Kraków2003
6 czerwca 2003 odbyła się konferencja dyrektorów "Zarządzanie Oświatą" w Krakowie, a po niej spotkanie członków stowarzyszenia i wspólne zwiedzanie miasta. Była okazja porozmawiać - jesteśmy rozsiani po całej Polsce i takie spotkania to rzadkość i duża radość.

Krakowiacy (i nie tylko) okazali się bardzo gościnni i zadbali też o program wycieczki:-)

Wycieczką kierował Rychu, któremu (i jego Danie - taki nic wybrała na zlot) pragnę podziękować za gościnność, wszechstronną pomoc i kserowanie. Gaba napisała relację z tej wyprawy, nakarmiła nas, kserowała materiały na konferencję. Krakowskich kandydatów poznam po pięknych niebieskich deklaracjach:-)
Wszyscy pozostali: Ewa, Bożena, JerzyK, Hania, Gieniu dzielnie nas reprezentowali, zapraszali w gościnę i pięknie wyglądali:-)
M.P.

A oto opowieść Gaby:

Część II relacji – nieoficjalne 15.30 – 18.00

Kawa była bardzo dobra, ciacha też (nie jadłam, ale patrzyłam kto tam i ile podżera), mineralka także pychotka
- można było kupić wszelkiego „dobra” oświatowe – książki, oprogramowania, itp. Narobiono ogromne liczby zdjęć.

Wreszcie kuniec. I... w miasto. Zaprosiłam na rybę do mnie, ale do mnie do szkoły, okazało się, że Rycho to mój sąsiad, a ryby brakło.
A potem na Wawel, na Wawel... spacerkiem – Weszliśmy do Collegium Maius i Marek se zrobił zdjęcie z taką jedną małpą.

Było po tej koszmarnej burzy, która trochę Kraków sponiewierała.
Ja tu się podniecam witrażem Bóg Ojciec, a Rycho – spoko Gaba, to było wczoraj o 2.00 w nocy,
i tak od słowa do słowa i... się okazało, że noc markoworychowa była upojna.

Piwo genialne też jest. Znalazł się też Hanin Gienio – tryskający fantastycznym humorem.
Panowie opowiadali kawały, niektóre pikantne. My tak usytuowania, by było widać, że czerpiemy siły z tego miejsca.
I Jerzyk tylko marudził, że albo zdąży na autobus, albo będzie jechał pociągiem, co mu nie odpowiadało za bardzo.

Niestety byłam pierwsza, zapowiedziałam odejście (sprawy domowe), ale się pogodzili –
przecież za parę dni będziemy znowu razem. Ewusia odstawiła mnie do domu, Jerzyk szczęśliwy, bo miał szansę na autobus, a po reszcie słuch zaginął. Ale dychają, bo się odzywają. W domu się okazało, że siadł Internet.

Galeria

(kliknij aby powiększyć)