Gdzie drogi nasze w czerwcu prowadzą? Do zlotu!
A że świat nam ostatnio zwariował szczególnie
Trzeba jakieś lekarstwo zastosować wspólnie.
Zlot – jak wszystkim wiadomo – terapię oznacza
No to nad czym tu myśleć? Jedziem do Karpacza!
(kliknij by powiększyć Małgosię:-)
ale na tym koniec
aby
zobaczyć wszystkie zdjęcia, duże i małe
przejdź do galerii:-)
Że nas chętnie w Opolu z dworca by zabrali.
Otwierał Piotr w laptopie jakiegoś „szukacza”,
Żeby znaleźć najlepszą drogę do Karpacza.
Znalazł …najdłuższą. Nic to. W końcu się udało,
Lecz o podróży owej książka - to za mało…
Patrzymy: przedzlotowa biesiada w rozkwicie
A dobra wszelakiego, że nie uwierzycie:
Kiełbasa, boczek, szynki i inne smalczyki
A od jednej teściowej pyszne rogaliki,
Ciasto z marchwi, orzeszki no i jakieś picia.
Wszystko przy dźwiękach bębnów oraz wycia.
Natenczas nasz Dyrektor wyjął z futerała
Instrument i popłynęły piosenki zlotowe
(Lecz w wykonaniu Marka cokolwiek niszowe).
Co chwilę bowiem kurant albo trębacz z wieży.
Potem rozpełzliśmy się w całej okolicy,
Żeby podziwiać piękny widok ze Szrenicy.
(Tak niektórzy na chwilę stracili kierowcę).
Piotrek też miał ochotę (widziałam po minie),
Lecz się skończyło tylko na kosodrzewinie.
Przyszłoby nam nocować zapewne na szczycie.
Tu mamy domniemanie pewnej ingerencji:
Szefostwo, ma interes w tej naszej absencji
Zapewne załatwiło więc ten prąd odcięty
I miało dzięki temu z nami spokój święty.
Wątpiąc, że elektrycy sprostają robocie.
A że niejeden z nas był nieprzygotowany,
Więc jeszcze przez dni parę będziem leczyć rany.
Przemówienie dość krótkie i mówione z głowy.
Kolekcjonerzy znaczków piersi wypinali
I parę nowalijek przy tym zdołowali.
Potem bębny robiły moc kociej muzyki,
Wyjce się próbowały przebić przez te zgiełki.
Następnie były Hani i Kingi perełki.
Wilki się też wcieliły i jakoś im wyszło,
Jednak jeden z aktorów najlepiej trafiony:
Janusz P. – nasz wspaniały Kapturek Czerwony.
Wtedy też do świątyni kompanija cała
Ruszyła autokarem. Kłopot był niemały,
Bo jakieś inne grupy się tam mocno pchały.
„Ja państwa tu przepuszczę, bom NAUCZYCIELKA!
No i tak wspaniałego ministra też mamy,
Że my sobie spokojnie tutaj poczekamy”.
I się nam podobały – coraz to ładniejsze.
Bo choć dawno nie jemy przecież kaszki z mlekiem,
To „miłość do zabawek nie przechodzi z wiekiem”.
To prawda, że nie wszystkim ono odpowiada,
Ale niechaj żałują, że nie spróbowali
Ci, co tam wedle płota na dole zostali.
(zadania się Dorocie chciało zlotowego).
W mgle tak gęstej nie było to wcale za łatwe.
Marek – przewodnik – prawie zmylił swoją „dziatwę”
Czym wzbudził był u paru zlotowiczów trwogę.
Marek to jest w ogóle czarodziej prawdziwy.
Karkonosz, Liczyrzepa, jakieś cuda, dziwy
Niby że zaburzona. Ależ to atrakcja!
W końcu jakie ogromne mieliśmy zdziwienie,
Że jest to najzwyklejsze optyczne złudzenie…
Małgosiom się powiększył zasób …koralowy.
I jedna rzecz się tylko położyła cieniem:
Wszyscy zaczęli dumać nad rozporządzeniem.
Z racji konkursów, zabaw, rapowej muzyki.
Szefostwo zapędzili do konkursowania
(a wszystkiemu znów winne: Dorota i Hania).
Były ..łydki płci różnej – w obuwiu lub bose.
Wielkim dla nas odkryciem było, że w człowieku
Łydka nie zawsze zdradzi o płci oraz wieku.
Bo tyle ciekawostek ludzie naznosili!
Szczególnie rozczuliły – przyznacie to sami –
Pożółkłe kartki. Na nich tabele z płacami.
(poświęcę mu koniecznie te parę linijek).
Mieli ogłosić światu najwspanialsze czyny
Naszych: Ojca i Matki. No więc wazeliny
Że zostali przyjęci do zlotowej braci.
Jeden zespół się poczuł nie tak komfortowo,
Bo przeszli – owszem – ale jednak warunkowo.
Choreografia jednak – dość kontrowersyjna ;-)))
I jeszcze konkurs Rzewy dostarczył atrakcji.
Dwie rodziny stanęły do rywalizacji.
Druga zaś - towarzystwo w zlotach zaprawione.
Chodziło o bieganie bez sensu i w kółko
(kto by popatrzył z boku, puknąłby się w czółko).
„A Azor, jak to Azor…” – tu się popłakałam.
Potem śpiewy przy ogniu były bardzo godne,
Choć niektóre od dawna już przecież niemodne.
PATRIOTYCZNIE było oraz regionalnie,
(nawet bębny znalazły się niezbyt nachalnie).
A do nich dołączyła się rycząca krowa.
Oczy człowiek otwiera – żegnać trzeba gości,
Wracamy do skrzeczącej nam rzeczywistości…
Wy „JEDŹCIE ZAWSZE PROSTO!” To rada Janusza.
Każdy z nas dyplom dostał i ruszył do domu,
Całując wszystkich jawnie albo po kryjomu ;-)))
Zlot następny opisze wam kolejna „księga”.
Lecz w jakie nam przypadnie ruszyć okolice?
Są pewne podejrzenia. Czyżby to …Gryfice?
Roman nasz lubi TYLKO wielkie odległości.
Jak zjawi się w Gryficach tak dużo naroda,
Facet gotów nam nie przyjść. A byłoby szkoda ;-)))
