Zadania wizytatora są zupełnie inny rozdział . Natomiast normy postępowania pracownika służby cywilnej regulują stosowne przepisy prawa obowiązujące w Rzeczpospolitej Polskiej. Tak ,tak wizytator jest urzędnikiem Służby Cywilnej i osobiście chciałabym aby nim był.(sorry diter kalla) Nie chcę aby był moim przyjacielem , aby był dobrym lub chciał dyrektorem pokierować . Niech wykonuje jedynie to co do niego należy i nic więcej . Nadgorliwość nie wskazana ."Ostatnia wizyta „przyjacielskiego” wizytatora zaowocowała zawałem serca i licznymi pobytami w szpitalu . Pisząc o tym chcę jedynie uczulić koleżeństwo na fakt znajomości uprawnień wizytatora oraz zasad jego postępowania . Współpraca wskazana ,wręcz konieczna lecz na nurcie kompetencji i poszanowania siebie .Przecież wspólnie jesteśmy ludźmi wykonujących służbę dla innych. Jednak aby nie być posądzonym o stronniczość powiem krótko, znam kompetentnych wizytatorów i chwała im za to że są . Szkoda że to rodzynki . Pozwolę sobie załączyć obowiązujący Kodeks Służby Cywilnej dla wszystkich urzędników w tym także dla wizytatorów oraz wypowiedz Rzecznika Praw Obywatelskich potwierdzający aktualny stan administracji . Sami osądźcie jak u was jest a jak powinno być. Nas przecież także osądzają więc nie sądzę aby wizytatorzy poczuli się urażeni. Pozdrawiam wszystkich członków OSKKO stosujących nasz kodeks etyczny .oraz „wybranych „wizytatorów .
ZARZĄDZENIE Nr 114 PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 października 2002 r. w sprawie ustanowienia Kodeksu Etyki Służby Cywilnej. (Mon. Pol. Nr 46, poz. 683) KODEKS ETYKI SŁUŻBY CYWILNEJ
§ 1. Władza państwowa jest władzą służebną w stosunku do praw obywateli i prawa w ogóle. Członek korpusu służby cywilnej traktuje pracę jako służbę publiczną, ma zawsze na względzie dobro Rzeczypospolitej Polskiej, jej ustrój demokratyczny oraz chroni uzasadnione interesy każdej osoby, a w szczególności: 1) działa tak, aby jego działania mogły być wzorem praworządności i prowadziły do pogłębienia zaufania obywateli do państwa i jego organów; 2) pamiętając o służebnym charakterze własnej pracy, wykonuje ją z poszanowaniem godności innych i poczuciem godności własnej; 3) pamięta, że swoim postępowaniem daje świadectwo o Rzeczypospolitej Polskiej i jej organach oraz współtworzy wizerunek służby cywilnej; 4) przedkłada dobro publiczne nad interesy własne i swojego środowiska. § 2. Członek korpusu służby cywilnej wykonuje obowiązki rzetelnie, a w szczególności: 1) pracuje sumiennie, dążąc do osiągnięcia najlepszych rezultatów swej pracy i mając na względzie wnikliwe oraz rozważne wykonywanie powierzonych mu zadań; 2) jest twórczy w podejmowaniu zadań, a wyznaczone obowiązki realizuje aktywnie, z najlepszą wolą, nie ograniczając się jedynie do ich litery; 3) nie uchyla się od podejmowania trudnych rozstrzygnięć oraz odpowiedzialności za swoje postępowanie; wie, że interes publiczny wymaga działań rozważnych, ale skutecznych i realizowanych w sposób zdecydowany; 4) w rozpatrywaniu spraw nie kieruje się emocjami, jest gotów do przyjęcia krytyki, uznania swoich błędów i do naprawienia ich konsekwencji; 5) dotrzymuje zobowiązań, kierując się prawem i przewidzianym trybem działania; 6) racjonalnie gospodaruje majątkiem i środkami publicznymi, z dbałością o nie i będąc gotowy do rozliczenia swoich działań w tym zakresie; 7) jest lojalny wobec urzędu i zwierzchników, gotów do wykonywania służbowych poleceń, mając przy tym na względzie, aby nie zostało naruszone prawo lub popełniona pomyłka; 8) wykazuje powściągliwość w publicznym wypowiadaniu poglądów na temat pracy swego urzędu oraz innych urzędów i organów państwa; 9) rozumie i aprobuje fakt, iż podjęcie pracy w służbie publicznej oznacza zgodę na ograniczenie zasady poufności informacji dotyczącej również jego życia osobistego. § 3. Członek korpusu służby cywilnej dba o rozwój własnych kompetencji, a w szczególności: 1) rozwija wiedzę zawodową, potrzebną do jak najlepszego wykonywania pracy w urzędzie; 2) dąży do pełnej znajomości aktów prawnych oraz wszystkich faktycznych i prawnych okoliczności spraw; 3) jest gotów do wykorzystania wiedzy zwierzchników, kolegów i podwładnych, a w przypadku braku wiedzy specjalistycznej - do korzystania z pomocy ekspertów; 4) zawsze jest przygotowany do jasnego - merytorycznego i prawnego - uzasadnienia własnych decyzji i sposobu postępowania; 5) w wykonywaniu wspólnych zadań administracyjnych dba o ich jakość merytoryczną i o dobre stosunki międzyludzkie; 6) jeżeli w sprawie są wyrażane zróżnicowane opinie, dąży do uzgodnień opartych na rzeczowej argumentacji; 7) życzliwy ludziom, zapobiega napięciom w pracy i rozładowuje je, przestrzega zasad poprawnego zachowania. § 4. Członek korpusu służby cywilnej jest bezstronny w wykonywaniu zadań i obowiązków, a w szczególności: 1) nie dopuszcza do podejrzeń o związek między interesem publicznym i prywatnym; 2) nie podejmuje żadnych prac ani zajęć, które kolidują z obowiązkami służbowymi; 3) nie przyjmuje żadnej formy zapłaty za publiczne wystąpienia, gdy mają one związek z zajmowanym stanowiskiem lub wykonywaną pracą służbową; 4) w prowadzonych sprawach administracyjnych równo traktuje wszystkich uczestników, nie ulegając żadnym naciskom i nie przyjmując żadnych zobowiązań wynikających z pokrewieństwa, znajomości, pracy lub przynależności; 5) od osób zaangażowanych w prowadzone sprawy nie przyjmuje żadnych korzyści materialnych ani osobistych; 6) nie demonstruje zażyłości z osobami publicznie znanymi ze swej działalności politycznej, gospodarczej, społecznej lub religijnej, wystrzega się okazji do promowania jakichkolwiek grup interesu; 7) szanuje prawo obywateli do informacji, mając na względzie jawność działania administracji publicznej, dochowując przy tym tajemnicy ustawowo chronionej; 8) akceptuje ograniczenia możliwości podjęcia przyszłej pracy u osób, których sprawy były lub są prowadzone przez zatrudniający go urząd. § 5. Członek korpusu służby cywilnej w wykonywaniu zadań i obowiązków jest neutralny politycznie, a w szczególności: 1) lojalnie i rzetelnie realizuje strategię i program Rządu Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na własne przekonania i polityczne poglądy; 2) przygotowując propozycje działań administracji rządowej, udziela obiektywnych, zgodnych z najlepszą wolą i wiedzą, porad i opinii zwierzchnikom; 3) nie manifestuje publicznie poglądów i sympatii politycznych, a jeżeli jest urzędnikiem służby cywilnej, to nie tworzy i nie uczestniczy w partiach politycznych; 4) dystansuje się otwarcie do wszelkich wpływów i nacisków politycznych, które mogą prowadzić do działań stronniczych, i nie angażuje się w działania, które mogłyby służyć celom partyjnym; 5) dba o jasność i przejrzystość własnych relacji z osobami pełniącymi funkcje polityczne; 6 ) nie uczestniczy w strajkach lub akcjach protestacyjnych, zakłócających normalne funkcjonowanie urzędu; 7) eliminuje wpływy polityczne na rekrutację i awanse w służbie cywilnej. Rzecznik Spraw Obywatelskich składając coroczną informację powiedział .............Jak wygląda realizacja tego prawa w polskiej rzeczywistości? Realizacja prawa do dobrej administracji wymaga kompetentnej kadry służącej państwu, społeczeństwu i obywatelowi, który jest stroną postępowania administracyjnego. Kadra ta powinna być dobierana na podstawie konkursu dostępnego dla wszystkich posiadających wymagane kwalifikacje i którego kryteria rozstrzygnięcia muszą być jawne. Do mojego biura zwróciła się obywatelka, który zgłosiła swoją kandydaturę w konkursie ogłoszonym na stanowisko w jednym z urzędów wojewódzkich. Ponieważ w wyznaczonym czasie nie została zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną, zadzwoniła do urzędu, prosząc o stosowną informację. Dowiedziała się, że konkurs został już rozstrzygnięty i odpowiednia osoba została zatrudniona. Naiwna kandydatka chciała uzyskać informacje o kwalifikacjach osoby zatrudnionej. Odpowiedziano jej, że dane te są objęte tajemnicą, a dokumentacja konkursowa została zniszczona. Zbyt często, jeśli nie z reguły ogłoszony konkurs jest fikcją. Zwycięzca został już wybrany przed jego ogłoszeniem. Dotyczy to zarówno administracji centralnej, jak i administracji samorządowej. Dotyczy to konkursów na stanowiska profesorskie na wyższych uczelniach i konkursów na dyrektorów szkół. Od 1996 r. nie udało się zbudować w Polsce niezależnego od wpływów politycznych, opartego na kompetencjach, korpusu służby cywilnej. Naruszeniem konstytucji, potwierdzonym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, było wprowadzenie w ustawie o służbie cywilnej przez jej nowelizację ustawą z 21 grudnia 2001 r. art. 144a zezwalającego do dnia 31 grudnia 2002 r. na obejmowanie stanowisk w służbie cywilnej bez zachowania obowiązujących procedur, w tym bez konkursu. Nie stać Polski na wymianę kadry administracyjnej po każdych wyborach dających zwycięstwo dotychczasowej opozycji. Nie chodzi tylko o olbrzymie koszty związane z wdrażaniem nowych urzędników do obowiązków. Niewspółmiernie wielki jest koszt społeczny. Urzędnik w Polsce, wysokiego i średniego, a nawet najniższego szczebla, wie, że jego praca ma charakter prowizoryczny. Brak jest stabilizacji kadry. Umacnia się przekonanie o służbie na rzecz określonej opcji politycznej, a nie o służbie dla państwa, społeczeństwa i obywateli. To ostatnie zdanie jest dla mnie jako obywatela bardzo niebezpieczne. Ps Do szefa Marka . Powoli ,powoli wracam i .......niedługo się poprawię. | 
