powrót do strony głównej OSKKO

	VI Krajowa Konferencja Dyrektorów Szkół Pod patronatem: Ministra Edukacji Narodowej i Sportu, Prezydenta Miasta Olsztyn, Warmińsko - Mazurskiego Kuratora Oświaty Organizator Patron medialny:   Sponsorzy główni:

W czwartek, piątek i sobotę, 23-25 września 2004r odbyła się VI Krajowa Konferencja Dyrektorów Szkół. Miejsce tegorocznego, ogólnopolskiego spotkania dyrektorów, pracowników organów prowadzących i organów sprawujących nadzór pedagogiczny - Olsztyn wybrano w ubiegłym roku, w Poznaniu, podczas V KKDS. Patronatu, tradycyjnie już, udzielił Minister Edukacji Narodowej i Sportu oraz Prezydent Miasta - Olsztyna.

Przybyło około 400 osób z całego kraju, w tym około 200 członków OSKKO. Obecni byli przedstawiciele instytucji:

• Warmińsko-Mazurskiego Kuratorium Oświaty -  kurator Janusz Barszczewski
• Urzedu Miasta Olsztyn - Teresa Wiśniewska, dyrektor Wydziału Edukacji UM Olsztyn oraz Zbigniew Gontarz, dyrektor olsztyńskiego ODN (którzy wspierali organizacyjnie Konferencję)
• Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu - Dorota Igielska, dyrektor Departamentu Pragmatyki Zawodowej Nauczycieli , Artur Klawenek - wicedyrektor tegoż,
• Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli - Mirosław Sielatycki, dyrektor CODN , Marzena Owczarz, kierownik Pracowni Rozwoju Kadr Zarządzających CODN, Hanna Chilmon, nauczyciel konsultant
• Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej - Elżbieta Nerwińska, dyrektor CMPPP, Dorota Żyro, konsultant
• Instytutu Badań w Oświacie -  Antoni Jeżowski, prezes IBO.
• Krajowego Ośrodka Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej - Grażyna Osicka, dyrektor KOWEZIU
• Kaliskiego Studium Doskonalenia Menedżerów Oświaty - Magdalena Pęchorzewska, wicedyrektor
• Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty - członkowie Zarządu i Komisji Rewizyjnej.

Minister Edukacji Narodowej i Sportu, Mirosław Sawicki wygłosił specjalnie dla uczestników KKDS zarejestrowaną w MENiS wypowiedź odnoszącą się do zagadnień konferencji.

Konferencję prowadzili: Joanna Berdzik, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Kadry Kierowniczej Oświaty i Marek Pleśniar, dyrektor Biura OSKKO.

Celem Konferencji było:

• Wypracowanie stanowisk w kwestiach nurtujących kadrę kierowniczą, dyrektorów, a także pracowników organów prowadzących i organów nadzoru.
• Podjęcie dialogu z resortem oświaty i środowiskami samorządowymi.
• Budowanie grupy zawodowej kadry kierowniczej oświaty.
• Doskonalenie w zakresie znajomości prawa oświatowego i praktyki kierowniczej.

Czwartek 23 września 2004

O godz. 15:30 w budynku I LO w Olsztynie rozpoczął się pierwszy dzień konferencji.

Prezes Stowarzyszenia - Joanna Berdzik oraz dyrektor Biura OSKKO, Marek Pleśniar przywitali zebranych oraz zapoznali ich z programem i organizacją konferencji.

Następnie wystąpili prelegenci:

Jan Polak, który przedstawił założenia programu firmy Microsoft z MENiS - "Partnerstwo dla przyszłości". W wyniku przeprowadzenia tej akcji szkoły mają zyskać możliwość otrzymania oprogramowania po symbolicznej cenie.
	Andrzej Pery - przedstawiciel "Dyrektora Szkoły" przedstawił referat "Szkoła jako organizacja ucząca się" (Irena Dzierzgowska, Andrzej Pery).

prezentacja "Szkoła jako organizacja ucząca się" - do pobrania.

Artur Klawenek - wicedyrektor Departamentu Pragmatyki Zawodowej Nauczycieli MENiS obszernie omówił zmiany w Karcie Nauczyciela. Zgromadzeni mieli okazję zadać p. A. Klawenkowi pytania.

Następnie głos zabrała pani Dorota Igielska - dyrektor Departamentu Pragmatyki Zawodowej Nauczycieli MENiS.

W swym wystąpieniu omówiła ona zmiany w systemie awansu zawodowego nauczycieli.

Podczas czwartkowego spotkania było wiele okazji do wymiany doświadczeń i poznania osób zajmujących się administrowaniem i zarządzaniem w oświacie. Obecni byli przedstawiciele wszystkich województw.

Piątek 24 września 2004

Tego dnia w godzinach 10:00 - 17:00 pracowały grupy robocze Konferencji. Sprawozdania znajdą się w listopadowym Dyrektorze Szkoły.

Grupa I. Doskonalenie nauczycieli – system czy rynek?

Prowadzili -  Małgorzata Nowak, Marek Pleśniar
Materiały konferencyjne grupy do pobrania

Cele pracy grupy I były następujące:

• analiza zjawiska doskonalenia nauczycieli we współczesnej polskiej oświacie- z różnych perspektyw i z uwzględnieniem różnych oczekiwań i doświadczeń,
• wskazanie silnych i słabych stron funkcjonującego systemu, znalezienie jego szans i zagrożeń,
• refleksja nad systemem dystrybucji środków finansowych w celu ich efektywniejszego wykorzystania,
• próba sformułowanie postulatów i wniosków mających na celu eliminację słabych obszarów i zapobiegnięcie ewentualnym zagrożeniom.

Grupa II. Karta Nauczyciela – za i przeciw.

Prowadził -  Antoni Jeżowski
Materiały konferencyjne grupy do pobrania

"Jaki nauczyciel wyziera na nas z przepisów Karty nauczyciela? Nauczyciel służący uczniowi, szkole, Polsce, czy nauczyciel zapatrzony w swoje iluzoryczne prawa i prawka, skoncentrowany na ich egzekwowaniu mylący już, czy owa ustawa jest jeno środkiem, czy może aż celem...?"

Grupa III. Status dyrektora szkoły, placówki oświatowej.

Prowadzili -  Ewa Halska i Ryszard Sikora
Materiały konferencyjne grupy do pobrania

"Celem będzie wypracowanie listy problemów związanych ze statusem dyrektora szkoły wraz z propozycją ich rozwiązania. Czyli stanowiska określającego jak jest i jak chcielibyśmy, żeby było. Stanowiska nie roszczeniowego, tylko takiego, które wskazywać będzie na negatywne skutki istniejącego stanu i nasze widzenie jego zmiany."

Grupa IV. Uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych w polskiej szkole

Prowadził -  Wojciech Tański, referat - Agnieszka Budzińska
Materiały konferencyjne grupy do pobrania

Grupa zajęła się szukaniem niespójności, niejednoznaczności w prawie oświatowym, w obszarze dotyczącym specjalnych potrzeb edukacyjnych.

Istotne było zdefiniowanie jakich uczniów dotyczą "specjalne potrzeby edukacyjne".

Grupa V. Zadania wychowawcze szkoły

Prowadziły -  Beata Domerecka, Joanna Berdzik
Materiały konferencyjne grupy do pobrania

Dyskutanci mówili, ze system wychowania obejmuje:
- wychowanie naturalne (rodzina, najbliższe środowisko)
- wychowanie bezpośrednie (szkoły, świetlice, domy kultury, internaty, instytucje opieki społecznej)
- wychowanie pośrednie (służba zdrowia, policja, wojsko, organizacje społeczne)
Zajęli się odpowiedzią na pytanie: jak skutecznie wychowywać w szkole?

Wieczór w kinie

O godz. 18:00 uczestnicy konferencji spotkali się w kinie "Kopernik". Joanna Berdzik i Marek Pleśniar powitali zebranych, omówili sprawy organizacyjne dnia następnego.

Następnie wystąpili  ci, bez których z takim rozmachem zorganizowane przedsięwzięcie nie mogłoby się odbyć - sponsorzy główni KKDS - przedstawiciele firm: Wydawnictwo Juka-91 (producent podręczników szkolnych), Vulcan (producent oprogramowania do zarządzania szkołą) i Dom Wydawniczy ABC - Polskie Wydawnictwa Profesjonalne (prawo, w tym oświatowe).

Najpierw uczestników konferencji pozdrowiła przedstawicielka wydawnictwa ABC.

Lubomir Iliew - prezes Zarządu Wydawnictwa Juka-91. Podczas wystąpienia skierowanego do widzów mówił o ambitnych celach stowarzyszenia, bliskich mu z racji wspólnego gruntu oświatowego i pracy swojego wydawnictwa.

Feliks Sapiński - prezes Zarządu firmy Vulcan. Prezes Vulcana mówił, że zawsze chętnie wesprze działalność zmierzającą do naprawy prawa oświatowego. Że "pieniądze nie są najważniejsze", lecz prawidłowa praktyka zarządzania oświatą, standardy.

Piątek zakończono pokazem specjalnie dla uczestników konferencji sprowadzonego filmu pt. "Być i Mieć".

A następnie poczęstunkiem i rozmowami.

Sponsorem kolacji był, tradycyjnie na KKDS, Dom Wydawniczy ABC.

Sobota, 25 września 2004r

Trzeciego dnia konferencji jej uczestnicy spotkali się o godz. 10:00 w Centrum Konferencyjnym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Przybył kurator oświaty, Janusz Barszczewski i dyrektor Wydziału Edukacji UM w Olsztynie, pani Teresa Wiśniewska.

Prezes OSKKO, Joanna Berdzik przywitała zebranych i zapowiedziała wystąpienie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. Minister nie mógł przybyć osobiście. Przemówienie skierowane do uczestników Konferencji zarejestrowano na taśmie wideo. Zapis został odtworzony w sali konferencyjnej.

Treść wystąpienia Ministra:

Witam Państwa bardzo serdecznie. Przyznam się, że żałuję, że mnie tam nie ma, bo obiecałem, że będę razem z Państwem w Olsztynie. Niestety nie mogę. A chciałbym być i nie jest to tylko kwestia mojej obietnicy, ale także mojej chęci. Dlaczego uważam to za bardzo istotne spotkanie? Po pierwsze cieszę się, że istnieje takie stowarzyszenie – kadry kierowniczej oświaty. Cieszę się, że jest to stowarzyszenie na poziomie dyrektorskim, bo ja uważam, że w systemie oświaty najważniejszą osobą jest dyrektor szkoły. (Podobnie) jak drużynowy przesądza o tym, jak funkcjonuje drużyna harcerska, tak dyrektor szkoły przesądza o tym, jak funkcjonuje szkoła. Dziewiętnaście lat byłem nauczycielem i dokładnie wiem, co dla mnie znaczyła opinia dyrektora, co dla mnie znaczyło to, co dyrektor mówił. Znam nie jednego dyrektora, później widziałem różnych dyrektorów, już z poziomu ministerstwa. I wiem, jestem przeświadczony, że jest to rzeczywiście kluczowa postać w systemie oświaty. To jest pierwsza rzecz, którą chciałem Państwu powiedzieć, zatem myślę, że życzę Państwu owocnych obrad. Wydaje się, że tematyka konferencji, którą znam, bo się przygotowałem- myślałem, że będę brał udział tak jak powtarzam, jest bardzo dobra. Poruszane są sprawy najważniejsze. To jest kwestia: Doskonalenie nauczycieli – system czy rynek? System nie rynek, tylko system oczywiście. System w tym sensie i w tym znaczeniu, że są pewne zadania, które są niezbywalne, do których nauczyciele muszą być przygotowywani i które nauczyciele muszą realizować, ale niekoniecznie znajomość tych spraw wynoszą ze studiów. Niektóre sprawy rodzą się już w czasie pracy zawodowej. Doskonalenie w tym momencie powinno te luki z wykształcenia pochodzące, z poprzedniej ścieżki życiowej pochodzące uzupełniać. Najzwyczajniej w świecie. Myślę, że musi to być system a nie rynek, bo przecież nie chodzi o utrzymanie po prostu placówek doskonalenia oświaty, ale chodzi o to aby służyły oświacie. Dlatego system. Jeżeli mówimy Karta Nauczyciela – utrzymać czy nie utrzymać? Ja myślę, że pytanie jest trochę inne. Nie czy utrzymać Kartę Nauczyciela, czy jej nie utrzymywać. Tylko pytanie jest takie, że w Karcie jest napisane, że czas pracy tygodniowy nauczyciela jest 40 godzin, pensum dydaktyczne jest 18 godzin. I w związku z tym pojawia się żądanie, że jeśli nauczyciel jeszcze 2 godziny w tygodniu przepracuje pracując z uczniem albo mającym specjalne potrzeby albo specjalnie uzdolnionym, no to żąda dodatkowych pieniędzy, ale przecież w ramach 40-godzinnego tygodnia pracy. Myślę, że próba naprawiania sposobu wynagradzania nauczycieli i sposobu pracy szkoły polega na tym, żeby działać na rzecz tego, by szkoła wraz z dzwonkiem po ostatniej lekcji nie zamykała się. Tylko żeby uczniowie jeszcze po lekcjach mogli w szkole uzyskiwać dodatkowe informacje, zdobywać dodatkową wiedzę, poszerzać horyzonty albo wyrównywać braki. To jest istotne. Takie jest zadanie szkoły. Szkoła ma nie tylko dawać ofertę wykształcenia, ale także tworzyć aspiracje edukacyjne uczniów. I to jest rola dyrektora, jako szefa zespołu, który nad tym pracuje. Także to nie jest pytanie po prostu o Kartę Nauczyciela. Jeżeli chodzi o układ zarządzania oświatą. Bo tu jest pytanie następne, czy samorządy, układ z samorządami, układ z resortem oświaty, układ z ministerstwem. Ja myślę, to jest tak. To co do tej pory zostało zrobione określa się mianem decentralizacja zarządzania systemem oświaty. Ja myślę, że tak naprawdę podobnie brzmi i daje się dosłownie tak samo tłumaczyć (pojęcie) dekoncentracja w sensie rozśrodkowanie zarządzaniem. Zapomniano o zasadzie, że przekazywanie kompetencji i uprawnień decyzyjnych powinno być połączone z przekazywaniem odpowiedzialności za te decyzje, to jest jedna rzecz, o której zapomniano. Druga rzecz, o której zapomniano w latach poprzednich, także przy moim udziale zapewne, to była sytuacja, że przed tą decentralizacją należałoby zdecydować, co jest globalne w sensie interesu państwa i kraju i całego społeczeństwa, co powinno być nauczane w szkołach, jakie powinny być programy nauczania, jakie powinny być umiejętności, tak aby Polska mogła istnieć na światowym rynku, brać udział w światowej konkurencji naukowej, gospodarczej itd. A co jest potrzebą lokalną? Gdzieś ta granica nie została określona. I ona musi być określona tu znowu jest istotna rola dyrektora szkoły, który stoi na pograniczu, bo z jednej strony jest, brzydko powiem, jest ciśnięty przez państwo, że ma zrealizować określony program nauczania i doprowadzić do tego, aby uczniowie posiedli określone umiejętności, przystąpili do egzaminu itd. A z drugiej strony istnieje lokalny rynek pracy, do którego będą aplikować absolwenci szkoły w swoim czasie i oni powinni posiadać te umiejętności, które ten lokalny rynek pracy im nada. Brak określenia tej granicy, co lokalne a co globalne jest niezwykle istotny. Oczywiście jest sytuacja tego rodzaju, zawsze kiedy mówimy system oświaty mamy na myśli coś całościowego, ale przecież są ludzie, którzy mają różne potrzeby. Są osoby niepełnosprawne, które powinny móc znaleźć się w tym systemie. W taki sposób, żeby później mogły się znaleźć w normalnym, pełnosprawnym społeczeństwie, żeby móc funkcjonować. (Wobec tego) Więc przez edukację powinni przechodzić w szkołach masowych, w klasach integracyjnych i jakiś sposób na funkcjonowanie tego trzeba znaleźć. Być może właśnie Państwo taki sposób znajdą. To są te najważniejsze problemy, które planowane są do poruszenia w trakcie tej konferencji. Ja bardzo dużo sobie po tej konferencji obiecuję, i bardzo dużo sobie obiecuję ze współpracy z Państwem. Chętnie będę się spotykał i chętnie będę wymieniał poglądy, słuchał propozycji, zaleceń - jakkolwiek to nazwać. Dziękuję.

Warmińsko-Mazurski Kurator Oświaty - Janusz Barszczewski odniósł się do tematów KKDS i poprosił o przedłożenie wyników prac konferencji.

Następnie wystąpił pierwszy prelegent. Dariusz Chętkowski - polonista, autor książki "Z budy. Czy spuścić ucznia z łańcucha?".

Wygłosił on referat pt. "Poszukiwanie pomysłu na lepsze wychowywanie uczniów". Treść referatu do pobrania.

Dr Antoni Jeżowski, prezes Instytutu Badań w Oświacie przedstawił wyniki badań nad zarobkami nauczycieli.

Szczególną uwagę słuchaczy zwróciło niepokojące zjawisko - o ok. 40% niższe od przewidywanych zarobki nauczycieli stażystów. Może to być istotną przeszkodą w dopływie młodych specjalistów. Prezentacja A. Jeżowskiego do pobrania.

W przerwie na kawę było sporo czasu na rozmowy, ofertę wystawców.

W drugiej części sobotniego spotkania wystąpili:

Mirosław Sielatycki, dyrektor Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli, który przedstawił ofertę szkoleniową Ośrodka.

Andrzej Pery - wystąpił jako przedstawiciel Dyrektora Szkoły.

Mirella Nawrot, autorka materiałów pomocniczych dla dyrektorów - w zakresie nadzoru pedagogicznego wygłosiła referat "Nowy Nadzór" Prezentacja do pobrania

Następnie przedstawiono wypracowane podczas konferencji wyniki pracy grup.

Grupa I. Doskonalenie nauczycieli – system czy rynek? Sprawozdawca Małgorzata Nowak

Finalnym efektem dyskusji tej grupy jest lista wniosków i postulowanych zmian:

1. Efektywnie wykorzystywać pieniądze z funduszy europejskich przez wszystkie podmioty procesu doskonalenia, uruchomić mechanizmy zapewniające dostęp do tych środków wszystkim zainteresowanym.
2. Uregulować prawnie status doradcy metodycznego – jego zadania, usytuowanie, sposób zatrudnienia, wymiar i warunki pracy i płacy; zapewnić możliwość rozwoju osób sprawujących tę funkcję nie tylko przez ośrodki doskonalenia, ale także przez szkoły wyższe. Interesująca wydaje się tu propozycja wykorzystanie w tym obszarze potencjału ekspertów, nie zawsze czynnych w procedurze awansu.
3. Należy zastanowić się, czy na pewno efektywne jest tworzenie i utrzymywanie słabych bibliotek pedagogicznych dla jednej grupy zawodowej. Wskazuje to na nauczycieli, jako na ludzi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Czy tak jest w istocie? Czy do doskonalenia nauczycieli i ich rozwoju nie wystarczą biblioteki naukowe?
4. W odniesieniu do trzech poziomów finansowania systemu doskonalenia uczestnikom dyskusji nie udało się uzgodnić jednolitego stanowiska. Punktem spornym jest drugi poziom – środki w budżetach wojewodów na wspieranie doskonalenia nauczycieli na obszarze województw. Część dyskutantów proponowała całkowite uwolnienie tych środków i połączenie z pulą pieniędzy wyodrębnianych przez jednostki samorządu terytorialnego (gminy i powiaty) oraz urynkowienie placówek wojewódzkich w celu przeciwdziałania ich monopolistycznej pozycji. Muszę jednak zaznaczyć, iż ten postulat nie zyskał poparcia wszystkich uczestników dyskusji.
5. Kolejny postulat to wniosek mniejszościowy- zgłoszony przez przedstawiciela grupy dyrektorów – oczekiwanie całkowitej decentralizacji środków z puli jednostek samorządu terytorialnego i przekazanie decyzji o ich wydatkowaniu wyłącznie w ręce dyrektora. W odniesieniu do tej propozycji większość grupy uważa, iż część środków należy pozostawić w gestii organów prowadzących, w celu umożliwienia im realnego finansowego wpływu na realizację lokalnej polityki kadrowej, zgodnej z potrzebami środowiska.
    

Grupa II. Karta Nauczyciela – za i przeciw. Sprawozdawca - Ewa Czechowicz

Mankamenty ustawy to:

• Wewnętrzne sprzeczności jej zapisów;
• Zapisy sprzeczne z innymi ustawami (Ustawa o systemie oświaty) – inna jest rola dyrektora szkoły w obu tych ustawach;
• Dublowanie zapisów zawartych w innych ustawach;
• Bardzo różny stopień szczegółowości od bardzo (aż za) ogólnych (np. ochrona zdrowia) do bardzo szczegółowych (procedura awansu, wynagrodzenia);
• Wiele, czasem bardzo istotnych spraw, jest niedookreślonych i bardzo rozproszonych oraz regulowanych często również przez inne ustawy;
• Pomimo ustanowionej Karta odpowiedzialności dyscyplinarnej nauczycieli oraz przewidywanym trybem jej egzekwowania brak jest bliższego określenia obowiązków, a zwłaszcza zasad etycznych, których nauczyciele przestrzegać powinni;
• Mocno niejednolita terminologia oraz spory brak konsekwencji w jej stosowaniu;
• Niekonsekwencje w treści ustawy: z jednej strony szereg przywilejów, a z drugiej niejednakowe traktowanie różnych okresów pracy nauczyciela – inaczej traktowany jest okres pracy poza oświatą przypadający przed pracą w szkole od takiego samego okresu ale zrealizowanego po zwolnieniu np. z art. 20;
• Enigmatyczność i nieprecyzyjność wielu zapisów (czas pracy, urlop wypoczynkowy);
• Brak uregulowań dotyczących dość licznej grupy czynnych nauczycieli jakimi są dyrektorzy szkół zmuszający czasem do traktowania lekko tej bądź co bądź ustawy;

Wnioski:

Karta Nauczyciela w swojej 22 letniej historii była tyle razy zmieniana, że obecnie stała się nieczytelna, niejednorodna i niespójna. Zatem rozsądnym wyjściem wydaje się napisanie tej ustawy na nowo – tak by jej forma i treść przystawała do obecnej rzeczywistości. W tym celu, aby nasza pracę utrwalić nie słowem a czynem, powołaliśmy zespół do zredagowania tej ustawy.

Grupa III. Status dyrektora szkoły, placówki oświatowej. Sprawozdawca - Ryszard Sikora

Wnioski:

Aby budować status dyrektora szkoły pozwalający na właściwe wypełnianie zadań ważne jest:
1.      Dążenie jego samego do profesjonalizmu w zarządzaniu szkołą, stałe doskonalenie się, nabywanie wiedzy i umiejętności kierowniczych, czyli kompetencji do wypełniania zadań dyrektora szkoły (planowania, organizowania, kierowania i nadzorowania).
2.      Poznanie i stosowanie prawa. Zarówno oświatowego, jak i tego związanego z kierowaniem zakładem pracy. Na tej bazie wypełnianie kompetencji dyrektora rozumianych jako prawo do decydowania w sprawach określonych w prawie.
3.      Budowanie sobie autorytetu tak wewnątrz, jak i na zewnątrz szkoły poprzez wywiązywanie się z zadań, które sam na siebie nałoży oraz etycznym postępowaniu. Propagowanie zasad i działanie zgodne z przyjętym przez OSKKO „Kodeksem etycznym dyrektora szkoły”.
4.      Określenie statusu dyrektora szkoły w prawie, który dla właściwego wypełniania zadań szkoły powinien wywodzić się spośród nauczycieli, ale po objęciu (powierzeniu) stanowiska dyrektora zasady jego zatrudnienia (wykonywania pracy i wynagrodzenia, urlop, itp.) powinny być odrębnie jednoznacznie określone, a zakres odpowiedzialności i podległości wobec organu prowadzącego i organu nadzoru pedagogicznego powinien być ściśle ustalony.

w tym między innymi np:

• jednolicie określone dla poszczególnych wielkości szkół „pensum” dyrektora oraz możliwość decydowania przez dyrektora szkoły o tym, czy je realizować poprzez złożenie wniosku w tej sprawie do organu prowadzącego.
•  ustalenie zasad wynagradzania dyrektora szkoły na poziomie uwzględniającym zakres wypełnianych zadań i odpowiedzialności, w taki sposób, by nie była możliwa (jak to jest obecnie) sytuacje, że dyrektor szkoły nie jest najlepiej wynagradzaną w niej osobą.
•  określenie wymiaru zasad wykorzystania urlopu wypoczynkowego dla wszystkich dyrektorów podobnie jak to jest obecnie określone dla placówek nieferyjnych.

Grupa IV. Uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych w polskiej szkole Sprawozdawca - Wojciech Tański

1. W skład grupy wchodzili dyrektorzy, wicedyrektorzy i nauczyciele z różnych placówek edukacyjnych. Reprezentowane były przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne, zespoły szkół, zarówno integracyjne, z oddziałami integracyjnymi, jak i bez takich oddziałów. Byli także przedstawiciele szkolnictwa specjalnego oraz placówek sanatoryjnych. W pracach grupy uczestniczyli również reprezentanci Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu oraz Warmińsko-Mazurskiego Kuratora Oświaty.
2. Przyjęto następujący tok dyskusji:
   1. Określenie kim jest uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
   2. Diagnoza stanu obecnego w polskim systemie edukacyjnym,
   3. Próba odpowiedzi na pytanie jak być powinno.
   4. Co zrobić, żeby było tak, jak być powinno?
3. W wyniku dyskusji wyłoniło się następujące określenie: „Uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych to uczeń, który z określonych powodów (zdrowotnych, rodzinnych, emocjonalnych, czy innych) doświadcza większych niż przeciętne problemy w nauce lub zachowaniu”.
4. W wyniku dyskusji nad aktualną sytuacją uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych w polskim systemie oświaty uczestnicy doszli do wniosku, że jest ona bardzo zróżnicowana. Stwierdzono, ze zależy ona od rozwiązań przyjętych przez konkretne organy prowadzące placówki edukacyjne. Podawano przykłady ośrodków, w których, na miarę obecnych rozwiązań prawnych, specjalne potrzeby edukacyjne uczniów są zaspokajane, jak również przykłady miejsc, gdzie tacy uczniowie pozbawieni są odpowiedniego wsparcia.
5. W toku dyskusji stwierdzono, że o ile uczniowie niepełnosprawni otrzymują należyte wsparcie w szkołach specjalnych, szkołach i klasach integracyjnych, to w szkołach masowych najczęściej tego wsparcia są pozbawieni. Pozostali uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych często nie znajdują należytego wsparcia w obecnym systemie.
6. Jak być powinno:
   1. Rozwiązania systemowe, działające niezależne od dobrej lub złej woli decydentów, konkretnych osób lub środowisk.
   2. Koordynacja działań osób, urzędów, instytucji i organizacji pozarządowych działających na rzecz uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych powinien zajmować się zespół specjalistów.
   3. Wczesna diagnoza specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz budowanie indywidualnych planów rozwoju przy udziale rodziców i grupy specjalistów. diagnoza
   4. Diagnoza powinna odbywać się w środowisku dziecka.
   5. Wzmocnienie roli rodziców w wyborze rozwiązań dotyczących dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
   6. Udzielanie wsparcia rodzicom  tych dzieci.
   7. Przygotowanie  nauczycieli (przyszłych i obecnych) do pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
   8. Elastyczność planów nauczania, dostosowanie ich do dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
   9. Opieka medyczna w szkole, do której uczęszczają dzieci przewlekle chore.
   10. Zróżnicowanie warunków egzaminów zewnętrznych dostosowane do dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych .

 To, co najważniejsze:

1. Sytuacja dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych nie może zależeć od lokalnych uwarunkowań.
2. Środki znajdujące się w systemie edukacji powinny być „przypisane” do uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych i znajdować trafiają w placówkach do których ci uczniowie.

Grupa V. Zadania wychowawcze szkoły Sprawozdawca - Beata Domerecka

Ogólne wnioski:
Aby skutecznie wychowywać, powinniśmy działać na rzecz:

• stworzenia platformy porozumienia pomiędzy poszczególnymi elementami systemu wychowania,
• właściwej komunikacji pomiędzy nimi,
• zrozumiałego i spójnego prawa oświatowego,
• dostosowania programów studiów do realnych potrzeb młodych nauczycieli,

Budować siłę szkoły w oparciu o:

• jasne normy szkolne,
• obowiązujące wszystkich sposoby postępowania w podobnych sytuacjach,
• dobrą komunikację z rodzicami,
• postrzeganie procesu wychowania nie w kategorii realizacji zadań wychowawczych szkoły, ale realizacji potrzeb uczniów,
• szukanie sojuszników dla zasad przyjętych w szkole

-----------------------------------

Joanna Berdzik podsumowała efekty konferencji i zamknęła spotkanie. Szczególnie istotne jest, by efekty pracy konferencyjnej spowodowały dalsze działania. Stanowiska KKDS zostaną przedłożone Ministrowi Edukacji Narodowej i Sportu a sami Stowarzyszeni będą kontynuować prace.

Ustalono, że następnym miastem, w którym odbędzie się siódma Krajowa Konferencja Dyrektorów Szkół będzie Toruń. Obecny na spotkaniu wicedyrektor Wydziału Edukacji Urzędu Miasta Torunia, Jarosław Więckowski (członek OSKKO) podjął się koordynowania przepływu informacji między władzami miasta a OSKKO.

Prace nad konferencją

VI krajową Konferencję Dyrektorów Szkół zorganizowało Ogólnopolskie Stowarzyszenie Kadry Kierowniczej Oświaty.

Organizacja i prowadzenie konferencji

Joanna Berdzik i Marek Pleśniar

Sekretariat

Marta Szwonder i Danuta Sikora (na zdj. także Leszek Zaleśny, Jerzy Kostyła, Sławomir Lipiński)

Prace organizacyjne:

Ryszard Sikora (Kraków), Roman Łobożewicz (Gryfice), Sławomir Lipiński (Warszawa), Anna Burec-Kobiałka (Kozienice), Jerzy Kostyła (Piotrkowice), Andrzej Jasiński (Grajewo), Gabriela Zdunek (Rzeszów), Ewa Bergtraum (Jelenia Góra), Dorota Kulesza (Kraków), Aldona Kawa (Kraków), Janusz Pawłowski (Wrocław), Iwona Sobka (Dobczyn - Warszawa), Beata Domerecka (Bolesławiec), Małgorzata Cołokidzi (Bolesławiec) i inni...

Podziękowania.

I LO	gościny pierwszemu dniowi KKDS i grupie III drugiego dnia udzieliła pani dyrektor I LO w Olsztynie
UW	grupę V gościł Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki w Olsztynie
	organizacyjnie pomógł Konferencji dyrektor olsztyńskiego ODN
	W sprzęt biurowy - szczególnie drukarki laserowe wyposażyła biuro OSKKO firma MDK