenie poczucia przynależności do środowiska lokalnego i kultury, a także rozwijanie we wszystkich uczniach postawy akceptującej różnorodność i podmiotowość innych ludzi. Dlatego ważne jest, aby uczestnikami tego systemu byli nie tylko uczniowie, ale też rodzice, nauczyciele, specjaliści i całe środowisko lokalne. Dzięki temu integracja będzie przebiegać tak, aby umożliwić osobie niepełnosprawnej dobre funkcjonowanie i współdziałanie z innymi członkami społeczeństwa.