aza - na litość - nie wiem dlaczego, ale wiem, że coś...

mówi ci to coś?

ale może faktycznie nie masz doświadczeń...

no może nie mam....

ale od początku to zaznaczyłam....

ze przez pryzmat jednostki

--------------------

zgredku -

tu nie ma patentu na nieomylność....

trzeba wyczuć.

a tego nie uczą na żadnych studiach.........

w tym momencie to jakoś mnie załatwiłaś - piszę, bo mam patent??????????????

------------

a jakbyś ze zrozumieniem przeczytała co napisałam, to może faktycznie mogłybyśmy o nieomylności porozmawiaĆ

------------

przepraszam

Bożena!!!!

pogięło Cię?????????

ja przecież piszę o jakiś hipotetycznych przypadkach, ani mi w głowie nie postalo o Tobie....

daj spokój.....

po prostu - zaciekawił mnie problem bo mnie poniekąd dotyczy....

a Ty tak emocjonalnie....

daj spokój....-----

--------------

a opatencie pisałam, myśląc równiez o sobie.

nie mam pewności, że dobrze czynię. Tak mi się wydaje....

----------------

trudno o tym pisac....

lepiej byłoby pogadać.............

przeciez  nie chodzi o to, żeby sie nam zwierzali

ani żebyśmy my wiedzieli o każdym, co go gryzie

chodzi chyba o uwrazliwienie na to, że nie samą trygonometrią nastolatek żyje

ani Dziadami

i o to, że jak nie wie, nie ma, nie umie, nie przyniósł, nie angazuje się itd. to nie dlatego, że lekceważy, pogardza, kpi i jest złośliwy....

ale, że może być tysiące wazniejszych powodów "nieobowiązkowości" szkolnej

...żeby patrzeć jak na człowieka, a nie magmę, czy nieudany produkt dydaktyczny

nie pytałem czy czasem widzicie magmę, bo wiadomo - nie trzeba w 100% czasu o nikim pamiętać wszystkiego

pytałem czy w ogóle tak znacie swoich uczniów - waszej klasy - nie wszystkich w szkole (a raczej inaczej - czy Wasi nauczyciele znają) że po tej litanii historyjek umielibyście powiedzieć - to Tomek a to Gosia

bo faktycznie nawet rodzice o swoich dzieciach wszystkiego nie wiedzą ale mam na myśli pytanie, które teraz postaram się lepiej sformułować

czy  choć Ty - wychowawco klasy - znasz Najważniejszy Problem/Problemy swojego ucznia?

Ale czy znasz tak naprawdę - czyli jak ważny on dla niego jest?

---------------

Wytłumaczę się

Zeznanie 1:-)

Rodzic- po rozmowie z wychowawcą, pedagogiem i dyrektorem

nie znają Najważniejszego Problemu swojego ucznia

troszkę coś wiedzą co by to mogło być ale nie wiedzą jaka jest istota, waga i wpływ na sytuację. Przyszło do nich dziecko chore, z orzeczeniem i nie zadali sobie trudu by dowidzieć się jak ten a nie inny problem wpływa na zachowanie, tryb nauki.

Siedział przed trzema obcymi jemu i dziecku kobietami. Nie miały pojęcia w czym problem, jak działą choroba dziecka (znana, żadne tam "Zespoły szturmbanfirera-Engelbertahumperdinkla".)

One o chorobie wiedziały. Były poinformowane zarówno na piśmie jak i w rozmowie.

Zeznanie 2;-) Moje.

Wychowawczyni mnie spytała w marcu "czy pana syn ma jakieś zainteresowania pozaszkolne, hobby" ;-)))

===============

Zeznanie 3

nauczyciel - pracownik mój znaczy - bardzo był w konflikcie ze swoim uczniem ("mój" - czyli to też jakoś moja wina.)

No łobuz był z niego rzeczywiście.

I nauczyciel ten (duży i silny chłop) tak miał z tym uczniem (ze 2 lata?) aż stało się iż poszedł na wywiad środowiskowy do towarzystwa z pedagogiem. Do tego ucznia do domu

I tam się dowiedział, że matka wychowuje go sama a ich stosunki polegaja na tym, iż od małego chłopaka wini go za bodajże rozpad związku z jego tatusiem i powtarza mu od tego małego chłopaka:  "Nie kocham cię, nie chcę cię"

To jak byście byli grzecznymi milusimi uczniami gdyby tak wam mówiono?

Tego Najwazniejszego Problemu tego dziecka też - moi ("moi" to apropos rzucania tym kamieniem nadal;-) nauczyciele nie znali przez kilka  lat edukacji

Po owym zdarzeniu, nauczyciel ów jakoś tak akurat dostał wychowawstwo w tej klasie. I on - szorstki dość w kontakcie chłop zmienił swój stosunek do tego chłopaczyska tak, iż z powodzeniem (nie tam żadnym czerwonym paskiem - z efektem pozytywnym po prostu) skończył zaróno szkołę jak i zyskał sympatię i zrozumienie kogoś najważniejszego w szkole - czyli wychowawcy

=======

Po tym wszystkim widzę konieczność poprawki mojego pytania. Więc

Errata:

Wychowawco, wiem że wszystkiego wiedzieć nie możesz a nawet nie powinieneś;-)

Ale czy masz czyste sumienie gdy pytam: czy  choć Ty znasz Najważniejszy Problem/Problemy swojego ucznia?

Ale czy znasz tak naprawdę - czyli wiesz jak ważny on dla niego jest?

===========

Gdy znasz problem swojego ucznia - zyskujesz coś waznego - wyrzuty sumienia gdy coś idzie nie tak w szkole mu:-)

Po co to w ogóle opowiadam? Wywalam ludzkie sprawy. I to komu;-) Nauczycielom - ostatnim do których się u siebie mogli Zeznający zwrócić;-)

Po to żeby choć 3 z nich coś zrobiło dla innego chłopaka czy dziewczyny i się może do jasnej Anielki dowiedziało jakie ich uczeń ma hobby albo na co choruje oraz jak to jest jak się na to choruje?

A może nawet, niee, to przesada, dowiedziało się co wiąże się z tym hobby, chorobą?

Np przeczytali żeby ci troje, no nie, przesadzam z oczekiwaniami

2ch zeby przeczytało o tych choć książkę

Przesadzam, wiem,. Przepraszam - broszurę?

No więc proszę by choć 2

Nie. Za duzo chcę, wiem,  - by 1 nauczyciel coś z tym u siebie zrobił

:-)

Jatoja...;-)

nauczyciel=sprzedawca  ..... uczeń = klient ?????

dość karkołomne porównanie ...chyba?

"jak na człowieka" to nie roztkliwianie się, ale ...zainteresowanie, akceptacja, takt i empatia

wystarczy

nie trzeba wiedzieć, ani poklepywać po plecach, ani radzić, ani płakać razem

wystarczy być spostrzegawczym i taktownym

czasem wystarczy powstrzymać się od pochopnych uwag, etykietek i osądów

zachowywać się tak jak wobec kogoś na kim nam zależy ;-)

...uważnie

nie ten adres Marku - nie sądzę, żeby ktokolwiek napisał, że nie zna swoich uczniów - że wychowaca nie zna swoich uczniów

wierzysz w to, że ktoś napisze: nie mam zielonego pojęcia o moich uczniach?

---------------

dobrze - rozumiem - chodzi o refleksję, zwyczajną nauczycielską refleksję

pewnie masz rację

Marku - nie powinnam się odzywać, po przedszkole to inny poziom, ale..

jeśli szkoła wiedziała od rodzica, że uczeń ma problem zdrowotny , a nie powiązała tego z postępami w nauce - to dla mnie skreśla tę szkołę.

no może szkołę nie  - ale pedagogów w niej pracujących.

jeśli w moim przedszkolu nauczycielka jest w stanie uchwycić moment spadku koncentracji uwagi u dziecka z hiperglikemią i natychmiast zareagować (czyli powiązac skutek z przyczyną) - podając mu produkt uzgodniony z rodzicem - to powinnam dziwić się, że rodzic boi się pójścia do szkoły....

w zawodowym życiu szkolnym znałem tylko jedną nauczycielkę która "jest w stanie uchwycić moment spadku koncentracji uwagi u dziecka z hiperglikemią i natychmiast zareagować"

w nauczaniu początkowym, w szkole w której byłem dyrektorem

nie, to nie moja zasługa

to zasługa matki, która nas do tego zmusiła - by nauczycielka poszła na kurs

założyła nawet stowarzyszenie rodziców dzieci z cukrzycą

to było dawno temu

a kilka lat temu spotkałem ją w szpitalu - jej stowarzyszenie nadal działa i współpracuje ze szpitalem

aza,

obawiam się, że trzeba byłoby skreślić większość szkól ...;-(

jest cos takiego w narodzie, że jako tłum nie lubi odszczepieńców, innych i wymagających specyficznych zabiegów

nie znaczy to, że tępi, ale wystarczy, że nie lubi

a wtedy (zwłaszcza, gdy starania n-la sa bezowocne) pojawia się atrybuowanie przyczyn niepowodzeń ...zawsze po stronie ucznia: "owszem, wiem że jest chory, ale to wykorzystuje", "przeciez inne dzieci na to patrzą, nie możemy aż tak obniżac wymagań, tylko dlatego, że rodzice postarali się o zaświadczenie", "ustalilismy zasady, jak teraz wyglądamy w oczach uczniów, ustepując kombinatorowi"

pamiętam dziewczynę - w dzieciństwie nie mówiła, nie nawiązywała żadnych kontaktów, matce polecano szkołę specjalną, ale się kobieta zawzięła i wyprowadziłą dziecko na prostą - M. zawsze odstawała od reszty, ale to była artystyczna dusza: pieknie malowała (mam cykl jej akwarel), dobrze zdała maturę, najchętniej rozmawiała ze zwierzakami (w temacie koni była już specjalistką w wieku 16 lat)...ale n-le za nią nie przepadali, wcale nie ułatwiali, a czasem wręcz utrudniali

jako dyrka czułam się czasem jak dziad po prośbie przypominając o jej trudnościach w funkcjonowaniu w grupie, nadwrażliwości itp.

był chłopiec chory na cukrzycę - niesforny, rozkojarzony, taki "rozrabiaka" - mało kto potrafił patrzeć na jego zachowanie poprzez pryzmat choroby

niedosłysząca dzieczyna, zagrożona chorobą alkoholową...

zawsze podobne reakcje otoczenia - skonność do upatrywania przyczyn złego zachowania w podmiocie "bo jest złośliwy, rozpieszczony, leniwy, wyrachowana, kombinuje, wykorzystuje..."

...

coraz więcej zaburzeń, chorób, problemów rodzinnych

(choroby wrzodowe u dzieci szkoły podstawowej!!!)

po kiego grzmota od kandydatów na nauczyciela wymaga się  wyższego wykształcenia w zakresie przedmiotowym i zaledwie parotygodniowego kursu pedagogicznego?

a gdzie psychologia, psychopatologia, pedagogika, metodyka nauczania?

Moim zdaniem "magmą" sa dzieci w szkole sredniej. Nie ma tu znaczenia, że sa to liczne zazwyczaj klasy. Nauczyciele w takich szkolach ucza i wymagaja i nie zastanawiaja sie nad tym, jak pisze Małgoś, z jakiego powodu dziecko nie przygotowało się do lekcji. W wiekszości taki młodziak słyszy, że jest leniem, mało odpowiedzialnym młodym człowiekiem itd. Dzieci zamykaja sie w sobie.

W klasie maturalnej mojej córki jest tylko 18 uczniów, to liceum spoleczne, dzieciaki sa dzieleni na grupy na wielu zajeciach, bo ucza sie inaczej, fakultatywnie. Nauczyciele nie znaja dzieci, a co najsmieszniejsze, wychowawca wcale nie stara sie ich poznać. Jeśli rodzice zgłaszają problemy, to słyszą, ze dzieci sa niedopilnowane, takie, czy siakie, zawsze te najgorsze. Starałam sie, jako nauczyciel walczyć z dziwnym zachowaniem wychowawcy. Pytałam o pozytywy - Co uczniowie robia dobrze? Czemu nie ma pochwał? Co szkoła zrobiła dla dzieci, zeby sytuacje poprawic? Jaki maja program naprawczy? Itd...i niestety nie usłyszałam satysfakcjonujacej, rzeczowej odpowiedzi.

W przedszkolu i podstawówce jest inaczej. Rodzic w przedszkolu jest otwarty do nauczyciela, bo wie, że znajdzie u niego zrozumienie, że dziecko spedza długi czas w placówce i ta placówka nastawiona jest pozytywnie do dziecka. W podstawówce rozdzic rzadziej sie zgłasza, lecz nauczyciel sporo wie o dzieciach, bo one z natury sa otwarte, jedno o drugim sporo wie i jak sie nauczyciel nie dowie czegos od samego dziecka lub jego rodziców, to jest w stanie zdobyc informacje od rowiesnikow.

I tutaj mozna podac znane nam pytanie: Uczen jest podmiotem, czy przedmiotem nauczania i wychowania?

liczebność i typ szkoły nie ma chyba wiekszego znaczenia

bywa, że i w LO  Wychowawczyni jest świetnie zorientowana, uważająca i wspierająca

tak miała moja Starsza w LO

w ponad 30-osobowej klasie  :-)

tak czy owak, jestem zawiedziony szkołą

Grazia trafiła - 2 z moich przykładów pochodzą ze szkoły średniej, jeden z sp

szkoła to ludzie, którzy w niej pracują, uczą się... i zawodzą, jak to ludzie :-(

oby takich było jak najmniej

nie, nie tak, są Nauczyciele i Pedagodzy, którzy się nadal przejmują, rozumieją, pomagają, u mnie w szkole mam taką pedagożkę, jej zaangażowanie udziela się innym, a dzieciaki (gimnazjum) stoją do pani pedagog w kolejce, dzielą się problemami czasami prosząc o to by nic nie mówić rodzicom, a jak coś zbroją to na baczność się przed nią spowiadają i z pokorą ponoszą karę - a jednak ją lubią ...

odnoszę wrażenie, że to ginący gatunek :-(

wolę słowo nauczyciel

słynne slowo

i ważne:-)

niewżne są te wszystkie gadki i szufladki

my sobie szufladkujemy a nauczycielka ma dzieciaka w nosie pszepańśtwa. Nawet nie ma jak mieć do niej żalu - ot zwykła sympatyczna nawet i lekko zmęczona pani.

I 30 nastolatków których nikt w szkole nie zna - z wyjątkiem paru najgorszych zbójów - bo tych kazdy zna;-)

stąd nigdy nie przestanie się w szkole opłącać być zbójem:-)

post małgoś #65 oddaje moje odczucia i spostrzeżenia

Dziękuję Ci zań małgoś

:-)

no tak, z perspektywy dziecka, lepiej być zbójem, niż numerem w dzienniku bez twarzy i własciwości

nie mam żalu do n-li o to, że nie wiedza i nie czują - jesli nie sa przygotowani na właściwe reakcje, nie wiedzą jak się zachować w konfrontacji z powaznymi problemami swoich uczniów, to w ucieczce przed bezradnością, wypaleniem zawodowych tworzą dystans 

Czy jest gdzies taka szkoła dla n-li w Polsce, która uczy jak oceniać pracę ucznia bez wydawania osądów o uczniu? Albo szkoła, która uczy, że pal sześć programy, terminy, standardy i wyczyny, kiedy cierpienie blokuje przyswajanie i rozwój szkolnych umiejętności?

Obecnie rola nauczyciela coraz bardziej zbliża się do funkcji terapeuty - takie sa wymogi sytuacyjne. Tylko, że nauczyciel, jesli sam nie zadba o takie umiejętności, jest bezradny lub popełnia kolosalne błędy (nieświadmie - często w dobrej wierze)

Zmieńmy wymogi kwalifikacyjne dla n-li...

Nauczyciel to zawód - nie jest zawodem polonista, czy matematyk

Nauczyciele niemieccy uczą po kilka przedmiotów, a ich zawodowe umiejętności dorównują polskim specjalistom z psychologii lub pedagogiki

z pomocy poradni psych-pedag. korzystają sporadycznie, w szkołach nie zatrudnia się psychologów i pedagogów - wystarczą dobrze przygotowani do zawodu n-le, którzy diagnozuja przyczyny probklemów z zachowaniem lub nauką oraz potrafia dobrac odpowiednie metody rozwiązywania tych problemów (przynajmniej tak było pare lat temu, gdy w ramach wspólpracy nad zapobieganiem przemocy, miałam okazję zwiedzac szkoły w Osnabruck)

Jatoja z ta pensją to różnie bywa...;-)

mam w rodzinie dowód, że mozna  - oczywiście jeśli się znacznie przekroczy próg pensum i zrobi "dokształt", ale efekt wart pozazdroszczenia - przyzwoity poziom zycia, ale najwazniejsze, że nawet pracując już na emeryturze entuzjazm zawodowy nadal kipi

nauczyciel, o którym uczniowie piszą:

Kiedyś jak drogowskaz stał pokazywał mi rożne drogi życia,czasem mówił: N. to nie ta droga... pomagał odróżnić czarne od białego.Dziękuje:))))

"Wiekszość z nas w alchemii swojego życia dochodzi do takiego miejsca, w którym pojawia się możliwość przetapiania żelaza oczekiwań na srebro decyzji. Niewielu sie to udaje."/W.Wharton/
Pan, Panie Profesorze uczył nas jak "przetapiać"

a ja się buntuję trochę przeciwko traktowaniu nauczycieli jak bezwolnej trzódki z niskim poziomem wykształcenia

to wszystko sa ludzie po studiach, pedagogicznych;-)

Oczekiwałbym od nich jednak posiadania refleksji jakiejś

----------

Ale ja co innego chciałem

szkoła to także Wy i my. Te moje pretensje i żale to także do Was. Do nas.

Zamiast narzekać, warto porozmawiać ze swoimi nauczycielami, warto mieć refleksję jakąś gdy kto się żali.

Tak jak żalę się ot choćby ja:-)

Po to założyłem wszak wątek. No - żeby choć jedna osoba refleksję posiadła. Bo ja nie tak dla zabawy to - naprawdę mam do szkoły żal. Mam szkołę za miejsce bez sensu jak ma tak dalej być.

A mieliśmy reformy, śmeformy, wymagania kwalifikacyjne niebotyczne a awans zawodowy tak dobrze idzie, że w 2013-15 roku wszyscy możliwi nauczyciele będą mieli stopień nauczyciela dyplomowanego. Najsiwietniejszego;-)

Tylko czemu nadal jest jak jest?

Jest taki banał powtarzany w "dniu nauczyciela": oddajemy szkole najlepsze co mamy - nasze dzieci. To zobowiązuje;-)

Bolą mnie zęby gdy to słyszę - tak to wyświechtane.

Ale to prawda

"jeśli się znacznie przekroczy próg pensum" - nie każdy tak może bezkarnie. Wieloletni nauczyciel, z bogatym doswiadczeniem - tak, gdy ma dość sił pracować po kilkanascie godz/dobę. Każdy młodszy, gdy znacznie przekroczy próg pensum, gdy pracuje  w kilku szkołach lub dorabia na budowie, to nie ma czasu lub siły na refleksje, rozmowy z uczniami itd.

"Kiedyś jak drogowskaz stał pokazywał mi rożne drogi życia"  - to sam musi mieć czas, aby czytać i rozmyślać.

"Oczekiwałbym od nich jednak posiadania refleksji jakiejś" - Tak. Mnie uczono, że lekcja składa się z trzech części, a ta środkowa jest z uczniami. Trzecia - refleksyjna... kiedy dorabiający ma na nią czas? Kiedy porozmyśla nad przebiegiem lekcji, reakcjami uczniów, postawami, dokona analizy, zaplanuje kolejne działania - na lekcje, na pozalekcyjne spotkania? Ilu n-li dorabiających poświęci 5-6  godzin na przygotowanie jednej lekcji?

"za marną pensję udowadniają, że nasz zawód to szlachetna społeczna misja", a kto chce mieć dobrą pensję, to przekracza pensum i albo pracuje po 16 godz/dobę, albo ogranicza czas na refleksję i pozalekcyjny kontakt z uczniami.

I koło się zamyka...

Ponarzekałam świątecznie, w przerwie między rozmyślaniem - refleksji mam dzisiaj, że ho, ho ;-) A... i proszę nie interpretować, że zazdroszczę komuś zarobków :-) Raczej martwię się o uczniów, których nauczyciele muszą dorabiać do marnych zarobków.

jedno dla mnie jest pewne

zwiekszenie pensji nie zwiekszy nauczycielskich kompetencji.

Zwiększony dodatek wychowawczy nie uczyni z nikogo lepszego wychowawcy.

To w ogóle na tym nie polega.

I choc argument finansowy jest bardzo często podnoszony w takich dyskusjach, dla mnie jest zupełnie nietrafiony.

Inna kwestia jest sprawa dorabiania tu, czy tam - jednak to dotyczy jakis  20% - 30%nauczycieli. Reszta, te 80 - 70% nie dorabia, a i tak nic z tego nie wynika

masz wiele racji i pojmuję twoje argumenty Krasnalu:-)

ale do czegoś możnaby (a raczej trzeba) dążyć prawda?

to trudny zawód - no właśnie dlatego że materiał jest trudny - ludzki mianowicie ten materiał jest:-)

Zwracamy więc sobie uwagę - by spróbować jednak coś zrobić, bo świetnie nie jest

szczerze pisząc jest marnie - tak wychodzi z moich doświadczeń.

Jakkolwiek to zabrzmi niemile - odważę się moją opinię wypowiedzieć:

Szkoła ponadgimnazjalna nie przeszła prawdziwej reformy

programy, egzaminy, progi - to się zmieniło

ale najmniej w szkole ponadgimnazjalnej się zmieniło w nauczycielach - o wiele mniej niż po reformie w przedszkolu, SP i G

są tacy sami i ci sami

przepraszam nietakichsamychinietychsamych:-)

jak czytam ten watek, mam wrazenie, że nieprawdziwe jest powiedzenie,ze nie ma ludzi idealnych

wątek ten zaprzecza tej tezie, bo przeciez tyle wypowiedzi, w których wybrzmiewa,ze oni nie potrafią, nie garna sie, nie wiedza, lenia sie , nie chce im sie pochylic nad uczniem - nad czym ubolewa piszace -JA

ciekawe jak w praktyce owo JA funkcjonuje - czy tez tak idealnie jak w posługiwaniu sie teorią:-)

ja tez jestem w onych, bo błedów popelnilam cala masę - i trudno sie było do nich nie przyznać bo tak były widoczne:-)

i jeszcze slowo o terapeutycznych umiejetnosciach nauczyciela

Panie Boże chroń nas przed terapeutami, którym sie wydaje, że jedynym co ich upowaznia do terapeutyzowania sa tony literatury , które przełkneli z wypiekami na twarzy

zły terapeuta zrobi wiecej krzywdy niz zycie, które zmusiło do szukania pomocy u terapeuty

:-)

pragnę się przyznać do czegoś

otóż wiem jakie to jest forum - na jakim forum napisałem moje prowokacje;-)

nie po to by psioczyć tylko na nauczycieli, nieee

ale żeby i o dyrektorach napisać

jeden dyrektor może dla uczniów zrobić w omawianej w tym wątku dziedzinie więcej niż paru nawet nauczycieli

i może uczynić więcej złego - przez zaniedbanie niż tych paru:-)

może więc on wpłynąć na 50 swoich nauczycieli by troszę się wzięli za siebie:-)

np sprawdzili troszkę a nie tylko przepisywali co roku punkty w programach "wychowawczych"*

a ci z kolei nauczyciele odbiją to sobie na uczniach;-)

to zresztą u nas rzecz nienowa - zauważcie, że na naszych konferencjach zawsze jest jakiś wątek tego typu w programie

ot chociażby o tej biednej dziewczynce z gdańska

misliśmy cały rok o tym

widocznie widzimy sens w rozmowie o tym z dyrektorami - że to coś da

*cudzysłów zaczęty i skończony nieprzypadkowo tam gdzie jest;-)

zauważcie, mielismy, widzimy...

znaczy my? - czyli i ja?;-)

czy raczej - Towarzyszu?;-))

Kiedy Grzesiek Mazurkiewicz mówił w Mietnem, o tym, czego uczymy lub czego nie uczymy naszych uczniów i o tym, jak mozna widziec naszą szkołę, tak sobie myślalam, ze wobec takich słów mozna przyjąć dwie postawy: jedna polegająca na "pomyślę o tym", i druga - natychmiastowe odrzucenie - bez próby zaglądnięcia w "byćmożeistniejącysenswtym"

Myslisz adoo, ze to ma znaczenie dla dyskusji - co kto o sobie mysli?

Niech sobie mysli, co chce, dyskusja i tak polega na wymianie argumentów.

A z deklaracji "tez tak o sobie myślę, jak chcesz, zebym myślała" nic nie wynika

mialam poprawic bo sie rozmyslilam i mi asia wskoczyła - i guzik

widac tak musialo być:-)

zawsze ma znaczenie to co mysli o sobie dyskutant - dyskutujac

dajmy na to taki narcyz - dyskusja z nim jest narcystyczna

taki , któremu brakuje wiary w siebie - dyskusja jest okraszona niepewnoscią

itd. itp.:-)

mamy z jednej strony tak:
W większości szkół nauczyciele borykają się z zadaniami codzienności, z problemami do rozwiązania „na wczoraj”. Tego rodzaju perspektywa nie ułatwia autentycznego zaangażowania w zmianę przynoszącą nadzieję na konstruktywne i kreatywne rozwiązywanie spraw najważniejszych.
Dodatkowo nauczyciele poddawani są presji interesów politycznych samorządów, ministerstwa, nadzoru pedagogicznego i oczywiście samych szkół, zmuszonych do funkcjonowania w świecie, w którym coraz waŜniejsza jest umiejętność konkurowania z innymi (także szkołami). Takie uwarunkowania prowadzą do powstawania sprzeczności, z którymi trudno sobie poradzić. Wokół wszyscy zachęcają nauczycieli do innowacji i myślenia perspektywicznego, ale w dalszym ciągu takie postępowania związane jest z poważnym ryzykiem poddania zewnętrznej ocenie na podstawie natychmiastowych rezultatów. Zachęca się do samooceny, ale narzuca zewnętrzne standardy działania. Promuje pracę w zespołach, ale nauczycieli ocenia i wynagradza się głównie za osiągnięcia indywidualne

ale z drugiej tak:

Pierwszym zadaniem szkoły powinna być pomoc każdej osobie, każdemu uczniowi i uczennicy w procesie przezwyciężania naturalnych przeszkód i uwarunkowań, w jakich żyją. Nauka powinna być doświadczeniem transcendentalnym, otwierającym oczy na możliwości i świat. Szkoła jako instytucja wspierająca indywidualny rozwój, ale w sposób, który daje szanse wyrównania szans, zgodnie z ideą sprawiedliwości. Szkoła, która jest kliniką demokracji, gdzie uczniowie współdecydują, uczą się odpowiedzialności i nabywają postawy obywatelskie.

http://www.oskko.edu.pl/konferencjaoskko2008/materialy/materialy5okkko.pdf

piszę "my" bo grupa najaktywniejszych u nas zna się i rozumie podobnie to co robimy

dlatego dość spójnie działamy bo podobnie myślimy

nikt z nas niczego tu tak całkiem sam nie wymyslił - nauczyliśmy sie nawzajem dyskutując całe lata

czuję się częścią nas - tu wszystkich  i dlatego często mówię "my"

------------

ale mam lepszą ripostę:-)

np w komisji w Sejmie nie mówię "ja wymyśliłem i tu państwu to wygłaszam" tylko: "my wymyśliliśmy"

sądzisz adoo że fajniej by było jakbym robił odwrotnie?

;-)

:-)

literówka:-)

sądzisz adoo że fajniej by było jakbym robił odwrotnie?

wiesz...gdybys Ty wymyslił , nie mialabym nic przeciwko gdybys powiedział "ja wymysliłem"

"sukces ma wielu ojców" - na co sie czasami irytujemy, czujac sie pominieci w swoim wkladzie pracy

z drugiej strony wiem,ze to trudne, bo ... po po rostu taka rzeczywistość;-)

Jak zmieniać rzeczywistość we własnej szkole? Po pierwsze przyjąć odpowiednią postawę wobec siebie, świata i innych ludzi. Otwartość, gotowość do pomagania sobie i innym. Gotowość do dbania o swoich nauczycieli i uczniów daje nam podstawę do budowanie relacji i klimatu, które wesprą efektywną współpracę całego zespołu. Szkolni liderzy odpowiadają za samopoczucie, postawę poszukiwania, chęć do poznawania świata wśród uczniów i nauczycieli. Za radość jaką przynosi proces uczenia się i rozwoju. [...]
Jednym z najważniejszych etapów uczenia się liderów jest odkrywanie i uświadamianie sobie własnych założeń na temat oświaty i teorii stosowanych do wyjaśniania dylematów, rozwiązywania problemów i codziennego rozumienia rzeczywistości. Phillip Schlechty nazywa to uporządkowaniem własnych przekonań – nie uda się poprowadzić innych trudną ścieżką zmiany dopóki nie zdamy sobie jasno sprawy z tego w co wierzymy, z tego co naprawdę chcemy osiągnąć poprzez swoje działania

Krasnoludku

przypomniałaś mi młodego, "zielonego" nauczyciela od informatyki (informatyk z niego był taki sobie, ale...)

ledwo zaczął pracę, (żadne wychowawstwa - za słabo doświadczony, kurs pedag. w trakcie), kiedy zwócił uwagę na dziewczynke z I gim. - zamkniętą w sobie, troche dziwaczną, bardzo niezalezną dziewczynkę w pomarańczowym płaszczyku, która większość nauczycieli, a nawet rodzice (naukowcy) traktowali z przymrużeniem oka i z podejrzeniem o lekkie intelektualne nienadążanie za resztą

w pokoju nauczycielskim, gdy mowa była właśnie o Z. w w/w tonie, nagle sie "wychylił" - "Pani dyrektor, a ja tam wyczuwam w tej Z. element geniuszu" Starsi koledzy popatrzyli na Nowego z politowaniem...

no i okazało się ...dziewczynka była środkowym dzieckiem wśród 5 rodzeństwa, zmęczona harmidrem w domu, uciekała w swój świat, czytała dość  powazne książki, wiedziała mnóstwo rzeczy, niekoniecznie z programów szkolnych, była odważna w swoich opiniach i trafnie oceniała sytuacje

może nie geniusz, ale na pewno ponad przeciętna

a że jej się gadac z byle kim i byle gdzie nie chciało... cóż, dobrze, że ta jej innośc nie przeszkodziła młodemu nauczycielowi zobaczyć w niej Kogoś

...

jej wychowawczyni (utytułowana polonistka) razu pewnego na dowód infantylności i braku powagi Z. w I kl. opowiadała w pokoju naucz. jak to podczas zażartej dyskusji na temat książek (a była to  klasa z rozudzonymi, ambitnymi potrzebami czytelniczymi), mała Z. zmuszona do odpowiedzi. co ostatnio czytała , niesmiało wyjąkała "Dziewczynkę w czerwonym płaszczyku"

Polonistka potem w pok. naucz. - "hihi chacha, zobaczcie jaka ona niedojrzała, gdy inni czytają Bułhakowa, to Z. jest na etapie bajeczek"

akurat znałam te książkę i bez zahamowań wyjasniłam o czym mówiła uczennica... głupio zrobiło sie nauczycielce, że mała, dziwaczna Z. czyta rzeczy, o których ona nie ma pojęcia, choc to książka raczej na topie wtedy była

Potęzna jest siła złego nastawienia wobec innych....

od szefów dorosłych pracowników w baaardzo poooważnych firmach oczekuje się, żeby uwzględniali osobiste sytuacje podwładnych

dlaczego nie mielibysmy oczekiwac tego samego od nauczycieli????

oczekiwać?

zdaje mi się, ze ta powinność wobec ucznia jest wpisana w zawód n-la

hmmm...tylko ktoś najpierw musiałby zdefiniowac pojęcie "dobro ucznia" ;-)