Polecam - szczególnie tym, którzy mają zamiar oddać się (lub swoje dzieci) w ręce speców od ustawień Hellingera, NLP, kinezjologii edukacyjnej.

http://www.przekroj.pl/wydarzenia_kraj_artykul,5803,0.html

:-)

Znalazłam jeszcze coś ciekawego na temat kinezjologii edukacyjnej:

http://archiwum.polityka.pl/art/cwiczenia-z-jedna-niewiadoma,423685.html

Przyznam się, że od jakiegoś czasu coraz częściej zdumiewa mnie z jednej strony łatwowierność człowieka w nibynaukowe cuda, a z drugiej strony bezkarność i pomysłowość "sprzedawców" tych cudów.

Mam wrażenie, że wstępujemy w okres "ciemności" tak jak w podziale na wieki ciemne (wiara, dusza) i jasne (wiedza, ) rozum zgodnie z sinusoidą Krzyżanowskiego

Bratku, daj znać, jak już ten artykuł się pojawi :-)

dajcie znać jak będzie druga część artykułu

a za ten dziękuję

Hannasegal!

Terapia psychoanalityczna, jest akturat najbardziej znaną spośród tych, które nigdy nie zostały potwierdzone naukowo....

A wymóg terapii psychoterapii własnej jest jednym z najbardziej absurdalnych wymogów stosowanych przez ortodoksyjnych psychoterapeutów, z którym współcześnie mocno się dyskutuje. Ja np. zajmuję się psychoterapią dzieci niepełnosprawnych. To co? Żeby być lepszym teraputą powinnam na sobie przeprowadzać np. trening czystości? 

A sprawy certyfikató niestety nie są w tym kraju uregulowane. Od lat trwają konsultacje społeczne, mające na celu wypracowanie nowych standardów, ale dotychczas bez skutku.

Osobiście jestem zwolenniczką teorii, że przede wszystkim psychoteraputa powinien mieć wykształcenie kierunkowe i pracować pod stałą superwizją co najmniej przez 5 lat.

Hej!

To nie kwestia rywalizacji...

Tylko osobistego zaangażowania w temat:)) Brak uregulowań prawnych w tym kraju w zakresie psychoterapii jest skandaliczny, monopolistyczne praktyki obu PTP-ów również... Zmagam się z tym od 10 lat, więc trudno mi o dystans:))

Co do potwierdzania efektywności psychoterapii, to mówię o mierzeniu postępów rozwojowych  w przypadku dzieci i o porównaniu z grupą kontrolną (bez terapii bądź przyjmującą placebo).

A co do wkładu Freuda w psychoterapię, to nikt go nie podważa... Ale od jego prac już w psychologii lata świetlne minęły. Wiele odkryto, wiele udowodniono. Jakby Ci to wytłumaczyć.... Pasteurowi też nikt nie odbiera wkładu w stworzenie szczepionki- prawda? Ale raczej trudno go obarczać "winą" za brak skuteczności dzisiejszej szczepionki na AH1N1????

:))

A z tymi certyfikatami to niezupełnie tak- teoretycznie są uregulowane, ale monopolistycznie. PTP- twierdzą, ze tylko ich certyfikaty się liczą. A to tak, jakby któregoś dnia np.. wenerolodzy stwierdzili, że tylko oni mają prawo używać tytuł  "lekarz" zawiązali swoje stowarzyszenie i zaczęli wydawać dyplomy.... Przy okazji ogłaszając na wszystkie strony świata, że wszystkie inne dyplomy lekarzy są bezprawne i nieważne.

Absurd prawda?

Tylko, że tkwimy w nim wszyscy po uszy....

A co do uregulowań ustawowych, prawnych to ich nie ma. Prace nad ustawą o zawodzie psychoterapeuty trwają od kilku lat, ale consensus nie został wypracowany. To znaczy ściślej- został wypracowany, ale potem zmienił się minister...

Pytam z czystej ciekawości poznawczej: czy możesz mi wskazać badania źródłowe tą efektywność potwierdzające? Bo ja ich szukam od lat i dotychczas nie znalazłam. Pewnie źle szukam....

niedawno ukazała się książka Tomasz Witkowskiego "Zakazana psychologia. Tom I", w której autor (znany z tropienia pseudonaukowych afer w psychologii) przedstawia kulisy naukowe i pseudonaukowe znanych psychoterapii i tego co nazywa psychobiznesem tzn. znanych, modnych "psychoterapii", których wartość naukowa jest podobna do wartości ...wróżb

Psychoanaliza to też taka "ściema" i kolos na glinianych nogach - jej skuteczność jest niższa niż pozostawienie pacjenta samemu sobie (o tym świadczą wyniki badań nad skutecznością). Jej stosowanie doprowadza bardziej do wyuczonej bezradności niż do zdrowia psychicznego

Sporo informacji można tez znaleźć w książce Jadwigi Rakowskiej "Skuteczność psychoterapii"

badania nad skutecznością terapii są już od wielu lat prowadzone

potwierdzają  skuteczność m.in. terapii poznawczo-behawioralnej

niezależnie jaką ( i czy dobrą czy szatańską)  bandą są psychocośtam, ich domeną powinna być medycyna lub nadzór medyczny a nie oświata

czyli, jak piszą na pewnym miłym forum: "NTF"

Nie To Forum

:-)

http://edukacja.gazeta.pl/edukacja/1,101856,7346833,Medytacja_w_szkolnej_lawce_.html

a mi sie ciekawie czyta i w dodatku łączy się to z nauczaniem

więc dla mnie JNTF (jak najbadziej to forum)

Małgos poleca Witkowskiego

ja polecam Berta Hellingera - Rzeczy sedno 66 terapii krótkoterminowych

mysle, że warto przeczytać - dla zjeżenia włosów na głowie

zanim zainteresowałam sie głebiej Hellingerem traktowałam go jako pewne zadziwiajace zjawisko

mysle, że aby nabrac dystansu do tego "zjawiska" trzeba przyjrzec sie jego metodom i pogladom np :

Teraz zdradzę Wam tajemnice bulimii. Bulimiczka moze brac tylko od matki. Nie wolno jej brac od ojca. Dlatego najpierw je a potem wypluwa. Gdy powie matce : "Biorę ciebie i biorę jego", moze zatrzymac to, co zje.

jak przebiega leczenie bulimiczki, wg Hellingera?

kaze jej powtarzać kilkakrotnie :" biore ciebie, biore jego, zachowam ciebie, zachowam jego, smakuje mi od ciebie i smakuje mi od niego"

na koniec Hellinger dodaje  : "To tyle.To uleczenie bulimii"

psychosciema totalna

to przyklad jednej z mniej szokujacych kwestii leczenia chorób

dobrze, że zaczyna sie o tym pisać krytycznie

hannasegal

nie obrażaj się, nikt nie nazywa Cię głąbem

sama jestem psychologiem wyuczonym na osiagnięciach m.in. Freuda

wiele lat wierzono, że to są wielkie osiagnięcia, ale nauka się rozwija, metody pomiaru też

z czasem trzeba weryfikować w to co się wierzy

kiedyś nie znano np. zjawiska rezyliencji, czyli naturalnej tendencji organizmu do przywracania równowagi.

Już 50 lat temu Eysenck udowodnił, że metoda leczenia  pacjentów ze stanami lękowymi lub depresyjnymi:

dla psychoanalizy jest skuteczna w 44%

dla terapii innych niż freudowska - w 64%

a aż 60% pacjentów wróciło do zdrowia mimo, że nie poddawano ich żadnej terapii

Chyba warto przyjrzeć się tym wynikom?

Dla mnie są szokujące

Mnie włos zjeżył się po przeczytaniu informacji (relacji samych pacjentów) dotyczących terapii zorientowanej na proces (str. 385  T. Witkowski).Terapeuta doprowadza pacjenta do poczucia krzywdy, nienawiści wobec najbliższych, a w efekcie do trwałego rozkładu wszelkich więzi rodzinnych w celu wyzwolenia. Dantejskie sceny, wrzaski, alienacja od rodziny i ...uzależnienie od terapeuty.

Marku, oświatowo też ;-)

"Kinezjologia edukacyjna w Polsce rozgościła się głównie w obszarach nauczania przedszkolnego, wczesnoszkolnego i w terapii psychologiczno-pedagogicznej. Funkcjonuje tam z błogosławieństwem Ministerstwa Edukacji Narodowej, które w 2005 roku, podczas targów edukacyjnych, wystawiło programowi dla sześciolatków Mój kuferek ^{[ 1 ]} specjalny certyfikat o numerze DKOS-5002-11/05, dopuszczający go do stosowania w wychowaniu przedszkolnym. Dzięki niemu tysiące dzieci w naszym kraju zaczyna swój dzień od podstawowych ćwiczeń zalecanych przez kinezjologię edukacyjną. Najczęściej kręcą tak zwane leniwe ósemki, czyli wodzą wzrokiem za jakimś przedmiotem lub ręką po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności). Ćwiczenie to ma rzekomo poprawiać koordynację wzroku, widzenia obwodowego, aktywizować mózg dla przekraczania środkowej wizualnej linii, integrować półkule mózgowe, usprawniać mechanizm czytania i rozpoznawania znaków przy pisaniu, wspomagać czytanie ze zrozumieniem.

Nie tylko MEN ma swoje „zasługi" w krzewieniu kinezjologii. Innym liderem w tym obszarze jest niezwykle opiniotwórcza placówka Pracownia Informacji Pedagogicznej w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie. W 2006 roku instytucja ta, pod patronatem Polskiego Komitetu ds. UNESCO, rozpoczęła ogromną Kampanię na rzecz uczenia się. Jednym z celów kampanii jest promocja przyśpieszonego uczenia się. Z wydawanego przez Pracownię Informacji Pedagogicznej CODN oficjalnego magazynu internetowego Trendy ze zdziwieniem dowiedziałem się, że:

(...) „przyśpieszone uczenie się" to termin parasolowy, który łączy dane naukowe, płynące z 4 głównych obszarów wiedzy o funkcjonowaniu mózgu i procesach uczenia się. Są to:
1. Neurologiczne badania mózgu
2. Teoria Wielorakiej Inteligencji
3. Neurolingwistyczne Programowanie (NLP)
4. Kinezjologia Edukacyjna. ^{[ 2 ]"}

 źródło: 

http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,6900

własnie kinezjo-"logię" mam na myśli pisząc NTF - czyli paszła wont;-)

masa szkół i w tym moja się dała w toto wrobić i ludzie szkolili się w tym

wuefista, złoty chłopak, spytał na radzie - "kinezjologia, to coś o psach??"

Marku!
Swego czasu jedna z urzędniczek, przyjmując od nas projekt grantowy obejmujący min. hipoterapię, zapytała "A na czym będziecie robić tę hipoterapię?" Zdziwiona koleżanka poprosiłą o doprecyzowanie pytania, a urzędniczka się obruszyła: " No bo to przecież na różnych tę hipoterapię robią.... Na delfinach, na psach...."

:))

W sumie po drodze by im było z wuefistą Twoim:)) A serio: Uważam, ze trzeba o tym rozmawiać. Im więcej rozmowy, tym więcej świadomych. Mnie na studiach tej kinezjologi też uczyli... Słowem za to nie wspomniano o kilku innych technikach, o których powinnam była coś wiedzieć... I to- moim zdaniem- nie jest ok. Nie jest też ok, że jak Polska długa i szeroka ośrodki szkolne wyposaża się w aparaturę i sprzęty (np. osławiony Tomatis), w przypadku których efektywność nie tylko nie została potwierdzpona, ale wręcz wprost przeciwnie- dowiedzino szkodliwości ich stosowania, w niektórych zaburzeniach... A u nas? Ministerstwo finansuje zakup. WIzytator i metodyk się zachwycają. Dyrekcja mówi, że bardzo toto pomaga uczniom. Tylko nauczyciele czasem mówią, że niekoniecznie pomaga....

Dlatego cieszę się, że ten wątek tu wypłynął. Dzięki Małgoś!

Warto przypomnieć naszą dyskusję i krytykę poczynań MEN-u 

http://oskko.edu.pl/forum/watek.php?w=14244&pst=35#pst35

http://www.nencki.gov.pl/neurobiol/Kinezjologia.doc

czy ktos juz to przede mna wklejał?

Polska staje się coraz lepszym rynkiem dla psychobiznesu. Coraz częściej ludzie decydują się na pomoc specjalistów i ...specjalisów.

Szkoła jest miejscem, gdzie też szuka się pomocy - rodzice oczekują porad również w zakresie psychoterapii (sama byłam wielokrotnie proszona o takie sugestie).

Myślę, że  dobrze byłoby, gdyby n-le mieli jako taką orientację - zwłaszcza w zakresie terapii dla dzieci.

I nie chodzi o to by coś polecali, ale raczej o to by ...nie polecali (bo niestety, ale  o różnych "czarach-marach" jest dość głośno i entuzjastycznie)

I stąd ten wątek ;-)

Jeszcze jeden link do: CZY JEST COŚ, CZEGO NIE ZROBIŁBYŚ  DLA SWOJEGO DZIECKA? SZARLATANERIA W OBSZARZE TERAPII DZIECIĘCEJ

nie maja prawa, ale ...udzielają ;-)

w dobrej wierze

jatoja :-)

wierzę, że dawało dobre rezultaty

problem w tym, czy zawsze, czy wszystkim, czy dobrych rezultatów jest znaczaco więcej niz złych i czy był to rzeczywisty skutek tych metod, czy zadziałały inne zmienne

to trochę tak jak z leczeniem kataru - nie leczony mija; leczony kroplami mija, ale zbyt intensywne zakraplanie wysusza błony śluzowe i infekcje wracają, można leczyć i antybiotykiem, ale wtedy może źle poczuć się żołądek

w przypadku tych najbardziej krytykowanych obecnie technik terapeutycznych, chodzi własnie o brak wiedzy, badań i kontroli nad innymi zmiennymi, a szczególnie o brak podstaw lub o podstawy całkiem błędne lub nieuzasadnione ;-)

Malgosiu, to ja dziękuję

co to znaczy w dobrej wierze? nie chcę by mnie lub mojemu dziecku  porad w zakresie psychoterapii udzielał  ktos kto nie ma pojecia o czym mówi, a sam często ma problemy;) z własną psychiką!

hanabi

w dobrej wierze, czyli tak ...po ludzku, po koleżeńsku, bezinteresownie, na zasadzie jedna pani drugiej pani ;-)

ludzie wymieniają się doświadczeniami - przepisami na ciasta, adresami sprawdzonych lekarzy, mechaników samochodowych itp. opowiadaja sobie o róznych cud-metodach leczenia, a w tym i psychoterapiach

całkiem niedawno byłam świadkiem jak ktoś komuś polecał ustawienie rodziny przez Hellingera bo to "fajne doświadczenie" - był wiarygodny bardzo, bo sam tego doświadczył

w szkole pani od matematyki przekonała bezradną matkę trudnego wychowawczo kilkulatka, żeby spróbowała przez kilka tygodni na wszystko mu pozwalać i decydować o tym co kiedy i jak ma robić; po tych paru tygodniach matka doprowadziła się do załamania nerwowego, bo syn terroryzował wszystkich domowników i kolegów w szkole

myślę, że ludzie zachowują się jak profesjonaliści tylko czasami - w sytuacjach trudniejszych, kiedy są oceniani, obserwowani itp.

ale podczas przyjacielskiej rozmowy o dzieciach.... różnie bywa

...

ja też się z tym nie zgadzam ;-)

Wam powiem tak:-)

To wszystko jest bardzo dobre. Baardzo.

Bo niezależnie od metody, zawiera się w niej bycie z dzieckiem, poświęcanie uwagi mu, kontakt.Rozmowa o nim, z nim.

Ale w ramach tego czasu można by zabrać to dziecko na ryby i tam pogadać. Też bardzo dobre doświadczenie

Marku,

i własnie o to chodzi :-)

że, te ryby z dzieckiem to okazuje się, że i korzystniejsze dla niego i duuużo tańsze i przyjemniejsze dla rodzica

racja z tym czasem - łatwiej znaleźć go w postaci posłania dziecka na coś

a w sobotę turborodzice nadrobią w godzinę

apage!

po dwóch wypadach na ryby będę potrzebowała terapii dla siebie ;-)

..............

poziom merytoryczny Waszej dyskusji, Małgoś, bratku, Hanno, to dla mnie Himalaje, więc zapytam wprost:

poważnie tylko te ryby zalecać (brr) czy może podsunęłybyście, co trzeba/wolno podpowiedzieć rodzicom? Bo pytają i...

jatoja,

nie będę nic radzić - za cienka jestem na te kilkaset psychoterapii wokół :-(

sama nie wiedziałabym kogo zapytać

Moja mama jak budowała domek, to np. najpierw przeczytała wszystko co sie dało na temat robienia podłóg i kominków, a potem "wykańczała" fachowców patrząc im na ręce ;-)

to jest chyba jakiś sposób

Przynajmniej najpierw sprawdzić terapeutę: jaką metodą pracuje, jakie ma wyniki, kto go tego uczył, z jakich podstaw korzystał itd. Nawet jaki wyznaje system wartości - bo okazuje się, że terapeuci indukują swoim pacjentom własne wartości. Poszperać w literaturze. Zawrzeć kontrakt (co i na kiedy obiecuje) i ...patrzeć na ręce ;-)

Małgoś!

Z jednym się nie zgadzam. Z tymi "uprawnieniami" do psychoterapii. Że niby nauczyciel nie... To nie jest takie jasne. Oczywiście odejmuję od tych rozważań przedmiotowców:)) Jak chodzi o pedagogów, pedagogów specjalsnych, psychologów i innych specjalistów, to to wszystko przestaje być takie łatwe i oczywiste. Chodzi o to, że na studiach uczeni jesteśmy multum różnych terapii. Część z nich - spora dodam- mieści się w worku psychoterapia. Kłopot w tym, że samo pojęcie psychoterapii nie jest do końca dodefiniowane.... Więc właściwie trudno określić o czym my tu rozmawiamy:))

A tak serio: prof. Błeszyński pisze:

„Terapia jako termin szerszy od korekcji, reedukacji, rewalidacji, obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań, które mają na celu optymalne wspomaganie rozwoju dziecka ze specyficznymi trudnościami w rozwoju. (….) Dobór odpowiedniego typu terapii w przypadku autyzmu jest uwarunkowany koniecznością wzięcia pod uwagę dodatkowych, szczegółowych, występujących zaburzeń, które zostały zgrupowane w trzech sferach- zaburzeniach funkcji społecznych, komunikacyjnych i zachowania (Błeszyński, 1998r)”[1]

J. Błeszyński zwraca również uwagę na historyczną ewolucję tego pojęcia, pisząc: „Termin ‘terapia’ początkowo stosowany był głównie w naukach medycznych, obecnie został wprowadzony do szerokiego słownictwa naukowego i potocznego w pedagogice, psychologii i socjologii. W ogólnym ujęciu termin ten został przedstawiony przez A.Kargul (1977). Terapia  objęła swoim zasięgiem wszelkie działania do modyfikacji funkcjonowania pacjenta w obrębie psychoterapii, socjoterapii, reedukacji, kompensacji czy korekcji (Kaja, 1995). Obecnie ujęcie problemu wyrasta z nurtu humanistycznego, psychologicznego i oznacza wszelkie oddziaływania psychologiczne na człowieka, mające na celu przynieść mu ulgę, złagodzić trudności w radzeniu sobie z własnymi problemami, pomóc w przeżywaniu anomalii myślenia, emocji czy zachowania (Psychoterapia, 1994). Są to więc działania zmierzające do przystosowania jednostki (w miarę możliwości) do optymalnego uczestnictwa w życiu społecznym.”[2]

Jatoja!

Masz małą ściągę w tym artykule, który podsunęła Małgoś, na ostatniej stronie. Zacytuję:

 "• Do metod, których wyniki potwierdzono empirycznie, badacze zaliczają dziś terapie:
– behawioralną,
– poznawczo-behawioralną,
– poznawczą,
– trening umiejętności społecznych,
– systemową terapię rodzinną."

To na pewno możesz polecać w ciemno. Co do reszty... Osobiście jestem zwolenniczką teorii, że zawsze należy pytać o efektywność. Jeżeli nie da się jej sprawdzić w źródłach, bo badania nie były prowadzone, to zawsze jeszcze można wziąć to zwyczajnie na zdrowy rozum i sprawdzić czy działa czy nie działa. Radze omijać szerokim łukiem specjalistów mówiących, że " działa, tylko tego nie widać na razie".

Kiedyś zapytała mnie jedna z matek moich uczniów, czy gdybym ja miała dziecko niepełnosprawne to  chodziłabym od terapeuty do terapeuty szukając cudu. Odpowiedziałam: "Zapewne bym chodziła. Podobnie jak teraz chodzę gdy moje dziecko choruje. Idę do poleconego lekarza, tłumaczę o co chodzi, dostaję leki. Potem wracam do domu podaję leki. I patrzę co się dzieje. Jeżeli dzieje się coś niepożądanego, lub nie wydarza się nic, to wracam do lekarza i mu o tym mówię. Jeśli on nic nie zmienia w leczeniu, to zmieniam lekarza. I sądzę, że to samo powinno działać w kontekście tarapii. Działa- robię to dalej. Nie działa- przestaję robić. I tyle....."

U nas w behawioralnej przyjmuje się okres na "zadziałanie" (czyli na ocenę efektów) standardowo nie krótszy niż 3 tygodnie i nie dłuższy niż 3 miesiące.

Sądzę , ze to niezła miarka:)) 

bratku,

 ciekawe jaka byłaby Twoja reakcja gdyby ktoś spośród w2ymienionych przez Ciebie "pedagogów, pedagogów specjalnych, psychologów i innych specjalistów" zaczął uczyć matematyki albo języka angielskiego ?

 też miałabyś jakieś wątpliwości?

Bratku,

ja akurat inaczej traktowałabym kwestie uprawnień.

Pod warunkiem, że kandydaci na terapeutów byliby uczeni metodologii badań psychologicznych oraz podstaw psychologii.

Myślę, że ten wymóg kwalifikacyjny własnie z tym jest związany.

Wielu ludziom wydaje się, że bycie psychologiem, to po prostu ...pomaganie ludziom. Pomagac potrafi i kosmetyczka i fryzjer ;-) Czasem duzo skuteczniej niż licenjonowany terapeuta.

Na wyczucie - w/g mnie terapii bliżej do leczenia niz pomagania, więc jej metody powinny być poddawane podobnym procedurom jak leki ;-)

I jeszcze jedno - w/g mnie podejmowanie się terapii w zwykłych, ludzkich kłopotach to naciąganie klienta. W tym wypadku wystarczyc powinny szkolenia, literatura itp. Jesli terapeuta podejmuje się "terapii" i  bierze kase za to, w czym skutecznie może pomóc np. kosmetyczka to manipuluje wrednie klientem. Np dziwi mnie ufność ludzka wobec psychologów w sytuacjach straty bliskiej osoby. To normalne, że wówczas przeżywa się ból, rozpacz itp. Kazdy sobie z tym potrafi radzić. Czas tez leczy. Jednak wiele osób szuka pomocy u terapeutów, a ci po prostu wykorzystują takie sytuacje w myśl zasady "Jest klient, trzeba stworzyć usługę"

Hanabi!

Albo ja nie rozumiem Ciebie, albo Ty mnie:))

Małgoś!

Masz świętą rację! Ja też jestem za kształceniem się psychoterapeutów, zakończonym certyfikatem w danej metodzie.  Walczę o to od dawna zresztą. MOże kiedyś do tego dojdziemy....

Poszukując definicji psychoterapii ;-)

- Co to jest nauka?

- To poszukiwanie czarnego kota w ciemnym pokoju.

- Co to jest filozofia?

- To poszukiwanie czarnego kota w ciemnym pokoju, w którym żadnego kota nie ma.

- Co to jest psychoterapia?

- To poszukiwanie czarnego kota w ciemnym pokoju, w którym kota nie ma i ... znalezienie go.