oraz w Polsce (6-18)

Art. 15.  z oso oczywiście

2. Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat oraz trwa do ukończenia gimnazjum, nie dłużej jednak niż do ukończenia 18 roku życia.

obowiązek szkolny w Polsce: 7-16

natomiast dla wyjątków to faktycznie:  6-18;-)

To chyba to , o czym myślę ...

Nauka jako przywilej, prawo, przyjemność, szansa rozwoju - dla tych ...co zasłużyli.

Wtedy bylibyśmy bardziej w porządku wobec tych 90 % , którzy zasłużyli, chcą, maja motywację - czasem nie mają szans na rozwój, bo nauczyciel zajmuje się temperowaniem tego jednego:-(

Maryniko, jakoś mi się nie chce z Tobą wymieniać poglądów,  pozostanę przy swojej ocenie sytuacji i osobistego dziecka .

A jednak mnie sprowokowałaś ...

Co oznacza , według Ciebie , Maryniko, określenie "grzeczny" w stosunku do 17 latka -licealisty? Wiesz , podaj taki skrót oczekiwanych osiągnięć wychowawczych na ocenę - no wlaśnie - czy grzeczny to az wzorowy , czy tylko poprawny .

Zaintrygowało mnie to grzeczny...;-)

Bo kiedyś byłam grzeczną dziewczynką i dłuuugo z tego wyrastałam i mi sie prawie udało ;-)

magosiu

Kurczę , coś sobie uświadomołam - w odniesieniu do tego :

Wszystkiego o swoich dzieciach nie wiedzą także rodzice.

Uświadomiłam sobie mianowicie, że wszystkiego to ja nawet o sobie nie wiem :-((( A co dopiero o swoim dziecku ...

Chyba mam braki wychowawcze?

zgredku

Jak się tak powymieniacie poglądami, to kurcze ... się pogubię.
Przytulę Magosię na powitanie, a usłyszę poglądy Maryniki ...
Jakiś dysonans czuję ... w tym uroczym, drobnym ciele ... takie poglądy ...

Magosiu!
Zabraniam!
Przestanę Cię kochać!
:-)))

magosia

:-)))))

też dysonan poczułam ;-) Poznawczy.

uroczym, drobnym ciele ??

Ty to potrafisz ...zmotywować do niewymieniania się.

Swoja drogą, ja naprawdę nigdy nie lubiłam się wymieniać ;-) Egoistka ?

Aniu -dziękuję :-)

A to niebieskie, Magosiu?

Poddajesz w wątpliwość moją szczerość, czy też zaprzeczasz faktom? :-))

Nie chciałbym, żebyć myślała, że mówiąc o tym niebieskim myślę o nim, bo chciałbym Cię potraktować jakoś instrumentalnie ... znaczy ... chcialbym ... znaczy nie ... znaczy nie wy tym sensie ... znaczy w tym ... znaczy ...
Cholera! Znów się zakałapućkałem!
Jaka jest prawidlowa odpowiedź?
:-)))

Jeśli ...

to niebieskie to jest to niebieskie to ja się zgadzam na instrumentalne potraktowanie ;-) 

Znaczy się... ten... - jakby tu... ;-)

I to jest prawidłowa odpowiedź :-) 

Ale powrócę do meritum:

 Grzeczny - kto to taki ? I czy to dobrze? Dla kogo ? Komu? I co z tego wynika?

Marynika mnie zignorowała ?

nic to, pomyślmy dalej :

według słownika:

grzeczny: dobrze wychowany, uprzejmy, ukladny, także: posłuszny, spokojny.

I teraz :

"Jeśli są grzeczni, jak Maja wcześniej napisała to należy się z tego cieszyć." #55

Dobrze wychowany - tak(choć różnie to można rozumieć ). Uprzejmy- tak .

Ale : układny, posłuszny, spokojny? 

"Cóż więcej potrzeba?"# 55

Cóż, mam większe wymagania - o wiele ! w stosunku do swoich uczniów i w stosunku do swojego dziecka.

a tu RPO o wychowaniu:

Adresat: MINISTER EDUKACJI I NAUKI Sygnatura: RPO/523060/06/XI Data wystąpienia: 2006-01-24 Opis:        W sprawie potrzeby wprowadzenia zmian w ustawie o systemie oświaty.         W dyskusji o patriotycznym wychowaniu dzieci i młodzieży i wartościach moralnych, jakie należy im przekazywać, nie można pominąć takich zasad, jak poszanowanie dla państwa prawa i praw człowieka. To jedne z ważniejszych wartości, z jakimi młody obywatel powinien się utożsamiać. Aby tak się stało, instytucja, w której poznaje on te wartości w teorii powinna być wzorem stosowania ich w praktyce. Zasady dotyczące funkcjonowania szkoły muszą zatem być jasne, czytelne i egzekwowalne dla wszystkich członków społeczności szkolnej - nauczycieli, rodziców i uczniów. Niestety, obowiązujące prawo temu nie sprzyja. Rzecznik wielokrotnie zwracał się do ministrów edukacji w tej sprawie, jednak nie wszystkie z postulatów zostały wprowadzone. Konsekwencją braku jasnego podstawowego katalogu praw jest powszechne w środowisku oświatowym niezrozumienie istoty praw człowieka i mylenie ich z przywilejami poszczególnych grup społeczności szkolnej, a nawet z zadaniami szkoły. Z kolei brak regulacji w zakresie ograniczeń praw na poziomie ustawy nie tylko oznacza niekonstytucyjność ograniczeń zawartych w rozporządzeniach, ale też sprawia, że pedagodzy żyją nierzadko w przeświadczeniu, że uczeń ma wyłącznie prawa, a oni wyłącznie obowiązki. Poza koniecznością uporządkowania katalogu praw i ich ograniczeń oraz obowiązków istotną kwestią są procedury, zarówno dotyczące składania skarg, odwołań od decyzji, powoływania organów szkoły, jak i uchwalania statutu i wprowadzania zmian do statutu. W tym zakresie również brakuje stosownych regulacji. Inf.1-3/2006, str.

Dołączone pliki do tego dokumentu: TYP Nazwa 37140w01.doc 37140w01.pdf

Instrument na czarty

Jarosław Reszka, Czwartek, 9 Lutego 2006

magosiu

Januszu

Odpowiadam -jako osoba dobrze wychowana (chyba?)

skoro jestem wywołana do odpowiedzi :-)

Wątpliwości maryniko budza w Tobie moje dwie wypowiedzi- dla Ciebie sprzeczne i -jak sugerujesz (?) nieprawdziwe (?). Przypomnijmy:

#41

Nie przejmuję się oceną z zachowania mojego osobistego licealnego dziecka. Ma poprawne- i w porzo;-)

Bo wiem, że wychowawca nie wie o nim nawet 1/10 tego co ja- matka.

Nie wie nawet tego, co robi w szkole - robi dobrze.

(...)

I... nie będę uświadamiać sora, że syn ma różne pasje, że w komputerze siedzi po nocach , bo robi właśnie fajny projekt na konkurs, o którym sor nic nie wie, że wyciągnął koleżankę z jednynki, że ...

Po prostu - sor  wie mało- bo mu się nie chce, bo wygodniej, bo nie ma czasu ?

Ale to dla mnie nieważne- ważne, że ja wiem , co robi moje dziecko, które dla mnie nie jest poprawne- jest indywidualnością, ma charakter, ma osobowość. I broń go Panie Bożę przed podciąganiem oceny z zachowania metoda przynieś makulaturę lub doniczkę z kwiatkiem

I jeszcze #69 - to refleksja nad słowem grzeczny:

Dobrze wychowany - tak(choć różnie to można rozumieć ). Uprzejmy- tak .

Ale : układny, posłuszny, spokojny? 

"Cóż więcej potrzeba?"# 55

Cóż, mam większe wymagania - o wiele ! w stosunku do swoich uczniów i w stosunku do swojego dziecka

Otóż, Maryniko, nie przejmuję się oceną wystawioną z zachowania przez wychowawcę syna, bo jest ona niewiele mówiąca o moim dziecku- znam powody, dla których , według profesora ma tylko (lub aż) poprawny) - znam i sie nawet zgadzam z oceną profesora - z jego punktu widzenia.

Ale powtarzam - ja się nią nie przejmuję, bo jest to wiedza -i ocena bardzo cząstkowa, zbudowana na bardzo małej porcji informacji. Stąd jest dla mnie mało wiarygodna. Jest tylko komunikatem : według sora X  uczeń N zachowuje się w szkole poprawnie .

I dlatego mówię,  stylizując swą wypowiedź na język mlodzieży : w porzo :-)

A dlaczego nie zadowala mnie bycie tylko grzecznym , czyli układnym , spokojnym , posłusznym ??

Cóż, taką mam koncepcję swojej pracy wychowawczej, że próbuję wychować ludzi myślących, mających szacunek dla innych nie z powodow nakazowych (szanuj starszych, bo tak trzeba i już) tylko z szacunku autentycznego.

Grzeczny uczeń, grzeczne dziecko- oczywiście może być wartością samą w sobie ,

ale uczeń tylko grzeczny ??

ale przy tym bierny, nie reagujacy na zło, nie buntujący sie przeciw głupocie, nie rozwijający siebie, nie pociągający innych za soba swoją pasją tworzenia -

nie  o takich uczniach marzę, nie takie dziecko staram się wychować.

Co do postów 41 i 69 to zastanawiam się, jakim Ty naprawdę pedagogiem jesteś?

Dobrym i skutecznym.

Pozdrawiam :-)

No i o!

:-)

a  temu znowu co?;-))

Magosia...ja Ci mówię,wilk w baraniej skórze:-)))))

Powiedzmy...że

...lubię wilki :-)

barany mniej ;-)

 A w ogóle to pisałam,że ...

kiedyś byłam grzeczną dziewczynką i dłuuugo z tego wyrastałam i mi sie prawie udało ;-)

ale pewnie nie do końca;-)

nareszcie

TEŻ CZASAMI MAM TAKIE ODCZUCIA

mój osiemnastolatek co prawda ma aż dobre ale na pytanie o motywacje tej oceny wychowawczyni używała bardzo cienkich argumentów. Czy to jest moja wina że on jeden odzywa sie w imieniu całej klasy, upominać się o swoje i klasy prawa, że potrafi zrócic uwagę nauczycielowi, że sie myli (a z uwagi na moja przestrogę robi takie rzeczy w sposób kulturalny) że zrobili przedsawienie które podobało sie młodzieży ale gronu wcale (zostawieni sami sobie, nie zawsze wiedzą czy daną granicę można przekroczyć-wychowawczyni nie było na żadnej próbie).

Nie wiem czy ta ocena to wycinek jego zachowania, czy też subiektywizm oceniającego ( jak zresztą każda ocena)

co to jest ocena zachowania

Ocena zachowanie nie tyle mówi o uczniu, ile o relacji między nauczycielem wystawiającym ocenę a uczniem. Wartość oinformacyjna tej oceny jest wtedy znana, kiedy znamy albo ucznia (wtedy coś wiemy o nauczycielu), albo nauczyciela (wtedy coś wiemy o uczniu). Oderwana od tego układu zależności ocena zachowania jest pod względem informacyjnym pusta - co nie znaczy, że nie ma znaczenia w oddziaływaniu na ucznia (bo on jakoś tam zna zarówno siebie, jak i swego wychowawcę).

Taka refleksja do mnie przyszła, gdy czytam te wypowiedzi.

Matka zawsze widzi w dziecku coś innego niz otoczenie. Gdzie jest prawda? Chcialabym by wiedza matki była tą prawdziwą, ale wiem, ze wiedza otoczenia bywa prawdziwsza...

Zmagałam się czy tu napisać, bo mam chyba inny pogląd na rzeczy niz wielu tu.

Widzialam wiele toksycznych matek ( kurcze- do nikogo ja tu) przekonanych, ze dziecko jest wspaniale, a dziecko to było diablę urodzone.
Matka diablęctwośc dziecka przyjmuje za rozkoszne przejawy inteligencji, buntu i indywidualizmu.
Ci z zewnatrz widzą inaczej...

Podważajac wiedzę nauczycieli naszych dzieci na ich temat, podwazamy tez swoją na temat naszych uczniów. A przeciez cos jednak na ich temat wiemy...

zaczynam widzieć tu dwie rzeczy spolaryzowane dość.
Jako rodzice deprecjonujemy znaczenie oceny zachowania, jako nierzetelnej, jako nauczyciele uważamy, ze ta ocena ma znaczenie, bo MY ją wystawiamy rzetelnie.

Kiedyś w szkole przeprowadzono ankietę z dwoma pytaniami:

1. Czy szanujesz swoich uczniów
100% nauczycieli odpowiedziało TAK

2. Czy inni nauczyciele tej szkoły szanuja swoich uczniów
100% nauczycieli odpowiedziała " NIE ZAWSZE"

a

gdy przeczytalam Klemensa, to tez pewna refleksja mnie naszła.

gdy chcemy wiedzieć jaką wiedzę ma nasze dziecko z geografii opinia nauczyciela jest w zasadzie miarodajna, bo jest on jedynym, ktory opanowanie tej wiedzy ocenia.

Ocenę zachowania dzecku wystawia jednak nie tylko nauczyciel. Wystawia ją tez rodzic, kolega, dziwczyna, sasiedzi. Nawet jesli nie jest to ocena wyrażana stopniem , to jednak niewatpliwie jest.

No więc gdybysmy chcieli ocenic zachowanie naszego dzieciaka, musielibysmy stworzyć wypadkową tych wszystkich ocen- od nauczycielskiej, poprzez kolezenskie, matczyne az do sasiedzkich, czy innych.

Kazda z tych ocen ma swoja wagę.
Ta nauczycielska tez.
Ocena zachowania mojego dziecka w szkole. Ocena umiejetności bycia wśród bardzo różnych ludzi.

Asiu :-)

ten wniosek to chyba nie do końca uprawniony:

Jako rodzice deprecjonujemy znaczenie oceny zachowania, jako nierzetelnej, jako nauczyciele uważamy, ze ta ocena ma znaczenie, bo MY ją wystawiamy rzetelnie.

Bo - i teraz ja się narażę na ostrą amunicję - ja jednocześnie jako rodzic, nauczyciel i dyrektor - nie przywiązuję zbyt wielkiej wagi do oceny z zachowania.

I to nie dlatego -że jak mi tu zaraz Marynika albo ktoś taki zarzuci, że nie przywiązuję wagi, jestem zaślepiona albo mam braki wychowawcze-

ale chyba właśnie dlatego, że ta ocena , powtarzam ocena bardzo często nijak się ma do wartości ucznia (dam juz spokój swojemu osobistemu, żeby nie zaciemniac obrazu).

Pracujemy nad naszym systemem ocenianie już kolejny rok, modyfikujemy go , dostosowujemy do życia i oczekiwań - i cały czas uwiera, cały czas budzi niezadowolenia, cały czas jest nieporównywalny.

Bo -logiczne - materia nieporównywalna.

I dlatego- nie chcę stopni z zachowania, bo zaciemniają obraz, bo nie informują - a skoro tak - to się nie przejmuję  .

Jako dyrektor, nauczyciel muszę jednak oceniać - takie pp . Jako rodzic mogę się nie przejmować -co nie znaczy, że oceny nie są pewnym sygnałem.

I Asiu, to nie tak że nie przejmując się -podważamy.

I faktycznie rodzice- nauczyciele są trudnymi rodzicami. Ale może dlatego, że znamy system od środka, że ostrzej widzimy niedomagania, że znamy pp - czasem i widzimy czasem ich łamanie.

To tak na gorąco -wciągnął mnie temat:-)

Asiu ... i dalej

To jest dobre:

Kazda z tych ocen ma swoja wagę.
Ta nauczycielska tez.
Ocena zachowania mojego dziecka w szkole.

Oczywiście ,że tak . Ale to moja koncepcja wychowania w rodzinie i moja odpowiedzialność mi dyktuje WAGĘ  tej wagi. I szereg innych zależności - na przyklad to, co ja wiem o osobie wystawiającej ocenę. Bo jest różnie.

Tylko - jeśli od tej oceny ma zależeć rok życia ucznia - to ja już się nie zgadzam. Chyba , że z całą procedurą odwołań . Tylko jak ? Egzamin z grzeczności ? Powtórka z zachowania na wycieczce? Czyn spoleczny na zniwelowania chuligaństwa?

Bo - i teraz ja się narażę na ostrą amunicję - ja jednocześnie jako rodzic, nauczyciel i dyrektor - nie przywiązuję zbyt wielkiej wagi do oceny z zachowania.

Byc może rzeczywiście w tym problem, bo ja doceniam znaczenie tej  oceny jako nauczyciel.

Moim zdaniem wystawiana z glową- nawet obciązona brakami wynikajacymi z braku mozliwości ustalenia scisłych standardów i norm jest waznym elementem wychowania.

rzecz jasna- mozna zastanawiac się, czy powinna to byc ocena wyrażona stopniem, tu jak w przypadku kazdej oceny jestem za opisem

.................................

Z drugiej strony tak pisząc się nad tym zastanawiam- czy w ogole musimy w procesie wychowania wystawiac ocenę koncoworoczną zachowania?

To też ciekawe zagadnienie...

Ocena zachowania jest przeciez procesem ciagłym, towarzyszącym dziecku w kazdej chwili szkolnego zycia.
Jest kierunkowskazem, wskazowką, radą.

Wystawiam oceny zachowania co miesiąc. To czas rozmów wychowawcow z dziećmi w klasach, co sie nie udaje, co się udaje. No i moment na wyprostowanie sciezek.

Z tej comiesięcznej nie zrezygnowałabym nigdy.

z tej końcoworocznej- tak,  moglabym zrezygnować, rzeczywiscie dla procesu wychowania jako wskazówka znaczenia nie ma.
Jest tylko zaplatą w gorszej lub lepszej monecie.

Asiu

Z tym się bardzo zgadzam :

:-)

no tak

bo ja pisząc ten swój post i przy tym mysląc sobie, rzeczywiście dostrzeglam, ze chyba mi blisko do Twojego myslenia na ten temat- na temat wystawiania ocen zachowania w szkole

ja jestem za

Stare, ale dobre

cd. zeszytu spostrzeżeń

Rodzic ma wtedy pełne prawo do pytania dlaczego nie wzorowe skoro: brak uwag(negatywnych), frekwewncja w porządku?

Natomiast system punktowy kojarzy mi się  ze sytuacją opisaną przez syna: przyszła pani i powiedziała, że całej klasie zabiera  nie pamiętam  np. po 5 pkt. Już było wspomniane: ale również spotkałam się z konkurencją wśród uczniów: kto ma więcej minusów (niestety w gimnazjum).

Ankate