Byłam tam czy nie byłam? Oto jest pytanie!

Ile mi z tego zlotu w pamięci zostanie?

Najpierw podróż deszczowa między procesjami,

potem Orlik z małymi wokół jeziorkami.

Znane twarze, uściski, okrzyki radości,

nowi do zlotu wnieśli nam powiew świeżości.

Śpiewy – raz te biesiadne, raz pełne patosu,

hymny (też archiwalne), do utraty głosu.

Piotrek się znów postarzał – ma pecha chłopina,

o Jubilatach przecież zlot nie zapomina!

Było mieć urodziny koło października -

takiemu to zlot wieku nigdy nie wytyka! ;)

Alinkę podziwiałam (i dalej to czynię) -

gitarowo-wokalną nie lada mistrzynię.

Nazajutrz przewodniczka robiła co w mocy,

by nas rozruszać nieco po poprzedniej nocy.

Widok z bramy, podziemia, ozdoby z krzemienia

co paski ma przecudne – nie do podrobienia.

Ile kto dawał radę, tyle maszerował,

kto nie dawał - w kafejkach się regenerował.

Niektórzy już zdradzali niejakie oznaki

późniejszych dziwnych zdarzeń. Ot chociażby taki

rower – zwyczajny, nic w nim przecież niezwykłego!

Ale w ekipie naszej ciekawił każdego.

No i były zakusy takie, by Markowi

robić zdjęcia (tak jak i temu rowerowi).

Aza po Sandomierzu w beretce chodziła,

budząc lekkie zdumienie. A Dorotka miła

ostrzami nas straszyła, patrząc, kto się boi

narzędzi, co bazylię ponoć nimi kroi.

Wszystkie nam owe dziwy wskazywać zdawały,

że się tutaj szykuje kryminał niemały.

Tu mój film się urywa… Nie żebym ja miała

luki w pamięci! Tylkom pierwsza odjechała!

O reszcie tego zlotu – nie dla mnie pisanie.

Byłam tam czy nie byłam? Oto jest pytanie!

                                         Małgosia