odszedł...

Różewicz Tadeusz

List do ludożerców

Kochani ludożercy
nie patrzcie wilkiem
na człowieka
który pyta o wolne miejsce
w przedziale kolejowym

zrozumcie
inni ludzie też mają
dwie nogi i siedzenie

kochani ludożercy
poczekajcie chwilę
nie depczcie słabszych
nie zgrzytajcie zębami

zrozumcie
ludzi jest dużo będzie jeszcze
więcej więc posuńcie się trochę
ustąpcie
kochani ludożercy
nie wykupujcie wszystkich
świec sznurowadeł i makaronu
nie mówcie odwróceni tyłem:
ja mnie mój moje
mój żołądek mój włos
mój odcisk moje spodnie
moja żona moje dzieci
moje zdanie

Kochani ludożercy
Nie zjadajmy się Dobrze
bo nie zmartwychwstaniemy
Naprawdę

taaa, utwór zawsze aktualny

- Nie mogę sobie nawet wyobrazić, jak wyglądałaby powojenna poezja polska bez wierszy Tadeusza Różewicza. Wszyscy mu coś zawdzięczamy, choć nie każdy z nas potrafi się do tego przyznać - pisała o Różewiczu Wisława Szymborska.

To pierwszy "poważny" poeta, którego czytałem. Dzięki jego wierszom i dramatom zacząłem pisać...  

"Warkoczyk" - pamiętacie?

Mój ulubiony tekst to "Brama"

Lascaite ogni speranza
Voi ch’entrate

Porzućcie wszelką nadzieję
Którzy tu wchodzicie

Napis nad piekłem w Boskiej komedii Dantego
Odwagi!
Za tą bramą nie ma piekła

Piekło zostało zdemontowane
Przez teologów
I psychologów głębi

Zostało zamienione w alegorię
Ze względów humanitarnych
I wychowawczych

Odwagi!
Za tą bramą zaczyna się
Raz jeszcze to samo

Dwóch pijanych grabarzy
Siedzi nad dołem

Piją piwo bezalkoholowe
Zagryzają kiełbasą
Mrugają do nas
Grają czaszką Adama
W piłkę nożną
Pod krzyżem

Dół czeka
Na jutrzejszego nieboszczyka
„Skóra” już w drodze

Odwagi!

Tu poczekamy na sąd
Ostateczny
W dołku zbiera się woda
Pływają pety

Odwagi!

Za tą bramą
Nie będzie historii
Ani dobra ani poezji

A co będzie
Nieznajomy panie?

Będą kamienie

Kamień
Na kamieniu
Na kamieniu kamień
A na tym kamieniu
Jeszcze jeden
kamień

Czas na mnie
czas nagli

co ze sobą zabrać
na tamten brzeg

Jakie to mądre (w tym durnym świecie)