Dyskomfort uczniowie odbiorą, także wtedy, kiedy jest skrywany przed nimi przez Was..

Rozmawialiście ze swoimi dyrektorami o tym problemie? Najprostszym organizacyjnym rozwiązaniem wydaje się tu zastąpienie przez innego nauczyciela.. Nie rozumiem braku dobrej woli tu. To kwestia porozumienia.

o!

o emerytach koniecznie pamiętajcie. Zwłaszcza samotnych.

Dor6, rozumiem, że swój problem odkładasz na kolejny rok z perspektywą powrotu wszystkich tych odczuć o których tu napisałaś. Piszesz też, że jesteś po rozmowie z dyrektorem i jak zrozumiałam - nie przynoszącej żadnego dla Ciebie zadowalającego rozwiązania.

Na Twoim miejscu szukałabym satysfakcjonującego wyjścia z sytuacji. Co prawda, wydawać się może, że raz na rok da się wytrzymać... Tylko po co? W imię czego, jeśli możesz to zmienić już teraz.  

Życzę Ci dobrych rozwiązań.

trochę was nie rozumiem, trzeba porozmawiać, z dyrekcją, przecież nikt na siłę was nie zmusi do uczestniczenia w tego typu imprezach, jeśli są ważne ku temu powody.

Kilka lat temu zatrudniałam nauczycielkę, która od razu na wstępie poprosiła, żeby nie dawać jej wychowawstwa, ze względu chociażby na wigilię. Zgodziłam się, dziewczyna pracuje już z 10 lat zamiast wychowawstwa sprawdza się jako opiekun samorządu, w wigilie brała dzień z opieki na dziecko, a teraz gdy dzieci już młodzieżowe zlecam jej jakieś sprawy sużbowe do załatwienia, zakupy czy coś w tym rodzaju, nikt nie ma pretensji, wszyscy rozumieją... większość w ferworze tego dnia nawet nie zauważa jej nieobecności.

Innych, co to spieszą się do przygotowań domowych ciut zmuszam., tzn mówię, że mają być w szkole zgodnie ze swoim planem lekcji i sami pojawiają się na spotkaniu opłatkowym...

Właśnie, Ankate, mnie także zastanawia niemożność porozumienia w tej sprawie z dyrekcją szkoły przez Dor. Zapewne potrzebują ponownej rozmowy na ten temat, bez względu na to jaki charakter miała poprzednia. Trzeba rozmawiać, też tak uważam, tyle, że o tym, czy chce i na ile chce, może zadecydować jedynie Dor.

Rozwiązanie, którego poszukujesz, znasz tylko Ty, bo to Twój problem. Piszesz, że chcesz pracować w tym czasie i wykonywać swoje obowiązki..

Wśród tych obowiązków znajdziesz,np.:
§ 26.1. Nauczyciel prowadzi pracę dydaktyczną, wychowawczą, opiekuńczą i jest odpowiedzialny za jakość tej pracy oraz bezpieczeństwo powierzonych jego opiece uczniów. 

Wśród zadań wychowawcy, między innymi:
§ 28.1. Zadaniem wychowawcy jest sprawowanie opieki wychowawczej nad uczniami, a w szczególności:

• inspirowanie i wspomaganie działań zespołowych uczniów,
• podejmowanie działań umożliwiających rozwiązywanie konfliktów w zespole uczniów oraz pomiędzy uczniami a innymi członkami społeczności szkolnej.

2. Wychowawca w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1:

• otacza indywidualną opieką każdego wychowanka,
• planuje i organizuje wspólnie z uczniami i ich rodzicami: różne formy życia zespołowego, rozwijające jednostki i integrujące zespół uczniowski, treści i formy zajęć tematycznych godzin z wychowawcą.
• współdziała z nauczycielami uczącymi w jego klasie (oddziale), uzgadniając z nimi i koordynując ich działania wychowawcze wobec ogółu uczniów, a także tych, którym potrzebna jest indywidualna opieka (dotyczy to zarówno uczniów szczególnie uzdolnionych jak i z różnymi trudnościami i niepowodzeniami).

4. Wychowawca oddziału jest organizatorem środowiska wychowawczego ucznia tworząc warunki wspomagające jego rozwój psychofizyczny.

Jest trochę tych obowiązków i zadań powierzonych nam, wychowawcom... Jednocześnie możesz odwołać się w argumentacji, o którą Ci chodzi, np. do punktu dotyczącego współdziałania z innymi nauczycielami. Możesz i powoływać się na Konstytucję...

Dor, spróbuj oddzielić siebie od problemu. Szukanie winy w sobie jest mało budujące, obwinianie dyrekcji szkoły - zbyteczne. Poszukiwanie stronników na forum także.

Kompromis osiąga się raczej poprzez pewne obopólne odejścia od swoich roszczeń. Dla mnie satysfakcjonujące, dobre rozwiązanie, to te, w którym i Ty, i Twój dyrektor zakończycie rozmowy wychodząc sobie na przeciw, krok do przodu, z dwustronnym zadowoleniem. Bez przegranych. I tego Ci życzę najbardziej.

Dor6 na początku też Cię zrozumiałam inaczej.

Ja nie jestem zwolenniczką wigilii w miejscach pracy i różnych takich.

Uważam wigilię za bardzo osobiste, rodzinne święto.

Kiedyś nie było tego zwyczaju, wiadomo dlaczego, ale od pewnego czasu jest przegięcie.

Przeczytałam jeszcze raz cały wątek i zaczęłam się zastanawiać....

Myślę o sobie jako o osobie tolerancyjnej ( pewnie jak większość z nas), a jednak nie zauważyłam tego o czym piszesz.

Dor6 Myślę,że jeśli jesteś osobą niewierzącą to nikt nie "oczekuje" się od ciebie swoistej deklaracji światopoglądowej, poprzez udział czy organizację spotkania opłatkowego klasy, której jestes wychowawcą.

Mamy demokrację,więc sprawa wiary i przekonań to osobista sprawa każdego z nas. Udział w spotkaniu opłatkowym to nie wyraz praktyk religijnych tylko staropolska, piękna tradycja.

Wigilia klasowa nie wymaga przecież publicznej deklaracji. Na początku roku szkolnego ustala sie plan Pracy szkoły, a w nim pewnie m.in. spotkania opłatkowe. Wtedy powinien byc czas na dyskusje i rozmowy na temat sposobów ich organizacji. 

Zresztą na rozmowę nigdy nie jest za późno.

 Nie traktuj tych spotkań jako próby wymuszania deklaracji światopogladowej, myślę że nie taka jest ich intencja.

Pomyśl -Czy twoi wychowankowie lub ich rodzice kiedys protestowali przeciw tym spotkaniom? Pewnie nie.

Ile osób z Twojej klasy uczestniczy w lekcjach religii? Pewnie większośc. Zrób więc to dla nich.

A jeśli twoje przekonania nadal na to nie pozwalają to porozmawiaj o tym z kimś tak abyś w następnym roku odbyło się to zgodnie z twoim sumieniem i poglądami twoich podopiecznych.

A propos swieckości szkoły warto pamietac o zapisie w

USTAWIE

z dnia 7 września 1991 r.

o systemie oświaty

Oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa; kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka. Nauczanie i wychowanie - respektując chrześcijański system wartości - za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki. Kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego,...

no...dokładnie

robimy spotkania opłatkowe jednak zawsze towarzyszy mi myśl, że organizuje cos co jest sztuczne, niepotrzebne - chociaz nie mialam sygnalów,ze takie to jest

a moze nie miałam bo nie chciano sprawic mi przykrosci?

to tak jak z anegdota Janusza...babka od lat zjadała spód bułki bo wydawało jej sie,że dziadek woli wierzch...dziadek łapal za wierzch, bo babka stale lapala za spód - doszedł więc do wniosku,ze woli spód...dziadek wolal wierzch bułki, babka spód, ale na skutek "wydaje mi się" oboje latami jedli to na co nie mieli ochoty:-)

te spotkania opłatkowe w klasach - ani to atmosfery, ani przemysleń- nie ten czas, nie to miejsce

te spotkania opłatkowe dla pracowników - nie ma tu miejsca na intymność, wzruszenie...nie ta atmosfera, nie to miejsce

wigilia i opłatek ....

dom i szkoła(miejsce pracy)

ten pęd do wychowywania zawsze i wszedzie spowodował,ze zrobilismy z sacrum - profanum ... po drodze depcząc uczucia innych

opłatek to nie jest tylko tradycja - to też ważny symbol religijny

http://pl.wikipedia.org/wiki/Op%C5%82atek

Opłatek (z łac. oblatum – "dar ofiarny") - bardzo cienki biały płatek chlebowy, przaśny (czyli niekwaszony i niesolony), wypiekany z białej mąki i wody bez dodatku drożdży, którym dzielą się wszyscy zgromadzeni przy stole wigilijnym, składając sobie życzenia.

Jest to taki sam opłatek, jaki jest używany podczas mszy świętej w Kościele katolickim, z tym, że wigilijny opłatek w odróżnieniu od hostii nie jest konsekrowany.

Jest to zwyczaj wyłącznie polski, spotykany też na Litwie, Ukrainie i we Włoszech. Prawdopodobnie ma szlachecki rodowód i znany był powszechnie od XVII wieku. Szczególnego znaczenia nabierał w niektórych okresach historycznych, np. podczas zaborów.

Opłatek wigilijny jest symbolem pojednania i przebaczenia, znakiem przyjaźni i miłości. Dzielenie się nim na początku wieczerzy wigilijnej wyraża chęć bycia razem, bo przecież ludzie skłóceni nie zasiadają do wspólnego stołu. Ma swoją symbolikę w wymiarze nie tylko duchowym: sama materia opłatka: "chleb", podkreśla również doczesny charakter życzeń. W podtekście tego życzenia jest nawiązanie do modlitwy: oby nam go nie zabrakło (chleba naszego powszedniego...). Symbolika chleba ma jeszcze inny wymiar: należy być jak chleb dobrym i jak chleb podzielnym.

Tradycja łamania się opłatkiem swoje korzenie ma w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Nie miała początkowo związku z Bożym Narodzeniem, była symbolem komunii duchowej członków wspólnoty. Zwyczaj błogosławienia chleba nazywano eulogiami. Z czasem na wigilijną mszę przynoszono chleb, który błogosławiono i którym się dzielono. Zabierano go też do domów dla chorych, czy tych, którzy z różnych powodów nie byli w kościele, przesyłano krewnym i znajomym.
Praktyka przesyłania sobie eulogii, popularna w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, zanikać zaczęła w IX wieku na mocy dekretów synodów karolińskich, które chciały zachować zacierającą się różnicę między opłatkiem konsekrowanym a pobłogosławionym.

Opłatki wypiekano przy klasztorach oraz kościołach. Używano w tym celu specjalnych metalowych form, do których wlewano ciasto.

Na początku XIX wieku popularne stały się, znane tylko w Polsce, ozdoby z opłatka, które zawieszano nad stołem wigilijnym. Miały zapewnić szczęście i powodzenie w nadchodzącym roku. Również tzw. światy, którymi dekorowane były zawieszane u sufitu podłaźniczki wykonane były z kolorowego ciasta opłatkowego.

Oprócz białego opłatka, przeznaczonego na komunikanty i do łamania się podczas wigilii, wypieka się również kolorowy, przeznaczony dla zwierząt domowych i bydła. Na Śląsku znany jest tzw. "radośnik", czyli opłatek posmarowany miodem, dawany dzieciom.

W potocznym znaczeniu opłatek (zwany inaczej spotkaniem opłatkowym) oznacza rodzaj spotkania organizowanego w zakładach pracy w okresie Adwentu lub Bożego Narodzenia, połączonego z łamaniem się opłatkiem i składaniem życzeń.

Adoo - czy ta innośc nie tworzyła nam "normalności" do 1989 roku?

moim zdaniem zmuszają wszyscy wszystkich, czy każdy każdego

Asiu - takich zasług sobie nie przypisuję (wklad w "normalność")

powiem wprost

wkurza mnie sztuczność, zapraszanie na takie spotkania wszystkich waznych, cudowanie, wznoszenie sie na wyzyny wrazliwosci...

a potem woźne trzy szufelki opłatków z podlogi zamiatają

;-)

Asiu- czyli Asiaj:-)

Prezeski nie ruszam:-)

bo swięta

;))

bo ... bo mi sie tak porobiło:-)

nie wiem na jak długo:-))

Przyznaję sztucznośc też mnie wkurza.  Nigdy nie robiłam celebry zapraszajac ważnych gości na takie spotkania.

Sami swoi ;-)

# 179

zazwyczaj nikt nikogo nie zmusza personalnie

ale presja grupy jest wielka

kiedyś zawodowo musiałam uczestniczyć w napuszonej egzaltacją szkolnej imprezie z okazji śmierci Jana Pawła II (włączając w to symulację pogrzebu na kilka dini przed prawdziwym) - było to okropne przeżycie, nie tylko dla mnie - ładunek emocji ze strony organizatora doprowadził to przedsięwzięcie do granic groteski; i nijak nie dało się temu przeciwstawić, czy nawet spokojnie porozmawiać, presja grupy (i szefostwa) była miażdżąca

chociaz?..hm ...my naród waleczny i przywiazany do wartosci

pamietam jak pierwszy złodziej województwa jeździł w pewnym momencie z czarna wstążka na antenie samochodu...lud od razu nadzieję w sercach posiadł -"nawrócił sie nieboraczek!"

za tydzień rąbł ...i chyba nawet mój:-)

tak...te spotkania opłatkowe...

wystarczy,że jeden odwazny powie "bardzo dziekuje, ale musze juz was opuscić"...a za nim całe grono w przeciagu 5 sekund zrobi to samo:-)

tak to wszyscy czekaja tych spotkań:-)

"bardzo dziękuje" - nie wiem za co ten "jeden" dziękuje i mogę tylko snuć przypuszczenia

"ale musze juz was opuscić" - wiem, że już ma to nastąpić, ale nie znam powodu opuszczenia. Ty znasz?

"jeden odważny powie" - w czym odważny Adao? I w przeciągu 5 sekund raczej trudno całemu gronu wyjść..

Równie ten jeden może zostać i trwać.

W szkole pożegnałem się z tą odziedziczoną po poprzedniku (zresztą zdeklarowanym ateiście) "tradycją" parę lat temu. Nie ukrywam, że pomógł mi w tym krążący w gronie komentarz,  o łamaniu się waflem.

Zresztą co tam w szkole. Teraz zaczynają się opłatkowe spotkania w OP-ach. Tam dopiero ten biedny opłatek ściele się gęsto na podłodze, a ludziska depczą, depczą, depczą.... bo większość  wzrok kieruje ku górze, zeby nie ominąć tych prominentnych.

Generalnie SMUTEK :-( 

Tym sposobem dla mnie właśnie wigilia i opłatek to ponownie sacrum i wiąże się przede wszystkim z domem z bliskimi, co nie wyklucza by w jej trakcie cieplutko pomyśleć o inych spoza rodzinnego kręgu.

Renato ...

Tak bez kosmosu odpowiem.

Nie wiem za co dziekuje ten jeden, chyba standardowo - taka formuła.

Powody opuszczenia są poza obszarem mych zainteresowań. Byc moze uznał, że "tradycji stało sie zadość";-)

W czym odwazny? ...hm... w oznajmieniu, że juz wypada:-)

Równie ten jeden może zostać i trwać.

Przewaznie zostaje i trwa dyrektor i obsługa- ktos musi posprzatać:-))

co do tych 5 sekund, zgadzam sie - przesadzilam - 10 sekund:-)

zresztą, co tu analizować za bardzo...znasz Renato powiedzenie,ze gospodyni sie dwa razy cieszy szczerze -raz gdy goscie przychodzą, dwa gdy wychodzą.

:-)

powiem tylko tyle...szkola, miejsce pracy nigdy nie bedzie drugim domem, poza przypadkiem gdy sie tego pierwszego nie ma, w takim czy innym wymiarze