INNOWACYJNE TECHNIKI I METODY EDUKACJI WŁĄCZAJĄCEJ WE WŁOSKICH SZKOŁACH: KU EFEKTYWNEJ EDUKACJI WŁĄCZAJĄCEJ.
Amalia Rizzo, Lucia Chiappetta Cajola. Warsztaty.

Zajęcia warsztatowe dotyczące innowacyjnych technik i metod edukacji włączającej we włoskiej szkole prowadzone przez Amalię Rizzo były kontynuacją teoretycznego wstępu, jaki przedstawiła dzień wcześniej. W czasie wystąpienia skupiła się na dwóch aspektach systemu edukacyjnego we Włoszech: ankiecie diagnozującej i roli nauczyciela wspomagającego.

         Prowadząca rozpoczęła od pokazania krótkiego filmu z fragmentem zajęć z dziećmi w klasie w jednej z włoskich szkół. Realizowane zajęcia dotyczyły muzyki i sztuki. Brali w nich udział wszyscy uczniowie, wraz z niepełnosprawnym chłopcem, dziećmi imigrantów i uczniami z dysleksją. Film przedstawiał zgraną i radosną klasę, a tym, co zwracało szczególną uwagę, była współpraca między dziećmi.

         Zostały omówione dwa różne podejścia do ucznia w szkole. Z jednej strony model oparty na diagnozie medycznej zwraca uwagę na ucznia głównie w kontekście jego wad. Celem jego pobytu w szkole jest korekta tych problemów. Centrum uwagi całej instytucji skupia się na niepełnosprawności, co dodatkowo etykietuje dziecko. Z kolei w modelu opartym na myśleniu społecznym w centrum zainteresowania ucznia i nauczycieli są siły i potrzeby dziecka. Osoba jest postrzegana przede wszystkim jako wartość.

         Prelegentka zaznaczyła, że wspólna praca wszystkich uczniów jest jednym z osiągnięć włoskiej edukacji, ale wciąż istnieją obszary do zbadania, takie jak faktycznie równy dostęp każdego do szkół. Dalszej dyskusji wymaga również odpowiedź na pytanie, jak pracować z klasami, aby uzyskać wysoki poziom nauczania.

         Aby móc skutecznie wprowadzać edukację włączającą do standardów nauczania, używa się dwóch narzędzi. Rolą nauczyciela wspierającego jest współpraca z całym zespołem nauczycieli w celu stworzenia indywidualnego planu dla dziecka oraz jego realizacji.

         Drugim narzędziem do dyspozycji szkół jest ankieta diagnozująca. Służy ona monitorowaniu procesów, jakie zachodzą w szkole. Z jednej strony ankieta może być użyta, aby określić poziom inkluzywności w szkole, a z drugiej strony szkoły są zachęcane, aby co roku w ten sposób  diagnozować swoją pracę i uzyskiwać szeroki wgląd w rozwój i zmiany tego systemu. Jest to również ważne, ponieważ plany na kolejne lata mają być realną odpowiedzią na to, co się w szkole dzieje. Ankieta jest tak dostosowana, że mogą na nią odpowiadać nauczyciele, uczniowie, rodzice, dyrektorzy i pracownicy administracji szkolnej.