no nie wiem Anja

przypadek fobii szkolnej : dziecko panicznie bało sie wejścia do szkoły, codzienne bóle brzucha i nieuzasadniony wg rodziców strach

w trakcie badań okazało sie, ze chodzi o szatnie szkolną, kiedys dziecko bylo swiadkiem przemocy wobec jego kolegi - w tejże szatni

czy to stres pourazowy, czy cos innego spowodowało, ze droga od wejscia do szatni była dla dzieciaka nie do przebrniecia

nie wiem jaka podjeto dalsza terapię

wiem, ze było NI z powodu tejże fobii

aneto, jakie objawy tej fobii? Czy to jest stwierdzone przez lekarza lub/i PPP, czy są to przypuszczenia?

Najpierw diagnoza przez uprawnione do takiego orzekania osoby.

ja miałem fobię szkolną, ale nic z tym nie zrobili, no to w ramach terapii zostałem dyrem na stare lata

ale fobię szkolną miałem (może nawet jeszcze mam) :)

jak pomóc?

trzeba sprawdzić, co jest przyczyną? jeśli jest taka prosta, jak w przypadku tej szatni, to terapia krótkoterminowa pomoże

ale jeśli przyczyna jest bardziej złożona, trudniejsza do zdiagnozowania, to jest problem

trzeba dużo taktu, delikatności, empatii... w diagnozowaniu, w rozszyfrowaniu lęku... to nie jest łatwe

a później zaplanowanie terapii z ewentualną relaksacją

a może w jakiś sposób dowartościować dziecko, dać mu poczucie, że jest potrzebne... ale to musi być autentyczne, dziecko wyczuje sztuczność

itd.

mialam problem z córką (teraz jest uczennicą II klasy gimnazjum)

poszła do gimnazjum nie rejonowego

nie znam przyczyny, ona sama równiez nie potrafila mi tego powiedzieć , ale codziennie telepał nia strach - tez pewien rodzaj fobii

raz twierdziła, ze boi sie, że zostanie zapytana i nie bedzie umiala, innym razem, że jeden z nauczycieli jest chamski, jeszcze innym, ze tam jest taki jeden łobuz terroryzujacy wszystkich

generalnie nie było za wesoło

codzienne bóle brzucha, zniechecenie, kłopoty ze snem itd.

znajoma psycholog poradziła mi abym próbowała za wszelka cene skierowac jej myslenie na inny tor - w momencie gdy odezwa sie objawy

robilam to - mysle, ze pomagało

wygladalo to mniej więcej tak :

wieczorem :

- mamo ja sie boje iśc do szkoły
- a wiesz...może peknie rura od CO i trzeba bedzie zawiesic lekcje?
- o rany! - marzenie!...ale wolalabym aby cos pewniejszego.
- no to co np?;-)

itd. itp. co sie glupot nawymyslalam to ja sama wiem - raz wieczorem a raz rano:-)

w tym roku nie mam juz problemu

te niechęci i ucieczka od szkoły wynikają przewaznie z nieradzenia sobie

z nauką, z kolegami, z nauczycielem

trzaby, moim zdaniem, zaprosić psychologa raczej nie do dziewczynki tylko ale i  do szkoły i dyskretnie zbadać wszelkie uwarunkowania (tło rodzinne, klasowe, może jakies presje wewnatrz grupy, naukę, czy ktoś z kadry pedagogicznej zbyt cisnie itp)

tak sądzę w każdym razie sobie

:-))))

trzaby kolejno każdemu nauczycielowi złamac nózkę i sprawdzac kiedy minęło:-)

Adaa ... albo zima stulecia... jejeje ile było radości :) jeszcze czuję zapach tego śniegu i pamiętam jak w TV ogłaszali, że jutro się nie idzie do szkoły

od razu brzuch mnie przestał boleć :)

propozycja Ady "odwracanie kota ogonem" może pomóc, jeśli lęk nie jest zbyt głęboki... lub bliżej mu do strachu...

Paweł pamietam...jeju...marzenie

tak nam chałupe zasypało, że zanim nas ojciec odkopał było już ciemno:-))

korytarze na chodnikach były takie, jak na pocztówkach z Moskwy lub innych radzieckich miast zimą

(od piątej klasy trzeba było korespondować z Tamarami i innymi - ja z z Tamarą z Iwanofrankowska nad Amurem) - pisało się list, wybierało adres, miasto, szkołę i przychodziła odpowiedź - ech :) takie mieliśmy zimy jak w ZSRR...

Wrócę do meritum, bo mam problem podobny.

Pierwsza klasa gimnazjum .

Dziewczynka prawie nie chodzi do szkoły ( w klasie VI nie hbylo problemów zauważalnych).

Zrobilismy sporo:

-rozmowy kilkakrotne psychologa z dziewczynką, matką - brak wskazania powodów ( szkoła w porzadku, klasa w porządku, koleżanki  w porządu

-proba namówienia do podjęcia nauki przez decyzję o niepytaniu , dopóki nie nadrobi braków ( byla 2 dni..) 

-konsultacja problemu z poradnią " zalatwienie wizyty",

i dalej - "nie" bo nie..
Co robić - brak realizacji obowiazku szkolnego.

Mama bezradna, ojciec porywczy - nie "rozumie" fanaberii.

Do sądu o wgląd w sytuacje rodzinną????? 
Przecież na siłę sie nie da- nie mam już pomysłów jak pomóc?

po co zaraz sąd

poradnia i NI

musi być czynnik, który dziecko irracjonalnie wyolbrzymia i stąd bierze się lęk... trzeba ten czynnik znaleźć, to źródło lęku... chyba że to nie jest fobia... to, co piszesz, że szkoła wporzo, klasa wporzo... to tylko pokazuje, że dziecko nie ma strachu przed szkołą... źróło fobii jest głębsze, trudniej znaleźć (czynnik, który dziecko irracjonalnie wyolbrzymia)

to mogą być pająki w kątach, kościotrup w sali biologicznej, brudne ubikacje... a więc niekoniecznie tematy edukacyjne czy społeczne

tylko dobrze byłoby, aby ten czynnik szukali (znaleźli) specjaliści

bo krzywdę łatwo zrobic, dobrymi chęciami też

specjaliści ale z kompetencjami, talentem, a nie tylko kwalifikacjami

my som mimo wszystko specjaliści :) troszkę empatii, serducha... chyba, że sprawa bardzo poważna, wtedy trza się wsłuchać w głos fachowy

bosia ma rację

jak za wiele działań się dziecku zaaplikuje (nawet dobrochęciowo) dziecko poczuje sie osaczone, co spotęguje problem

no ale jak nie chodzi do szkoły, to jest wolne od fobii?

od dawna głoszę pogląd, że musi nastać kres szkół w obecnej materialnej, programowej i strukturalnej formie

... była sobie kiedyś szkoła perypatetycka

czytalam kiedys analize przypadku dziecka z fobią - tak oceniono

też szkoła zrobiła wszystko - w kazdym razie tak uważała - na nic

dopiero pediatra odkrył o co chodzi

dziecko było bite i nosilo na sobie ślady tego

balo sie, że na wf, czy wyjeździe na basen, czy u pielegniarki, czy koledzy - odkryja to - owe slady - i to napawało to dziecko straszliwym lekiem przed kompromitację

więc balo sie szkoły

bicia juz mniej sie bało niż tej "odslony" swych problemow

Ten sąd - to tak w akcie desperacji - mojej , bo nie wiem, jak pomoc.

Też zakładam ,że problem głębszy- ale jak dotrzeć.

Dziewczynak rozmwawia - teoretycznie- to znaczy- mówi, że jest wszystko w porzadku- tylko do szkoly nie chodzi.

Nie wygląda na depresyjne zachowania- ale nie wiem już co zrobić.

Moim zdaniem - tylko specjalista dotrze.

Czekam na opinię z poradni - może NI będzie.  

Też mam wrażenie, że za dużo się dzieje- może to o efekt zajęcia i skupienia uwagi chodzi.

myślę Magosiu, że nie chodzi o zajęcie i skupienie uwagi

najlepszym wyjściem w tym momencie to co piszesz-opinia poradni i NI

przy fobii (jeśli taka jest) nie musi być zachowań depresyjnych (bardzo rzadko są)

u nas ma dziecko stwierdzoną fobię szkolną  - nauczanie indywidualne w domu - III klasa gimnazjum

w domu funkcjonuje naukowo rewelacyjnie, w szkole cały czas nic ponad dopuszczający

próbowaliśmy, aby chociaż na w-f do szkoły - wywoływało objawy, zakaz od lekarza