Partnerzy wspierający Kongres:

W dniach 6-8 marca 2009 r. odbyła się doroczna Konferencja OSKKO, zorganizowana przez największa polską organizację kadry kierowniczej oświaty, dyrektorów i urzędników oświatowych - Ogólnopolskie Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty.

Ponad trzysta sto osób - dyrektorów placówek oświatowych, wizytatorów, urzędników oświatowych spotkało się z przedstawicielami resortu oświaty i wykładowcami. Osoby zajmujące się profesjonalnym zarządzaniem polską szkołą wymieniały doświadczenia, przygotowywano wspólne stanowisko w sprawie podstawowych problemów oświaty. Trwają prace nad opracowaniem stanowisk.

Piątek, 6 marca 2009 - I dzień Konferencji, Biblioteka Narodowa, Warszawa
W auli im. Dembego o godz. 15:00 odbyło się uroczyste rozpoczęcie Konferencji OSKKO i spotkanie z Ministrem Edukacji Narodowej.
Relacja - Bogusława Gloc-Nierubliszewska.

Otwarcia Konferencji dokonała Joanna Berdzik, prezes OSKKO. Przywitała panią minister oraz wszystkich uczestników. Zwróciła uwagę, że spotykają się tutaj  ludzie, którym jakość polskiej szkoły leży na sercu i że jest to wyjątkowy czas, czas zmian w oświacie.

Katarzyna Hall wprowadziła uczestników konferencji w ideę zmian, które rozpoczną się w szkołach podstawowych i gimnazjach od września 2009 roku.

Najistotniejszą zmianą jest zmiana podstawy programowej i ramowych planów nauczania.

Pierwsze rozporządzenie zostało już podpisane, drugie jest w końcowej fazie konsultacji. Dzięki temu będzie ono precyzyjniejsze, w konsultacjach uczestniczą również przedstawiciele OSKKO. Do końca roku szkolnego do szkół i przedszkoli trafi nowa podstawa programowa z komentarzem. Przygotowywany jest również we współpracy z OSKKO komentarz do rozporządzenia o ramowych planach nauczania. Od 1.09.200 organizacja pracy szkoły będzie się opierała na tych dwóch rozporządzeniach oraz zmienionym rozporządzeniu o kwalifikacjach.

Istotną zmianą jest również zmiana ustawy Karta Nauczyciela, a w szczególności dodatkowa godzina (art.42), którą dyrektor szkoły może przydzielić na przykład na: zajęcia przygotowujące do konkursów, zajęcia wyrównawcze, na pracę rozwijającą zainteresowania ucznia, można będzie w ten sposób wzbogacić i uatrakcyjnić ofertę szkoły.

Kolejne ważne zmiany będzie zawierała nowelizacja ustawy o systemie oświaty. Zmiany dotyczyły będą przede wszystkim:

1. Zapewnienia lepszego dostępu do edukacji najmłodszych dzieci przez obniżenie wieku rozpoczynania obowiązku szkolnego do wieku lat 6, umożliwiając wykorzystanie potencjału systemu szkolnego dla wyrównywania szans.

2. Upowszechnienia edukacji przedszkolnej.

3. Przekazywanie szkół osobom fizycznym lub osobom prawnym niebędącym jednostkami samorządu terytorialnego.

4. Wzmocnienia nadzoru i ograniczenia biurokracji szkolnej.

5. Przejrzystości systemu dotowania przez jednostki samorządu terytorialnego szkół publicznych i niepublicznych.

6. Otwarcia polskiego systemu edukacji na świat poprzez stworzenie możliwości tworzenia oddziałów międzynarodowych.

7. Cudzoziemców w polskim systemie oświaty.

8. Nauczania domowego.

9. Dopuszczania do użytku programów nauczania, podręczników i środków dydaktycznych.

10. Wprowadzenia definicji niepełnosprawności sprzężonych.

11. Zatrudnianie osób do kształcenia zawodowego.

12. Dostępu do Internetu w szkołach. 

Pani minister w pierwszej części swojego wystąpienia przybliżyła problem pięcio - i sześciolatków. Ministerstwo zakłada, że od przyszłego roku szkolnego każdy pięciolatek będzie miał prawo do edukacji przedszkolnej. Każdy samorząd ma obowiązek zapewnić taką edukację, jeśli takie będą potrzeby rodziców. Nie należy tego mylić z dostępem do pełnowymiarowego przedszkola, jest to jedynie realizacja podstawy programowej, na którą wystarczy kilka godzin dziennie. Podstawę programową można realizować na przykład w małych formach przedszkolnych, czy oddziałach przedszkolnych przy szkołach. Nowa podstawa, która różni się od dotychczasowej, będzie dotyczyła pięciolatków i tych sześciolatków, których rodzice nie poślą do szkoły. Końcowy efekt edukacyjny, to dobre przygotowanie do podjęcia nauki szkolnej, do podjęcia nauki czytania, pisania i funkcjonowania w grupie klasowej. Po roku dziecko może zostać przyjęte do klasy pierwszej, jeśli taka będzie decyzja rodziców. Każdy przedszkolak powinien być również objęty tak zwaną diagnozą przedszkolną, trzeba się przyjrzeć, jakie ma potrzeby, jak pomóc mu się przygotować dobrze do szkoły, zindywidualizować ćwiczenia, określić obszary współpracy z rodzicami. Od przyszłego roku każde dziecko, które było objęte edukacją przedszkolną ma prawo rozpocząć naukę w szkole. Ten  okres przejściowy ma trwać trzy lata. Do szkoły mogą również w wyjątkowych wypadkach iść dzieci sześcioletnie, które nie były objęte taką edukacją, po zasięgnięciu opinii poradni. Obecnie wiele obaw rodziców budzi standard opiekuńczy szkoły, na ile dobrze szkoła zaopiekuje się dzieckiem, czy dziecko da sobie radę wśród starszych dzieci. W tym pierwszym roku prawdopodobnie nieduża liczba dzieci sześcioletnich trafi do szkół, w następnych latach będzie się ona zwiększała w związku z objęciem edukacją przedszkolną wszystkich pięciolatków.

Na każde dziecko sześcioletnie, które pójdzie do szkoły zostanie przyznana subwencja oświatowa, dzięki temu samorządy, które finansują przedszkola, będą mogły rozszerzyć ofertę przedszkolną na dzieci młodsze, 3-5 letnie.

W drugiej części spotkania uczestnicy konferencji dzielili się swoimi wątpliwościami i zadawali minister Katarzynie Hall pytania.

Leszek Latosiński (Wydział Edukacji Bydgoszcz): Co będzie, jeżeli Pan prezydent w poniedziałek nie podpisze ustawy?

Odp. Ufam, że Pan Prezydent w swojej mądrości, zrozumie moje argumenty i podpisze ustawę. Natomiast rozporządzenia o podstawie programowej i ramowych planach nauczania wchodzą w życie 1 września 2009 niezależnie od podpisania ustawy.

Grażyna Woźniak (Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, Radom): Co będzie z 6-latkami, które nie uczęszczały do przedszkola, a rodzice wyrażą chęć posłania ich do szkoły? Czy takie dziecko ma możliwość uczęszczania do szkoły?

Odp. Tak, tak jak do tej pory po uzyskaniu pozytywnej opinii Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

Przedstawiciel organu prowadzącego szkołę (woj. zachodniopomorskie): Przypuśćmy, że organ prowadzący przyjmie do szkoły 100 dzieci sześcioletnich. Co z tego tytułu do grudnia 2009 uzyska z Ministerstwa? 

Odp. Gmina dostaje subwencję oświatową na rok, jeżeli we wrześniu dzieci jest więcej ministerstwo wyrównuje różnicę z tak zwanej rezerwy oświatowej (jest w MEN zabezpieczone 0,6% środków rezerwy). Natomiast więcej dzieci kończy szkołę niż jest przyjmowane, gminy nie powinny więc mieć problemu z finansowaniem szkół.

Pyt. z sali: Kto będzie miał uprawnienia do nauczania przedmiotu Edukacja dla bezpieczeństwa?  

Odp. Kwalifikacje będą mieli nauczyciele PO. Na poziomie szkół ponadgimnazjalnych ilość godzin przeznaczonych na ten przedmiot zmniejszy się do 1 godziny, a zwiększy się o tę godzinę w gimnazjum. Połowa etatów nauczycielskich przeniesie się, więc do poziomu gimnazjalnego.

Pyt. z sali: W gimnazjum zmniejszyła się ilość godzin wiedzy o społeczeństwie, a nie zmieniła się podstawa programowa z tego przedmiotu. Czy nauczyciel zdąży zrealizować wszystkie treści?

Odp. Znika moduł wychowania w rodzinie, będzie on realizowany jako oddzielny przedmiot, w związku z tym ilość godzin przeznaczona na realizację podstawy programowej z wos jest wystarczająca. Ilość godzin przeznaczona na realizacje jest tą ilością minimalną, która musi być niezbędnie zapewniona, można zwiększyć tę ilość, można realizować część zagadnień w terenie, można wykorzystać metodę projektów.

Pyt: Czy Kolegia Nauczycielskie zostaną włączone do szkół wyższych? Kiedy zostanie uregulowany ich status?

Odp. Muszą to uzgodnić między sobą resorty edukacji i szkolnictwa wyższego. Na pewno jest taki plan, jednak trudno określić, w jakim terminie zostaną podjęte decyzje i jaki jest stopień zaawansowania prac.

Pyt: Samorządy lokalne polikwidowały w wielu miejscach przedszkola, dzieci chodziły do „0”. Gminy będą musiały teraz tworzyć edukację przedszkolną nie mając na to środków.

Odp. Znam wiele małych gmin, gdzie edukację przedszkolną prowadzi się w szkołach. Są stworzone bardzo dobre warunki dla dzieci trzy i czteroletnich. Dobrze jest korzystać z praktyk tych gmin. Organizując edukację przedszkolną można również zakładać małe formy przedszkolne, punkty przedszkolne stowarzyszone ze szkołą podstawową czy też sieć punktów przedszkolnych (przy dużym rozproszeniu w gminach) może towarzyszyć szkołom podstawowymi. W momencie, kiedy samorządy przejmowały odpowiedzialność za przedszkola, dzieci było dwa razy więcej, obecnie udział w dochodach pozostał taki sam, a ilość dzieci jest mniejsza. Dodatkowo zdejmuje się z samorządów odpowiedzialność za sześciolatki.

Jarosław Durszewicz (Bydgoszcz): Dlaczego przedmiot WDŻ w liceum musi odbywać się kosztem godzin dyrektorskich, które mogłyby być wykorzystane na przedmioty, z których uczniowie będą zdawać maturę? Czy mógłby być on wyodrębniony jako oddzielny przedmiot?

Odp. Wychowanie do życia w rodzinie powinno się w szkole odbywać. Jeżeli tych lekcji nie ma, to praca dyrektora jest naganna. Zdaję sobie sprawę, że dzisiejszy stan prawny ma pewne mankamenty, ale te lekcje muszą być, choć inne możemy uważać za ważniejsze. Mamy konstytucyjne prawo rodzica do decydowania o świecie wartości, w jakim wychowuje swoje dziecko. Rodzice mają prawo wybrać czy dziecko będzie uczęszczało na lekcje wdżwr, czy chcą je sami przygotować, bo lepiej przekażą dziecku swój świat wartości. Występują jednak rodziny, środowiska zaniedbujące swoje dzieci. W takich wypadkach szkoła musi tę lukę wypełnić, musi czuć się wtedy szczególnie odpowiedzialna za wychowanie. Jeżeli rodzic nie wyrazi żadnej woli uczęszczania lub nie na wdżwr, szkoła musi obowiązkowo zapewnić takie wychowanie poprzez uczęszczanie dziecka na zajęcia z etyki, na zajęcia z wdżwr. Szkoła jest odpowiedzialna za proces edukacyjny szeroko rozumiany: wychowanie i nauczanie. Z tego powodu chcemy wprowadzić obowiązkowe zajęcia z etyki dla tych, którzy nie będą uczęszczali na religię i obowiązkowe wdżwr dla tych, którzy nie powiedzieli: ja sam będę wychowywał. Wymiar godzin i zakres będzie podobny jak do tej pory.

Bożena Kopcińska   (Szkoła Podstawowa w Lipsku): Wiemy, że organy prowadzące skrupulatnie liczą pieniądze, szczególnie te wydawane na szkołę. Czy wprowadzenie po 1 godz. „kartowej” dla każdego nauczyciela nie spowoduje likwidacji etatów świetlicowych?. Czy ministerstwo ma skuteczny pomysł finansowania świetlic szkolnych? 

Odp. Wyjaśniałam już, na co mogą być przeznaczone te godziny( praca z uczniem słabym, przygotowanie do konkursów, zajęcia rozwijające zainteresowania itp.), nie spowoduje to likwidacji etatów świetlicowych. Godziny „kartowe” mogą być przeznaczone na wzmocnienie funkcji opiekuńczej szkoły. Jeśli w danym czasie jest więcej dzieci w świetlicy (zgodnie z przepisami grupa świetlicowa nie powinna liczyć więcej niż 25 dzieci), to można godzinę „kartową” wykorzystać na dyżur świetlicowy, na prowadzenie zajęć w grupach zainteresowań w okresie natężenia ruchu świetlicowego. Nie wolno jednak w ten sposób zastąpić nauczyciela świetlicy, on jest niezbędny, odpowiada za całość i koordynuje pracę nauczycieli dyżurujących.

Liceum Ogólnokształcące w Ostrowcu Świętokrzyskim: Czy w liceum ogólnokształcącym godziny do dyspozycji dyrektora szkoły znikną czy też zostaną od 2012 roku? 

Odp. Tak gddd będą sukcesywnie redukowane, zastąpią je w pewien sposób tzw. godziny „kartowe”, które będą się zwiększały i będą przeznaczone na potrzeby specjalne uczniów. Nie mogą być przeznaczone na realizację zajęć obowiązkowych (zgodnie z KN).

Marek Matyjanka (Puławy): Jakie są szanse, aby dyrektor decydował o doborze nauczycieli, a nie Karta Nauczyciela? Zwolnienie nauczyciela mianowanego czy dyplomowanego obecnie jest niemożliwe. Żaden dyrektor nie zwolni dobrego nauczyciela. Czyli kogo tak naprawdę chroni Karta Nauczyciela?

Może zamiast tłumaczyć się przed społeczeństwem ile godzin pracują nauczyciele, zróbmy 40-37 godzin pracy w szkole, w tym 18 dydaktycznych, przecież dobrzy nauczyciele tyle pracują.

Odp. W sprawie Karty Nauczyciela mam określone zdanie i wiem, że to dokument, który ma za długą historię. Aby jeszcze raz na nowo napisać taki dokument potrzeba czasu i poparcia politycznego, po to by nasze działania były skuteczne. W sprawie KN trzeba działać metodą małych kroczków. Nauczyciele są grup zawodową, która potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji, KN to zapewnia. W czasie spotkań ze związkami zawodowymi w sprawie podstawy programowej, ramówek czy ustawy o systemie oświaty rozmawiamy również o Karcie Nauczyciela, powiedziałam, że jest potrzebny dokument bardziej nowoczesny. W projekcie UoSO pojawił się zapis o przekazywaniu szkół publicznych prowadzonych przez jst innemu organowi, niekoniecznie przez likwidację np. stowarzyszeniu rodziców. Takie przekazywanie powinien zaopiniować kurator, szkoła po przejęciu przez inną jednostkę nie może być zlikwidowana. Jest to sposób na wyprowadzenie szkoły  spod KN. Zostanie  wówczas np. awans, emerytury, ale znikną przywileje socjalne. Ta kategoria prawna przekazywania szkoły wzbudziła wiele kontrowersji i emocji. Zostało dopisane również, że taka szkoła nie może mieć więcej niż 70 uczniów. Będziemy to monitorować, jeśli okaże się, że ten zapis ma małe zastosowanie trzeba będzie go zmodyfikowana.  Uważam za osiągnięcie wprowadzenie takiej właśnie kategorii prawnej przekazywania szkół. Jeśli szkoły zaczną wychodzić spod KN, to otworzy nam się pole do dyskusji o nowej KN, szczególnie ze związkami zawodowymi i do szukania poparcia dla zmian i unowocześnienia tej ustawy.

Artur Ławrowski  (Kraków): Jaka jest przyszłość szkolnictwa integracyjnego? W Krakowie jest ono w stanie agonalnym. Dlaczego coraz więcej dzieci z zaburzeniami kierowanych jest do klas masowych? 

Odp. Szkolnictwo integracyjne ma szczególne miejsce w nauczaniu. Jestem za tym, aby dzieci uczyły się wspólnie. W tej chwili powołany jest zespół do spraw dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, zespół ten pracuje nad tym jak usprawnić dotychczasowy system, jak lepiej zorganizować system poradnictwa psychologicznego. Nie chcę teraz rozwijać tego tematu, jest to temat specjalistyczny, dajmy czas ekspertom, aby wypracowali i przedstawili swoją koncepcję zmian.

Ewa Kaczmarek: Jak będą zorganizowane dowozy przedszkolaków (3- 5 latków)? Przewóz małych dzieci razem z gimnazjalistami jest raczej niemożliwe. 

Odp. Jestem przeciw dowozom przedszkolaków. Jestem za organizowaniem małych punktów przedszkolnych, tak, aby to nauczyciel dojeżdżał do dzieci. Oczywiście mogą być jakieś wyjątkowe sytuacje. Dowóz należy do zadań własnych gminy i to one powinny tak zorganizować, aby było to dla dzieci bezpieczne.  

Anna Mańkowska (Gdańsk): Czy i kiedy uczniowie gimnazjum będą mieli wybór języka obcego na końcowym egzaminie, tak jak jest to na maturze?  

Odp. Tak, w gimnazjach powinna być taka sama możliwość wyboru języka jak na maturze. Należy się spodziewać w 2012 roku nowej formuły egzaminów gimnazjalnych. Nowa  podstawa programowa zawiera wszystko, czego będzie dotyczył egzamin gimnazjalny, nie będzie oddzielnych standardów egzaminacyjnych. Nad tym jak będzie wyglądał egzamin gimnazjalny pracuje obecnie  również zespół ekspertów. 

Aleksander Iszczuk (Opole): Czy w związku z tzw. godziną „kartową” nauczyciel może mieć 27+1 godzin? Zrozumiałem, że ta godzina nie może być realizowana podczas „zielonych szkół” czy wycieczek.

Odp. Ta jedna godzina dodatkowa jest związana z etatem, jeśli nauczyciel ma stałe godziny ponadwymiarowe, to dodatkowo pracuje również tylko 1 godzinę. Chcemy, aby szkoła planowała realizacje programu również w postaci różnego rodzaju wyjść na zewnątrz, np. wycieczek. Tak pomyślane wycieczki mogą być realizowane również z podstawowego pensum nauczyciela, ale trzeba to dobrze zaplanować i opisać np. w planach wynikowych. Szkoła ma obowiązek zrealizować konkretną liczbę godzin konkretnego przedmiotu. Godziny „kartowe” są związane z odejściem godzin dyrektorskich.  

Pyt: Niektóre samorządy dawały pieniądze na prowadzenie kół zainteresowań. Obecnie zlecą realizację tych kół w ramach godzin „kartowych”, czyli dla nauczyciela będzie się to wiązało ze zmniejszeniem pensji.

Odp. Jeżeli samorząd finansuje gdzieś dodatkowe zajęcia, to niech to robi dalej. Jestem przeciwko oszczędzaniu na edukacji. Edukacja ma być dobra. Te dodatkowe godziny mają podnieść jakość, a nie być sposobem na oszczędności.

Pyt: Czy zostanie kiedyś uregulowany urlop dyrektorski? 

Odp. Myślę, że KN nie jest potrzebna ani pracownikom Ministerstwa Edukacji, ani pracownikom CKE czy OKE, ani pracownikom kuratoriów, ani dyrektorom szkół. Powinni to być urzędnicy służby cywilnej mający określone zakresy obowiązków, określoną odpowiedzialność. Dyrektor szkoły może też nie być zatrudniony z KN i jest wtedy zatrudniony jako pracownik  samorządowy. Dyrektor szkoły może być zatrudniony z Kodeksu Pracy. 

Pyt: Czy ministerstwo dyskutuje na temat olimpiad przedmiotowych? Ostatnio spotkałem się z tym, że od uczestników było pobierane „wpisowe”. 

Odp. Obecnie olimpiady są organizowane tak jak 20 lat wcześniej. Musi to zostać zmienione, bo to, co jest zwyczajem nie do końca jest prawem. Pracujemy nad zmianą. Będzie ogłaszany konkurs na zadanie publiczne, tam będzie określone, co ma być zrealizowane i jaki jest budżet. Instytucja publiczna będzie powierzać zadanie i dawać na jego wykonanie środki. Dążymy do uporządkowania sprawy konkursów i olimpiad.

Grzegorz Zalewski (Lisewo): Jak wygląda sprawa wprowadzania nowych podręczników i  programów nauczania w związku z nową podstawą programową?

Odp.  Można wejść na stronę MEN i tam jest wykaz podręczników dopuszczonych, które są dostosowane do nowej podstawy programowej. Oferta ta będzie uzupełniona o kolejne podręczniki, nauczyciele zdąża się z nią zapoznać przed rozpoczęciem roku. Zmiana podstawy programowej jest również okazją dla autorów i wydawnictw na poprawienie tych podręczników, które były niecałkiem dobre. Zgodnie z nową ustawą nie będzie dopuszczania do użytku programów.

Pyt: Co spowodowało, że ministerstwo odwleka branie pod uwagę przy naborze do szkół ponadgimnazjalnych wyników egzaminów gimnazjalnych z języka obcego, skoro od trzech lat wiadomo, że taki egzamin będzie. 

Odp. Do końca nie wiemy jak jest z jakością nauczania języków obcych w gimnazjum, zobaczymy to po pierwszym egzaminie, będzie to pierwsza fotografia tego, jak uczymy języków obcych. Nie możemy natomiast karać dzieci za niedoskonałość być może systemu. Dziś możemy na podstawie wyników egzaminu rekrutować do klas dwujęzycznych czy przydzielać do grup językowych w zależności od stopnia zaawansowania na poziomie licealnym. W roku 2012 gimnazjalista będzie miał możliwość wyboru języka i język będzie uwzględniany przy rekrutacji.

Anna Pacak (Pruszków):  Czy istnieje możliwość subwencjonowania przedszkola dla sześciolatków? 

Odp. Jest to zadanie gminy, które jest związane z podatkami. Trzeba by wówczas zabrać gminom udział w podatkach i dopiero subwencjonować przedszkola. Po przejściu sześciolatków do szkół gminy będą tylko utrzymywać dzieci 3-5 letnie.  

Spotkanie w Bibliotece Narodowej zakończyło pierwszy dzień konferencji. Pytań i wątpliwości pozostało jeszcze wiele, część zapewne uda się rozwiać w ciągu kolejnych spotkań z przedstawicielami ministerstwa, w ciągu kolejnych dni konferencji. Katarzyna Hall życząc uczestnikom sukcesów w ich codziennej pracy stwierdziła, że „Zarządzanie szkołą, to nieustanne interpretowanie prawa oświatowego, tak aby dbać o jakość edukacji”.

Następnie uczestnicy spotkania przejechali do Miętnego, gdzie odbyły się dwa następne dni konferencji OSKKO.

Sobota, II dzień Konferencji. Miętne.
Obrady rozpoczęto oddaniem hołdu zmarłej Irenie Dzierzgowskiej. Pamięć Zmarłej uczczono minutą ciszy.

Następnie rozpoczęło się spotkanie z Sekretarzem Stanu MEN K. Szumilas na temat Zmian w ustawie o systemie oświaty oraz ustawie Karta Nauczyciela, a także kierunku zmian w systemie nadzoru pedagogicznego.

Spotkanie z Minister Krystyną Szumilas.
Zmiany Ustawy o Systemie Oświaty oraz Ustawy Karta Nauczyciela. Kierunki zmian w systemie nadzoru pedagogicznego. Dyskusja.
prezentacja min. K. Szumilas do pobrania

Oto główne punkty omówionych zmian:

1. Zapewnienie lepszego dostępu do edukacji najmłodszych dzieci przez obniżenie wieku rozpoczynania obowiązku szkolnego do wieku lat 6 (od 1 września 2012 r.), umożliwiające wykorzystanie potencjału systemu szkolnego dla wyrównywania szans

2. Upowszechnienie edukacji przedszkolnej - od 1 września 2009 r. dzieci pięcioletnie będą miały prawo do rocznego przygotowania przedszkolnego, natomiast od 1 września 2011 r. wprowadzony zostanie obowiązek rocznego przygotowania przedszkolnego dla dzieci pięcioletnich.

3. Przekazywanie szkół osobom fizycznym lub osobom prawnym niebędącym  jednostkami samorządu terytorialnego z ominięciem procesu likwidacyjnego, jeżeli uczy się w niej nie więcej niż 70 uczniów oraz uzyska pozytywną opinię kuratora oświaty na przekazanie.

4. Wzmocnienie nadzoru i ograniczenie biurokracji szkolnej poprzez doprecyzowanie podziału obowiązków między jednostkami samorządu terytorialnego a kuratorami. Wprowadzone zmiany pozwolą kuratoriom oświaty skoncentrować się na najważniejszym zadaniu – nadzorze nad jakością kształcenia. Dotyczą one między innymi rezygnacji z opiniowania przez kuratora oświaty:

-          arkuszy organizacyjnych szkoły, 

-          planów pracy placówek doskonalenia nauczycieli,

-          projektów sieci szkół,

-          połączenia szkół w zespół z wyjątkiem łączenia szkoły podstawowej z gimnazjum.

Pozostawiono konieczność zasięgnięcia opinii kuratora oświaty w przypadku likwidacji szkoły.

5. Zmiana składu komisji konkursowej, która wybiera dyrektora szkoły. Po wejściu ustawy w życie w skład komisji będzie mniej liczny. Zasadą będzie, że większość w komisji będą mieli przedstawiciele samorządu i nadzoru pedagogicznego. Zmodyfikowano przepisy dotyczące powoływania na stanowisko dyrektora szkoły osoby niebędącej nauczycielem.

6. Przejrzystość systemu dotowania przez jednostki samorządu terytorialnego szkół publicznych i niepublicznych (w związku z wynikami kontroli NIK zaprojektowane zmiany mają na celu wprowadzenie mechanizmów umożliwiających weryfikację wydatkowania dotacji przyznanych przez właściwe jednostki samorządu terytorialnego szkołom i placówkom publicznym, prowadzonym przez osoby fizyczne i osoby prawne - inne niż jednostki samorządu terytorialnego oraz szkołom i placówkom niepublicznym).

7. Otwarcie polskiego systemu edukacji na świat poprzez stworzenie możliwości tworzenia oddziałów międzynarodowych. Projektowane zmiany dotyczą możliwości tworzenia w szkołach publicznych i niepublicznych oddziałów międzynarodowych, w których nauczanie będzie zgodnie z programem nauczania ustalonym przez zagraniczną instytucję edukacyjną. Uczniowie uczęszczający do oddziałów międzynarodowych będą realizować obowiązek szkolny i obowiązek nauki.

8. Nauczanie domowe. Wprowadzone w ustawie zmiany pozwalają na spełnianie rocznego obowiązkowego przygotowania przedszkolnego, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki poza szkołą lub przedszkolem. Zezwolenie na nauczanie domowe rodzice uzyskają po zasięgnięciu opinii poradni psychologiczno – pedagogicznej. Efekty kształcenia domowego będzie sprawdzał dyrektor szkoły podczas egzaminów klasyfikacyjnych przeprowadzanych raz w roku. Dziecko uczone w domu będzie realizowało tę samą podstawę programową co dzieci uczące się w szkole.

9. Dopuszczanie do użytku programów nauczania. Zgodnie z nowelizacją wybrane przez nauczycieli programy będzie dopuszczał do użytku szkolnego w danej szkole jej dyrektor. Będzie on odpowiedzialny za uwzględnienie w szkolnym zestawie programów nauczania całości podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego i podanie do wiadomości publicznej wykazu wybranych podręczników w terminie do 15 czerwca danego roku. Proponowane zmiany dają większą swobodę w doborze programów.

10. Odstąpienie od zalecania do użytku szkolnego środków dydaktycznych. Liczba i różnorodność środków dydaktycznych, które mogą być używane w procesie nauczania powoduje, że zalecenie wszystkich z nich do użytku szkolnego przez ministra jest niemożliwe i niecelowe. Z powyższych względów w nowelizacji ustawy uchylono upoważnienia dla ministra do określenia w drodze rozporządzenia warunków i trybu zalecania do użytku szkolnego środków dydaktycznych.

11.Wprowadzenie definicji niepełnosprawności sprzężonych – co pozwoli uporządkować kwestie wydawania orzeczeń o potrzebie kształcenia specjalnego oraz dokładne naliczanie kwot części oświatowej subwencji ogólnej dla uczniów niepełnosprawnych

12. Zatrudnienie osoby do kształcenia zawodowego, a  niebędącej nauczycielem. Zmieniane zapisy pozwalają ustalić poziom wynagrodzenia dla takich osób na poziomie nie wyższym niż wynagrodzenie nauczyciela dyplomowanego.

Wystąpienie zostało poparte prezentacją multimedialną zamieszczoną obok.

Po wystąpieniu rozpoczęła się dyskusja dotycząca zaprezentowanych zmian w oświacie.

W trakcie dyskusji zadano pytania:

1. Czy MEN planuje uruchomienie w większym zakresie szkolenie kandydatów na ekspertów pracujących w komisjach do spraw awansu zawodowego?

Odp. Kolejne grupy kursowe będą uruchamiane w miarę posiadanych środków finansowych.

2. Jak wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a szczególnie nauczycieli dyplomowanych?

Odp. W tym roku wynagrodzenie wzrasta w wysokości średnio dwa razy po 5 % ze znacznym zróżnicowaniem pomiędzy nauczycielami o różnym stopniu awansu zawodowego. Od przyszłego roku MEN planuje wzrost w podobnym stopniu lecz bez tak dużego zróżnicowania  w poszczególnych grupach różniących się stopniem awansu.

Pani wiceminister przekazała zapewnienie Rządu, iż kryzys nie dotknie wynagrodzeń nauczycieli.

3. Jak można zatrudnić (po zmianach w przepisach) w szkolnictwie zawodowym osobę nie będącą nauczycielem? Czy to nie jest korzystniejsze niż zatrudnienie np. nauczyciela języka obcego z pełnymi kwalifikacjami?

Osobę taką zatrudnia się na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z tym że do osób tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć edukacyjnych nauczycieli oraz ustala się wynagrodzenie nie wyższe niż przewidziane dla nauczyciela dyplomowanego. Jest to osoba, która nie uzyska uprawnień z Karty Nauczyciela i jest najczęściej zatrudniana na czas określony. Natomiast nauczyciel np. języka obcego z pełnymi kwalifikacjami rozpoczyna od wynagrodzenia stażysty, ale wchodząc na drogę awansu zawodowego uzyskuje uprawnienia z Karty Nauczyciela, w tym powiększające się wynagrodzenie wraz z uzyskiwaniem kolejnych stopni awansu.

4. Grupa pytań dotyczących wynagrodzeń:

a)      Jak ma wyglądać (po zmianach w KN) wyrównywanie płac nauczycielskich jeśli nie został spełniony warunek wypłacenia wynagrodzenia w wysokości co najmniej średniej dla danej grupy awansu zawodowego?

b)      Jak można wyliczyć średnią, czy brać pod uwagę także zasiłek chorobowy?

c)      Jak płacić wyrównania?

W każdym roku kalendarzowym, w terminie do dnia 31 grudnia, organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego przeprowadza analizę poniesionych w danym roku wydatków na wynagrodzenia nauczycieli, w odniesieniu do wysokości średnich wynagrodzeń, oraz średniorocznej struktury zatrudnienia nauczycieli na poszczególnych stopniach awansu zawodowego.

W przypadku nieosiągnięcia w danym roku wysokości średnich wynagrodzeń, organ prowadzący szkołę (będący jednostką samorządu terytorialnego) ustala kwotę różnicy między wydatkami faktycznie poniesionymi na wynagrodzenia nauczycieli w tym roku a iloczynem średniorocznej liczby nauczycieli na poszczególnych stopniach awansu zawodowego oraz średnich wynagrodzeń nauczycieli, ustalonych dla danego roku.

Kwota różnicy jest dzielona między nauczycieli zatrudnionych w szkołach prowadzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego i wypłacana w terminie do końca danego roku w formie jednorazowego dodatku uzupełniającego ustalanego proporcjonalnie do osobistej stawki wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela, zapewniając osiągnięcie średnich wynagrodzeń na poszczególnych stopniach awansu zawodowego w danej jednostce samorządu terytorialnego.

5. Jak po wejściu w życie zmienionej ustawy o systemie oświaty będzie wyglądać sprawa podręczników i programów?

Na bazie podstawy programowej tworzone są programy nauczania, a w konsekwencji podręczniki. Wybór programu i podręcznika, jest wypadkową możliwości, potrzeb i zainteresowania uczniów oraz środków dydaktycznych posiadanych przez placówkę. Dokonanie wyboru programu nauczania w żaden sposób nie zdejmuje z nauczyciela odpowiedzialności za realizację podstawy programowej. Po nowelizacji ustawy wybrane przez nauczycieli programy będzie dopuszczał do użytku szkolnego w danej szkole jej dyrektor. Będzie on odpowiedzialny za uwzględnienie w szkolnym zestawie programów nauczania całości podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego i podanie do wiadomości publicznej wykazu wybranych podręczników w terminie do 15 czerwca danego roku. Natomiast nie będzie podręcznika dla przedszkola.

6. Czy musimy jako dyrektorzy zatwierdzać programy i podręczniki z przedmiotów do których nie jesteśmy specjalistami?

Musimy wspomagać się przy tej czynności nauczycielami specjalistami z danych przedmiotów. Przy podejmowaniu wielu decyzji tak dyrektorzy czy też minister muszą opierać się na ekspertach.

7. Czy będzie pomoc finansowa na zakup podręczników?

Przygotowywane będą, podobnie jak w roku 2008, szczegółowe warunki udzielania pomocy dzieciom i uczniom w 2009 r. w celu dofinansowania zakupu podręczników dla dzieci rozpoczynających naukę w klasach I-III szkoły podstawowej i w klasie I gimnazjum.

8. Jaki ma MEN pomysł na system doradztwa metodycznego w Polsce?

W MEN na bazie środków unijnych rozpoczynają się prace nad zmianą systemu. Koncepcja ma zostać przygotowana w ciągu roku. Łączy się z projektem przebudowy systemu nadzoru pedagogicznego

9. Czy MEN pomoże poradniom psychologiczno-pedagogicznym przygotować narzędzia do określania gotowości szkolnej dziecka?

Poradnie psychologiczno-pedagogiczne w swojej pracy powinny opierać się na obecnie obowiązujących przepisach.

10. Czy będzie nowe rozporządzenie o orzekaniu o niepełnosprawności?

Nad zmianami pracują eksperci MEN.

11. Jak należy traktować w planowaniu godzinowym oddziały integracyjne z uwagi na różnorodne traktowanie problemu przez organy prowadzące szkół?

Problematyka funkcjonowania oddziałów integracyjnych została uregulowana w istniejących przepisach – ustawa o systemie oświaty, przepis o ramowych statutach oraz o ramowych planach nauczania.

12. Czy brak opiniowania przez KO projektu arkusza organizacyjnego nie spowoduje nadmiernej ingerencji organów prowadzących w plany dyrektora szkoły?

Rolą jednostek samorządu terytorialnego w przypadku projektu arkusza organizacyjnego jest wgląd w finansowe skutki arkusza, natomiast dyrektor szkoły musi zadbać, aby arkusz ujmował całą wymagalną przepisami stronę dydaktyczną arkusza. Natomiast kuratorium oświaty w trybie nadzoru pedagogicznego sprawdzi zatwierdzony arkusz organizacyjny i jego realizacje w szkole.

13. Jak w informacji burmistrza czy wójta dla rady gminy ma być traktowany wynik ze sprawdzianu lub egzaminu jeśli zdaje oddział przysposabiający do zawodu?

Organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, w terminie do dnia 31 października, przedstawia organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego informację o stanie realizacji zadań oświatowych tej jednostki za poprzedni rok szkolny, w tym o wynikach sprawdzianu i egzaminów w szkołach tych typów, których prowadzenie należy do zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego. Ważnym jest tu zrozumienie przez przygotowującego materiały o tym, iż „suchy wynik” sprawdzianu czy też egzaminu niewiele mówi, a może prowadzić do wydania niesprawiedliwej oceny pracy szkoły.

14. Czy przejęte szkoły od jst pozostaną publicznymi?

Szkoły przejęte od jednostek samorządu terytorialnego pozostaną szkołami publicznymi.

 

Status dyrektora.
Zespół OSKKO. Prace nad propozycją uporządkowania statusu dyrektora szkoły. Zakres kompetencji, czas pracy, propozycje zmian.

prowadzący: Ewa Halska, Ryszard Sikora (prezentacja + materiały konferencyjne przygotowane przez Edwarda Wiśniewskiego kliknij by pobrać i Ewę Halską kliknij by pobrać)

Bez dobrego zarządzania szkołami i placówkami oświatowymi nie jest możliwa poprawa jakości kształcenia. Stąd od początku istnienia OSKKO dąży do podnoszenia umiejętności dyrektorów szkół w tym zakresie.

Od momentu przejęcia szkół przez samorządy terytorialne nastąpiła zmiana usytuowania prawnego i rzeczywistego dyrektora placówki. Kandydata na dyrektora placówki wyłania się w postępowaniu konkursowym, przy czym ostatecznego wyboru dokonuje wójt, burmistrz, prezydent, starosta lub marszałek po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty.

Nauczyciel, który chce zostać dyrektorem szkoły musi spełnić wymagania do zajmowania tego stanowiska, czyli mieć odpowiednie wykształcenie i stopień awansu zawodowego oraz ukończyć studia podyplomowe lub kurs kwalifikacyjny w zakresie zarządzania oświatą. Zostając dyrektorem przyjmuje na siebie nie tylko wykonywanie zadań określonych w ustawie o systemie oświaty i Karcie nauczyciela i przepisach wykonawczych do tych ustaw ale również w innych, nie oświatowych, przepisach prawnych (m.in. Kodeks pracy,  dotyczących gospodarki finansowej oraz gospodarowania mieniem). To powoduje konieczność posiadania  i stałego doskonalenia wiedzy z zakresu zarządzania, przepisów oświatowych, prawa pracy i zarządzania publicznymi środkami finansowymi. Przyjmuje też na siebie odpowiedzialność za jakość wykonywania tych zadań.

W przepisach oświatowych dyrektor szkoły określony jest jako „nauczyciel, któremu powierzono stanowisko dyrektora”. W związku z tym ma on tak samo określony czas pracy, tak samo jak dla nauczycieli uregulowane zasady wynagradzania, taki sam urlop wypoczynkowy. Cały czas pozostaje też pracownikiem szkoły – jako nauczyciel jest zatrudniony przez dyrektora szkoły. Pojawia się więc problem w określeniu dyrektora jako pracownika oraz właściwej realizacji „nauczycielskich” uprawnień pracowniczych.

Ważne też jest, by określenie statusu dyrektora szkoły uwzględniało, niewspółmierny w stosunku do nauczyciela, zakres zadań i odpowiedzialności, również w zasadach wynagradzania. Nie powinno bowiem dochodzić choćby do sytuacji, że dyrektor szkoły zarabia mniej od swoich nauczycieli tylko dlatego, że jest jeszcze nauczycielem mianowanym.

W związku z tym OSKKO uznaje za konieczne takie określenie statusu dyrektora, które eliminowałoby powyższe problemy.

Kilkugodzinna dyskusja w czasie VI Konferencji, w której uczestniczyła też wiceminister edukacji narodowej Krystyna Szumilas, pozwoliła na określenie kierunków działań, które miałyby doprowadzić do zmiany tego stanu.

Relacja:

Spotkanie rozpoczęli i poprowadzili Ewa Halska – członek Zarządu OSKKO i Ryszard Sikora – przewodniczący Komisji Rewizyjnej.
W materiałach konferencyjnych uczestnicy otrzymali opracowanie przygotowane przez Edwarda Wiśniewskiego, który przywołał obowiązujące przepisy i zwrócił szczególną uwagę na to, że określają one dokładnie sposób powierzania stanowiska dyrektora, a tylko w niewielkim stopniu zajmują się problemami dyrektora-pracownika.
Prowadzący przedstawili prezentację dotyczącą problemów na jakie napotyka dyrektor w obecnym stanie prawnym.

W dyskusji na ten temat wzięli udział uczestnicy konferencji - dyrektorzy szkół, przedstawiciele organów prowadzących oraz zespołów obsługi szkół i placówek oświatowych. Obradom przysłuchiwała się obecna na sali Minister Krystyna Szumilas.

W toku dyskusji uczestnicy zwracali uwagę na problem zakresu obowiązków dyrektora i związanej z tym odpowiedzialności, poruszyli sprawę czasu pracy dyrektora w świetle obowiązujących przepisów, odnieśli się do Karty Nauczyciela postulując konieczność zmian w ustawie, zastanawiali się nad zasadnością rezygnacji dyrektora z zatrudnienia na mocy KN, ale też wysunęli wniosek o konieczności wyodrębnienia w Karcie grupy zawodowej dyrektorów.

Oto głosy w dyskusji:
Iwona Skalska (Rzgów) zwróciła uwagę na ubezpieczenie dyrektora w czasie urlopu, co będzie w przypadku, gdy dyrektor będąc w pracy podczas urlopu ulegnie wypadkowi? czy będzie to wypadek przy pracy?
Ewa Halska odpowiedziała, że nie jest to wypadek przy pracy, ale orzecznictwo w tym zakresie jest sprzeczne i wszystko zależy od interpretacji sądu w konkretnym przypadku.
Wojciech Borzyszkowski zastanawiał się, czy dyrektor szkoły powinien pracować nie będąc objętym przepisami Karty Nauczyciela. Do Karty wróciłby kończąc pełnienie funkcji i zostając ponownie nauczycielem.

Sławomir Osiński (Szczecin) poruszył sprawę odpowiedzialności dyrektora za życie ludzkie – uczniów, pracowników - taki argument nie był jeszcze nigdy podnoszony, nawet przez związki zawodowe. Z tego między innymi powodu dyrektor powinien być odpowiednio wynagradzany, tak, jak kierownictwo innych jednostek samorządu.
Włodzimierz Arciszewski (Lublin) rozważał możliwość połączenia zapisów Karty Nauczyciela z ustawą o systemie oświaty oraz wprowadzenia przepisów ułatwiających prowadzenie polityki kadrowej w szkole. Zwrócił uwagę na nieprecyzyjne uregulowanie statusu dyrektora jako pracownika.
Ryszard Sikora stwierdził, że jeśli jako dyrektorzy zrezygnujemy z KN na rzecz zatrudnienia na podstawie KP to przestajemy w takiej sytuacji być nauczycielami. Kto będzie sprawował nadzór pedagogiczny? Czy dyrektor ma tylko zarządzać szkołą, czy też będziemy chcieli nadal mieć kontakt z uczniami i odpowiadać za dydaktykę?
Piotr Danielewicz (Braniewo) zwrócił uwagę na to, że przepisy nakładają na dyrektora różne obowiązki wskazując konkretne terminy ich wykonania, przez co różnie rozkłada się ciężar pracy, np. w czasie wakacji dyrektor i nauczyciele wykonują obowiązki związane z rekrutacją w wymiarze przekraczającym ustawowe 7 dni co jest łamaniem prawa.
Stwierdził też, że dyrektorzy bardziej podlegają pod organ prowadzący niż pod organ nadzorujący, gdyż to OP daje pieniądze, a zmiana przepisów w zakresie oceny pracy osłabia pozycję dyrektora zamiast ją wzmacniać.
Gabriela Olszowska (Kraków) dodatkowo podkreśliła konieczność uregulowania statusu dyrektora i jego czasu wolnego w świetle np. procedur awansu zawodowego oraz czasu pracy w okresie egzaminów zewnętrznych organizowanych przez OKE.

Jarosław Durszewicz (Bydgoszcz) powiedział, że zamiast narzekać powinniśmy zaproponować wyodrębnienie grupy zawodowej dyrektorów w Karcie Nauczyciela i stworzenie odpowiednich przepisów przy założeniu, że wynagrodzenie nie ulegnie zmianie oraz podporządkować dyrektorów organowi prowadzącemu.
Joanna Berdzik zapytała, dlaczego patrzymy na te problemy w kategoriach „czarne – białe”? Może powinniśmy poszukać „złotego środka”, rozwiązania pośredniego, w którym status dyrektora będzie tak określony, że dyrektor będzie zarówno zarządzającym, jak i odpowiedzialnym za część związaną bezpośrednio z uczniami. Dyrektor powinien przede wszystkim zapewnić to, co najważniejsze dla szkoły czyli jakość nauczania.
Aleksander Iszczuk (Opole) – dzisiejszy dyrektor to w dużej mierze menedżer, ale nie można pozbawiać go możliwości pozostania nauczycielem. Uregulowania wymaga kwestia dyrektora szkoły jako przedstawiciela kadry zarządzającej, a w KN powinno się zapisać realny czas urlopu dla dyrektora , np. 35 dni (jak w placówkach nieferyjnych).
Ryszard Sikora opowiedział się za tym, aby ustalić wymiar 35 dni urlopu dla dyrektora tak jak w placówkach nieferyjnych ale pojawia się wtedy trudność związana z realizacją pensum.
Joanna Berdzik przypomniała, że nowa ramówka pozwala elastycznie planować pracę szkoły więc problem realizacji pensum przez dyrektora jest możliwy do rozwiązania.
Małgorzata Łukasiak-Zamoyska (Piaseczno) zaapelowała o zwrócenie uwagi na odpowiedzialność dyrektora w świetle przepisów prawa budowlanego. Zaakcentowała także problem niemożności zawarcia przez dyrektora szkoły ubezpieczenia OC.

Krzysztof Wojewodzic (Wrocław) zapytał, czy dyrektorzy zgodziliby się, aby szkołami zarządzali młodzi np. 30-letni menadżerowie? Propozycja nie zyskała aplauzu.
Paweł Małolepszy (Ząbki) powiedział, że czy chcemy, czy nie, podlegamy organom prowadzącym, KN powinna jasno określać pozycję dyrektora, między innymi to, kto ma podpisać umowę o pracę z dyrektorem tak, aby dyrektor nie tracił statusu nauczyciela ale jednocześnie był pracownikiem zarządzającym w placówce oświatowej (jednostce samorządu terytorialnego)
Jerzy Piskor (Lublin) podkreślił, iż dyrektor jednoosobowo odpowiada za pracę szkoły. Wyjaśnienia wymaga wiele kwestii, np. możliwość delegowania uprawnień w dół. Skierował prośbę do obecnej na sali Pani K. Szumilas, aby ministerstwo zinwentaryzowało zadania dyrektora szkoły.
Adam Woźniak (Brody), przedstawiciel zespołu obsługi ekonomicznej, stwierdził, że nie ma nigdzie ram prawnych określających działanie placówek obsługi, „w Dniu Samorządowca – nie jestem samorządowcem, w Dniu Edukacji Narodowej – nie jestem nauczycielem”, zmiany w przepisach powinny spowodować uregulowanie statusu zespołów obsługi i wyraźnie rozdzielić kompetencje

Piotr Danielewicz (Braniewo) wezwał do jasnego określenia pól odpowiedzialności dzisiejszego dyrektora szkoły.
Uczestnik - (Bydgoszcz) – dyrektor jest zarządzającym ponieważ otrzymał trwały zarząd w placówce, realia narzucają na dyrektorów wciąż nowe zadania, należy uregulować w KN status dyrektora tak, aby był jasny i klarowny.
Małgorzata Łukasiak-Zamoyska (Piaseczno) ponownie poruszyła problem dyrektora i jego odpowiedzialności za obiekt szkolny.
Ludmiła Rutka (Bolesławiec) zapytała o to, kto tak naprawdę jest pracodawcą dyrektora?
Joanna Berdzik odpowiedziała, że pracodawcą jest szkoła, ale to samorząd wykonuje w odniesieniu do dyrektora różne czynności związane ze stosunkiem pracy.
Anna Zabielska (Warszawa) stwierdziła, iż powierzono jej stanowisko dyrektora bez określenia zakresu obowiązków. Potwierdziła konieczność zinwentaryzowania obowiązków dyrektora.
Joanna Berdzik zwróciła uwagę na to, że należy zastanowić się nad tym, jakie kadra kierownicza ma kompetencje? Kursy kwalifikacyjne i studia podyplomowe z zakresu zarządzania różnie przygotowują do pełnienia tej funkcji, kadra kierownicza powinna być szkolona, powinien zostać określony obowiązek aby dyrektor się szkolił i aby to było certyfikowane, obecnie nie ma kompleksowego pomysłu na doskonalenie kadry kierowniczej.
Uczestnik (brak danych) spytał, czy chcemy jako dyrektorzy być funkcjonariuszami rządowymi czy samorządowymi. Jako dyrektor chce jasno wiedzieć za co odpowiada, a za co „może siedzieć”.

Piotr Tałan (Opole) stwierdził, że nie ma żadnego sposobu zabezpieczenia przed obciążaniem dyrektora dodatkowymi zadaniami.
Sławomir Osiński (Szczecin) podkreślił, że dyrektor ma być także dydaktykiem. Jako pracodawca winien otrzymać większą swobodę w zakresie kadrowym. Powinien też mieć doprecyzowane kompetencje.

Iwona Janek (Kraków) zapytała co dalej z dyrektorem, kiedy już przestanie nim być? Czy powinien mieć zagwarantowane zatrudnienie jako nauczyciel?
Dariusz Latarowski (Grajewo) – jako przedstawiciel organu prowadzącego bardzo szeroko omówił kwestię odpowiedzialności OP za funkcjonowanie oświaty na terenie jst. Starał się pokazać na tym tle rolę dyrektora szkoły.
Krystyna Szumilas (MEN) – podkreśliła potrzebę wspólnych ustaleń jst – organ nadzoru – dyrektor szkoły. Powiedziała również, że MEN stara się dążyć do uproszczenia przepisów ale może to robić tylko w zakresie udzielonych delegacji prawnych.

Podsumowując dyskusję Joanna Berdzik powiedziała: „szkoła i samorząd jako organ prowadzący powinny się do siebie zbliżyć, spotkać i w wyniku współpracy zawężać pola niezgody. Dla nas ważne jest abyśmy opracowali stanowisko OSKKO w sprawie statusu dyrektora, nasz głos może być bardzo istotny”.

 

Dylemat lidera – władza czy współpraca.
Andrzej Blikle. Wykład w zakresie zarządzania jakością (TQM).

materiały do pobrania - książka materiały do pobrania - prezentacja

W sobotnie popołudnie uczestnicy Konferencji spotkali się w auli, gdzie profesor Andrzej Blikle w trakcie wykładu omówił sposoby kształtowania partnerskich stosunków w zespole pracowniczym, zarządzania opartego nie na władzy, nie na współzawodnictwie a na współpracy. Zarządzania zakładającego  rezygnację zarówno z kar (kij), jak i z wszelkiego rodzaju nagród, premii i prowizji (marchewka). Starał się uzasadnić tezę, że właśnie rezygnacja z kija i marchewki otwiera drogę do kreowania aktywnych postaw ludzkich, a wraz z tym do podniesienia zarówno jakości jak i wydajności pracy.

Wielu ludzi wybiera władzę jako sposób zarządzania. W krótkim odstępie czasowym daje poczucie stabilności, ustawiamy świat w taki sposób, jaki nam odpowiada. Lider władzy ma poczucie siły, nadrzędności, ma wrażenie jedynego i nieomylnego. Jednak władza to ciągłe nadzorowanie, brak zaufania i wzajemnych poprawnych relacji między pracownikami a liderem, to stosowanie nagród i kar. Będzie stosować metodę marchewki i kija, która z czasem przerodzi się w "marchewkij" – nagroda stanie się karą.      

Współpraca  także nie jest łatwą metoda. Wymaga pokazania, że lider jestem członkiem zespołu, którym kieruje. Nie jest pozbawiony wad, obaw, potrafi jednak zwrócić się do innych o pomoc. Dla niego ważnym będzie wytworzenie w zespole relacji opartych na zaufaniu, jawności, empatii i uczciwości. W takich warunkach zespól będzie pracować bez przymusu, podejmowanie decyzji można powierzyć innym.

Słuchacze mogli poznać szerzej następujące zagadnienia:

- sukcesy bądź porażki firm

- atrybuty i uwarunkowania władzy

- narzędzia władzy

- postawy a zachowania wynikające z zastosowania kija i marchewki

- zastosowanie "marchewkija"

- źródła motywacji

- premiowanie pracowników jako hamulce wydajności i jakości 

- inne formy motywowania

- model współpracy i motywacja wewnętrzna

- zakazy a konsekwencje  

Niezwykłe zainteresowanie wzbudziły przedstawione przez prof. A. Bliklego podczas wykładu  

1.   Wielkie twierdzenie o marchewce

2.   Wielkie twierdzenie o kiju

jak i zaprezentowane dowody.

Jasność i prostota przekazu, ciekawa forma prezentacji, zaskakujące zwroty w narracji przekładały się na ciszę w sali i skupienie słuchających, przerywane salwami śmiechu.

Po wykładzie prof. Blikle poświęcił jeszcze pół godziny na indywidualne konsultacje z uczestnikami konferencji zainteresowanymi przedstawionym zagadnieniem.

 

Panel 1. Przyszłość szkolnictwa zawodowego.
Relacja - Bogusława Gloc-Nierubliszewska.

Panel  „Przyszłość szkolnictwa zawodowego” prowadzili: Bogna Skoraszewska, członek zarządu OSKKO i Andrzej Jasiński, członek OSKKO.

Bogna Skoraszewska przedstawiła osoby koordynujące  działania stowarzyszenia, związane z powołaniem OSKKO w skład Zespołu opiniodawczo-doradczego do spraw kształcenia zawodowego (Zarządzenie nr 15 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 czerwca 2008 r.), są to: dyrektor biura - Marek Pleśniar oraz prowadzący panel - Andrzej Jasiński i Bogna Skoraszewska 

Prowadzący zapoznali uczestników z głównymi kierunkami oraz harmonogramem prac wyżej wymienionego zespołu (prezentacja w przygotowaniu). Propozycje zmian w szkolnictwie zawodowym już na samym początku wywołały gorącą dyskusje:

◦       może zabraknąć czasu na kształcenie zawodowe, jeśli kształcenie ogólne będzie trwało przez trzy lata gimnazjum i w klasie pierwszej technikum;

◦       w rekrutacji do liceum ogólnokształcącego należy ustalić próg punktowy;

◦       w kształceniu modułowym problemem jest dokonywanie klasyfikacji oraz prowadzenie dokumentacji;

◦       tworząc plany nauczania należy zadbać o korelację między kształceniem ogólnym a zawodowym oraz o korelację między przedmiotami zawodowymi;

◦       dyskusyjny jest problem umiejscowienia terminu praktyk zawodowych;

◦       należy zastanowić się nad problemem znalezienia miejsca w systemie uczniom, którzy nie uzyskali promocji do klasy drugiej technikum lub LO i chcieliby zmienić typ szkoły. 

Następnie uczestnicy panelu zgłosili własne propozycje zmian w szkolnictwie zawodowym. Propozycje te zostaną uwzględnione w stanowisku OSKKO przedstawionym na kolejnym spotkaniu zespołu opiniodawczo-doradczego, które odbędzie się w kwietniu 2009r.

W dyskusji głos kolejno  zabierali:

• Włodzimierz Arciszewski (Lublin),

• Małgorzata Śliwińska (Koszalin),

• Elżbieta Malinowska (Piaseczno),

• Zofia Ciołczyk (Siedlce),

• Piotr Danielewicz (Braniewo),

• Beata Piątkowska (Lidzbark),

• Leszek Naumowicz (Kostrzyn nad Odrą),

• Dorota Pieszczuch (Dzierżoniów),

• Leszek Latosiński (Bydgoszcz),

• Grażyna Tokarek (Grzybno),

• Tomasz Dobosz (Częstochowa),

• Grażyna Dobrzyńska – Klepacz (Warszawa),

• Andrzej Piątkowski (Lidzbark Warmiński),

• Zenon Decyk (Koszalin).

Propozycje i uwagi zgłoszone w trakcie dyskusji przedstawiają się następująco:

◦       Jeśli chcemy zachęcić uczniów do nauki w zasadniczych szkołach zawodowych, to powinniśmy objąć ich również systemem stypendialnym.

◦       Zasadne byłoby skrócenie okresu kształcenia w zasadniczej szkole zawodowej do 2 lat  (lub 2,5 i ostatnie 0,5 roku przeznaczyć tylko na kształcenie zawodowe); szkoły zasadnicze byłby wtedy zapewne chętniej wybierane, ze względu na możliwość szybszego usamodzielnienia się.

◦       Kształcenie w większości zawodów w szkołach policealnych trwa 2 lata; wobec oferty szkół wyższych może dojść do likwidacji szkół policealnych, gdyż uczniowi będzie się bardziej opłacało zrobić trzyletni licencjat; zasadne byłoby więc skrócenie cyklu kształcenia w szkołach policealnych.

◦       Należy zwrócić uwagę na korelację programów nauczania z fizyki i matematyki z kształceniem zawodowym technicznym; obecnie takiej korelacji nie ma.

◦       Przy naborze do szkół zawodowych należałoby przeprowadzać testy predyspozycji (sprawdzić zdolności techniczne), żeby zapobiegać nietrafnym wyborom zawodu.

◦    Propozycja zmiany systemowej struktury szkół zawodowych: po czteroletnim kształceniu ogólnym „mała matura”, a następnie dopiero szkoła zawodowa, w której przede wszystkim należy przygotowywać w  zakresie praktycznym  do wykonywania zawodu.

◦    Dyrektorzy szkół medycznych zwracają uwagę na stopniową likwidację tych szkół z powodu przeniesienia kształcenia w niektórych zawodach do szkół wyższych, np.: pielęgniarka, ratownik medyczny.

◦    Istnieje potrzeba reaktywacji szkolnictwa zawodowego w powiatach ziemskich, w których nie ma CKP, CKU, dużych zakładów; należy znaleźć sposób na motywowanie dzieci chcących uczyć się w technikum czy zasadniczej szkole zawodowej, pochodzących z rodzin ubogich, zamieszkałych w miejscowościach odległych od szkół; może warto zorganizować dowożenie tych dzieci, podobnie jak w gimnazjum;

◦    Rodzi się pytanie o to w jakiej szkole zawodowej dla dorosłych umieścić osiemnastolatka, który ukończył gimnazjum? Nie może już być pracownikiem młodocianym.

◦    Należy zadbać o rozłożenie egzaminów w technikum: matura w kl. III, egzamin zawodowy w IV

◦    Uczeń, który ukończy technikum ma ograniczony start na studia, gdyż większość przedmiotów zdaje na maturze na poziomie podstawowym; dobrze byłoby rozważyć możliwość uwzględniania przez uczelnie wyników egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe na równi z wynikami matury.

◦    Potrzebne jest zniesienie ograniczeń w przyjmowaniu uczniów do technikum uzupełniającego, związanych ze ściśle określoną podbudową programową – zawodem na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej.

◦    Do techników powinni iść uczniowie zdolniejsi.

◦    Należy obniżyć do 50% próg zdawalności części praktycznej egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe oraz zmienić termin matury.

◦    Warto zwrócić uwagę, że szkoły zawodowe nadal są pomijane; nawet Pani Minister mówiąc o szkołach ponadgimnazjalnych bierze pod uwagę tylko licea ogólnokształcące.

◦      Należy wprowadzić progi punktowe przyjmowania do szkół ponadgimnazjalnych.

◦    Konieczne jest objęcie doradztwem zawodowym wszystkich uczniów gimnazjum i umożliwienie im poznania specyfiki zawodu, w którym chcą się kształcić w szkole ponadgimnazjalnej – ograniczy to nietrafne wybory zawodu, ujawniane często dopiero po roku kształcenia, a czasami nawet później.

◦    Propozycje dotyczące zdawania egzaminu zawodowego przed ukończeniem szkoły są nietrafne; egzamin zawodowy powinien zdawać absolwent szkoły. Jeśli zda egzamin, a nie ukończy szkoły, co wtedy? Czy otrzyma zaświadczenie o zdanym egzaminie?

◦    Nowa podstawa programowa zakłada realizację w klasach pierwszych wszystkich typów szkół głównie kształcenia ogólnego, tymczasem są takie zawody, w których już na początku powinno sprawdzać się, w trakcie zajęć praktycznych, predyspozycje uczniów.

◦    Jeśli część praktyczna egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe będzie z wykonaniem, to próg zdawalności może zostać 75%, ale jeśli w sposób opisowy, to powinien być obniżony do 50%.

◦    Technikum uzupełniające dla młodzieży nie ma racji bytu ze względu na brak chętnych, możliwe jest tylko dla dorosłych.

◦    Atrakcyjności uczenia się w technikach sprzyjałoby przywrócenie ich  absolwentom możliwości zdobywania uprawnień w poszczególnych zawodach – przykładowo uprawnień budowlanych do pełnienia samodzielnych funkcji w zakresie prowadzenia lub nadzorowania robót budowlanych.

Na zakończenie uczestnicy panelu zostali poproszeni o przekazywanie dalszych sugestii dotyczących rozwiązań w szkolnictwie zawodowym na forum OSKKO http://oskko.edu.pl/forum/index.php lub drogą e-mailową.

 

Panel 2. Konstruowanie szkolnych planów nauczania.
Zespół OSKKO, Beata Domerecka, Dorota Kulesza i Jacek Rudnik. Zenon Frączek, Ministerstwo Edukacji Narodowej.
pobierz prezentację pobierz kalendarz roku - klatka z prezentacji do druku

Panel poświęcony konstruowaniu szkolnych planów nauczania wzbudził spore zainteresowanie z uwagi na zmiany szykujące się w ramowych planach nauczania. Na panel został zaproszony radca generalny Departamentu Kształcenia Ogólnego i Wychowania Ministerstwa Edukacji Narodowej Zenon Frączek, który wszystkim zebranym przybliżył najważniejsze zmiany w rozporządzeniu. Jednocześnie podkreślił, że m.in. ożywiona dyskusja na wątku forumowym stowarzyszenia, poświęconym nowym „ramówkom” wniosła wiele konstruktywnych uwag do tekstu rozporządzenia.

Po wykładzie Zenona Frączka zespół OSKKO ds. ramowych planów nauczania przedstawił w skrócie zasadniczy kierunek zmian w planowaniu pracy szkoły.

Starano się wskazać najbardziej newralgiczne punkty nowych zapisów rozporządzenia o ramowych planach nauczania, jak również przywołano nowe zapisy w Karcie Nauczyciela, które oddają do dyspozycji dyrektora szkoły godziny z art.42 (tzw. godziny "kartowe"), rozmawiano również o nowej podstawie programowej.

Zgromadzeni na panelu uczestnicy nie kryli swoich obaw przed przygotowaniem nowego roku szkolnego, zwracając uwagę na brak stabilizacji prawnej, ogrom zadań, jakie postawiono przed dyrektorem szkoły i coraz mniejszy czas, jaki pozostał do sporządzania nowych arkuszy organizacyjnych szkoły.

Pytania uczestników panelu skupiały się w większości na problemach poruszonych podczas prezentacji:

- dyspozycji godzin dyrektorskich
- organizacji nauki języków obcych nowożytnych w gimnazjum
- organizacji zajęć z wychowania fizycznego
- nowym przedmiotom, czyli edukacji dla bezpieczeństwa, zajęciom technicznym i artystycznym
- dopuszczaniu programów nauczania przez dyrektora szkoły

Moderatorzy dyskusji przypomnieli wszystkim zebranym, że właśnie konsultacje internetowe treści nowego rozporządzenia przyczyniły się do sformułowania stanowiska OSKKO w sprawie nowego rozporządzenia o ramowych planach nauczania, przekazanego Ministerstwu Edukacji Narodowej.

 

Panel 3. Przegląd dwumiesięcznika dyrektora Sedno.
Relacjonuje Sławomir Osiński (uczestnik Forum OSKKO - "Słoś")

Na początku wydawało się, że nastąpi cud na skalę światową i tematyka medialna przegra z szarą rzeczywistością oświatową w postaci panelu dotyczącego ramówek. Po chwili jednak przybyło kilkanaście osób i rozpoczęła się przyjemna i merytoryczna rozmowa o nowym dwumiesięczniku oświatowym „Sedno”, smacznie wspomagana czekoladowymi cukierkami.
Przy okazji wykluła się mi refleksja, że spotkania w węższym gronie pozwalają większej liczbie zgromadzonych zabrać głos i dokładniej wyjaśnić wszelakie wątpliwości oraz przekazać znacznie więcej istotnych informacji.

Tak też się stało i tutaj. Po krótkim wprowadzeniu ze strony redakcji reprezentowanej m.in. przez naszego dyrektora – tu w roli redaktora naczelnego – Marka Pleśniara, Joannę Szczęsną, Annę Smolarczyk i Marka Mendla potoczyła się rzeczowa i konkretna rozmowa. Poza redakcją uczestniczyli w niej głównie Gabriela Olszowska – "gaba", Anna Zabielska – "aza", Ewa Czechowicz – "rzewa" i niżej podpisany – "slos".

Na początku odnieśliśmy się do bardzo starannej szaty graficznej oraz zgodnego z normami języka polskiego składu, zastanawiając się zaczepnie nad gramaturą papieru i wydrukiem na grzbiecie, pismo bowiem jest ciężkie, a wydruk tytułu wydawał się nico nieczytelny. Podobały się też zdjęcia i sama koncepcja magazynu. Zdecydowanie wskazaliśmy na konieczność pisania nazwisk autorów większą czcionką i zamieszczanie szerszych wiadomości na ich temat.

Nasze pełne zachwytu cmokanie nad formą pisma, przerwałem chytrym i zdradzieckim pytaniem o odbiorcę i tzw. lukę wydawniczą na rynku podobnych publikacji. Ze strony Azy padł postulat rozwinięcia wątku przedszkolnego, a z sali – konieczność zajęcia się oświatą niepubliczną. I się zaczęło! Rozebraliśmy na czynniki pierwsze układ tematyczny, podyskutowaliśmy na temat wyższości problematyki uniwersalnej nad szczegółową i odwrotnie.

Lobby kobiece stanowczo zażądało rozwinięcia elementów poradniczo-rozrywkowych, co podsumowała Aza, mówiąc: „Człowiek, a szczególnie kobieta, lubi ploteczki.” Gaba dla zrównoważenia nazbyt już wesołego nastroju nieco patetycznie przypomniała, że sensem naszej pracy i działań zarządzających jest dydaktyka i nie należy o niej zapominać. Nieśmiało dorzuciłem coś o zarządzaniu konfliktem i zmianą.

Rzewa wygłosiła traktacik o planowaniu, zarządzaniu rozwojem i coachingu, padły spostrzeżenia dotyczące kwestii prawnych i etycznych. Po chwilowym spokojnym mnożeniu tematów z wyżej wspomnianych dziedzin Gaba znów podniosła temperaturę, rzucając hasło związane z dress-kodem, czyli sposobem ubierania się dyrektorów. Były przykłady i stosowne anegdoty oraz rozwinięcie zagadnienia w stronę protokołu dyplomatycznego i kindersztuby jako takiej.

Redakcja opowiedziała przy okazji, że też się twórczo spiera, że przy pierwszych dwóch numerach przeżywała dylematy związane z długością i treścią tekstów, i liczy na współpracę uzdolnionych dziennikarsko dyrektorów.

Potem pojawiły się kwestie dotyczące wykorzystania forum OSKKO, listów czytelniczych oraz prezentacji interesujących osób i miejsc.
Podsumowania dyskusji dokonaliśmy polifonicznie i niezwykle zgodnie, stawiając na pierwszym miejscu wysoką jakość czasopisma i charakter profesjonalnego magazynu z elementami ostrej publicystyki i odrobiną rozrywki, adresowanego do kadry kierowniczej oświaty. Najtrafniej skonkludowała nasze rozważania i burzę mózgów Gaba: „Ma to być szlachetne pismo dla dyrektorów, czerpiące z przeszłości, komentujące trudną teraźniejszość i przewidujące doskonalszą przyszłość”.

Koncert Tomasza Wachnowskiego.
Po obradach, o godzinie 21:00 odbył się recital ballad znanego śpiewającego poety, Tomasza Wachnowskiego. Wraz z nim wystąpił skrzypek, Marek Wierzchucki.

więcej o muzyce T. Wachnowskiego można dowiedzieć się na stronie http://www.tomekwachnowski.com/

Niedziela, 8 marca 2009 r. Walne Zebranie Członków OSKKO.
Relacjonuje Sławomir Osiński (skrót)

[...] Wzorcowa rada pedagogiczna powinna być krótka. Walne zebranie członków OSKKO z 8 marca 2008 roku przypominało właśnie taką dobrą radę pedagogiczną. Po paru latach pracy stowarzyszenie dotarło się, okrzepło i stało się sprawnie funkcjonującym mechanizmem. Ale do rzeczy…

Joanna Berdzik dotychczasowa prezes, przywitała zebranych i otworzyła zebranie, a następnie powierzyła jego prowadzenie Beacie Domereckiej, uprzednio zaakceptowanej przez zgromadzonych do pełnienia tej funkcji. Przeprowadzono wybory do Komisji Skrutacyjnej (Przewodniczącym został Leszek Zaleśny a następnie zastąpił go, ze względu na kandydowanie do Zarządu, Tadeusz Burczyk) oraz wnioskowej (przewodnicząca - Gabriela Olszowska). Jednogłośnie przyjęto obszerny porządek obrad, choć z cicha gdzieniegdzie ozywały się szepty powątpiewające w możliwość zakończenia obrad tej doby.

Umilkły ci one po bardzo rzeczowym sprawozdaniu złożonym przez Dyrektora Biura OSKKO Marka Pleśniara. Warto wspomnieć najważniejsze myśli, z których pierwsza dotyczy potencjału ludzkiego - jest nas 3664 osoby, co pozwala stwierdzić, że jesteśmy najliczniejszą i najdynamiczniej (na początku było 130 członków) rozwijającą się organizacją tego typu w Polsce.

Za najważniejsze działania OSKKO i jego zarządu w 2008 prelegent uznał organizację III Kongresu Kadry Kierowniczej Oświaty (1113 uczestników), przeprowadzone konferencje branżowe (przedszkola i szkoły zawodowe) i ogólne – pozwalające na forum publicznym podzielić problemami i pozytywnymi rozwiązaniami w zakresie dydaktyki i zarządzania.

Dla całego środowiska związanego z polską szkołą ogromne znaczenie miały współpraca z NIK, a szczególności z MEN. OSKKO w ostatnim roku stało się jednym z najważniejszych partnerów MEN w sprawie konsultacji projektów ustaw i rozporządzeń. Tu trzeba z przyjemnością zauważyć, że na sali obecna była Podsekretarz Stanu w MEN Pani Krystyna Szumilas. Marek Pleśniar mówił jeszcze o współpracy międzynarodowej i współorganizowaniu podyplomowych studiów dla liderów oświaty. Coraz lepiej układa się współpraca z mediami – partnerstwo z „Gazetą Szkolną” i „Wspólnotą” (pismo samorządowców), a największym sukcesem w tej materii było powołanie wspólnie z wydawnictwem Raabe profesjonalnego magazynu dla dyrektorów „Sedno”.

Bardzo istotne jest prowadzenie wraz z partnerami Studiów Podyplomowych Liderów Oświaty na Collegium Civitas.

Następnie głos zabrał Ryszard Sikora Przewodniczący Komisji Rewizyjnej. Jego wystąpienie potwierdziło prawidłowość działań Zarządu oraz biura OSKKO, któremu udzielono pochwały za profesjonalizm. Przy okazji Ryszard „dopowiedział” statystykę forum: 8500 zarejestrowanych osób, ponad 35000 użytkowników – to największa w Polsce platforma wymiany doświadczeń i porad zawodowych. Zamknięcie sprawozdania stanowił wniosek o udzielenie zarządowi absolutorium za 2008 rok.

Minister Krystyna Szumilas powiedziała między innymi : „tu jest miejsce, w którym warto bywać. (…) Nie znam stowarzyszenia w tym kraju, które w ciągu tak krótkiego czasu, zdołało tak wiele zrobić(…) Macie realny wpływ na kształt oświaty w Polsce. (…) Tak trzymać!”

W dalszym ciągu obrad powołano skład Zarządu OSKKO oraz Komisji Rewizyjnej. Uchwalono kierunki działań Stowarzyszenia na następny rok.

Zaplanowano działania:

• Rozwijanie działalności konferencyjno szkoleniowej – organizację Kongresu Zarządzania Oświatą, Krajowej Konferencji Dyrektorów Przedszkoli, Krajowej Konferencji Dyrektorów Szkół Kształcenia Zawodowego.

• Kontynuacja działań związanych z konsultacją aktów prawnych, wypracowania stanowisk i zapytań do określonych władz czy instytucji, w szczególności ws. statusu dyrektora, struktury i organizacji szkolnictwa zawodowego

• Współpraca z organizacjami działającymi na rzecz oświaty;

• Wypełnianie zadań platformy pośredniczącej pomiędzy dyrektorami szkół i placówek a ministerstwem właściwym do spraw oświaty.

• Rozwijanie działalności informacyjnej i promocyjnej Stowarzyszenia.

• Wzmacnianie kompetencji kadry kierowniczej oświaty

• Współpraca z prasą, mediami